เจ้าสาวตัวปลอม

เอมิเลียบีบนิ้วตัวเองบนตักของเธอ มองผ่านแขกที่นั่งอยู่ในงานแต่งงานของเธอที่กำลังจัดขึ้น เธอขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อไม่มีวี่แววของเดมอน มาร์เซลหรือสมาชิกในครอบครัวของเขาเลย

พิธีควรจะเริ่มเมื่อสองชั่วโมงก่อน แขกทุกคนจากครอบครัวของเธออยู่ที่นี่แล้ว แต่ไม่มีญาติจากทางฝั่งเจ้าบ่าวเลย

ตอนนี้เธอรู้สึกกระวนกระวายใจขณะที่นั่งรอ เขาจะไม่มาใช่ไหม? เธอไม่เคยพบเขามาก่อน แต่เธอได้ยินคนที่มาในงานพูดว่าเขาเป็นคนเกียจคร้านและไม่เอาไหน เขาเป็นเพียงลูกนอกสมรสที่ครอบครัวมาร์เซลไม่ต้องการ

ถ้าเขาตัดสินใจไม่ปรากฏตัวล่ะ? การถูกบังคับให้แต่งงานกับคนแปลกหน้า มันจะทำให้เธอต้องอับอายไหม เมื่อเขาหนีงานแต่งและทิ้งเธอให้เป็นหม้ายขันหมาก

เธอพยายามอย่างเต็มที่ที่จะเพิกเฉยต่อเทเรซ่าและโนอาร์ที่นั่งอยู่เคียงข้างกัน และมีการแสดงความคิดพูดคุยนินทาเกี่ยวกับเรื่องงานแต่งงานนี้

เอมิเลียพยายามจะไม่สนใจ แม้จะยังเจ็บปวด แต่เธอก็ยอมรับว่าเธอและโนอาร์เป็นอดีตไปแล้ว แม้ว่าเธอจะได้แต่งงานกับคนอื่นเพื่อเห็นแก่โรส แต่เธอก็จะไม่มีวันให้อภัยเขา โนอาร์ไม่เพียงแต่โกหกเธอ แต่ยังมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกับพี่สาวของเธอด้วย

ทำไมเธอถึงไม่รู้ให้เร็วกว่านี้?

เขากล้าไม่กล้ามาร่วมงานแต่งงานของเธอด้วยซ้ำ แต่เทเรซ่าอาจลากเขามาเพื่อเยาะเย้ยเธอ

เทเรซ่าโวยวายเสียงดัง ขัดจังหวะความคิดของเอมิเลีย “ฉันรู้ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นแค่ขยะไร้ค่า เขากล้าดียังไงปล่อยให้เรารอ ถ้าเขาไม่อยากแต่งงาน ก็ควรจะพูดตรง ๆ แต่กลับเป็นคนขี้ขลาด!"

เอมิเลียหลับตาลงชั่วขณะ โดยหวังว่าพี่สาวของเธอจะปิดปากเสีย เทเรซ่าคือต้นเหตุที่เธอต้องตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ ในตอนนี้เธอต้องแกล้งทำเป็นลูกสาวคนโตของครอบครัวเพื่อรักษาหน้าของพวกเขา

คำพูดของเทเรซ่า ทำให้แขกในงานเริ่มพูดนินทาให้เธอเสียหน้าอีกครั้ง

“สาวน้อยผู้น่าสงสาร ฉันได้ยินมาว่าเขาตกงาน ใครจะอยากได้สามีแบบนี้ เขาคงอายและไม่กล้ามาเผชิญหน้าต่างหาก”

"เธอควรหาผู้ชายที่ดีกว่านี้"

"เขาเป็นชายขี้เมาที่ไร้ประโยชน์"

“ช่างไร้ยางอายจริง ๆ ที่ปล่อยให้เจ้าสาวรอ”

ทั้งหมดเป็นคำพูดของแขกในงาน

เอมิเลียมุ่งความสนใจไปที่ประตูทางเข้าของงานแต่งงาน และพยายามไม่สนใจคำนินทาพวกนั้น มันไม่สำคัญ ไม่ว่าเดมอนจะเป็นคนเกียจคร้าน ยากจน ขี้เมาหรือไม่ก็ตาม การแต่งงานกับเขาเป็นหนทางเดียวที่เธอจะสามารถจ่ายค่ารักษาของโรสได้

เมื่อแขกเริ่มพูดนินทากันมากขึ้น เทเรซ่าก็พูดขึ้นอีกครั้ง “เอาจริง ๆ นะ ครอบครัวของเราสามารถหาผู้ชายที่ดีกว่าเดมอน มาร์เซลได้ มันน่าอายมากที่พี่สาวของฉันต้องแต่งงานกับเขา เห็นได้ชัดว่าเขาถูกตัดขาดจากครอบครัวของเขาแล้ว ทำไมเราต้องยอมรับเขาด้วย”

เอมิเลียสงสัยว่าทำไมเทเรซ่าถึงบ่นเยอะแบบนี้ เธอไม่ใช่คนที่แต่งงานกับเขาอีกต่อไปแล้วใช่ไม่ใช่เหรอ? นอกจากนี้ เอมิเลียก็ไม่ได้คิดว่าเทเรซ่าจะพูดเพราะเป็นห่วงความรู้สึกของเธอ แล้วทำไมเทเรซ่าถึงทำราวกับว่าเธอสนใจน้องสาวอย่างเอมิเลียล่ะ?

จู่ ๆ เทเรซ่าก็เดินมาหยุดต่อหน้าเอมิเลีย "ไปกันเถอะ เอมิเลีย มันน่าอาย"

เอมิเลียส่ายหัวและยังคงนั่งที่เดิม เธอจะรอจนกว่าเดมอนจะมาที่นี่ เธอเชื่อว่าเดมอนจะต้องมา เพราะไม่งั้นทางครอบครัวมาร์เซลคงจะแจ้งอะไรมาบ้างแล้ว พวกเขาคงติดอะไรอยู่เป็นแน่ หรืออาจกำลังเดินทางมา

เทเรซ่าเอื้อมมือไปคว้าแขนของเอมิเลีย แต่เอมิเลียสะบัดแขนออก แล้วก้าวถอยหลัง "ปล่อยนะ เทเรซ่า! พวกเขาต้องมีเหตุผลที่ดีที่มาสาย เราทำได้แค่รอ" บางทีเขาอาจติดอยู่ในการจราจร หรือเขาไม่ได้รับแจ้งเมื่อเริ่มพิธี

เทเรซ่าทำท่าจะเย้ยหยัน แต่แล้วก็สังเกตเห็นแขกในงานนั้นเงียบเสียงไป เอมิเลียหันไปดูสิ่งที่ดึงดูดความสนใจของพวกเขา

เมื่อเธอเห็นชายคนนั้นกำลังเดินเข้ามาภายในงาน เธอเริ่มหายใจติดขัดในลำคอ ขณะที่ชายคนนั้นก้าวเข้ามา รูปร่างสูง หล่อเหลา และแต่งตัวดีในชุดสูทสามชิ้นสีน้ำเงินเข้มที่แสดงรูปร่างอย่างเหมาะสม และใบหน้าของเขา...โอ้ ใบหน้าของเขานั่นหล่อเหลาจริง ๆ แม้จะมองจากระยะไกล...

ใบหน้าของเอมิเลียแดงก่ำ และเธอก็มองไปทางอื่นชั่วขณะเมื่อรู้ว่าชายคนนั้นกำลังจ้องมองเธออยู่ นี่คือเดมอน มาร์เซลจริงหรือ? เธอไม่คาดคิดว่าเขาจะดูดีแบบนี้ คำที่คนอื่นบอกว่าเขาเป็นคนเกียจคร้านไม่เอาไหน มันช่างไม่คู่ควรกับคำนี้เลย เขาเหมือนดารานายแบบที่เดินออกมาจากนิตยสารแฟชั่นของผู้ชาย

เมื่อเห็นเทเรซ่ารีบเดินเข้าไปหาเขาทันที เพราะผู้ชายคนนี้คงจะตรงสเปกขอเทเรซ่า

"สวัสดีค่ะ ฉันชื่อเทเรซ่า"

เอมิเลียอดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้ เธอไม่แปลกใจแม้แต่น้อยที่พี่สาวของเธอแสดงท่าทางมารยากะทันหันต่อชายที่เธอพูดถึงไม่ดีเมื่อนาทีที่ผ่านมา เธอจะไม่แปลกใจเลยถ้าเทเรซ่ารู้สึกว่าพร้อมที่จะแต่งงานกับเขาในตอนนี้ เมื่อเธอเห็นว่าเขาไม่ได้โทรมอย่างที่เธอคิด แต่ตอนนี้มันเป็นไปไม่ได้แล้วใช่ไหม? เธอตั้งท้องลูกของโนอาร์อยู่

เอมิเลียคาดหวังว่าชายผู้นี้จะสร้างความบันเทิงให้กับพี่สาวของเธอ แต่เขากลับมองข้ามเทเรซ่าและเดินมาหาเธอ เขาหยุดอยู่ตรงหน้าเธอและจ้องมองเธอก่อนจะก้มศีรษะเล็กน้อย “ผมขอโทษที่ให้รอนะครับ ผมไม่ได้ตั้งใจ” เขากล่าวอย่างสุภาพ และส่งยิ้มที่อ่อนโยนให้

เอมิเลียรู้สึกหัวใจพองโตกับความสุภาพและท่าทางของเขา ความกังวลใจที่ก่อตัวขึ้นระหว่างการรอคอยอันยาวนานหายไป ถ้านี่คือนิสัยจริง ๆ ของเขา ความคิดที่จะแต่งงานกับชายแปลกหน้าก็ดูจะไม่น่ากลัวอย่างที่คิด “ไม่เป็นไรค่ะ ฉันดีใจที่คุณยังมาร่วมงานแต่งงานของเรา”

"ผมขออนุญาตนะครับ" เขาเอ่ยพร้อมกับยื่นแขนให้เธอ

“ค่ะ” เธอตอบ แล้วสอดมือของเธอไปจับที่แขนของเขา และเดินไปด้านหน้าเพื่อเริ่มพิธี

ขณะที่ทั้งคู่กำลังทำพิธี เทเรซ่าเฝ้าดูด้วยความเดือดดาล นี่คือเดมอน มาร์เซลจริง ๆ เหรอ? เขาดูไม่เหมือนคนไร้ค่าเลย

เธออุตส่าห์โกหกว่าตั้งครรภ์เพื่อให้พ้นจากข้อตกลงการแต่งงานเพราะเธอคิดว่าเขาไร้ค่า และตอนนี้เขาอยู่ที่นี่และดูเหมือนเจ้าชายมากกว่า

เธอกัดฟันแน่น ความโกรธของเธอเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าเมื่อเห็นว่าเขาจ้องมองเอมิเลีย

แต่เธอตัดสินใจแล้ว การที่เขาแต่งตัวดีไม่ได้มีความหมายอะไรเลย เขาคงยืมชุดของคนอื่นมาใส่ หรืออาจจะเช่ามาก็ได้