บทที่ 6 รนหาเรื่อง

บทที่ 6

รนหาเรื่อง

จวนตระกูลอวี้

อวี้เฉินฟู่กลับมาถึงจวนก็เรียกให้โจวลี่เฟยมาพบที่ห้องหนังสือทันที ใบหน้าของเขาอึมครึมด้วยความไม่พอใจในตัวภรรยาและครอบครัวของนาง รองเสนาบดีโจวคิดจะกำจัดบุตรสาวของเขาให้พ้นทางใช่หรือไม่ กลอุบายขลาดเขลาเช่นนี้เขาจะดูไม่ออกเลยหรือ ดูท่าว่าหลังจวนของเขาคงจะไม่ได้เงียบง่าย และสุขสงบอย่างที่ตาของเขาเห็นไม่

"ท่านพี่เรียกหาข้าหรือเจ้าคะ"

โจวลี่เฟยเดินเข้ามาด้วยรอยยิ้มหวาน นางคิดว่าสามีคงจะคิดถึงนางเป็นแน่ แต่หารู้ไม่ว่าบิดาของนางได้สร้างเรื่องเสียแล้ว

"ใช่ ข้าอยากรู้ว่าเจ้าได้พบบิดาของเจ้าหรือไม่ ข้าอยากจะมอบของขวัญให้ท่านพ่อตาเสียหน่อย"

อวี้เฉินฟู่ปั้นสีหน้าให้กลับมาสุขุมดังเดิม

"ข้าเพิ่งพบท่านพ่อเมื่อสองวันก่อนเจ้าค่ะ ท่านพ่อยังบ่นคิดถึงหลันเอ๋อร์อยู่เลยเจ้าค่ะ และท่านพ่อยังกล่าวว่าหลันเอ๋อร์อายุไม่น้อยแล้ว เราสมควรหาสามีดี ๆ ให้กับนาง เรื่องนี้ข้าเองก็เห็นดีด้วย อยากจะมาปรึกษาท่านพี่ว่าบุตรชายตระกูลใดเหมาะสมกับหลันเอ๋อร์ของเราเจ้าค่ะ"

"เช่นนั้นหรือ...บิดาของเจ้าจึงอยากจะช่วยผูกด้ายแดงให้หลันเอ๋อร์ ถึงได้สิ้นคิดเช่นนี้สินะ!!"

อวี้เฉินฟู่ตวาดเสียงดังกร้าวด้วยความไม่พอใจ เรื่องในจวนอวี้สมควรให้คนนอกเข้ามาสอดหรือ?

"ทะ ท่านพี่...นี่มันเรื่องอะไรกันเจ้าคะ" นางเอ่ยถามเสียงสั่นด้วยความไม่เข้าใจ

"จะอะไรเสียอีกเล่า บิดาของเจ้าเสนอชื่อหลันเอ๋อร์ของข้าให้เป็นพระชายาองค์ชายสาม ช่างดีเหลือเกินนะ เรื่องนี้คงเป็นเจ้ากับบิดาที่สมคบคิดกันเอาไว้นานแล้วสินะ อยากจะกำจัดหลันเอ๋อร์ให้พ้นทางใช่หรือไม่?"

โจวลี่เฟยพลันแสยะยิ้มในใจ ท่านพ่อของนางช่างรวดเร็วยิ่งนัก แต่นางจำต้องแสร้งตีหน้าเศร้าว่าไม่รู้เรื่อง หาไม่แล้วนางอาจจะเสียความโปรดปรานจากสามีไปได้

"ท่านพี่เข้าใจข้าผิดไปแล้วนะเจ้าคะ ข้าหาเคยคิดเช่นนั้นไม่ แล้วเรื่องพระชายาในองค์ชายสามข้าก็ไม่รู้เรื่องนี้เช่นกัน นี่มัน...มันไม่ยุติธรรมกับข้าเลยนะเจ้าคะ"

"แล้วมันยุติธรรมกับหลันเอ๋อร์ของข้าหรือ นางต้องแต่งงานกับองค์ชายสามที่เป็นจอมเสเพลแห่งเมืองหลวงเชียวนะ เรือนหลังขององค์ชายสามก็มีอนุเกือบยี่สิบนาง บุตรสาวของข้าจะต้องมาแย่งชิงความรักกับสตรีพวกนั้นหรือ?"

"ข้าไม่รู้เรื่องนะเจ้าคะท่านพี่ ฮือ ๆ"

อวี้เฉินฟู่ยังคงบันดาลโทสะใส่โจวลี่เฟย เขาไม่เชื่อว่านางจะไม่รู้เรื่องนี้ด้วย แต่จนใจเพราะนางช่างปากแข็งเหลือเกิน เรื่องในครั้งนี้จึงทำให้ความสัมพันธ์อันดีของทั้งสองเป็นอันต้องสั่นคลอนลง...

เรือนหลันหลัน

อวี้หลันที่เพิ่งได้ทราบข่าวว่านางจะต้องแต่งงานกับองค์ชายสาม นางแทบจะล้มทั้งยืนกับความจริงเรื่องนี้ เพราะองค์ชายสามผู้นี้คือพระรองในนิยาย ตัวเขานั้นหลงรักนางเอกมาก แต่ก็ยอมตัดใจให้นางเอกได้แต่งงานกับพระเอกซึ่งก็คือองค์รัชทายาท แต่เพราะเหตุใดนางถึงต้องแต่งงานกับเขากันเล่า หรือว่านี่จะผลที่นางได้เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเนื้อเรื่องในนิยาย

สวรรค์! จะรังแกกันเกินไปแล้วนะ!!

"รั่วซี องค์ชายสามผู้นี้เป็นคนเช่นไรหรือ?"

รั่วซีนิ่งคิดไปครู่ ก่อนจะถอนลมหายใจออกมาแทนเจ้านายสาว นางสงสารคุณหนูของนางเหลือเกิน

"มีข่าวลือมากมายจากองค์ชายสามเจ้าค่ะ บ่าวเองก็ไม่รู้แน่ชัดนัก องค์ชายสามทรงเป็นพระโอรสคนโปรดของฝ่าบาทที่เกิดจากพระสนมหวงกุ้ยเฟยที่ทรงล่วงลับไปแล้ว เพราะเช่นนี้ฝ่าบาทจึงทรงตามใจองค์ชายสามมาก องค์ชายสามชมชอบเรื่องสนุก ชอบดื่มสุรา ชอบเล่นการพนัน และชอบสตรีที่มีใบหน้างดงาม ในวังหลังของพระองค์มีอนุกว่ายี่สิบนางเจ้าค่ะ ส่วนเรื่องการงานนั้นองค์ชายสามไม่เคยสนใจทำงานเลยเจ้าค่ะ"

"หืม...เพราะเช่นนี้ถึงได้ชื่อว่าเป็นองค์ชายจอมเสเพลสินะ"

"เจ้าค่ะ"

"น่าสนใจดีนี่..."

ในนิยายมีการบรรยายแค่เจิ้งจื่อห้าวชอบนางเอกมาก มากจนกระทั่งยอมมอบร้านค้ากว่าสิบร้านเพื่อเป็นสินเดิมให้กับนางเอกเลย และหลังจากนั้นเขาก็ได้ออกเดินทางไปไกลแสนไกลเพื่อรักษาแผลใจของตนเอง ถ้าเช่นนั้นข่าวลือที่เขาไม่ทำงานก็คงจะไม่จริงเสียทีเดียว คนที่ไม่ทำงานจะมีร้านค้าในครอบครองมากมายเพียงนี้หรือ? เรื่องนี้อาจจะมีอะไรมากกว่าที่นางคิดก็เป็นได้

นางยังไม่อยากจะแต่งงานเลย ไม่อยากมีสามีเป็นองค์ชายสูงศักดิ์ อยากจะนอนใช้เงินสบาย ๆ อยู่ที่จวนตระกูลอวี้มากกว่า เพราะอีกไม่นานสองแม่ลูกอสรพิษจะต้องชดใช้กรรมที่ทำเอาไว้อย่างสาสม นางอยากจะรอสมเพชสองแม่ลูกคู่นั้นเสียก่อน แล้วถึงจะแยกตัวไปใช้ชีวิตอิสระ เดินทางท่องเที่ยวให้ทั่วใต้หล้าให้สมกับที่ได้มาเกิดในยุคสมัยนี้

เฮ้อ...แต่แผนการที่วางเอาไว้มันผิดแผนไปหมดแล้ว ต่อไปนี้นางคงต้องวางแผนใหม่เสียแล้ว

องค์ชายสาม...ท่านเตรียมพบกับภรรยาผู้นี้ได้เลย ข้าจะทำให้ท่านกลายเป็นลูกหมาเชื่อง ๆ ให้ได้เลย!

มาคอยดูกันว่าหญิงสาวที่มาจากศตวรรษที่ 20 ผู้ที่พบเจอผู้คนมาหลากหลาย และดูซีรีส์จีนมาเป็นร้อยเรื่อง จะไม่สามารถเอาชนะผู้ชายของยุคจีนโบราณนี้ได้!!

การสมรสระหว่างองค์ชายสามเจิ้งจื่อห้าวและคุณหนูใหญ่อวี้หลันถูกประกาศออกมาในสามวันให้หลัง ทุกคนที่ได้ทราบข่าวนี้ต่างพากันสงสารคุณหนูใหญ่ผู้นี้เป็นอย่างมาก แม้ว่าหลายคนจะไม่เคยเห็นหน้าอวี้หลัน แต่ต่างพากันเทใจว่านางช่างโชคร้ายนัก เป็นถึงคุณหนูตระกูลใหญ่แต่กลับต้องมาแต่งงานกับองค์ชายจอมเสเพลเสียได้ ช่างน่าสงสารนัก!

นอกจากจะมีคนสงสารก็ยังมีคนที่รู้สึกสาสมใจด้วย อย่างเช่นอวี้ซูเยว่ และโจวลี่เฟยที่ต่างหัวเราะขบขันด้วยความสะใจ หลังจากที่ขันทีข้างกายของฮ่องเต้มาประกาศราชโองการที่จวนเมื่อวันก่อน โดยนับจากนี้อีกสองเดือนอวี้หลันจะต้องแต่งงานกับองค์ชายสาม ทุกสิ่งทุกอย่างที่ทั้งสองวาดฝันไว้ล้วนเป็นไปอย่างราบรื่น

"ท่านแม่กับท่านตาเก่งที่สุดเลยเจ้าค่ะ ในที่สุดนังอวี้หลันก็จะได้ออกไปจากจวนนี้เสียที ฮ่าฮ่าฮ่า"

"เยว่เอ๋อร์ รักษากิริยาด้วยสิลูก ถึงเจ้าจะดีใจแค่ไหนแต่ก็อย่าได้หัวเราะจนเห็นไรฟันเช่นนี้"

อวี้ซูเยว่ฉีกยิ้มกว้าง พลางยกมือขึ้นมาปิดปากอย่างสงวนท่าที

"ก็ลูกดีใจนี่เจ้าคะท่านแม่"

"เด็กคนนี้นี่"

โจวลี่เฟยคลี่ยิ้มหวาน พลางยกมือขึ้นมาลูบหัวบุตรสาวด้วยความรัก เมื่อนางกำจัดให้อวี้หลันต้องจากไปแล้ว ต่อไปนางก็จะได้เข้ามาแทรกแซงอวี้เวยอันได้โดยสะดวก นางจะคอยเป่าหูให้สองพี่น้องต้องผิดใจกัน และหลังจากนั้นนางก็จะได้ครอบครองจวนตระกูลอวี้ผ่านทางอวี้เวยอันได้โดยสะดวก เพียงแค่นี้ปั้นปลายชีวิตของนางก็จะสุขสบายแล้ว...

"ท่านแม่เจ้าคะ แล้วตอนนี้ท่านพ่อหายโกรธท่านตากับท่านแม่หรือยังเจ้าคะ"

เรื่องที่ทั้งสองทะเลาะกันในห้องหนังสือ ทุกคนภายในจวนต่างรู้กันทั่ว และยิ่งตอนนี้อารมณ์ของอวี้เฉินฟู่ไม่ค่อยจะดีนัก พวกบ่าวรับใช้ต่างพากันหวาดกลัวไปตาม ๆ กัน

"ยังเลย แต่เจ้าไม่ต้องเป็นห่วง อย่างไรท่านพ่อของเจ้าก็ต้องหายโกรธแม่อยู่แล้ว ช่วงนี้เจ้าก็อยู่สงบ ๆ ไปก่อนเล่า"

"เข้าใจแล้วเจ้าค่ะท่านแม่ ข้าจะอยู่เงียบ ๆ แต่ในเรือนเท่านั้นเจ้าค่ะ"

"เด็กดี เมื่ออวี้หลันออกเรือนไปแล้ว ต่อไปก็จะถึงตาเจ้า...แม่จะทำให้เจ้ากลายเป็นสตรีที่ทรงอำนาจที่สุดในแคว้นเจิ้งให้ได้! ฮองเฮาเองก็ทรงเอ็นดูเจ้ามาก หากภายในปีนี้แม่สามารถรบเร้าท่านพ่อของเจ้าเลื่อนขั้นเป็นฮูหยินเอกได้ ตำแหน่งพระชายาในองค์รัชทายาทก็จะอยู่ในมือเราแล้ว"

"จริงหรือเจ้าคะท่านแม่ เช่นนั้นข้าจะช่วยท่านแม่อีกแรงเจ้าค่ะ"

"แม่เคยหลอกเจ้าด้วยหรือ ฮ่ะฮ่า"

สองแม่ลูกส่งสายตาให้กันอย่างสื่อความนัย อำนาจและเกียรติยศสูงสุดคือสิ่งที่พวกนางวาดฝันไว้ และจะต้องเป็นจริงดั่งที่พวกนางต้องการอย่างแน่นอน!!

วังเจียวจิน

ทางด้านฝั่งของเจิ้งจื่อห้าว เขารู้สึกว่าครั้งนี้เป็นเขาที่เดินหมากผิดไป สตรีที่มีนามว่าอวี้หลันนั้นเขาแทบจะไม่เคยได้ยินชื่อมาก่อนเลย

"ฉีหมิง คนของเจ้าทำรายชื่อตกหล่นหรือ ข้าไม่เคยได้ยินชื่อนางมาก่อนเลย"

'ฉีหมิง' องครักษ์ฝีมือดีและคนสนิทของเจิ้งจื่อห้าว ถึงกับสะดุ้งกับสายตาที่ทิ่มแทงมาของผู้เป็นนาย

"เอ่อ...เรื่องนี้เป็นความผิดของกระหม่อมที่ไม่ได้ตรวจสอบให้ดีก่อนพ่ะย่ะค่ะ ด้วยคุณหนูใหญ่อวี้ผู้นี้ไม่เคยออกจากจวนเลย ทำให้มีน้อยคนมากที่รู้ว่าเสนาบดีอวี้มีบุตรสาวสองคนพ่ะย่ะค่ะ"

"เหอะ! จะทำอย่างไรต่อไปดีเล่า ข้าจะต้องแต่งงานกับนางจริง ๆ หรือ?"

"ใช่แล้วพ่ะย่ะค่ะ องค์ชายจะทรงผิดคำพูดที่ให้ไว้กับฝ่าบาทไม่ได้นะพ่ะย่ะค่ะ"

หลีกงกงที่ยืนอยู่อีกฝั่งรีบเอ่ยขึ้นมาทันที เขากลัวใจเจ้านายผู้นี้นัก กลัวว่าพระองค์จะหาเรื่องไม่ยอมแต่งงานกับคุณหนูใหญ่อวี้ ราชโองการก็ประกาศออกไปแล้วไม่สามารถยกเลิกได้!

"ข้ารู้แล้วน่าหลีกงกง แต่นางจะทนกับนิสัยของข้าได้หรือ หึหึ"

เจิ้งจื่อห้าวแสยะยิ้มมุมปาก ไม่ว่าสตรีนางใดล้วนไม่อาจจะทนกับนิสัยจอมเสเพลอย่างเขาได้หรอก เขาไม่ต้องทำอะไรเดี๋ยวนางก็จัดการขอยกเลิกงานแต่งไปเองนั่นแหละ

"องค์ชายสามเลิกคิดว่าคุณหนูใหญ่อวี้จะเหมือนสตรีคนอื่น ๆ ที่ผ่านมาเลยพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมสืบทราบมาแล้วว่านางหาได้เรียบง่ายอย่างที่ตาเห็นไม่ ไม่แน่ว่าองค์ชายสามอาจจะเป็นฝ่ายที่ต้องยอมอ่อนข้อให้นางก็เป็นได้นะพ่ะย่ะค่ะ"

"ยิ่งหลีกงกงเอ่ยเช่นนี้ ข้าก็ยิ่งอยากรู้แล้วสิว่านางจะเป็นสตรีแบบใดกัน" เจิ้งจื่อห้าวกระตุกยิ้มมุมปากอย่างคนมากแผนการ "ส่งเทียบเชิญไป ข้าต้องการขอพบคุณหนูใหญ่อวี้ในวันพรุ่งนี้"

"พ่ะย่ะค่ะ"

หลีกงกงยกยิ้มอย่างยินดี เขารีบทูลลาแล้วไปจัดการตามที่องค์ชายสามรับสั่ง แท้จริงแล้วคุณหนูใหญ่ก็เหมือนกับสตรีในห้องหอทั่ว ๆ ไปนั่นแหละ เมื่อครู่นี้เขาแค่พูดให้องค์ชายสามทรงสนใจนางเท่านั้นเอง ไม่คิดเลยว่าแค่คำพูดเพียงเล็กน้อยจะทำให้องค์ชายสามทรงสนใจในตัวคุณหนูใหญ่ผู้นี้ได้

'เขานี่ฉลาดจริง ๆ เลย'

หลีกงกงหัวเราะขำกับความฉลาดของตนเองในใจ