2 ฉันคือตัวประกอบที่ใช้แล้วตาย [1]

“เสี่ยวฮวน เสี่ยวฮวน ตื่น ข้าเอายาต้มมาให้”

เสียงเรียกเบา ๆ พร้อมกับร่างกายที่ถูกเขย่าปลุกให้มานีรัตน์ฝืนลืมตาขึ้นก่อนจะเอ่ยถามออกไปด้วยเสียงแหบแห้ง เนื่องจากไร้ซึ่งน้ำและอาหารมาตั้งแต่ฟื้นขึ้นในครั้งก่อนหน้า

“อือ ใคร”

“เสี่ยวฮวน พี่สาวเอง เสี่ยวชิง เจ้าดื่มน้ำก่อน เร็วเข้า ก่อนที่จะมีคนมาเห็น” เสี่ยวชิง บ่าวรับใช้ในห้องครัวที่อายุมากกว่าฝูฮวนสองปี นางเป็นหลานสาวของเหมยจู แม่ครัวใหญ่ของจวนเสนาบดีการคลังแคว้นโจว

เสี่ยวชิงตอบแล้วรีบพยุงศีรษะช่วยให้ฝูฮวนจิบน้ำได้สะดวกขึ้น

“ค่อย ๆ จิบนะ จะได้ไม่สำลัก” หลังจากดื่มน้ำเสร็จแล้ว เสี่ยวชิงก็หันไปวางถ้วยน้ำไว้ เปลี่ยนมาเป็นยาต้มที่นางแอบไปต้มมาให้เพื่อนบ่าวตัวน้อยที่นางรักและสงสารเสมือนน้องสาว

“นี่เป็นยาต้มมันจะช่วยให้เจ้าอาการดีขึ้น มันจะขมหน่อยนะ” เสี่ยวชิงว่าแล้วก็ช่วยป้อนยาให้มานีรัตน์จนแล้วเสร็จ

“ข้าต้องรีบไปก่อนที่จะมีคนมาเห็น เสี่ยวฮวน หมั่นโถวนี้เจ้าเก็บไว้กินนะ รีบลุกมากินเร็วเข้า จะได้ล้างปากจากยาต้มด้วย” เสี่ยวชิงพยุงฝูฮวนขึ้นนั่ง มานีรัตน์เมื่อได้ยินคำว่าหมั่นโถวก็ตื่นเต็มตาเนื่องจากตอนนี้เธอหิวจนไส้จะขาดแล้ว

มานีรัตน์คว้าหมั่นโถวมาได้ก็กัดเข้าปากไปคำโต เดือดร้อนให้เสี่ยวชิงต้องรีบเอ่ยเตือน

“ค่อย ๆ กินเดี๋ยวจะติดคอ”

มานีรัตน์ได้ยินดังนั้นจึงชะลอความเร็วลงมานิดหนึ่ง แล้วพิจารณาหญิงสาวตรงหน้าอย่างถี่ถ้วน

เสี่ยวชิงเป็นหญิงสาวที่หน้าตาธรรมดา แต่งกายด้วยชุดผ้าหยาบสีเทา ไม่มีลวดลาย บนหัวไม่มีสิ่งใดเป็นเครื่องประดับยกเว้นปิ่นไม้อันเดียว

“พี่สาวขอโทษที่แอบเอามาได้เพียงแค่นี้ เสี่ยวฮวนรีบกินเร็วเข้า ข้าต้องไปแล้ว หากว่ามีคนมาเห็นเข้าพวกเราจะเดือดร้อนมากกว่านี้ ถ้ามีคนมาดูเจ้าก็แกล้งสลบยังไม่ฟื้นนะ ข้าไปล่ะ” เสี่ยวชิงเอ่ยสั่งความแล้วรีบคว้าเอาถ้วยน้ำถ้วยยาเตรียมตัวจากไป

“พี่สาว ขอถามหน่อย”

เสี่ยวชิงชะงักร่างก่อนจะหันกลับมาพลางทำสีหน้าสงสัย

“ที่นี่ที่ไหน คนที่สวย ๆ แล้วสั่งขังฉะ เอ่อ ข้าไว้เป็นใคร ชื่ออะไรเหรอ”

มานีรัตน์เห็นว่าเสี่ยวชิงรอให้ถามก็เอ่ยออกไปอย่างที่ใจต้องการอยากรู้เป็นที่สุด

“เสี่ยวฮวน หัวเจ้าไม่แตกแต่อาจจะหลงลืมไป ที่นี่คือจวนเสนาบดีการคลังจ้าวหลิน คนที่เจ้าบอกว่าสวย ๆ และสั่งขังเจ้าคือคุณหนูรองจ้าว

หยางซู อย่าบอกนะว่าแม้แต่ชื่อของตัวเองเจ้าก็ลืม” เสี่ยวชิงตอบคำถามที่มานีรัตน์ต้องการรู้ก่อนจะทำสีหน้าตกใจแล้วเอ่ยถามขึ้นมาด้วยเสียงเป็นกังวล

ทางด้านมานีรัตน์เมื่อได้ฟังคำตอบถึงกับช็อกไป เธอหันไปมองรอบตัวอีกครั้ง สภาพห้องเก็บฟืนที่ไม่ใช่คอนโดของตนเอง คำตอบของหญิงสาวตรงหน้า รวมทั้งเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนที่เธอจะหลับไป มันชัดเจนขึ้นมาในความคิด