ุ6

เช้าวันถัดมาเสียงกริ่งดังขึ้นในเวลาหกโมงเช้า นายทหารทุกคนต่างเร่งรีบออกจากเตียง ห้องพักชีเหนียงนั้น ชีเหนียงแต่งกายเรียบร้อย พร้อมฝึกฝนร่างกาย แผ่นรัดหน้าอกอย่างแน่นและหนา

ชีเหนียงมองเจ้าคนบ้ายังนอนไม่ตื่น กระนั้นเธอมีน้ำใจปลุกเขา แต่ทว่าถีบเธอ

"นาย งั้นนอนตายให้หนอนแดกเถอะ" จากนั้นปิดประตูอย่างแรง

อันดับแรกก่อนจะลงสู่สนาม ครูฝึกเจียงลี ให้นายทหาร กินข้าวเสียก่อน

ชีเหนียงต่อแถวรับอาหารเช้า อาหารเช้าของโรงเรียนไม่มีอะไรมากผัดผักกับไข่ต้ม ชีเหนียงเดินไปนั่งโต๊ะที่ไม่มีใครจอง พอเธอหย่อนก้นลงนั่งได้ไม่นาน

ชายคนเมื่อวานที่ถูกรังแก มองหน้าชีเหนียงอย่างยิ้ม ๆ

"ชีหยาง ฉันขอนั่งด้วย" ชีเหนียงยิ้มให้เขาอย่างเป็นมิตร มองป้ายชื่อ เซี่ยหมาน เป็นคนผิวคล้ำ ๆ หน้าตาเข้ม ๆ แต่รวม ๆ แล้วไม่ได้อัปลักษณ์เท่าใดนัก

"ได้สิ" ชีเหนียงยิ้มให้อย่างเป็นมิตรแล้วตักข้าวเข้าปาก ทั้งสองกินข้าวอย่างเงียบ ๆ

"ไอ้บ้านนอก" นายลูกหมอคนเมื่อวานทำทีต่อว่า เซี่ยหมาน ชีเหนียงสบตากับเซี่ยหมาน แล้วส่ายหัว เป็นเชิงว่า อย่าไปยุ่งกับหมาเลย

กระนั้นเซี่ยหมานเชื่อสหายอย่างชีเหนียง ทั้งสองกินข้าวใกล้อิ่มแล้ว กินน้ำตาม เสียงกริ่งดังขึ้นอีกครั้ง แสดงว่าได้เวลาฝึกร่างกายแล้ว

บนสนามฝึกซ้อมนายหทารทุกคนเข้าแถวเรียงกระดาน รอฟังครูฝึกสั่งการ

สายตาของเจียงลีมองหาใครสักคน เหตุใดเขาคนนั้นยังไม่มา

ครูฝึกเจียงเดินมาหยุดตรงหน้าชีเหนียง สายตามองป้ายชื่อชีหยาง

"รูมเมทนายไม่ตื่น" ชีเหนียงถอนหายใจตอบครูฝึก

"ครับ ผมปลุกเขาแล้วครับ"

ชีเหนียงปลุกแล้ว แต่เซียวหมิงถีบชีเหนียงทำให้เธอไม่สนใจเขาแล้ววิ่งออกมาจากห้อง

"ผมมาแล้วครับ" เซียวหมิงตายอยากเสียงจริง มาถึงยืนข้างชีเหนียงทันที

"ทุกคนเข้าไปสนามได้ ยกเว้นสองคนนี้วิ่งรอบสนามสิบรอบ หากครั้งหน้าเขามาสายอีก นายจะต้องวิ่งเป็นเพื่อนเขา" ชีเหนียงถึงกับอ้าปากหวอทันที นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันนี่

ที่เธอต้องวิ่งกับเจ้าคนไร้มารยาท ชีเหนียงหายใจอย่างเหนื่อยหอบ แต่คนข้างกาย กับทำท่าทีอย่างสบาย

"ครั้งหน้าถ้านายไม่ตื่น ฉันจะสาดน้ำใส่นาย" ชีเหนียงทั้งเหนื่อยทั้งหิวน้ำ

เซียวหมิงวิ่งตามหลังเจ้าหนุ่มหน้าหวานแล้วพลันหัวเราะออกมา

จากนั้นทั้งสองได้เข้าสู่สนามทดสอบร่างกาย ชีเหนียงวิ่งอย่างคล่อง ทั้งกระโดดข้ามโขดหินและกำแพง ผ่านไปหนึ่งชั่วโมง ครูฝึกเจียงลีรออยู่ที่เดิม เห็นนักเรียนทหารทยอยมาจนครบ

"เอาล่ะ พวกนายทุกคนต้องแบกขอนไม้ด้วยกันคู่กัน"

สิบห้านาทีต่อมา ชีเหนียงไม่คิดว่าจะต้องมาเจออะไรแบบนี้ การจะเป็นทหารรับใช้ชาติ ฝึกฝนหนักเหมือนกัน

เซียวหมิงแบกท่อนไม้ด้านหน้า ส่วนชีเหนียงแบกท่อนหลัง แดดก็แรง เธอจะตายอยู่แล้ว อีกทั้งต้องรีบวิ่ง ครูฝึกก็พลันใจร้ายกับเธอเสียจริง

นักเรียนทหารทุกคนต่างแบกไม้อย่างไม่ย่อท้อ แต่ทว่ายามนี้ จากที่แดดแรงเปลี่ยนเป็นฝนตกขึ้นมาทันตา

"อาหยาง" ชีเหนียงหันไปมองคนที่เรียกเธอไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นเซี่ยหมาน เซี่ยหมานแบกท่อนไม้ตำแหน่งของเขาอยู่ด้านหลังเหมือนชีเหนียง

"รีบวิ่ง อย่างมัวแต่คุย" คู่หูของเซี่ยหมานตะโกนขึ้นมา ทำให้เซี่ยหมานได้ส่งยิ้มให้ชีเหนียงแล้ววิ่งไป แซงกลุ่มของชีเหนียง

"เซียวหมิง นายอย่าได้ช้า รีบวิ่งเดี๋ยวได้โดนลงโทษกันพอดี" ชีเหนียงพลันเอ่ยขึ้น

"ไอ้หน้าหวาน ฉันเห็นว่านายเหนื่อย เลยไม่เร่งความหวังดีของฉันไม่มีความหมายอะไรเลยรึไง" เซียวหมิงเห็นว่าไอ้หน้าหวานเหนื่อยเลยวิ่งช้า ๆ

"ฉันชื่อชีหยาง นายเรียกฉันว่าอาหยางแล้วกัน" ชีเหนียงรีบวิ่งทั้งแบกท่อนไม้อย่างหนัก ไม่คิดว่าการเป็นทหารมันจะอยากเพียงนี้

ท่ามกลางฝนที่ตกลงมาทำให้บรรยากาศเย็นชื่นฉ่ำ นักเรียนทหารมีสดชื่นเสียจริง นึกว่าจะตากแดดเป็นลมตายเสียแล้ว

เมื่อทุกคนกลับมาที่หมายครบหมดแล้ว ครูฝึกเจียงลี สั่งเลิกแถว วันพรุ่งนี้ให้นักเรียนเตรียมความพร้อมให้ดีจะพาไปกระโดดหอสูง

ชีเหนียงเดินอย่างเหนื่อยล้า คอของเธอปวดร้าวเหลือเกิน หญิงสาวรีบวิ่งเข้าไปในหอนอน เซียวหมิงก็เช่นกัน ทั้งสองเข้าห้องไปด้วยกัน แต่ทว่าเซียวหมิงไวกว่าเข้าห้องน้ำก่อนชีเหนียง

"เซียวหมิง ฉันมาก่อนนะ"

"นายก็รอไปก่อน ฉันปวดท้อง"

เซียวหมิงรีบอาบน้ำเพราะเขาจะออกไปเที่ยวข้างนอก โรงเรียนทหารปิดหอนอนตอนสองทุ่ม ยามนี้เพิ่งจะบ่ายสาม มีเวลาเที่ยวหลายชั่วโมง

สามสิบนาทีผ่านไปเซียวหมิงถึงออกมาจากห้องน้ำ ชีเหนียงรอจนรากจะงอกอยู่แล้ว กระนั้นเธอรีบเข้าไปในห้องน้ำทันที กระนั้นต้องตกใจเมื่อเจอกางเกงในของเซียวหมิงวางที่อ่างล้างหน้า

"ไอ้บ้าเอ้ย" ชีเหนียงทั้งเขินทั้งอาย หล่อนอยากจะโยนลงถังขยะเสียจริง

"เซียวหมิงไอ้หน้าลิง"

พอเซียวหมิงได้ยินคนในห้องน้ำด่าทอถึงกับหัวเราะออกมา

"ฝากนายตากให้ด้วยแล้วกัน" จากนั้นเขาก็รีบร้อนออกจากห้องไป

สารเลวนัก !!!

ชีเหนียงนึกโมโห เธอไม่หยิบมาตาก แต่ยัดกางเกงในลงถังขยะ เธอไม่ใช่ทาสเขาเสียหน่อย

ชีเหนียงออกมาจากห้องพบกับเซี่ยหมานพอดี เซี่ยหมานแต่งกายธรรมดามาก สวมกางเกงขายาวสีดำกับเสื้อยืดคอกลม

ส่วนชีเหนียงแต่งกายเสื้อเชิ้ตสีขาวกับกางเกงขายาว รองเท้าผ้าใบ

เซี่ยหมานมองใบหน้าหล่อเหลาของชีหยางต้องตกตะลึงทำไมชีหยางงามมากกว่าดูหล่อ

"นายมีอะไร"

"ฉันว่าจะชวนนายไปเดินเล่น ในเมืองหน่อย" เดิมทีชีเหนียงตั้งใจจะไปหาอาหญิงกับเสิ่นหยา เห็นทีต้องไปเดินเล่นกับสหายคนใหม่แล้ว...