สามสาวภรรยาทหารยุค 70

ชีเหนียงกำลังนั่งเล่นหิมะที่หน้าบ้านของหล่อน หล่อนทะลุมิติมาอยู่ในยุคเจ็ดศูนย์ ห่างจากยุคปัจจุบันห้าสิบปี หญิงสาวนั่งมองท้องฟ้า อยากจะกลับบ้านเดิมเเต่มันเป็นไปไม่ได้เสียจริง

"อาเหนียง เข้ามาในบ้านเถอะลูก นั่งตากหิมะโดนไอเย็นจะเป็นหวัดได้นะ" คนเป็นมารดาเรียกบุตรสาว ตั้งแต่เกิดอุบัติเหตุรถคว่ำชีเหนียงก็เปลี่ยนไป และชอบนั่งเหม่อลอยคนเดียวที่หน้าบ้าน

ชีเหนียงปั้นตุ๊กตาหิมะเล่นคนเดียว เห็นมารดาเรียกเข้าบ้าน หล่อนจึงลุกขึ้นแล้วปัดเศษหิมะออกจากใบหน้า หันมามองมารดาด้วยความอ่อนโยน นับแต่ชีเหนียงฟื้นมา หล่อนได้นางอี้เจียวมารดาเจ้าของร่างเดิมดูแลอย่างดี

"ค่ะแม่" ชีเหนียงมองมารดาเจ้าของร่างเดิม เอาใจใส่เธอดีอย่างมาก

ชีเหนียงเดินเข้ามาด้านในบ้าน บ้านสกุลชีนับว่าเป็นผู้ดีเก่ามีเชื้อสายเชื้อพระวงศ์สมัยก่อน บิดาของชีเหนียงหรือชีเหิงนั้นเป็นประธานสมาคมทองคำ ของเมืองจิน ว่าได้ว่าร่ำรวยที่สุดของเมืองจิน แต่ทว่าบิดานั้นรักชีหยางอย่างมาก แม้ชีหยางจะเป็นเจ้าชายนิทรา ใส่เครื่องช่วยหายใจอยู่ยามนี้

ชีเหนียงมองพี่ชายของเธอ ใบหน้ากับเธอเหมือนกันจนแยกไม่ออกจริง ๆ

ชีเหนียงมีผมยาวสลวยสีดำขลับ ใบหน้าเรียวเล็ก ดวงตาเธอราวกับเมล็ดซิ่งทำให้เธอดูอ่อนเยาว์นัก ทั้งที่อายุยี่สิบปีแล้ว

ใบหน้าสองแฝดคล้ายมารดาเจ็ดส่วน อีกสามส่วนเหมือนบิดาเสียมากกว่า

ชีหยางกับชีเหนียงแตกต่างกันเพียงแค่ทรงผมเท่านั้น ทุกอย่างเหมือนกันหมด อีกอย่างคือความสูงชีเหนียงสูงร้อยหกสิบห้า ชีหยางสูงร้อยเจ็ดสิบ

"อาหยางตื่นมาคุยกับแม่เร็วเข้า" อี้เจียวเช็ดตัวไปเรียกบุตรชาย ใบหน้าชายหนุ่มนิ่งงันราวกับคนนอนหลับไป

"ผมกลับมาแล้ว" ชีเหิงเพิ่งกลับมาจากสมาคมทองคำ เขาถอดรองเท้าแล้วนั่งบนโซฟาตัวใหญ่

"มาแล้วหรือคะ ฉันเตรียมอาหารเย็นเสร็จแล้วค่ะ คุณอย่าได้ตากหิมะมากนะคะ ประเดี๋ยวไม่สบายเอาได้" อี้เจียวหันมามองหน้าสามี

"อาหยางหลับแล้วพวกเรากินข้าวกันเถอะค่ะ"

ห้องรับประทานอาหาร สามคนพ่อแม่ลูกนั่งที่เก้าอี้ไม้จันทน์หอม อาหารห้าอย่างถูกวางบนโต๊ะไม้กลม นางอี้เจียวทำอย่างได้หลายอย่าง ชีเหนียงมองมารดา อี้เจียวอายุสี่สิบแล้ว แต่ทว่ายังหน้าเด็กมากราวกับคนอายุสามสิบ

"อาหนียงกินเยอะ ๆ " อี้เจียวคีบหมูน้ำแดงให้บุตรสาว

"ขอบคุณค่ะแม่" ชีเหนียงคีบรากบัวฝานให้มารดา

"อาเหนียงกินข้าวเสร็จไปหาพ่อที่ห้องทำงานด้วยนะ" ชีเหิงมีบางอย่าง ไม่อยากให้ภรรยารับรู้เรื่องที่จะพูดกับบุตรสาวมันเป็นเรื่องสำคัญมากเลยทีเดียว

ชีเหนียงคิดในใจว่าเหตุใดไม่พูดตรงนี้ แต่สายตามองเห็นมารดากินข้าวด้วยความอร่อย สงสัยบิดาไม่อยากให้มารดารับรู้ด้วยกระมัง...

"อะไรนะคะจะให้หนูปลอมเป็นพี่ชีหยาง" หลังจากกินข้าวอิ่มชีเหนียงก็มาพบบิดาที่ห้องทำงาน เรื่องที่ทำให้หล่อนตกใจไม่น้อยคือ ชีเหนียงต้องปลอมตัวเป็นชีหยางพี่ชายของเธอ เพื่อสานฝันพี่ชายเพราะพี่ชายอยากจะเป็นทหาร

"คุณพ่อคะ เรื่องนี้ไม่เหมาะมั้งคะ" การไปฝึกเป็นทหารก่อนจะเป็นทหารจริง เข้ากองทัพนั้น เป็นอะไรที่ยากจริง ๆ สำหรับชีเหนียง

"อาเหนียงทำเพื่อพี่แกสักครั้งเถอะ อีกไม่กี่เดือนพี่แกก็จะหายแล้ว แกไปสมัครแทนอาหยาง พออาหยางหาย แกค่อยกลับมา"

ตาแก่ชี ท่าจะบ้าไปเสียแล้ว จะให้หล่อนไปเป็นทหารแทนชีหยาง นั่นมันชีวิตเธอเลยนะ ดูท่าตาแก่ชีเหิงรักลูกไม่เท่ากันเสียแล้วกระมัง

"พ่อคะ แต่ว่า"

"อาเหนียง แกมาดูนี่" ไดอารี่เล่มหนึ่งถูกวางตรงหน้าชีเหนียง

ชีเหนียงได้ไดอารี่มาอ่าน ยามนี้หล่อนอยู่ในห้องนอน สายตามองตัวอักษรที่ชีหยางบันทึกไว้ในสมุดเล่มนี้ ความฝันสูงสุดของอาหยางคือการเป็นทหารรับใช้ชาติบ้านเมือง

ชีเหนียงทบทวนทุกอย่างตั้งแต่เธอมาอยู่ในยุค 70 เข้าร่างของชีเหนียงที่ตายไปแล้ว เพราะประสบอุบัติเหตุ ชีเหนียงในยุคปัจจุบันเป็นเชฟทำอาหารในร้านอาหารแห่งหนึ่ง เธอเป็นเด็กกำพร้า ไม่มีครอบครัวพี่น้อง โตมากับสถานสงเคราะห์เลี้ยงเด็ก

แต่ในยุค 70 เธอมีทั้งบิดา มารดาและพี่ชายฝาแฝด ความรักที่เธอไม่เคยได้รับจากบิดามารดา ยามที่อยู่ในยุคนี้ มีมารดาทำอาหารให้กิน มีบิดาที่ซื้อของทุกอย่างให้ ชีเหนียงถึงกับน้ำตาไหล เมื่อนึกถึงภาพเหล่านั้น

เธอจะทำเพื่อชีหยางสักครั้ง ชีเหนียงเดินไปหาบิดาที่ห้องทำงาน

ชีเหิงมองบุตรสาวเดินเข้ามาอย่างเนิบช้า ขอบตาเธอแดงช้ำ

"ลูก..." ในเมื่อเธอไม่อยากไป เขาจะไม่บังคับชีเหนียง

"หนูตกลงค่ะ" ชีเหนียงวางไดอารี่ไว้ คนเป็นบิดาดีใจจนพูดไม่ออก

"อาเหนียง ดีมากลูกพ่อ อีกหนึ่งเดือนข้างหน้าโรงเรียนทหารเปิดรับนักเรียน ยามนี้เมื่อลูกไปเมืองหยางลูกไปหาอาหญิงของลูกก่อนก็ได้"

อาหญิงที่ชีเหิงเอ่ยถึง คือชีหวานน้องสาวเพียงคนเดียวของชีเหิง ชีหวานได้สามีเปิดธุรกิจโรงแรมในเมืองหยาง อีกทั้งสามีของชีหวานได้ตายไปแล้ว ชีหวานเป็นหม้ายสาวทรงเสน่ห์ในเมืองหยาง มีบุตรสาวหนึ่งคน ชื่อเสิ่นหยา

ชีเหนียงนั่งฟังบิดาเล่าเรื่องคราว ๆ ของอาหญิงชีหวานให้ฟังอีกครั้ง ชีเหนียงประสบอุบัติเหตุ ก็ความจำขาด ๆ หาย ๆ คนเป็นมารดารู้ว่าบุตรสาวจะเป็นทหารแทนพี่ชายฝาแฝด นางอี้เจียวด่าทอสามี จนชีเหิงได้นอนนอกห้องคืนนั้น