ตอนที่4 กินดุกินโหด

หลังจากเขาออกจากห้องน้ำด้วยผ้าขนหนูผืนเดียวที่นุ่งอย่างหมิ่นเหม่อยู่ที่เอวสอบเผยกล้ามเนื้อเต็มร่างกายและหน้าท้องที่เป็นลอนสวยงามมีหยดน้ำเกาะอยู่ เขาก็ตรงมายังเตียงกว้างและทิ้งตัวนั่งขอบเตียงยื่นผ้าขนหนูผืนเล็กในมือให้กับเธอ

“.....” วิวาห์ถอนหายใจออกมาเบาๆอย่างไม่ให้เขาได้ยินก่อนจะประคองร่างที่อ่อนล้าของตัวเองลุกขึ้นพร้อมดึงผ้าห่มผืนหนามาปิดร่างกายเปลือยของตัวเองไว้แล้วรับผ้าขนหนูจากมือเขาเพื่อเช็ดผมที่เปียกชื้นให้เหมือนหลายครั้ง

นี่แหละที่เธอบอกว่าเขาชอบทำตัวย้อนแย้งในหลายเวลา

วิวาห์ขยี้ผมเขาภายใต้ผ้าขนหนูไม่แรงไม่เบาจนมันเริ่มชื้นไร้หยดน้ำเขาก็ลุกขึ้นดึงผ้าขนหนูที่พันเอวสอบของตัวเองทิ้งเผยให้เห็นร่างกำยำเปลือยเปล่าอีกครั้ง

“อ๊ะ!” และเขาก็ขึ้นนั่งพิงหัวเตียงดึงผ้าห่มนวมออกจากตัวของเธอยกเธอขึ้นนั่งคร่อมหันหน้าเข้าหาเขา

“เช็ดต่อสิ” น้ำเสียงทุ้มต่ำมีเสน่ห์ของผืนป่าดังขึ้นสั่งเธอ

“วันนี้พอแค่นี้นะคะ” วิวาห์ยกมือขึ้นเช็ดผมเขาต่ออย่างเบามือพร้อมกับบอกเขาออกไปอย่างที่หวัง

คนอย่างเขาแม้ว่าจะอาบน้ำหรือแต่งตัวแล้วแต่หากมีความต้องการขึ้นมาเขาก็พร้อมจะสลัดเสื้อผ้าออกจากร่างได้ตลอดเวลา เธอเหมือนจะชินกับความหิวกระหายของเขาแต่ก็ไม่ชินสักที

กินดุ กินโหด จนร่างกายของเธอบอบช้ำจากเขาตลอด

“เอางั้นก็ได้” เขาตอบรับน้ำเสียงราบเรียบ แต่ฝ่ามือใหญ่ที่วางไว้บนสะโพกของเธอกำลังบงการออกแรงให้เธอบดเบียดกลางกายของเขาอย่างแผ่วเบาหยอกล้อ

และมันก็ไม่ได้ยากเลยที่กลางกายของเขาจะขยายตัวอีกครั้ง

“เช็ดจนกว่าจะแห้งสนิทนะ” เขาช้อนสายตาสบตากับเธอแล้วสั่งออกมาเสียงทุ้มต่ำก่อนปากบางเฉียบราวกับคนไร้หัวใจก่อนจะอ้าออกครอบครองยอดดอกบัวงามของเธออย่างแผ่วเบา

“พะ...พี่ป่า” เธอห้ามเสียงตัวเองไม่ให้กระเส่าไม่ได้เลยสักนิด เวลาไม่นานที่เธอกับเขาเปลี่ยนสถานะกันแต่เขากลับรู้จักร่างกายของเธออย่างดี

ทำให้เธอบอบช้ำจนเริ่มปฏิเสธและทำต่อไม่ไหวแล้วเขาค่อยทำมันอย่างแผ่วเบาให้เธอวูบวาบจนร่างกายปั่นป่วนต้องการเขาซ้ำแล้วซ้ำอีก

และมันก็มักจะลงเอยด้วยความบอบช้ำเหมือนทุกครั้งจากการหักโหมเกินกำลังตัวเอง

ลิ้นสากของผืนป่าตวัดเลียยอดดอกบัวงามของเธออย่างหยอกล้อ เขาดูดเบาๆแล้วลากลิ้นตวัดเลียอย่างเฉียดฉิวจนขนอ่อนทั่วร่างของเธอลุกชัน

ร่างกายของเธอที่เคยถูกเขาบงการให้บดเบียดกลางกายของเขากลายเป็นตอนนี้เธอบิดพริ้วสะโพกผายของตัวเองกดเข้าใส่เขาด้วยตัวเอง

“อ๊ะ วาห์ระบมหมดแล้ว” เธอพยายามบอกเขาให้รู้แต่ร่างกายตัวเองก็ยังคงไม่รักดีร้อนร่านใส่เขาตรงข้ามกับคำพูดสิ้นดี

“อืม” เขาขานรับในลำคอเรียบๆ

แต่คิดว่าเขาจะฟังและสนใจความรู้สึกของเธอมากกว่าความต้องการที่แข็งตั้งของเขาอย่างนั้นหรอ

“อ๊า!” วิวาห์ร้องขึ้นอย่างรู้สึกเจ็บปนความเสียวที่วาบหวามขึ้นมาเมื่อถูกเขายกตัวเธอขึ้นเล็กน้อยแล้วสอดกระแทกสวนขึ้นมาใส่ร่องแคบของเธอด้วยตัวเอง

เมื่อหลอมรวมเป็นหนึ่งได้เขาถึงได้ทิ้งตัวลงเตียงอีกครั้งพร้อมกับกดเธอให้ทาบทับกลืนกินเขาเหมือนเดิม แล้วค่อยออกแรงบังคับเอวของเธอให้เคลื่อนไหวร่างกายขย่มขึ้นลงบนร่างกายของเขา

“อ่า!” เสียงครางพอใจของเขาดังขึ้นเมื่อถูกเธอกลืนกินอยู่ด้านบน

“อ๊ะ อื้อ!” จากตอนแรกที่แสบและจุกไปบ้าง แต่ยังดีที่ตอนนี้เธออยู่บนร่างเขา เธอสามารถหาตำแหน่งและควบคุมแรงที่กระแทกใส่กันและกันได้มันเลยทำให้เธอไม่ได้จุกมากเท่าไหร่นัก นั่นเลยทำให้เธอหลุดเสียงครางกระเส่าออกมาได้

แม้ว่าเขาจะเอาแต่ใจแต่ก็ยังมีความย้อนแย้งในตัวหลายต่อหลายครั้งทำให้ตอนนี้เขาไม่ได้รุนแรงกับเธอ ตวัดเลียยอดดอกบัวงามของเธออย่างแผ่วเบาสร้างความหฤหรรษ์ให้เธอได้อย่างดีจนร่องแคบเริ่มชื้นแฉะจากน้ำหวานของเธออีกครั้ง

“พี่ป่า วาห์เสียว” เธอบิดสะโพกตัวเองเร่าๆใส่ร่างกายของเขาไม่หยุด ปากก็พร่ำครางออกมาอย่างร่านรักไม่สามารถหักห้ามความร้อนฉ่าของตัวเองได้

“ฉันรู้” เขาตอบกลับเสียงกระเส่าไม่แพ้เธอ รับรู้ความเสียวซ่านของเธอได้จากการบีบรัดที่เธอกำลังทำกับเขาที่แน่นขนัดแทบหายใจไม่ออก

แต่มันกลับดีเป็นบ้า เป็นความรู้สึกกระหายอยากที่ไม่สามารถหมดลงได้ง่ายๆเพราะร่างกายของเธอ

“วะ...วาห์จะไม่ไหวแล้ว” เพราะอยู่ด้าน เพราะเธอเป็นฝ่ายทำเอง ควบคุมทุกอย่างเอง ยิ่งถูกเขาปรนเปรออย่างเสียวกระสันยิ่งทำให้ปลายทางของเธอจับต้องได้อย่างง่ายดายมากกว่าเดิม

“อืม” เขาตอบรับก่อนจะตวัดเลียยอดดอกบัวงามของเธออีกครั้งอย่างไม่คิดจะหยุดมัน กระตุ้นให้เธอปลดปล่อยออกมาอย่างที่ต้องการอย่างไม่ได้เป็นปัญหากับเขา

“อ๊ะๆ อ๊า!” สุดท้ายเธอก็กระตุกตอดเขาอย่างแรงเมื่อถึงปลายทาง ลมหายใจของเธอหอบเหนื่อยอ่อนแรงจนทิ้งหัวซบไหล่แกร่งของเขาอย่างทำอะไรไม่ได้

และร่างของเธอก็ถูกยกขึ้นพลิกไปนอนราบกับเตียงโดยมีผืนป่าลงไปยืนขอบเตียงยกขาของเธอขึ้นพาดกับไหล่แกร่งของเขาแล้วตอกกระแทกแกนเนื้อร้อนของเขาเข้าไปอย่างถี่ระรัว

ปั่ก!ๆๆ

“อ๊ะๆๆ” เรี่ยวแรงที่แทบไม่เหลือแต่กลับต้องเกร็งร่างขึ้นอีกครั้งหลังจากถูกเขากระแทกกระทั้นถี่ระรัวทั้งที่เธอพึ่งปลดปล่อยไป

เขาตะบี้ตะบันสาดใส่เข้ามาอย่างต่อเนื่องนานสองนานจนทำให้แข้งขาของเธอเกร็งอ่อนแรง เอวของเธอโก่งเกร็งจนเริ่มปวดด้วยความเสียวที่ราวกับถูกดูดกลืนพละกำลังของเธอไปจนหมด เธอทั้งเกร็งทั้งอ่อนแรงได้แต่นอนบิดเร่าไปมาอย่างแทบจะทนไม่ไหว แต่เขาก็ยังคงสาดใส่เข้ามาอย่างต่อเนื่องไม่หยุดหย่อนจนเสียงของเธอเริ่มแหบแห้งกับการร้องครางอย่างหนักหน่วง

“มะ...ไม่ไหวแล้ว” เสียงแผ่วเบาบอกเขาขึ้นอย่างจะต้านไม่อยู่ แต่เขาที่พึ่งปลดปล่อยไปนับครั้งไม่ถ้วนยังเต็มไปด้วยแรงปรารถนาเต็มเปี่ยม แต่ก็ไม่ง่ายที่จะปลดปล่อยน้ำสี่ออกมาในเวลาแค่ไม่กี่สิบนาทีได้เหมือนกัน

สุดท้ายกลายเป็นว่ากว่าเขาจะปลดปล่อยรอบนี้ออกมามันก็จบลงไปพร้อมกับวิวาห์ที่สลบเหมือดไปแล้ว