สั่งใจไม่ให้รักเธอ

การแทรกแซงความรักของคนอื่นไม่ใช่เรื่องที่ดี และสิ่งที่ได้รับกลับมาบางครั้งมันก็ได้ไม่คุ้มเสีย

“อย่าไปนะคะ” คนออกคำสั่งแต่น้ำเสียงกลับเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและตัดพ้อดังขึ้นบอกเขา

“.....” สายตาเย็นชาหันกลับมาจ้องมองเธออย่างเกลียดชังโดยไร้คำพูด

“ถ้าพี่ป่าไป วาห์จะฟ้องคุณแม่” เธอยกคนที่เขาเคารพขึ้นมาอ้างถึงเผื่อจะทำให้เขากลัวได้บ้าง ทั้งที่รู้ว่ามันไร้ประโยชน์

“อย่าทำตัวน่ารังเกียจไปมากกว่านี้นะ!” น้ำเสียงเยือกเย็นที่เค้นออกมาเตือนเธอขึ้น ไม่แม้แต่จะเรียกขานชื่อของเธอ

“น่ารังเกียจยังไงพี่ป่าก็นอนกับวาห์ออกจะบ่อย” วิวาห์ ย้อนคำพูดของเขาออกไปอย่างที่เป็น

รังเกียจเธอหรอ แต่หลังจากอยู่กินกันมากี่ครั้งต่อครั้งที่เขาทาบทับเธออยู่ใต้ร่างของเขา แล้วมาบอกว่ารักเกียจ?

“ดูเธอจะภูมิใจกับการเป็นตัวแทนให้พริมนะ” น้ำเสียงเย้ยหยันของ ผืนป่า ดังขึ้นถามหญิงสาวตรงหน้าที่ไร้ยางอายอย่างที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน

“พูดไปจะมีประโยชน์อะไรคะ ในเมื่อทั้งวาห์และพี่ป่าต่างก็รู้ดีแก่ใจว่าคนที่อยู่ตรงหน้าเป็นใคร” ไม่ใช่ว่าไม่เจ็บ แต่มากกว่านี้เธอก็ได้ยินจากเขามาแล้วนั่นทำให้เธอสามารถเก็บอาการเจ็บปวดตรงนี้ได้อย่างดีก่อนจะย้อนกลับไปอย่างที่เขาและเธอต่างก็รู้อยู่เต็มอก

ชื่อคนรักของเขาที่มักจะเอ่ยเรียกยามทาบทับบนร่างกายของเธอ

ชื่อของเธอแทบไม่เคยออกจากปากตั้งแต่เขาเปลี่ยนไป

“ไร้ยางอายดีนะ” ผืนป่าว่าออกมาอย่างเยือกเย็นก่อนจะหมุนตัวเพื่อเดินออกจากห้องนอนของเขาและเธอ

“.....” แต่วิวาห์ก็รีบก้าวไปดักหน้าเขาไว้ก่อนเขาจะออกจากห้อง เงยหน้าขึ้นสบตากับร่างสูงตรงหน้าที่เธอพลาดท่าอย่างน่าสมเพช “จะไปก็ได้ แต่วาห์ขอเวลาห้านาทีได้ไหม”

วิวาห์เอ่ยขึ้นพร้อมกับขยับเข้าไปหาผืนป่ายกมือขึ้นคล้องคอเขาไว้

“.....” ผืนป่ายกมือเพื่อดึงมือของวิวาห์ออก แต่เธอกลับออกแรงรั้งคอของเขาเข้าหาตัวเองและเขย่งตัวช่วยดันตัวขึ้นจูบคนตรงหน้าอย่างดูดดื่ม

แน่นอนว่าเขากำลังต่อต้านเธอด้วยการพยายามผลักไส แต่ไม่รู้ทำไมที่การผลักไสของเขากลับดูไม่ได้ออกแรงที่มากมายของตัวเองจนทำให้เธอกระเด็นได้ กลายเป็นว่าเธอสามารถส่งลิ้นของตัวเองเข้าไปในโพรงปากของเขาแล้วหยอกล้อกับลิ้นสากได้

เขาเกลียดเธอ เธอรู้ เขามีคนที่เขารักอย่างไม่เคยลืมเธอรู้ แต่เขาก็พ่ายแพ้ให้กับเซ็กซ์ทุกครั้งด้วยเช่นกัน

วิวาห์ค่อยๆรั้งคอเขาให้ลงหาเธอต่ำกว่าเดิมก่อนเธอจะลดส้นเท้าที่ยกสูงลงเหยียบพื้นแล้วค่อยๆดันร่างสูงเดินไปด้านหลังที่เป็นเตียงกว้าง

ตุบ! เธอผลักเขาลงไปแล้วรีบตามไปคร่อมทับเขาไว้ในทันที

“เธอจะไร้ยางอายเกินไปแล้วนะ!” น้ำเสียงเค้นรอดไรฟันดังขึ้นดูรังเกียจเธออย่างถึงที่สุด

“ขับรถตอนกลางคืนใช้เวลาไม่นานหรอก วาห์ขอแค่ห้านาที” เธอเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงแหบพร่าก่อนจะดึงชุดนอนผ้าลื่นของเธอลงเผยหน้าอกขาวนุ่มตรงหน้าเขาแล้วขยับเข้าไปให้เขาได้ครอบครองมัน

“.....” สัญชาตญาณของผู้ชายอย่างเขาที่ต่อให้สายตาและน้ำเสียงจะเกลียดเธอแค่ไหนแต่เพียงแค่ยอดหอมหวานสีสวยนั่นแตะลงที่ริมฝีปากของเขาริมฝีปากบางเฉียบนั่นก็อ้าออกครอบครองยอดดอกบัวงามของเธอเข้าไปอย่างง่ายดาย

“พี่ป่า” เสียงกระเส่าของวิวาห์ดังขึ้นพร้อมกับมือข้างหนึ่งช้อนใต้หัวของเขาให้แหงนหน้าขึ้นทำให้เธอขยับไปยังกลางกายเขาได้มากกว่าเดิมค่อยๆบดเบียดกลางกายของตัวเองเข้ากับส่วนที่กำลังก่อตัวของเขาอย่างสัมผัสได้

ฝ่ามือใหญ่ที่เคยนิ่งยกขึ้นบีบเคล้นหน้าอกของเธออย่างแรงไม่สนใจว่าเธอจะเจ็บหรือเปล่า แต่เขาก็เป็นแบบนี้มาตลอดอยู่แล้ว

หลังจากบีบดุนดูดอย่างแรงอยู่ครู่หนึ่งฝ่ามือของเขาก็เลื่อนลงไปที่สะโพกผายของเธอส่งมือผ้าชายกระโปรงชุดนอนเข้าไปด้านในบีบเคล้นสะโพกกลมอย่างไม่เบามือก่อนจะดึงกางเกงชั้นในตัวบางของเธอออกจากสะโพกกลมนั่น

นิ้วเรียวยาวจากมือขวาถูกกดส่งเข้าไปในร่องแคบจากทางด้านหลังทีเดียวสองนิ้วอย่างจาบจ้วงรุนแรงจนคนบนร่างสะดุ้งขึ้นอย่างไม่ตั้งตัว

แต่เธอก็ปรับตัวให้ชินกับสัมผัสของเขาอย่างที่ผ่านมาก่อนที่ร่องแคบจะตอดรัดนิ้วเรียวนั่นแน่นจนแรงดูดยอดดอกบัวงามแรงขึ้นอย่างเห็นได้ชัดว่าเขากำลังเสียวไม่ต่างจากเธอ

พรึ่บ! ร่างของเธอถูกดันผลิกจากร่างกายของเขาและแขนแกร่งอีกข้างทำให้ตอนนี้เธอเป็นฝ่ายถูกทาบทับจากเขาก่อนที่นิ้วร้ายนั่นจะจ้วงแทงเข้าออกอย่างกักขฬะซ้ำแล้วซ้ำอีก

“อ๊ะๆๆ อื้อ!” มันเจ็บเธอไม่เถียง แต่ที่แย่กว่านั้นคือเธอดันชอบกับสิ่งที่เขาทำจนมันเจ็บและเสียวสลับกันอย่างน่ารังเกียจอยู่ซ้ำไป

ปากบางของเขาผละออกจากยอดดอกบัวงามของเธอพร้อมกับสายตาเรียบนิ่งที่จ้องมองเธอในระยะประชิดก่อนที่นิ้วเรียวของเขาจะถอนออก และ...

“ฉันสนุกกับร่างกายของเธอก็จริง แต่อย่าคิดว่ามันจะพิเศษพอทำให้ฉันเลือกมันมากกว่าพริมได้” คำพูดเยือกเย็นที่แฝงความเย้ยหยันดังขึ้นอย่างไม่ปิดบังการดูถูกในตัวเธอของเธอดังขึ้นพร้อมกับเขาที่ผละลงจากเตียงและเดินตรงไปยังประตูห้องนอนทันที

ไปหาคนที่เขารักเพียงเพราะเธอโทรมาบอกว่าไม่สบายในเวลากลางดึกโดยที่ภรรยาอย่างเธอทำได้เพียงแค่มอง

วิวาห์ลุกขึ้นจัดชุดของเธอให้กลับมาในสภาพเดิมด้วยรอยยิ้มแห่งการเย้ยหยันที่มุมปากกับสิ่งที่เขาเป็น สิ่งที่เปลี่ยนไปทุกอย่างหลังจากรู้ความจริง