เราเลิกกัน

บทที่ 2 เราเลิกกัน

ฟ้าพยายามตั้งสติหยุดร้องไห้และรวบรวมแรงทั้งหมดพูดให้ชมพู่ฟังเรื่องของเธอกับนนท์

"เท่าที่แกเล่าให้ฉันฟังฉันว่านนท์ไม่ได้ทิ้งเธอหรอกนะ อาจจะเกิดอะไรขึ้นกับนนท์ก็ได้ ฉันว่านนท์มันรักแกจะตายจะทิ้งแกได้ยังไง " ชมพู่ยังคงปลอบฟ้า

"แล้วทำไมถึงหายไปอย่างนี้ล่ะ แล้วนี่ก็ไม่ใช่แค่วันสองวันนะนี่มันก็ผ่านมาหนึ่งเดือนแล้วนะ ปกตินนท์ไม่เคยหายไปเลยไม่ว่าเขาจะติดธุระที่บ้านยังไงเขาก็ต้องติดต่อมาหรือไม่ก็ส่งข้อความมาบอกฉัน แต่นี่เขาเล่นหายไปเลยตั้งแต่มหาลัยปิด แกจะให้ฉันคิดยังไงล่ะ ฉันไปตามหาเขาทุกที่ก็ไม่พบ"

"แกอย่าพึ่งตีตนไปก่อนไข้เลย เอางี้รอวันที่มหาลัยเปิดเดี๋ยวแกก็ได้พบกับนนท์แล้วค่อยถามแล้วกัน ระหว่างนี้ก็พยายามติดต่อไปเรื่อยๆ ไม่แน่นนท์อาจจะไปพยายามติดต่อแกอยู่ก็ได้"

"เอาอย่างนั้นก็ได้ "

"แกใจดีขึ้นแล้ว งั้นช่วยยิมหวานให้ฉันหน่อยสิ " ชมพู่ยิ้มให้ฟ้าและบอกให้เธอยิ้มออกมาเช่นกัน

"ยัยบ้า ฉันคิดมากอยู่จะให้ฉันยิ้มเนี่ยะนะ"

"เออน่ะ เดี๋ยวฉันเลี้ยงข้าวยิ้มให้ฉันและลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวสวยๆ และออกไปหาอะไรอร่อยกินกันไม่แน่นนท์อาจจะติดต่อมาในวันนี้ก็ได้" ฟ้าถึงกับยิ้มออกมาให้ความเป็นห่วงของชมพู่เมื่อเธอยิ้มเสร็จก็กอดชมพู่แน่น

"ฉันรักแกนะ ขอบใจแกมากที่คอยมาอยู่ข้างๆฉันในวันที่ฉันอ่อนแออย่างนี้แกช่างเป็นเพื่อนที่ดีของฉันจริงๆ" ทั้งสองคนกอดกันลึกซึ้งในมิตรภาพก่อนที่ชมพู่จะผลักฟ้าเข้าไปห้องน้ำเพื่ออาบน้ำแต่งตัวใหม่

"ไปอาบน้ำได้แล้ว ฉันเหม็นแกมากเลยตอนนี้ ไม่อาบน้ำมากี่วันแล้วเนี่ยะ ฮ่าฮ่า"

"ยัยบ้าถึงฉันจะเศร้าแต่ฉันก็รักสะอาดนะย่ะ ฮ่าฮ่า" ฟ้าได้เข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำไม่นานก็ออกมาจากในห้องน้ำและแต่งตัวสวยไปกินข้าวที่ห้างกับชมพู่

เมื่อทั้งสองมาถึงห้างดังแห่งหนึ่งเมื่อกินข้าวเสร็จชมพู่ก็ได้ชวนฟ้าไปกินไอศรีมเพื่อเพิ่มน้ำตาลให้กับฟ้าทั้งสองมาถึงก็ได้สั่งของที่ทั้งคู่ชอบเมื่อสั่งเสร็ขก็เข้ามารอในร้าน

"ฟ้าเรามาถ่ายรูปกันสักหน่อยดีมั้ย ช่วงนี้ฉันไม่มีรูปลงโซเชียลเลย" เมื่อฟ้าเองก็เริ่มเบื่อก็คิดว่าถ่ายรูปรอกินไอศรีมก็ดีเช่นกัน

"เอาสิ กว่าไอศรีมจะมาเสริฟคงอีกนาน เราคงถ่ายได้หลายรูปเลย " ฟ้ากับชมพู่ก็เริ่มถ่ายรูปกัน สักพักฟ้าก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยอยู่อีกฝั่งที่มีเสาบังอยู่ระหว่างเธอกับเจ้าของเสียงนั้น ฟ้ามั่นใจว่าเสียงนั้นคือเสียงที่เธอคิดถึงและห่วงหาเป็นอย่างมาก ฟ้าจึงนิ่งเงียบฟังเสียงของโต๊ะด้านหลังเธอ

"เฮ้ย ! ความรักแกเป็นอย่างไรบ้างว่ะ เห็นว่าได้ควงนางฟ้าฉันล่ะอิจฉาเป็นบ้า" ชายผู้หนึ่งได้พูดขึ้น

"ดีกับผีนะสิ ในตอนแรกก็ทำเป็นเล่นตัว รู้มั้ยว่าฉันต้องตามตื้ออยู่ตั้งหนึ่งปีถึงจะยอมมีอะไรด้วย " เสียงทุ่มต่ำที่ฟ้าคุ้นเคยได้เอ่ยขึ้นใจเธอเริ่มใจไหวและไม่อยากคิดว่าจะเป็นคนรักของเธอ

"เฮ้ยๆ! แล้วยังไงต่อว่ะดีป่ะ สวยขนาดนั้นแกคงติดใจเลยล่ะสิ" เสียงอีกคนถามขึ้น

"หึ หึ สวยแต่หน้านะสิ รู้มั้ยว่าเซ็กซ์โครตจืดชืดอย่างกับว่าฉันเอาอยู่กับหุ่นยังไงยังงั้น "

"โธ่แกก็พูดเกินไป ถ้าจืดชืดแล้วทำไมยังไม่เลิกว่ะ เห็นแกคอยหวงก้างอยู่เลย "

"ก็เพราะเสียดายนะสิ ว่าจะเอาไว้แก้เหงาและไม่มีที่ลงฮ่าฮ่า แต่ว่าตั้งแต่ปิดเทอมมานี่ฉันไม่ได้ติดต่อไปเลยไม่รู้ว่าเป็นยังไงบ้าง" คำพูดที่พูดออกมาโดยไม่ได้เป็นห่วงความรู้สึกคนอื่น ทำให้ฟ้าเริ่มมั่นใจว่าชายที่พูดอยู่ด้านหลังนั่นเป็นนนท์คนที่เธอเป็นห่วงอยู่ตลอด และวันนี้เธอก็ได้รู้ว่าที่เขาหายไปนั้นเพราะอะไร ฟ้าใจสั่นกำหมัดแน่นเพื่อควบคุมอารมณ์ของตัวเองแม้เธออยากจะรู้แต่ขาของเธอไม่กล้าก้าวข้ามออกไปดูหน้าผู้ชายที่กำลังพูดถึงเธอในตอนนี้

"ฉันรู้นะว่าตอนนี้แกมีของเล่นชิ้นใหม่นะสิ ถึงไม่ติดต่อกลับไปหากแกไม่สนใจแล้วฉันจะเข้าไปจีบฟ้าต่อแล้วนะ จะลองดูว่าจะจืดชืดอย่างที่แกว่ารึเปล่าฮ่าฮ่า" เพื่อนอีกคนของเขาได้พูดขึ้น ตอนนี้ฟ้ามั่นใจเต็มร้อยแล้วว่าบทสนทนาทั้งหมดกำลังพูดถึงเธอ เธอทนไม่ได้อีกต่อไปเขาได้เอาความรักที่เธอมีต่อเขาไปเหยียบย้ำจนหมดสิ้น คำว่ารักออกมาจากปากเขานั้นก็แค่ลมปาก ชมพู่เองก็ทนไม่ได้เธอลุกขึ้นที่จะไปต่อว่านนท์แต่ก็ช้าไปกว่าฟ้าที่ตอนนี้ ถือแก้วน้ำเข้าไปสาดใส่หน้าของนนท์จนเปียกไปหมด เพื่อนๆของเขาเมื่อเห็นฟ้าก็เริ่มหน้าซีดกันหมดทุกคน รวมถึงนนท์ด้วยเขาไม่คิดเลยว่าฟ้าจะมาได้ยินเรื่องที่เขากำลังพูดถึงเธออยู่

"ฟ้า...ฟ้าฟังเราก่อนนะ เราอธิบายได้" นนท์ปัดผมที่เปียกให้เสยขึ้นและลุกขึ้นมาจับมือฟ้าเพื่อที่จะอธิบาย และแต่ถูกฟ้าปัดมือของเขาทิ้งอย่างไรเยื่อใย ในเมื่อเขามองไม่เห็นความรักของเธอและทิ้งขวางอย่างกับของไร้ค่า เธอเองก็ไม่อย่างเป็นคนโง่ในสายตาของเขาอีกต่อไป

"อธิบายนั้นเหรอ อธิบายว่าอะไรดี ฉันน่าเบื่อ ฉันจืดชืดฉันมันเป็นของเล่น ฉันมันเป็นที่ระบายอารมณ์ ....ฮึ! ฉันไม่น่าจะเสียน้ำตาให้คนอย่างนายเลย ตลอดเวลาที่ผ่านมาฉันมันโง่เองและง่ายเองที่รักคนเลวๆอย่างนาย แต่นายกลับไม่เห็นค่าความรักของฉัน นายไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้วต่อจากนี้ฉันกับนายจะไม่รู้จักกันอีกต่อไป ที่แล้วมาฉันถือว่าฉันให้ทานหมามันกินและไม่เคยนึกเสียดายเลย แค่เสียความรู้สึก" ฟ้าระบายอามรณ์ออกมาจนหมดใบหน้าที่แดงก่ำแววตาเริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆ นนท์เองก็พยายามจะจับเนื้อต้องตัวฟ้าเพื่อที่จะอธิบายแต่ตอนนี้ฟ้าตาสว่างแล้ว เธอจะไม่ยอมใจอ่อนให้กับผู้ชายที่ไม่เห็นค่าเธออีกต่อไป

"ฟ้าเราขอโทษ แต่ช่วยฟังเราก่อนได้มั้ย ขอร้องล่ะเรารักฟ้านะ" นนท์ยังคงหน้าด้านพูดกับฟ้าต่อ

"รักเหรอ คนรักกันเขาไม่ทำแบบนี้หรอกนะ ตั้งแต่วันนี้เป็นตั้นไปฉันกับนายเลิกกัน ชมพู่กลับกันเถอะฉันไม่อยากเห็นผู้ชายเลวๆคนนี้อีกต่อไป" ที่ฟ้าพูดอย่างนั้นเพราะเธอเองที่ทนไม่ใหวอีกต่อไปหากเธอยังพูดกับเขาต่อเธอเองอาจจะร้องไห้โชว์ความอ่อนแอให้นนท์ได้เห็นแน่นอน

"ฟ้าอย่าพึ่งไป ฟังเราก่อน" นนท์พยายามจะเดินตามฟ้าแต่ก็ถูกชมพูขวางทางไว้ก่อน

"นายหยุดได้แล้ว หากนายไม่ได้คิดจริงจังก็ปล่อยเพื่อนฉันไปซ่ะ แค่นี้ฟ้าก็เจ็บมากพออยู่แล้วอย่าให้ฟ้าเกลียดนายไปมากกว่านี้เลย สิ่งที่นายทำกับฟ้าในครั้งนี้มันเลวมากจริงๆ เลวจนเพื่อนอย่างฉันเองยังไม่สามารถให้อภัยนายได้ นายอย่าหวังเลยว่าฟ้าจะให้อภัยนาย นายเอาความรักของฟ้าที่จริงใจต่อนายมาล้อเล่นมาเหยียบย่ำ ฉันเองก็ขอให้นายถูกทำอย่างที่นายให้ฟ้าในวันนี้ นายเองจะได้รู้ว่าการรักใครสักคนมากๆและถูกหักหลังมันเป็นอย่างไร " ชมพู่พูดจบก็ได้เดินตามฟ้าไป เพราะรู้ว่าตอนนี้จิตใจของฟ้านั้นแตกสลายแค่ไหน

นนท์เมื่อได้ยินคำพูดของชมพู่เขาเองก็นิ่งไปสักพัก ก่อนจะเดินกลับไปหาเพื่อนๆพร้อมเอาผ้าเช็ดหน้าาเช็ดหน้าที่เปียกจากน้ำเมื่อกี้

"หึ หึ อย่างนี้ก็ดีเหมือนกันฉันจะได้ไม่ต้องแกล้งอีกต่อไป เฮ้ยพวกแกเป็นอะไรกันว่ะ มาๆรีบมากินจะได้ออกไปเที่ยวต่อวันนี้อารมณ์ไม่ดีว่ะ เราไปเที่ยวที่ผับกันมั้ยเดี๋ยวฉันเลี้ยงเหล้าเองฉลองความโสดครั้งนี้" เพื่อนๆของนนท์ต่างพากันดีใจที่จะได้กินของฟรีจึงได้พากันหัวเราะและบอกกับนนท์

"เออ ดีใจกับแกด้วยนะที่โสดแต่ว่าเรื่องเมื่อกี้ฉันพูดจริงนะที่จะจีบฟ้าต่อ แกอย่ามาหวงก้างทีหลังนะโว้ย" เพื่อนที่นั่งอยู่ข้างๆนนท์ได้ตบลงที่บ่าของเขา

"เออ แล้วแต่แกเลยฉันจะหวงทำไมว่ะ เบื่อจะตายอยู่แล้ว"