บทที่ 3

เสียงพูดคุยของแขกผู้มาร่วมยกสุรามงคลในงานมงคลของสกุลหลิ่วและสกุลหมิงดังเล็ดลอดเข้ามาถึงในห้องหอ

ที่บัดนี้เจ้าบ่าวและเจ้าสาวกำลังนั่งดวลยกจอกสุรามงคลกันอย่างเมามัน

“ข้างนอกดูจะสนุกสนานกันเสียเหลือเกินนะ ฮ่า ๆ คงไม่มีใครรู้เลยสินะว่าท่านกับข้าผ่านอะไรกันมาบ้าง เอิ้ก”

หมิงซูฮวาคุณหนูสกุลหมิงพูดขึ้นมาพร้อมกับยกจอกสุรามงคลในมือขึ้นดื่มจดหมดจอกไม่ให้เหลือสักหยด จากนั้นก็ยกชายแขนเสื้อตัวเองเช็ดปากที่เลอะ กิริยามารยาทของนางผิดกับหน้าตาที่สวยหวานลิบลับ

หลิ่วเฉิงจ้านที่ตอนนี้ใบหน้าก็เริ่มจะแดงก่ำไม่ต่างกัน มองหน้าอีกฝ่ายตาไม่กะพริบ ด้วยเขาเองก็ไม่คิดว่าวันหนึ่งจะได้แต่งงานกับนางตรงหน้าตามที่คาดหวังไว้จริง อีกทั้งเขาไม่ได้มองว่ากิริยามารยาทของนางเป็นปัญหาสักนิด ดูจะน่าเอ็นดูเสียมากกว่าด้วยซ้ำ

“ท่านมองหน้าข้าทำไมเฉิงจ้าน ดื่มสิ ดื่ม เอิ้ก”

มือเรียวบางเอื้อมมาจับมือแกร่งของคนที่นั่งตรงข้ามให้ยกจอกเหล้าในมือขึ้นดื่มตามที่ตนบังคับก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบเอาไหสุราใบใหม่มาเทใส่จอกในมือของตนแล้วยกขึ้นดื่มตามอีกฝ่ายไปอีกจอก

สองหนุ่มสาวที่จับพลัดจับผลูมาแต่งงานกันอย่างเลี่ยงไม่ได้เพราะเหตุการณ์ความเข้าใจผิด ต่างผลัดกันยกไหสุรามงคลที่สั่งให้บ่าวเอามาเพิ่มให้ไม่หยุด

“ไหน ๆ เราก็ต้องแต่งงานกันแล้ว ถ้าวันใดท่านมีใครคนอื่นที่ท่านรักก็หย่ากับข้าได้ตลอดนะรู้ไหมเฉิงจ้าน”

หมิงซูฮวาพูดขึ้นมากับอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงยานคาง นัยน์ตาปรือปรอยจนแทบจะปิดแล้วในตอนนี้ หญิงสาวที่เมาได้ที่เริ่มเอาคางวางกับไหเหล้าที่ว่างเปล่าบนโต๊ะตรงหน้าเนื่องจากเริ่มรู้สึกเมาจนแทบจะตั้งคอไม่ตรงเสียแล้ว

“ข้าขอเวลาเป็นสามีที่ดีให้เจ้าได้หรือไม่ซูฮวา ให้สุราจอกนี้แทนคำสัญญาว่าข้าจะเป็นสามีที่ดีของเจ้า ตลอดไป”

หลิ่วเฉิงจ้านยังไม่ทันยกจอกสุราที่ตนบอกว่าเป็นตัวแทนของคำสัญญาคนตรงหน้าก็คางเลื่อนหลุดจากไหเหล้าลงกระทบกับโต๊ะตรงหน้า นัยน์ตาหวานหลับพริ้มบัดนี้หญิงสาวเข้าสู่ห้วงนิทราล่วงหน้าเจ้าบ่าวของตนไปเสียแล้ว

แต่ถึงกระนั้นมือแกร่งก็ยังยกจอกสุราขึ้นดื่มจนหมดจอก นัยน์ตาคมทอแสงอ่อนทอดมองใบหน้าหวานของคนตรงหน้าอย่างแสนรัก ก่อนจะผุดลุกขึ้นอุ้มอีกฝ่ายที่เมาหลับสนิทเดินตรงไปยังเตียงนอนที่ถูกจัดไว้ให้บ่าวสาวเข้าหออย่างสวยงาม

“ฝันดีนะ ซูฮวาของข้า”

เสียงทุ้มกระซิบชิดใบหูบางหลังจากที่จัดการห่มผ้าให้อีกคนเรียบร้อยแล้วผละออกมา นั่งดื่มสุรามงคลที่เหลืออยู่คนเดียวจนหมด