คนติดตาม

แกร๊ก

ปังงง....

"หาวิธีเก็บมันซะ !! ..."ยศพลกัดฟันพูดขึ้นด้วยความโมโห หลังจากที่เขาเข้าห้องทำงานส่วนตัวมาแล้ว และน้องชายคนเล็กกับลูกชายคนเดียวของเขาก็ตามเข้ามาในห้องทำงานด้วย

"ถ้าทำอะไรมันตอนนี้ คนต้องรู้แน่ๆว่าเป็นฝีมือของพวกเรา ..."กรภัคพูดขึ้น

"บอดี้การ์ดของมันเยอะขนาดนั้น จัดการมันไม่ได้ง่ายๆหรอก ดูแล้วบอดี้การ์ดของมันไม่ได้มายืนเท่ห์อย่างเดียวนะครับ พวกมันดูมีอะไรมากกว่าที่พวกเราเห็น ..."ศตพรพูดขึ้น ก่อนที่เขาจะเดินไปนั่งที่โซฟามุมห้อง

"จะทำยังไงก็ได้ ให้พวกมันหายไปทั้งบ้าน โดยที่ความผิดไม่มาถึงเรา เหมือนอย่างที่วเรณย์ตาย ..."ยศพลพูดขึ้นเสียงเย็น

"ผมว่า...ถ้ารอให้ป่วยตายอย่างอาวเรณย์ก็นานไปนะครับ กดดันมาตั้งนานกว่าจะตายได้ แต่อาช่อฟ้ายังแก้เกมส์นี้ได้ น่าเจ็บใจจริงๆ ขนาดไอ้สิงโตไม่เอาถ่านเลย อาช่อฟ้ายังอุตส่าห์ไปหาคนมาแต่งงานกับมันได้อีก มันก็หน้าตัวเมีย ไม่เอาไหนยอมแต่งงานด้วยแม้แต่กับผู้ชายด้วยกันเอง ทุเรศที่สุด ..."ศตพรพูดด้วยนํ้าเสียงที่เจ็บใจ

"เรื่องไอ้สิงโต...อย่าไปยุ่งกับมัน เพราะว่ามันง่ายนิดเดียวถ้าพวกเราจะเก็บมัน ปล่อยมันเอาไว้ ให้แม่มันตรอมใจตายกับความไม่เอาไหนของลูกชายคนเดียวไปเถอะ วันๆมันเที่ยวกับติดผู้หญิง ไม่ทำการทำงานอะไรแบบนี้ สักวันแม่มันก็จะตรอมใจตายเอง ไม่ต้องถึงมือของพวกเราหรอก ..."ยศพลพูดพร้อมกับยิ้มเยาะไปด้วย

"แต่มันคือหมากตัวสำคัญเลยนะ ถ้ามีอะไรผิดพลาด เราใช้มันเป็นตัวช่วยได้ เพราะแม่มันรักมันยิ่งกว่าอะไรในโลกใบนี้ ถ้าพวกเราจนมุมเมื่อไหร่ ก็จัดการมันได้เลย รับรองแม่มันยอมทุกอย่าง ..."กรภัคพูดขึ้นพร้อมกับยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

"ผมเห็นด้วยกับอาภัคครับ ผมจะให้คนของเราติดตามมันไปทุกที่ ให้คนคอยดูความประพฤติของมันด้วย ..."ศตพรพูดขึ้น

"ดีมากหลานรัก ถ้าไอ้สิงโตมันทำงานเก่งได้สักครึ่งหนึ่งของหลาน แม่มันคงจะไม่ปวดใจแบบนี้หรอก หึหึ ..."กรภัคหัวเราะลึกๆในลำคออย่างสะใจ

"แล้วเรื่องเอกสารล่ะ พวกเราจะทำยังไง เพราะคนของมันเฝ้าไว้ยี่สิบสี่ชั่วโมงเลย แถมยังให้บริษัทข้างนอก มาตรวจสอบบัญชีอีก มันต้องรู้อะไรมาแน่ๆ มันถึงให้คนพวกนั้นเข้ามาทำงานในเวลาที่พวกเราเข้าประชุม เพื่อไม่ให้พวกเราได้ตั้งตัวเลย ..."ยศพลมองหน้าลูกชายกับน้องชายนิ่ง ก่อนที่เขาจะถามขึ้นเสียงเครียด

"มีวิธีเดียว ..."กรภัคพูดพร้อมกับทำหน้าจริงจังไปด้วย

"วิธีไหนเหรอครับ ..."ศตพรถามขึ้นทันทีด้วยความอยากรู้ เพราะเขาเองก็กำลังเครียดเรื่องนี้อยู่

"ทำให้ไฟฟ้าลัดวงจร เผามันให้วอดเพื่อทำลายหลักฐาน พวกเราใจเย็นไปหน่อย เพราะคิดว่าพี่วเรณย์ตายแล้ว ไม่มีใครมายุ่งกับบริษัทของเราอีก และถึงมีก็ไม่คิดว่า มันจะกล้าทำกับพวกเราได้ขนาดนี้ ..."กรภัคพูดขึ้นด้วยนํ้าเสียงที่เจ็บใจ เพราะพวกเขายังไม่ทันได้ตั้งตัวอะไรเลยมัวแต่ชะล่าใจ คิดว่าเอาอยู่

"งั้นก็รีบจัดการเลย ก่อนที่เรื่องจะแดงขึ้น ถ้าไฟไหม้ทั้งบริษัทก็ดีเหมือนกัน เพราะถ้าเรื่องแดงขึ้นมา พวกเราก็จบเหมือนกัน ให้มันจบทั้งบริษัทเลยดีกว่า อย่างน้อยพวกเราก็ไม่ได้ตายคนเดียว ตายทั้งบริษัท ชื่อเสียงของพวกเราก็ยังอยู่เหมือนเดิม ..."ยศพลพูดขึ้นด้วยความสะใจ

...........

"สิงห์มึงเช็คสภาพรถให้พวกกูหรือยัง ..."ซันซันถามขึ้นเสียงดัง เขาเดินนำทีมเพื่อนๆเข้ามาในอู่ของสิงโต 

"เรียบร้อยเพื่อน เย็นวันศุกร์เดินทางได้ ..."สิงโตตอบกลับเพื่อนอย่างอารมณ์ดี

"กูว่า...งานนี้ เราให้สาวๆไปรอกันที่เขาใหญ่ไหมวะ ให้รออยู่ในรีสอร์ตเงียบๆ คนของเมียไอ้สิงห์จะได้ไม่รู้ ..."เก้นเสนอขึ้น

"เรื่องเชี่ยๆนี่ฉลาดนักนะมึง แต่กูซื้อ ฮ่าๆ ..."สิงโตพูดพร้อมกับยกนิ้วโป้งให้เก้นไปด้วย

"เย็นนี้มีนักศึกษามาทำงานในช่วงปิดเทอมนะเว้ย กูบอกเลย ไม่สวยกูไม่รับ ..."อาเธอร์พูดขึ้นพร้อมกับยักคิ้วให้เพื่อนทุกคนอย่างโอ้อวด

"แล้วตกลง มึงรับมาทำงานด้วยกี่คนวะ มีแต่สาวๆเหรอ น้องๆผู้ชายไม่มีเหรอ ..."ธนูถามขึ้น 

"ทำไม...มึงอยากลองเหรอ ..."ซันซันถามพร้อมกับยิ้มที่มุมปากไปด้วย

"ของอย่างนี้มันก็ต้องลองดู จริงๆก็อย่างที่พวกมึงรู้ กูก็ชอบผู้หญิง แต่พอกูเห็นเมียไอ้สิงห์แล้วน่ารักดีว่ะ แต่เข้าไม่ถึงเพราะคนติดตามเยอะเหลือเกิน กูก็เลยอยากลองกับเด็กๆที่หาค่าเทอมดูบ้าง ก็พร้อมจะเลี้ยงนะเว้ย ถ้าถูกใจ ..."ธนูพูดขึ้นด้วยนํ้าเสียงที่จริงจัง

"มึงก็บ้านะธนู ผู้หญิงน่ารักกว่าตั้งเยอะ ผิวเนียนนุ่มหน้าอกหน้าใจก็มี มึงอยากจะมาลองผู้ชายด้วยกันทำไม ..."สิงโตมองค้อนเพื่อนพร้อมกับแบะปากไปด้วย

"มึงต่างหากที่โง่ มึงก็มีผู้หญิงมาทั้งชีวิตแล้ว มึงไม่คิดอยากหากำไรให้ตัวเองหน่อยเหรอ ..."เดี่ยวมองหน้าสิงโตพร้อมกับยิ้มไปด้วย

"เพ้อเจ้อ...ไร้สาระมากพวกมึง ไปลองรถกันไหม ไปแถวไหนก็ได้ ..."สิงโตมองหน้าเพื่อนๆทุกคนแล้วถามขึ้นด้วยนํ้าเสียงที่จริงจัง

"สิงห์...กูรู้สึกว่ามีคนมองพวกเรามาอยู่ว่ะ ..."ซันซันพูดขึ้นเสียงกระซิบให้ได้ยินกันแค่ในกลุ่มของพวกเขา

"จะมีใคร...ก็คนของเมียไอ้สิงห์ไง มึงยังไม่ชินอีกหรือไง ..."เก้นถามขึ้นอย่างไม่ใส่ใจ

"เออ...จริงว่ะ ..."ซันซันพยักหน้าอย่างเห็นด้วย

"ชินอะไร ? คนของเมียไอ้สิงห์ พวกเราไม่เคยรู้สึกเลยนะ ว่าพวกเขาแอบมองพวกเราอยู่ พวกเราจะเห็นก็ต่อเมื่อ พวกเขาตั้งใจออกมาให้เห็น ..."อาเธอร์พูดขึ้น เพราะเขาก็สังเกตมาเป็นอาทิตย์แล้ว 

"เออ...จริงด้วยว่ะ แต่ก็ไม่แน่นะ พวกเขาอาจจะตั้งใจให้พวกเรารู้ก็ได้ ว่ามีพวกเขาติดตามไอ้สิงห์อยู่ ..."เดี่ยวพูดขึ้น

"เห็นฟุโดบอกว่าจะเปลี่ยนคนติดตาม น่าจะยังไม่เป็นงาน ก็เลยทำให้เรารู้ว่ามีคนแอบมองอยู่ ..."สิงโตพูดขึ้นอย่างไม่ใส่ใจ

"เหรอ...งั้นก็ช่างเถอะ เพราะพวกเราก็ไม่มีศัตรูที่ไหนอยู่แล้ว ..."ซันซันพูดขึ้น

"งั้นพวกเราไปลองรถกันแถวนี้นะ ..."เก้นพูดพร้อมกับเดินนำไปที่รถบิ๊กไบค์ของตัวเอง

"เก้น...แล้วเรื่องสาวๆที่ให้ไปนอนรอที่รีสอร์ต อย่าลืมนะเว้ย ..."สิงโตรีบเดินไปให้ทันเก้นแล้วกระซิบขึ้นเสียงเบาให้เก้นได้ยินแค่คนเดียว

"กูจัดให้มึงแน่เพื่อนรัก กูจองไว้หกคน คืนนั้นมึงเต็มที่เลย อดอยากมาเป็นอาทิตย์แล้วหนิ ..."เก้นมองเพื่อนด้วยสายตาที่เห็นใจ

"ขอบใจมากเพื่อน ..."สิงโตตบบ่าเก้นเบาๆก่อนที่เขาจะเดินไปที่รถบิ๊กไบค์ของตัวเอง 

........

"เราขับรถไปกินข้าวที่พัทยากันไหมพวกมึง ไหนๆก็ได้ขับรถออกมานอกเมืองกันแล้ว ..."ธนูถามขึ้น หลังจากที่พวกเขาขับรถมาเติมนํ้ามันที่ปั้มพร้อมกันแล้ว และกำลังปรึกษากันว่าจะไปที่ไหนกันต่อดี

"กูบอกตรงๆนะ กูว่าคนที่ตามพวกเรา ไม่ใช่มืออาชีพเหมือนคนเดิมที่เคยตามว่ะ พวกมึงหยิบมือถือขึ้นมาดูสิ กูจะไลฟ์สดให้พวกมึงดูว่าพวกมันอยู่ตรงไหน เพราะถ้ากูบอกให้พวกมึงดูเลย พวกมันจะรู้ตัวว่าพวกเราเห็นมันแล้ว ..."ซันซันบอกเพื่อนๆพร้อมกับยกมือถือขึ้น เขาทำท่าทางเหมือนว่าตัวเองกำลังใช้มือถือแทนกระจกส่องหน้าอยู่ แต่จริงๆแล้ว เขากำลังเริ่มไลฟ์สดให้เพื่อนๆดูรถกระบะคันที่เขาสงสัย ว่ากำลังติดตามพวกเขาอยู่

"เออ...จริงว่ะ พวกมันทำเป็นเนียน ทำเป็นไม่มองมาทางพวกเรานะ แต่ก็ใช้หางตามองมา ..."เก้นพูดขึ้น ตอนนี้ทุกคนต่างก็ก้มหน้าดูมือถือของตัวเองอยู่

"งั้นพวกเราแกล้งพวกมันกันไหม เราแยกกันไปคนละทาง แล้วไปเจอกันที่พัทยาเลย ..."อาเธอร์พูดขึ้นอย่างนึกสนุก

"อาเธอร์...ไอ้ควาย ใครจะไปตามมึง ก็รู้อยู่แล้ว ว่าพวกมันตามแค่ไอ้สิงห์คนเดียว ..."เดี่ยวพูดพร้อมกับส่ายหน้าให้เพื่อนที่พูดไม่คิด

"เออว่ะ...กูลืม ฮ่าๆ ..."อาเธอร์พูดขึ้นขำๆ

"ช่างพวกมันเถอะ พวกมันก็แค่ติดตาม อย่าไปใส่ใจเลย เราขับรถไปกินข้าวที่พัทยากันดีกว่า ..."สิงโตพูดขึ้นอย่างอารมณ์ดี ที่เขาจะได้ขับรถบิ๊กไบค์ออกต่างจังหวัด เขาไม่ใส่ใจคนที่ติดตามอยู่แล้ว เพราะก็แค่ติดตาม เขาต้องชินกับมันให้ได้ เพราะแม่หาเมียที่เป็นมาเฟียให้เขาแล้ว เขาต้องทำใจอย่างเดียว

"งั้นไปกันเลย ..."ธนูพูดขึ้น ก่อนที่เขาจะสตาร์ทรถแล้วขับนำเพื่อนๆไป

.....

"กินข้าวที่ริมทะเลที่ร้านเดิมนะเว้ย ..."เก้นบอกเพื่อนๆหลังจากที่เขาขับรถมาจอดที่หน้าร้านอาหารประจำของพวกเขาแล้ว

"ร้านนี้แหละ อาหารอร่อยดีกูชอบ ..."ธนูพูดขึ้น 

"พวกมึง...รถกระบะคันนั้น มันไม่ตามพวกเรามาแล้วว่ะ ..."ซันซันพูดขึ้น เพราะว่าเขาสังเกตมาตลอดทางว่า รถคันที่ติดตามอยู่หายไปแล้ว

"ดูมึงจะสนใจจังวะ...ซันซัน ขนาดกูคนที่พวกมันติดตาม กูยังไม่สนใจเท่ามึงเลย ..."สิงโตว่าให้ซันซันพร้อมกับส่ายหน้าไปด้วย กับความไร้สาระของเพื่อน เพราะเขาคิดว่า เสียเวลาชีวิตมากที่สนใจคนพวกนั้น

"ก็กูว่ามันแปลกๆอ่ะ แต่ช่างแม่งเหอะ...หิวแล้วกินข้าวกัน ..."ซันซันเอ่ยขึ้น แต่เขาก็มองไปรอบๆบริเวณร้านอาหาร ก่อนที่เขาจะเดินตามเพื่อนๆเข้าไป

......

"คุณฟุโด ผมจับพวกมันมาได้แล้วครับ จะให้ผมทำยังไงกับพวกมันครับ ..."ไดกิถามขึ้น เขาโทรไปบอกฟุโดว่ามีคนอีกกลุ่มติดตามสิงโตอยู่ ฟุโดเลยสั่งให้เขาจับตัวคนกลุ่มนั้นไว้

"ส่งพวกมันมาให้ผม แล้วตอนนี้ใครดูแลคุณสิงโตอยู่ อย่าให้คาดสายตานะ ..."ฟุโดสั่งขึ้นเสียงเรียบ

"ชินะกับคนของเราอีกสองคนครับ ผมจะไปส่งพวกนี้เอง พวกมันเป็นแค่มือปืนรับจ้างธรรมดาทั่วไป น่าจะเค้นคอเอาคำตอบได้ไม่ยาก ว่าใครเป็นคนส่งพวกมันมา ..."ไดกิพูดขึ้น

"ให้คนของเราพามันมา ส่วนคุณไปดูแลคุณสิงโตอย่าให้คาดสายตา ตอนนี้พวกนั้นเริ่มเปิดศึกกับพวกเราแล้ว และคนที่คุณจับได้ ก็เดาได้ไม่ยากว่าเป็นคนของใคร ..."ฟุโดพูดขึ้นด้วยนํ้าเสียงที่เด็ดขาด

"ครับ ผมจะกลับไปดูแลคุณสิงโตต่อครับ ..."ไดกิรับคำด้วยนํ้าเสียงที่หนักแน่น ก่อนที่เขาจะวางสาย แล้วรีบทำตามคำสั่งของฟุโดทันที

......

"เด็กเชียร์เบียร์ร้านนี้ชุดสวยว่ะ เดี๋ยวกูจะให้ที่ร้านออกแบบชุดเด็กเสิร์ฟใหม่ เอาให้ลูกค้าแน่นทุกคืนเลย ฮ่าๆ ..."อาเธอร์พูดขึ้นขำๆไม่ได้จริงจังอะไร

"กูว่า...พวกเราน่าจะค้างกันที่นี่สักคืนนะเว้ย ไหนๆซันซันมันก็บอกว่าไม่มีคนติดตามพวกเราแล้ว ..."สิงโตพูดขึ้นอย่างอารมณ์ดี

"กูเห็นด้วย นั่งดื่มชิวๆริมทะเลเปลี่ยนบรรยากาศบ้าง อยู่แต่ในผับมาเป็นเดือนๆแล้ว ..."เดี่ยวพูดขึ้นอย่างเห็นด้วย

"งั้นกูจองบังกะโลเลยดีกว่า จะได้นั่งดื่มกันชิวๆกันที่ริมทะเล เมาก็นอนแม่งตรงนั้นแหละ ..."เก้นพูดพร้อมกับหยิบมือถือขึ้นมาจะจองบังกะโลตามที่พูดทันที

"คุณสิงโตครับ นายให้ผมมารับคุณสิงโตกลับครับ ..."ไดกิเดินเข้าไปหาสิงโตแล้วบอกสิงโตเสียงเบา เขาเพิ่งจะได้รับข้อความด่วน ให้มารับสิงโตกลับกรุงเทพด่วน

"เฮ้อ !! ไปบอกนายของมึงนะ ว่าอย่ามายุ่งกับเรื่องของกู ก่อนที่กูจะหมดความอดทน ..."สิงโตลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็วด้วยความโมโห จนใบหน้าของเขาแทบจะติดกับใบหน้าของไดกิอยู่แล้ว เขากัดฟันพูดด้วยความโมโห เขาอายเพื่อนๆมากที่มีคนมาตามเขากลับบ้านเหมือนเขาเป็นเด็กๆเลย

"มีอะไรวะสิงห์ ..."ซันซันถามขึ้น

"ไหนซันซันบอกว่า ไม่มีคนติดตามแล้วไง โผล่มาได้ยังไงวะ ..."ธนูถามขึ้นด้วยความสงสัย

"กลับไปบอกนายของมึง ว่าอย่ามายุ่งกับกู เสือกไปทุกเรื่อง ขนาดกูไม่ได้ยุ่งกับผู้หญิงนะ ..."สิงโตพูดขึ้นด้วยความโมโห

"ผมว่า...คุณสิงโตกลับไปคุยกับนายเองเถอะครับ ตอนนี้ที่บริษัทกำลังมีเรื่องนิดหน่อย แต่เราแก้สถานการณ์ได้แล้ว ..."ไดกิพูดขึ้นด้วยท่าทางที่เรียบเฉย โดยที่ไม่ได้สนใจกับท่าทางที่ไม่พอใจของสิงโตเลย

"มึงดูปากกูนะ แล้วก็ไปบอกนายของมึงด้วย กู...ไม่...กลับ ชัดเจนนะ ..."สิงโตมองหน้าไดกินิ่ง

"มีเรื่องอะไรกันหรือเปล่า ทำไมถึงมารับถึงที่นี่เลย แล้วรถคันที่พวกคุณขับตามพวกผมมา คันไหนเหรอ ..."ซันซันถามขึ้นด้วยความสงสัย เพราะมันยังคาใจเขาอยู่ไม่หาย

"มึงอย่าไปสนใจซันซัน ..."สิงโตว่าให้ซันซันเสียงดุ

"เออๆแล้วแต่ ..."ซันซันพยักหน้ายอมแพ้ทันที เมื่อเขาเห็นสายตาที่ไม่พอใจของเพื่อนแล้ว