เตรียมหนี

"พวกมึงจะไปไหนก็ไป อย่ามาวุ่นวายกับกู ..."สิงโตพูดขึ้นด้วยนํ้าเสียงที่รำคาญ

"คุณไดกิครับ นายให้มาบอกว่า...ถ้าคุณสิงโตไม่กลับกรุงเทพก็ไม่เป็นไรครับ นายส่งคนให้มาดูแลคุณสิงโตเพิ่มแล้ว ..."ชินะเดินเข้าไปกระซิบไดกิเบาๆให้ไดกิได้ยินแค่คนเดียว

"อือ...ถ้าคุณสิงโตไม่อยากกลับ งั้นก็ไม่เป็นไรครับ ผมขอตัวก่อนนะครับ ..."ไดกิพยักหน้ารับรู้ที่ชินะบอกเขา เขาก้มหัวให้สิงโตเล็กน้อย ก่อนที่เขาจะเดินออกมาจากร้านอาหารเงียบๆ

"เฮ้อ !! น่ารำคาญจริงๆ กินข้าวกันพวกมึง อาหารมาแล้ว ..."สิงโตชวนเพื่อนกินข้าวโดยที่ไม่ได้สนใจคนของฮานะอีก

"เรื่องที่พวกเราจะไปเขาใหญ่กัน ไม่พ้นสายตาของเมียมึงหรอก ..."เก้นพูดพร้อมกับเริ่มลงมือกินไปด้วย

"ใช่...กูก็คิดเหมือนกับมึงเลยเก้น ..."เดี่ยวพูดขึ้นอย่างเห็นด้วย

"ช่างแม่ง !! กูไม่สนใจหรอก ดื่มกันพวกมึง...ชนแก้ว ..."สิงโตเอ่ยขึ้นอย่างไม่ใส่ใจ เขายกแก้วเหล้าชนกับเพื่อนและดื่มกันจนร้านปิด ก่อนที่พวกเขาจะย้ายไปดื่มกันที่บังกะโลที่จองเอาไว้ต่อ 

........

"ใครเป็นคนสั่งให้ทำ ถ้าพวกคุณสารภาพมาทั้งหมด ผมจะไว้ชีวิตพวกคุณ แต่ถ้าไม่ ครอบครัวของพวกคุณอาจจะไม่เหลือทั้งโคตร ..."ฮานะพูดขึ้นเสียงเย็น ตอนนี้เขากับเหล่าบอดี้การ์ด กำลังเค้นเอาคำตอบจากคนที่พยายามจะทำให้ไฟฟ้าในบริษัทลัดวงจร เพื่อที่จะทำให้ดูเป็นอุบัติเหตุ รวมทั้งคนที่ติดตามสิงโตด้วย

"คุณอย่าหลอกพวกเรานะครับ อย่าทำอะไรครอบครัวของพวกเราเลยนะครับ ผมถูกจ้างให้ตามติดคุณสิงโตเฉยๆ เขาไม่ได้สั่งให้ทำร้าย ..."หนึ่งในกลุ่มที่ติดตามสิงโตพูดขึ้น

"ใคร ..."อาเอมิถามขึ้น

"พี่ชัยครับ คนแถวบ้านผมเอง ..."หนึ่งในกลุ่มที่ติดตามสิงโตพูดพร้อมกับสบตากับอาเอมิโดยที่ไม่ได้หลบสายตาของอาเอมิเลย

"มันไม่โง่เปิดเผยตัวเองหรอกครับนาย มันคงหาแพะเอาไว้แล้ว ..."ฟุโดกระซิบบอกนายขึ้นเสียงเบา หลังจากที่เขาได้ยินคำตอบแล้ว 

"ไปลากตัวแพะมา ตามมาให้หมด สาวไปจนกว่าจะถึงตัวคนว่าจ้าง แล้วคนที่เฝ้าลุงยศพลกับคุณกรภัค มีอะไรเคลื่อนไหวไหม ..."ฮานะถามฟุโดขึ้นเสียงเรียบ

"ตอนนี้ยังไม่มีการเคลื่อนไหวครับ แต่คิดว่าพวกมันคงเตรียมแผนสำรองเอาไว้แล้ว คุณสิงโตน่าจะเป็นเป้าหมายของพวกมัน ผมให้คนของเรา ไปดูแลคุณสิงโตเพิ่มแล้วครับ ..."ฟุโดเอ่ยขึ้น

"อือ...แล้วเรื่องวันเสาร์ที่จะถึงนี้ ไม่มีปัญหาอะไรใช่ไหม ..."ฮานะถามพร้อมกับลุกขึ้นยืน ก่อนที่เขาจะเดินออกจากห้องที่ขังพวกคนร้ายเอาไว้

"ไม่มีครับนาย ทุกอย่างเตรียมเอาไว้หมดแล้ว ..."ฟุโดเดินข้างนายไม่ห่าง

"คืนนี้คุณสิงโตค้างที่พัทยาใช่ไหม ..."ฮานะถามฟุโดขึ้นเสียงเบา

"ครับนาย นายไม่ต้องห่วงคุณสิงโตนะครับ ผมให้คนดูแลอย่างไม่ให้คาดสายตาเลยครับ ..."ฟุโดมองหน้าผู้เป็นนายก่อนที่เขาจะพูดขึ้น เขาเห็นใจผู้เป็นนาย การที่แอบรักคนที่เขาไม่ได้รักเรา มันทรมานเขารู้ดี

"อือ...งั้นวันนี้กลับเลยก็แล้วกัน ผมอยากพักผ่อนแล้ว ..."ฮานะพูดขึ้น ก่อนที่เขาจะเดินตรงไปที่รถที่มาจอดรับเขาที่หน้าประตูทางออกพอดี อย่างรู้หน้าที่

.............

"ทำยังไงดีพี่ พวกมันจับคนของพวกเราเอาไว้หมดแล้ว ..."กรภัคถามพี่ชายคนโตด้วยนํ้าเสียงที่ร้อนรน

"ใจเย็นๆ เรื่องไม่มาถึงพวกเราง่ายๆหรอก พี่สั่งฆ่าตัดตอนมันแล้ว พวกมันจับได้แต่พวกปลายแถวแค่นั้นแหละ ..."ยศพลตอบน้องชายคนเล็กพร้อมกับยิ้มให้อย่างใจเย็น เพราะว่าเขาวางแผนให้ความผิดมาไม่ถึงเขาทุกเรื่องตั้งแต่แรก 

"พ่อครับ เรื่องเตรียมหนี...ผมก็จัดการเรียบร้อยแล้วนะครับ ..."ศตพรมองหน้าพ่อแล้วเอ่ยขึ้น

"จะหนีกันจริงๆเหรอ ..."กรภัคถามขึ้นด้วยนํ้าเสียงที่มีความกังวลเล็กน้อย เขาไม่คิดว่าพวกเขาจะมาถึงวันนี้

"ไม่ได้หนี เราแค่เตรียมทางหนีทีไล่เอาไว้แค่นั้น และถ้าเราจะหนีจริงๆ เราก็ต้องทำทุกอย่างที่เราสร้างมา ให้มันพังไปด้วย ..."ยศพลพูดขึ้น

"เราจะแพ้ไอ้ฮานะจริงๆเหรอครับ มันทำให้พวกเราตั้งตัวกันไม่ทันเลย ..."ศตพรพูดขึ้นด้วยนํ้าเสียงที่เจ็บใจ เพราะเพียงแค่อาทิตย์เดียวที่ฮานะแต่งงานกับสิงโต พวกเขาก็พอจะเดาได้ว่า ทำไมช่อฟ้าถึงยอมให้ลูกชายคนเดียวแต่งงานกับผู้ชายด้วยกัน แต่พวกเขาไม่คิดว่า ฮานะจะกล้าและเก่งมากขนาดนี้ ฮานะทำงานได้รวดเร็วมากและไม่มีการไว้หน้าใครทั้งนั้น แม้กระทั่งพ่อของเขาที่เป็นลุงของสิงโต ผู้ที่ก่อสร้างบริษัทนี้ร่วมกันมากับวเรณย์พ่อของสิงโต

"ทุกคนใจเย็นๆก่อน เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ มันจะยังไม่สาวถึงพวกเรา เรามาช่วยกันคิดดีกว่า ว่าเราจะเอาเอกสารสำคัญออกมาได้ยังไง เรื่องที่เราชะล่าใจปล่อยมันไป เราแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว ..."ยศพลพูดขึ้นอย่างใจเย็น

"ขนาดจะทำให้ไฟฟ้าลัดวงจร พวกมันยังรู้ทันเราเลย แล้วเรื่องเอกสารสำคัญขนาดนั้น มันคงจะปล่อยให้พวกเราเอามาง่ายๆหรอก ..."กรภัคพูดขึ้นอย่างจนปัญญา

"ต้องมีสักทางสิ เผาบริษัทไม่ได้เหรอ งั้นเราเปลี่ยนเป้าหมาย ฆ่าคนสำคัญของมันเลยดีกว่า ..."ยศพลพูดขึ้น

"คนสำคัญ ? คุณพ่อหมายถึง...ไอ้สิงโตเหรอครับ ..."ศตพรถามขึ้นด้วยความสงสัย เพราะว่าไม่มีใครอีกแล้วนอกจากสิงโต

"ที่ช่อฟ้ากับไอ้ฮานะทำกันอยู่ทุกวันนี้ ก็เพื่อไอ้สิงโตทั้งนั้นแหละ ถึงมันจะไม่เอาถ่านแค่ไหน แต่แม่มันก็รักมันมาก รวมทั้งเมียมันด้วย พ่อดูสายของเมียมันออก ถ้ามันไม่รักสิงโตจริงๆ เก่งและรวยติดอันดับของประเทศญี่ปุ่นอย่างไอ้ฮานะ จะมายอมแต่งงานกับผู้ชายที่ไม่ได้เรื่องอย่างไอ้สิงโตเหรอ ..."ยศพลพูดพร้อมกับยิ้มมุมปากไปด้วยเมื่อเขาคิดว่า เขาหาทางออกได้แล้ว

"คุณพ่อว่าเมียไอ้สิงโตมันรวยติดอันดับประเทศเหรอครับ ..."ศตพรถามขึ้น เขารู้ว่าฮานะรวย แต่เขาไม่คิดว่าจะรวยติดอันดับในประเทศญี่ปุ่น

"มันมีโรงแรมและสถานที่ตากอากาศทั่วโลก แต่มันก็มาตายนํ้าตื่น เพราะรักคนโง่ๆอย่างไอ้สิงโต ..."กรภัคพูดพร้อมกับยิ้มเยาะไปด้วย

"ผมก็ว่าอยู่...ทำไมมันยอมแต่งงานกับไอ้สิงโต ผู้ชายพวกนี้หารักแท้ยาก แล้วรักใครไม่รัก ดันไปรักคนอย่างไอ้สิงโต ไอ้สิงโตมันทำบุญมาด้วยอะไร ชีวิตมันไม่เคยต้องเหนื่อยอะไรเลย ตั้งแต่มันเกิดมา พ่อมันก็ปูพรมแดงให้มันเดินแล้ว พอโตมาจนพ่อมันตาย มันก็ยังมีเมียและแม่ดูแลมันอีก ..."ศตพรพูดขึ้นด้วยนํ้าเสียงที่มีความริษยาเล็กน้อยในความโชคดีของสิงโต

"พ่อก็ทำทุกอย่างเพื่อศตพรนะลูก แต่พ่อไม่คิดว่ามันจะมีวันนี้ ทั้งที่เราจะทำสำเร็จกันอยู่แล้ว แต่ลูกไม่ต้องห่วงหรอก ไม่มันก็เรา ที่จะต้องตายกันไปข้างหนึ่ง พ่อจะไม่เก็บมันเอาไว้ให้เป็นหอกข้างแคร่เด็ดขาด ..."ยศพลพูดพร้อมกับดึงตัวของลูกชายคนเดียวเข้ามากอดเอาไว้ด้วยความรักใคร่

"หลานไม่ต้องห่วงหรอก ยังไงอาก็รักหลานนะ อาก็จะทำทุกอย่างให้หลานของอาขึ้นไปอยู่เหนือไอ้สิงโตให้ได้ ..."กรภัคพูดพร้อมกับเอามือลูบหัวของหลานชายสุดที่รักไปด้วย

ตั้งแต่เกิดมา วเรณย์พี่ชายคนกลาง มักจะมีความโชคดีมากกว่าเขากับพี่ชายคนโตเสมอ แม้กระทั่งกับผู้หญิงที่แต่งงานด้วย ยังเป็นผู้หญิงที่เขากับพี่ชายคนโตก็ชอบด้วยเหมือนกัน พูดง่ายๆคือ สามพี่น้องรักผู้หญิงคนเดียวกัน แต่ผู้หญิงก็เลือกวเรณย์ ช่อฟ้าคือลูกสาวของเจ้าสัวที่รวยติดอันต้นๆของประเทศ แต่ก็เลือกที่จะมารักกับวเรณย์ผู้ชายธรรมดา พอแต่งงานก็ลงทุนให้วเรณย์ทำบริษัทรับเหมาก่อสร้างเล็กๆ และพอเริ่มมีรายได้และมีงานเข้ามาเยอะ วเรณย์ก็เอาเขากับพี่ชายคนโตเข้ามาทำงานที่บริษัทด้วย และก็ช่วยกันสร้างจนมาถึงทุกวันนี้ แต่กว่าจะมาถึงวันนี้ ระหว่างทาง ช่อฟ้าก็ท้องและคลอดสิงโตออกมา วเรณย์พ่อของสิงโตยกบริษัทที่เขากับพี่ชายช่วยกันทำมา ให้กับสิงโตเป็นของขวัญที่เกิดมาแล้ว ทำให้บริษัทมีงานยักษ์ใหญ่เข้ามาให้ทำเรื่อยๆและยิ่งสิงโตโตขึ้น งานยิ่งมีเยอะมากขึ้น วเรณย์หลงลูกชายคนเดียวหนักมาก พูดง่ายๆสิงโตแทบจะไม่ต้องเดินเลย เขากับพี่ชายคนโต ได้แต่เก็บเอาความแค้นนี้เอาไว้ จนมาถึงวันนี้ เขากับพี่ชายคนโต...เกลียดสิงโตมากพอๆกับเกลียดพ่อของสิงโตด้วย 

......

"พวกมึงเอาเสื้อผ้าไปกันแค่นี้เองเหรอ ..."สิงโตถามพร้อมกับสำรวจของที่ติดอยู่กับรถบิ๊กไบค์ของเพื่อนๆไปด้วย

ตอนนี้พวกเขากำลังรวมตัวกันที่จะเดินทางไปเขาใหญ่ พวกเขานัดกันจะออกเดินทางจากกรุงเทพ ตอนเวลาตีสี่ของเช้าวันเสาร์คือวันนี้ พวกเขาจะขี่บิ๊กไบค์ไป และแวะเที่ยวไปเรื่อยๆให้ถึงรีสอร์ตตรงกับเวลาที่เข้าพักได้พอดี 

"ไปแค่คืนเดียวกับอีกสองวัน จะเอาอะไรไปหนักหนา ไม่เหมือนมึงหรอก คุณหนูขนไปเต็มรถเลยมั้ง ฮ่าๆ ..."เก้นแซวสิงโตขึ้นขำๆอย่างอารมณ์ดี

"กูเอาไปนิดเดียว กูหล่อ ไม่ต้องขนไปเยอะหรอก ..."สิงโตพูดพร้อมกับยักคิ้วให้เพื่อนไปด้วยอย่างกวนๆ

"เรียบร้อยกันแล้ว ออกเดินทางกันเลยไหมพวกมึง กูอยากไปเที่ยวเต็มที่แล้วเนี่ย ..."อาเธอร์ถามเพื่อนๆทุกคน พร้อมกับมองความเรียบร้อยของเพื่อนๆไปด้วย

"ออกรถเถอะจะได้เวลาแล้ว ..."ซันซันพูดขึ้น

"มึงไม่รายงานเมียมึงจริงๆเหรอสิงห์ ฮ่าๆ ..."เดี่ยวแซวสิงโตขึ้นขำๆ

"ไอ้ห่า...มึงจะถามทำเชี่ยอะไร มึงก็รู้อยู่แล้ว ..."สิงโตมองค้อนเดี่ยว ก่อนที่เขาจะยกนิ้วกลางให้

"ในกลุ่มของพวกเรา มีมึงคนเดียวที่ไม่โสดไง พวกกูเลยอยากรู้ ว่ามึงจะเป็นพ่อบ้านใจกล้าไหม หรือถ้ามีเมียจะกลัวเมียไหม เพราะส่วนมาก ผู้ชายทุกคนจะกลัวเมีย ..."ธนูพูดขึ้นอย่างอารมณ์ดี

"แล้วกูกลัวไหมล่ะ พวกมึงเห็นกูกลัวเมียหรือไง ..."สิงโตถามเพื่อนด้วยความหมั่นไส้

"ตอนนี้ไม่...แต่อีกหน่อยก็ไม่แน่นะเว้ย ใครจะไปรู้ ฮ่าๆ ..."อาเธอร์พูดขึ้นขำๆ ก่อนที่เขาจะสตาร์ทรถแล้วขับออกไปช้าๆ เพื่อรอเพื่อนๆออกรถพร้อมกัน

"แวะกินข้าวที่ไหนกันดีวะ กูหิวแล้วนะ ..."ซันซันถามขึ้นหลังจากที่พวกเขาเติมนํ้ามันกันที่ปั้มเสร็จแล้ว

"ซันซันมึงรู้สึกว่ามีคนตามพวกเรามาไหมวะ ..."ธนูถามซันซันขึ้น เพราะซันซันจะตาไวและความรู้สึกจะเร็วกว่าเพื่อน 

"ไม่นะ...แต่เมื่อกี้ ก่อนที่พวกเราจะเข้ามาเติมนํ้ามันที่ปั้ม กูเห็นขบวนรถหรูผ่านพวกเราไปด้วย ..."ซันซันพูดพร้อมกับทำท่าทางนึกไปด้วย

"มึงจะบ้าหรือเปล่าซันซัน ถนนมันก็ต้องมีรถทุกชนิดผ่านนั่นแหละ มึงจะมาสงสัยรถทุกคันไม่ได้ ไอ้ห่า !! ฮ่าๆ ..."สิงโตพูดขึ้นขำๆอย่างอารมณ์ดี

"แต่มันเป็นเส้นทางเดียวกับที่พวกเราจะไปพักนะเว้ย กูรู้สึกว่าพวกนั้น จะไปที่เดียวกับพวกเราเลย ..."ซันซันพูดตามที่เขารู้สึก

"มันก็แน่นอนอยู่แล้วไหม โรงแรมทุกห้อง รีสอร์ตทุกหลังเต็มซะขนาดนั้น มันก็ไม่แปลกถ้าจะมีรถไปทางเดียวกับพวกเรา ..."เดี่ยวพูดขึ้น

"อือ...ก็จริงอ่ะ กูก็บ้าเนาะ ฮ่าๆ ..."ซันซันขำกับความคิดของตัวเอง

"งั้นพวกเรารีบไปหาอะไรกินกันก่อนดีกว่าว่ะ ใกล้จะถึงเวลาเข้าไปพักได้แล้ว ..."อาเธอร์ชวนเพื่อนด้วยนํ้าเสียงที่ตื่นเต้น เขาอยากไปเห็นโรงแรมที่เปิดใหม่เร็วๆ เพราะก่อนวันที่จะเดินทางมา เขาดูจากในอินเตอร์เน็ตมาแล้ว มันสวยมาก เขาก็เลยอยากดูว่า มันจะตรงปกไหม

"หาอะไรกินง่ายๆเถอะพวกมึง ก๋วยเตี๋ยวข้างทางก็ได้ กูอยากเข้าพักแล้วเนี่ย ปวดเมื่อยไปหมดทั้งตัวเลยตอนนี้ ..."สิงโตพูดพร้อมกับยืนบิดตัวไปด้วยอย่างเมื่อยล้า แต่ใบหน้าของเขาก็ยิ้มอย่างอารมณ์ดีอยู่ตลอดเวลา เพราะเขาชอบออกมาเที่ยวต่างจังหวัดแบบนี้มาก

"งั้นก็กินแม่งที่ปั้มนี่แหละ นั่นไงร้านก๋วยเตี๋ยว แต่ลูกค้าเยอะว่ะ สงสัยคนเดินทางกันมาเยอะจริงๆนั่นแหละ สาวๆสวยๆนั่งกันเต็มเลย ..."ธนูพูดขึ้นอย่างอารมณ์ดีที่เห็นสาวๆนั่งกันอยู่เต็มไปหมด

"หิวขึ้นมาเลยกู ไปกินก๋วยเตี๋ยวกันพวกเรา มาเที่ยวครั้งนี้ พวกเราอาจจะเจอเนื้อคู่ก็ได้ ..."อาเธอร์พูดพร้อมกับเดินนำเพื่อนๆตรงไปที่ร้านก๋วยเตี๋ยวทันที

"สิงห์...มึงหมดสิทธิ์ มึงแต่งงานแล้ว ฮ่าๆ ..."เก้นมองหน้าสิงโตแล้วพูดขึ้นขำๆ

"ตามสบายเถอะพวกมึง ..."สิงโตพูดขึ้นอย่างเซ็งๆ เขารู้ตัวว่า เขาเข้าใกล้ผู้หญิงไม่ได้ เพราะถ้าเข้าใกล้ คนของฮานะจะแสดงตัวทันที เขาไม่อยากเสี่ยงที่จะต้องมาอายคนที่ปั้มในเวลากลางวันแบบนี้