แค้นฝังใจ1

“ไม่ไหวแล้ว...” เจินเจินเอ่ยเสียงเบาหวิว  เหงื่อกาฬเริ่มผุดขึ้นโดยรอบบริเวณที่หน้าผากกลมมน

“พอเถอะ...นะ...พอก่อน”  หญิงสาวกล่าวพลางส่งสายตาหวานเยิ้มเชิงออดอ้อนไปทางชายหนุ่มที่นั่งทำหน้าตาถมึงทึงมองมาทางนางอย่างไม่ลดละ ดวงตาคมเข้มสีดำนิลเปี่ยมเสน่ห์ของเขา บัดนี้ฉายแววอำมหิตอย่างอาฆาตมาดร้ายออกมาอย่างชัดเจน

เขายังคงนั่งอยู่ด้านหน้าโต๊ะตัวเดียวกันกับนางยามนี้

“ท่านจะโกรธข้าไปถึงเมื่อไหร่กัน”  เจินเจินยังคงออดอ้อนตัดพ้อไปทางหลี่เซียวเหยาที่นั่งอยู่ตรงข้ามกันเพียงโต๊ะกั้นกลาง

หญิงสาวเห็นเขาไม่มีปฏิกิริยาตอบรับใดๆเพียงแต่ส่งสายตากราดเกรี้ยวบนใบหน้าเรียบเฉยอยู่อย่างนั้น นางจึงจำต้องยืดตัวขึ้นแล้วก้มหน้าก้มตาคัดบทสวดมนต์ที่มีมากมายนับไม่ถ้วนตามคำสั่งของเขาลงในกระดาษต่อไปอย่างจนใจ

นี่เป็นบทลงโทษที่หลี่เซียวเหยาได้มอบให้นาง หลังจากที่เกิดเรื่องขึ้นเมื่อวาน

ทำอะไรก็ผิดไปหมด  แล้วอย่างนี้จะเอาชนะใจเขาได้อย่างไรเล่า  ฮือ...

หลี่เซียวเหยายังคงนั่งนิ่งหน้าตึงขรึมเคร่งจ้องมองไปทางเจินเจินที่กำลังขบเม้มริมฝีปากน่าจูบนั่นอย่างขัดเคือง

เมื่อวานเขาถูกสตรีต่ำช้าน่าสมเพชนางหนึ่งใส่ยาปลุกกำหนัดลงไปในน้ำชาให้เขาดื่มกิน เมื่อยาออกฤทธิ์ เขามีอาการร้อนรุ่มดังไฟสุมทรวง

เขาพยายามประคองอารมณ์พลุ่งพล่านของตนเองจนสุดกำลัง

และเมื่อสตรีตรงหน้าของเขาขณะนี้ได้เข้ามาในห้องนั้นเมื่อเหตุการณ์เมื่อวาน

เขาดีใจมาก

ดีใจเสียจนมิรู้ได้ว่าจะดีใจทำไมกัน 

ฤทธิ์ของยาปลุกกำหนัดนั่นก็ช่างรุนแรง  เมื่อเห็นสตรีนางนี้เดินเข้ามา  เขาถึงกับห้ามอารมณ์พลุ่มพล่านปรารถนาของตนเองเอาไว้ไม่อยู่

เขารู้สึกว่าต้องการนางในเวลานั้น                    

เขาต้องการนาง

อาจจะเป็นเพราะฤทธิ์ของยาปลุกกำหนัด

ทำให้เวลานั้นเขาต้องการนางมาก

แต่นาง...

นาง...

นางให้เขานั่งทำสมาธิ

นางบังคับให้เขาหลับตา

ใครจะไปหลับลง!

เขาพยายามจะร่วมรักกับนาง

ในเมื่อก่อนหน้านี้มีข่าวเกี่ยวกับเขาและนางถึงขั้นอาจจะได้สมรสพระราชทาน เขาจึงมีสิทธิ์ในตัวของนางกึ่งหนึ่ง

แต่เมื่อวาน

นาง...

นางทำเขาทรมานเหมือนตายทั้งเป็น

นางคล้ายกับกำลังกลั่นแกล้งเขา

นางยั่วเย้าเขา

ทำท่าทางยั่วยวนเขาที่กำลังจะคลุ้มคลั่ง

นางทำคล้ายกับจะตอบสนองเขาแต่แล้วก็ปฏิเสธ

นางทำอย่างนั้นสลับกันไปมา จนเขาปวดหนึบสั่นสะท้านไปทั่วทั้งร่าง

และสุดท้าย

ฮึ!

แค้นนี้ต้องชำระ!

นางต้องชำระให้เขาอย่างสาสม

ย้อนกลับไปเหตุการณ์เมื่อวานหลังจากหลี่เซียวเหยาพาเจินเจินเข้าห้องนอนมาด้วยอารมณ์เพศที่พลุ่งพล่านเกินยับยั้ง

“ท่าน...” เจินเจินพยายามเรียกสติของหลี่เซียวเหยา

“มีสติไว้  ทำสมาธิ  ใช่  ต้องทำสมาธิ”  หญิงสาวเอ่ยออกไปขณะพยายามแกะมือที่คล้ายคีบเหล็กออกจากตัวเพื่อพาเขาไปนั่งลงที่เตียงนอน

นางยังคงกล่าวต่อเนื่อง  “หลับตา  ท่านหลับตาก่อน ตั้งสมาธิ เร็ว!”

เจินเจินดึงกระชากร่างที่กำลังร้อนระอุของหลี่เซียวเหยาให้ไปนั่งลงที่เตียงนอน

หญิงสาวจับบังคับร่างกายของชายหนุ่มให้นั่งทำสมาธิโดยที่ตัวของนางเองก็ขึ้นไปนั่งให้กำลังใจอยู่ตรงด้านหน้าของเขา

และแน่นอน การทำสมาธิหรือจะสู้อิทธิฤทธิ์ของยาปลุกกำหนัด

ยิ่งได้เห็นสตรีนางนี้มานั่งจ้องอยู่ในระยะประชิดบนเตียงนอนอย่างนี้ ดวงตาของเขาจึงไร้ซึ่งเปลือกตาที่จะสามารถลงมาทาบทับปิดตาลงได้

“ท่าน!” เจินเจินเรียกสติของหลี่เซียวเหยาพลางเอื้อมมือขึ้นจับประคองใบหน้าของเขาที่กำลังแดงซ่าน ดวงตาฉายแววประกายของแรงปรารถนาซึ่งแตกต่างจากดวงตาที่มักจะดำสนิทยามปกติอย่างมากมายมหาศาล จนหญิงสาวถึงกับเผลอจ้องมองคล้ายกับต้องมนต์สะกด

“อา...ท่าน” นางเรียกได้แค่นั้น ความร้อนจากใบหน้าของชายหนุ่มส่งผ่านมาทางมือเรียวงาม แผ่ซ่านมาถึงใบหน้านวลเนียนของนางโดยไม่รู้ตัว

หญิงสาวถึงกับหน้าแดงเห่อร้อนขึ้นมาเช่นกัน เมื่อได้จ้องมองใบหน้าของชายหนุ่มที่ตนพึงใจในยามนี้

หลี่เซียวเหยาจ้องมองใบหน้าของหญิงสาวในขณะนี้    ยิ่งเพิ่มระดับความต้องการมากยิ่งขึ้น ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าเป็นเพราะฤทธิ์ยาอย่างเดียวหรือไม่

เขาเอื้อมมือของตนขึ้นประคองใบหน้างามของเจินเจินก่อนดึงเข้ามาจูบอย่างรวบรัดหนักหน่วง

ริมฝีปากนุ่มนิ่มของนางยิ่งเพิ่มความตึงเครียดให้กับส่วนสำคัญของร่างกาย

เขา...

ต้องการนาง…

เจินเจินถึงกับเผลอไผลทำได้แค่เปิดเผยอริมฝีปากปล่อยให้หลี่เซียวเหยาแทรกซึมล้วงลึกเนิ่นนานอย่างเร่าร้อน

ซักพักริมฝีปากร้อนจัดของหลี่เซียวเหยาก็ไล้เลื่อนออกจากกลีบปากของนางแล้วซุกไซ้ซอกซอนอย่างร้อนแรงไปตามพวงแก้มอมชมพูระเรื่อก่อนจะฝังจมลึกที่ซอกคอขาวผ่อง

“อ่ะ...อืม... ท่าน...ท่าน...” เจินเจินถึงกับละล่ำละลักแหงนหงายอยู่บนอุ้งมือของหลี่เซียวเหยาที่จับประคองต้นคอของนางอยู่

นางพยายามเอ่ยปากอย่างยากลำบาก “ใจเย็น...ใจเย็นตั้งสติไว้...”

มีหรือชายหนุ่มจะรับฟังในเวลานี้

เขารีบลดมือข้างหนึ่งลงเพื่อดึงสาบเสื้อของหญิงสาวให้แยกออก

เจินเจินรีบเอื้อมมือมาไล่จับมือที่ร้อนดั่งไฟของชายหนุ่มอย่างรู้ทัน ก่อนจะดันตัวเองถอยหลังออกห่างเพื่อหลบเลี่ยงใบหน้าของเขาให้แยกออกจากการฝังลึกคล้ายจมเขี้ยวอยู่ตรงซอกคอของนาง

ชายหนุ่มยังไม่ยอมแพ้เขารีบขยับร่างกำยำของตนไล่บี้ตามติดร่างระหงนุ่มนิ่มของเนื้อนวลนาง พลางถอดเสื้อของตนออกอย่างเร่งร้อน  ยามนี้...เขาร้อนเหลือเกิน  ร้อนมาก!