บทที่ 04 กามสูตร

ชายหนุ่มใบหน้างดงามราวกับหยกก้าวเดินตามหลังหมี่วา นางพาเขาเดินผ่านสวนขนาดใหญ่ห้อมล้อมด้วยต้นไห่ถังขนาดใหญ่หลายสิบต้น รวมไปถึงดอกโบตั๋นหลากหลายสี เขาทอดสายตามองไปยังตึกใหญ่ทรงเก๋งหลายหลัง แต่โดยรอบเก๋งมีแต่สระบัว ซึ่งในสระบัวมีน้ำใสสะอาด จนเห็นตัวปลาแหวกว่ายมากมาย อีกทั้งยังมีบัวสีม่วงและสีแดง ซึ่งเป็นดอกขนาดใหญ่อยู่รวมกันหลายสิบดอก และบนสระบัวมีสะพานไม้จันทน์ขาวทอดไปอีกฝั่ง ซึ่งเป็นเก๋งใหญ่ที่สุด และแยกตัวจากเก๋งรายล้อมโดยทั่วบริเวณนี้ (เก๋ง หมายถึง เก๋งจีนโบราณ มีลักษณะเป็นตัวบ้านสี่เหลี่ยมห้องเดียว ภายในมีสิ่งอำนวยความสะดวกครบครัน ด้านบนหลังคากระเบื้องเพื่อกันแดด กันฝน และกันหิมะที่ตกลงมา)

เมื่อก้าวเดินมาถึงหน้าเก๋ง นางกำนัลของตวนมู่น่าหลังเปิดประตูให้เขาเข้าไปในห้องกว้างใหญ่ราวกับตำหนักแห่งหนึ่งเลยกว่าได้ ในห้องแห่งนี้นั้นตบแต่งด้วยสีแดง เมื่อทอดสายตามองโดยรอบมีสระบัวเล็กกว่าด้านนอกเล็กน้อย เขาก้าวเดินผ่านสระน้ำเป็นเตียงไม้จันทน์ทรงกลมขนาดใหญ่บนเตียงปูด้วยผ้าสีแดง บนนั้นมีหนังเสือสีขาวลายสีดำแผ่กว้าง อีกทั้งหมอนข้างรายล้อมประมาณสี่ถึงห้าใบ รวมไปถึงผ้าห่มทำจากไหมสีแดงที่อยู่บนเตียงเช่นกัน

แต่ทว่าบนเตียงนั้นมีหญิงสาวนั่งเปลือยหลังทำให้เห็นภาพดอกกลีบโบตั๋นสีลวดลายวิจิตรสีชมพูแลดูงดงามอยู่ทางด้านซ้ายใกล้หัวไหล่ อีกทั้งนางยังหันหลังนั่งทอดกายยาวอยู่บนเตียงใช้แขนเท้ากับหมอนอิง และทอดสายตามองตำราภาพกามสูตร โดยไม่หันมามองเขาที่ก้าวเดินเข้ามาพร้อมกับหมี่วา

“เสี่ยวกู่มาถึงแล้วเจ้าค่ะ” หมี่วาเอ่ยบอกน่าหลัง

“หมี่วาเจ้าออกไปก่อน” น่าหลังเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล

“เจ้าค่ะ” หมี่วาเอ่ยบอกแล้วก้าวเดินออกไปทันที พร้อมกับปิดประตูห้อง เมื่อประตูห้องปิดลงไปแล้ว น่าหลังม้วนตำราวางไว้ที่หันข้างชายตาแลมองเขาด้วยหางตา

“ท่านมีนามว่าเสี่ยวกู่หรือ” น่าหลังเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานนุ่มนวลชวนให้หลงใหล

“ใช่ข้าชื่อเสี่ยวกู่” ชายหนุ่มเอ่ยบอก น่าหลังหันใบหน้ามามองเขาที่ยื่นอยู่

“ถ้าท่านอยากดื่ม ข้าได้เตรียมอาหารไว้ให้ท่านห้าอย่างบนโต๊ะ” น่าหลังเอ่ยบอก และมองไปยังโต๊ะกลมที่มีเก้าอี้นั่งสองตัว เขาจึงมองบนโต๊ะอาหารเช่นกัน

“ข้ากินมาอิ่มแล้ว” เขาเอ่ยบอก

“หรือท่านอยากอาบน้ำ ข้าได้เตรียมน้ำไว้ให้ท่านอาบแล้วเช่นกัน” น่าหลังเอ่ยบอก เขาจึงมองไปยังหลังผ้าม่านสามชั้นที่ปิดกันเอาไว้

“ที่นี่บริการแบบนี้กับทุกคนเลยหรือ” เขาเอ่ยถามด้วยความสงสัย เพราะเขานอนกับนางคณิกามาก็มาก พวกนางไม่ค่อยเอ่ยถามสิ่งใด นอกอยากออดอ้อนให้เขาขึ้นเตียงกับพวกนางเท่านั้น มีแต่นางที่ถามนู้ถามนี้เหมือนถ่วงเวลา

“ไม่ใช่กับทุกคน” นางเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา นัยน์ตาคู่นี้ช่างเป็นประกายยิ่งนัก ราวกับว่านางกำลังสะกดจิตเขาให้แข็งเป็นหิน นางเผยรอยยิ้มไม่เห็นฟัน เมื่อเขานั้นเงียบไป นางจึงย่างกายลุกขึ้นยืน เปลื้องชุดคลุมไหลลงมากองที่พื้น เขาทอดสายตามองเรือนร่างที่ขาวผ่องอีกทั้งนางยังมีเรือนร่างอวบอิ่ม ทรวงอกทั้งสองข้างของนางแทบล้นออกมาจากเสื้อเอี๊ยมสีแดงสดลายดอกโบตั๋นที่นางสวมใส่ อีกทั้งหน้าท้องแบนราบนั้นทำให้เขาแทบบ้าคลั่ง

“ถ้าท่านไม่กินและไม่อาบ ข้าก็จะนอนแล้วนะ” นางเอ่ยบอก และขึ้นมานั่งบนเตียงอีกครั้ง

.........................................

เอาแล้ว เอาแล้ว!!!

ยั่วขนาดนี้ นางจะโดนสวบไหมนะ 555+