สองแม่ทัพขย่มกลีบโบตั๋น

ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ผิวขาวดุจหิมะในฤดูเหมันต์ ใบหน้าของเขานั้นงดงามราวกับหยกชิ้นงาม จมูกช่างโด่งเป็นสัน ริมฝีปากหนาได้รูปอมชมพูนัยน์ตาสีดำที่ปิดสนิทนอนทอดกายเปลือยเปล่าไร้ซึ่งอาภรณ์ใดๆ ข้างกายของเขานั้นมีหญิงสาวใบหน้างดงามสองคนที่เปลือยเปล่าเช่นเดียวกัน พวกเขาทั้งสามคนดื่มสุราจนเมามาย และร่วมเสพสังวาสตั้งแต่ค่ำคืนวานที่ผ่านมาจนรุ่งสางของอีกวัน

บัดนี้ยามซื่อเค่อสุดท้ายแล้ว พวกเขายังคงนอนหลับอยู่เช่นเดิม (ยามซื่อ คือ 09.00-10.59 น.)

ชายหนุ่มรู้สึกตื่นตัวแต่ยังไม่ลืมตา อีกทั้งยังหันไปกอดหญิงสาวเรือนร่างเปลือยเปล่าที่นอนด้วยข้าง แต่เสียงเอะอะดังเข้ามาในห้องนอน เขากลับไม่สนใจเสียงเหล่านั้น

“ท่านแม่ทัพ ท่านแม่ทัพตื่นเถิด ฝ่าบาทเรียกเข้าเฝ้า เรื่องศึกเผ่าตวนมู่” พ่อบ้านและคนคนสนิทของเขา มีนามว่าเหลียงเยว่เอ่ยบอก เขาอยู่นอกม่านกัน เพราะล่วงรู้ว่าเจ้านายของเขายังคงทอดกายนอนกับผู้หญิงทั้งสองคนที่นำมาจากหอคณิกาไห่ถัง หญิงเหล่านี้เขาได้ประมูลด้วยจำนวนเงินสิบชั่ง ซึ่งเป็นเงินที่เขาได้จากการไปทำศึกหลายครั้งให้กับต้าหวางพระองค์ก่อน

“ตวนมู่เป็นเผ่าเล็กๆ ทำไมต้องลากข้าไปรบด้วย แม่ทัพคนอื่นในแคว้นไป๋ไม่มีแล้วหรืออย่างไง” เสียงของชายหนุ่มที่ทอดกายนอนอยู่เอ่ยถาม ขณะที่เขามองหญิงสาวคนหนึ่งใช้ริมฝีปากโลมเลียดุ้น ส่งสายตายั่วยวนมองมายังเขา ส่วนหญิงสาวอีกคนโลมเลียที่หัวนมอย่างเอาใจ

“จากการรายงานของแม่ทัพเผิง ทหารของเราหมื่นนาย ตายไปแล้วสามพันที่ด่านหานชาน ท่านจะนิ่งเฉยดูดายได้หรือ” เสียงของชายหนุ่มอีกคนดังขึ้น เป็นเพื่อนร่วมสาบานกับเขาในสำนักเดียวกันนามว่า ‘จูม่ง’ เขานั่งอยู่บนตั่งและดื่มเหล้ากุ้ยฮวาที่หอมหวานและร้อนกรุ่น เขาทำตัวราวกับที่นี่คือจวนของตัวเอง และมองสหายที่กำลังสมสู่กับหญิงสาวสองคนราวกับว่าเป็นเรื่องชินชา เพราะเขาเห็นเป็นประจำ ถ้ามาบ้านของสหายผู้นี้

“ทำไมต้องเป็นข้า แม่ทัพมีตั้งมากมายทำไมต้องให้ข้าไปด้วย” หลี่เจิ้นเอ่ยถาม ขณะที่หญิงสาวหนึ่งในสองกำลังกระแทกลงบนดุ้น เขาใช้มือจับสะโพกของนางให้ขย่มแรงขึ้น เสียงของนางที่ดังกระเส่าออกมาทำให้เขารู้สึกคึกคะนองจับนางนอนลงบนเตียง และคร่อมบนตัวนางสอดดุ้นกระแทกลงไปด้วยอารมณ์ดิบเถื่อน

“เจ้าสร้างผลงานให้ประจักษ์แก่ใต้หล้า ทั้งตีแคว้นถัง แคว้นจือตัน เผ่าอวี้ฉี เผ่าเยียนอู่ ต้าหวางและใต้หล้ากำลังรอเจ้าอยู่นะ หลี่เจิ้น” จู่ม่งเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“ท่านแม่ทัพ...เบาหน่อยเจ้าค่ะ แม่ทัพ...อร๊าย...”

หญิงสาวร้องด้วยความเจ็บปวดที่เขากระแทกลงมาด้วยความเร็วและแรง น้ำเสียงของเขาหอบกระเส่าและรุนแรง กระแทกนางราวกับไปโกรธผู้ใดมา ร่างบางใต้ร่างหนาแทบรับเขาไม่ไหว

“โอ้ว...โอ้...อ๊า...”

หลี่จิ้นร้องครางกระเส่าดังลั่นและปล่อยน้ำใส่นางทันที ดันนางผลักนางให้ไปนอนด้านข้าง ขณะที่หญิงสาวอีกคนมาโลมเลียดุ้นของเขาที่มีน้ำขาวขุ่นที่ไหลออกมาจากดุ้น

“เจ้าจะไปหรือไม่ ถ้าไม่ไป ข้าจะทูลต้าหวางให้มาคุยกับเจ้า” จู่ม่งเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“ออกไปให้หมด” หลี่เจิ้นเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงเรียบ และมองไปยังหญิงสาวสองด้วยสายตาว่างเปล่า พวกนางจึงหอบเสื้อผ้าก้าวเดินออกไปยังห้องด้านข้างเพื่อแต่งตัว หลี่เจิ้นก้าวเดินไปที่ประตูและปิดลงทันที

“เจ้าไปเตรียมทัพห้าพัน อีกสองชั่วยามข้าจะไปที่หน้าประตูเมือง อีกอย่างหนึ่งเจ้าอย่าให้ใครรู้เป็นอันขาด ข้าไม่อยากให้หม่าเฉินรู้ว่าข้าไปตามคำสั่งของเขา” หลี่เจิ้นเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงเรียบ ก้าวเดินจากเตียงนอนในสภาพเปลือยเปล่าไปยังสระน้ำที่ร้อนกรุ่นที่สาวใช้ได้เตรียมไว้ให้เขาเมื่อครึ่งชั่วยามที่แล้ว เขานั่งลงในสระ และหลับตาลงอย่างผ่อนคลาย

“ข้าเข้าใจความรู้สึกเจ้า และข้าดีใจที่เจ้าเป็นห่วงบ้านเมือง” จู่ม่งเอ่ยบอกและถอนหายใจยาวๆ

หลังจากจู่ม่งพูดจบ ความเงียบเข้ามาปกคลุมโดยรอบ ไม่มีการสนทนาใดๆ เกิดขึ้นอีกเลย มีเพียงเสียงรินเหล้าจากกาลงจอก และเสียงนกกาที่ขับขานอยู่ด้านนอกเรือน

ตอนแรกมาแล้ว!!! สนุกไหมคะ

ไรท์ได้พาพระเอกสองคนมาส่ง ตอนหน้าจะได้เจอกับตวนมู่น่าหลัง นางสุดแซ่บนางเอกของเราแน่นอน นางจะมาในสภาพแบบไหนฝากติดตามด้วยนะคะ

ทุกคนนิยายเรื่องนี้มีตัวละครหลักๆ มีประมาณสองตัวละคร คือ ตวนมู่น่าหลัง / หลี่เจิ้น และ จู่ม่ง อาจมีตัวละครออกมาเรื่อยๆ และเนื้อหาเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ เช่นกัน ไปตามบริบทของตัวละคร ความแซ่บจะปะทุทุกบทแน่นอน 

ขอย้ำอีกที เรื่องนี้ไม่เน้นเนื้อหา เน้นกระแทกนะสาว 555

ไรท์ชอบอ่านคอมเม้นท์ของทุกๆ ท่าน อย่าลืมคอมเม้นท์ด้วยนะคะ

เม้นท์แล้ว อย่าลืมกดหัวใจให้ด้วยนะ