EP.4 : ปั้นตาใสส่งความเท็จ

คำโบราณว่าไว้ดูช้างให้ดูหาง ดูนางให้ดูแม่

มารดางดงามหยาดฟ้ามาดิน บิดาองอาจสง่าผ่าเผย ส่วนผสมสมการกรรมพันธุ์ที่ลงตัวนี้เองที่ให้กำเนิดก้อนแป้งขาวอวบเนื้อนุ่มเนียนซึ่งเหมือนกันทุกกระเบียดนิ้วออกมาถึงสองก้อน

ทั้งยังเป็นก้อนแป้งที่เชี่ยวชาญการบริหารเสน่ห์!

ระบบคืนความสุขแก่คู่ยวนยางเฝ้ามองโฮสต์ที่รักตัวเล็กตัวน้อยของมันลากน้องชายที่มีรูปร่างหน้าตาราวกับหลุดออกมาจากพิมพ์เดียวกันวิ่งตะลอนทั่วหมู่บ้านตั้งแต่สาย เก็บเกี่ยวทรัพยากรซึ่งได้รับโดยเสน่หาเต็มสองอ้อมแขนพร้อมกับปลาตัวเขื่องกลับบ้านในตอนบ่าย ก่อนจะย่องเบาเข้าครัวเพื่อไปนั่งอ่านม้วนไม้ไผ่จนกระทั่งดึกดื่นค่อนคืน

เป็นแบบนี้มาสามวันแล้ว

ความนิยมของฝาแฝดหงส์มังกรผู้มาพร้อมรอยยิ้มกว้างขวางจนแก้มอิ่มแทบปรินับวันยิ่งเพิ่มขึ้นในหมู่บ้านชนบท เพิ่มมากขึ้นพอ ๆ กับการสำรวจข้อมูลสำมะโนครัวของซีเยว่

เพียงชั่วระยะเวลาสั้น ๆ หงส์น้อยสามารถล็อกเป้าคนของบิดาที่ถูกส่งมาดูแลจนครบ! รับรู้การคงอยู่แม้กระทั่งคนคุ้มกันที่ไม่เคยปรากฏตัวแต่นอนอยู่บนหลังคาเรือนบรรพบุรุษตระกูลซีทุกวัน! เจ้าแต้มดีใจที่โฮสต์ที่รักทุ่มเทมาก! แต่ก็น่ากลัวมากด้วย!

ยามค่ำคืน ดวงจันทร์กลมโตสาดแสงลอดบานหน้าต่างตกกระทบเงาตะคุ่มสีหม่นที่มุมหนึ่งของห้องครัว เสียงหัวเราะเบาหวิวล้อเสียงเรไรลอยไปกับสายลม เมื่อกลุ่มเส้นผมสีดำขลับขยับเอี้ยวศีรษะ ที่ตรงนั้นจะปรากฏดวงตาสีน้ำตาลทองเรืองรองในความมืด..

อ๊าก!!

หากระบบเป็นโรคหัวใจ ระบบอาจจะช็อกตาตั้งได้!

โฮสต์ของมันน่ารักมากโดยเฉพาะรอยยิ้มบนกลีบปากฉ่ำวาวราวกับเยลลี่สีชมพูนุ่มนิ่มซึ่งผลิบานราวกับมวลบุปผชาตินานาชนิดในยามกลางวัน ทว่าหลังอาทิตย์ตกดิน รอยยิ้มเหล่านั้นกลับร้ายกาจราวกับผีสาง!

ดีที่ระบบไม่มีกายหยาบ ไม่อย่างนั้นจะต้องเสียเซลฟ์ต่อหน้าโฮสต์นับครั้งไม่ถ้วน!

ในทางกลับกัน ระบบจะฟุ้งซ่านอย่างไรล้วนส่งไปไม่ถึงเด็กหญิงตัวน้อย หลังจากเก็บเกี่ยวข้อมูลและเพียรพยายามวิเคราะห์สถานการณ์ของบ้านหลักหลายต่อหลายวัน ในที่สุดซีเยว่ก็ค้นพบช่องทางการกลับไปอย่างยิ่งใหญ่ของท่านแม่และฝาแฝด

ข้อมูลจากผู้คุ้มกันซึ่งเทียวติดต่อกับนายท่านคหบดีผู้อาศัยอยู่เมืองหูโจว ดูเหมือนว่าคุณหญิงย่าหนังเหนียวผู้นั้นตุยเย่มาได้สองสามวันแล้ว

ฮ่ะ! สาแก่ใจอิเยว่นัก!

เสียดายที่ยังไม่ได้ลองหวดด้วยเบ็ดไม้ไผ่

เอาล่ะ นางอาจจะดีใจออกนอกหน้าไปนิด แม้จะไม่ใช่ผู้ประสบในเหตุการณ์จริง แต่ความแค้นมันฝังแน่นอยู่ในจิตสำนึกจะให้เด็กหญิงแสดงความเสียใจให้กับการจากไปของคนที่พยายามจะเอาชีวิตของครอบครัวนางก็ฝืนธรรมชาติไป

กลับกันนี่จะไม่ใช่โอกาสดีได้อย่างไร งานศพของฮูหยินผู้เฒ่าตระกูลซีจะไม่มีฮูหยินเอกคนปัจจุบันได้ที่ไหน แม้ข่าวที่ได้มาจากการอ่านม้วนไม้ไผ่ของเหล่าผู้คุ้มกันจะไม่ละเอียดยิบ แต่ใครสนวิธีการตายของปีศาจแก่นั่นกัน แค่ตายถูกที่ถูกเวลาให้นางมีโอกาสพาแม่และน้องชายกลับบ้านได้ย่อมนับเป็นการทำความดีครั้งที่สองในชีวิตซึ่งนางพึงกระทำ!

แน่นอนว่าครั้งแรกคือ การเบ่งคลอดอภิชาตบุตรหน่อหนึ่งออกมา

บิดาไม่รักดีไงจะใครล่ะ

ดังนั้น ยามเช้าตรู่บนถนนระหว่างเส้นทางขึ้นเขาจึงปรากฏร่างของก้อนแป้งสองก้อนกับห่อลูกพลับนั่งดักรอคนผู้หนึ่งอยู่บนหินก้อนใหญ่อย่างเรียบร้อย

ตงฟางผู้มีความรู้สึกขนลุกขนชันตั้งแต่เช้าค้นพบสาเหตุที่แท้จริง “จิ้งจอกแฝด”

วันนี้ถึงกับรีดไถเหยื่อตั้งแต่ยังไม่ทันขึ้นเขา!

“ท่านลุงตง!” ฝาแฝดหงส์มังกรคลี่รอยยิ้มหวานเรียกขานนายพรานเจ้าของนกกระทาที่พวกเขาชื่นชอบ

คนถูกเรียกไปหว่านเสน่ห์พรูลมหายใจเฮือก สาวเท้ายาวเร่งเข้าหาเด็กน้อยที่ตนเฝ้าพิทักษ์มาแต่อ้อนแต่ออก ถือโอกาสแต่งเรื่องหลอกเด็กคำโต “พวกเจ้าซุกซนอะไรแถวนี้ ใกล้ป่าใกล้ภูเขา สัตว์ป่าชุกชุมไม่กลัวครอบครัวนกกระทาที่อยู่ในท้องพวกเจ้ามารุมทึ้งเอารึ!? ”

ซีหยวนทำตาโต “ครอบครัวนกกระทา!”

หล่นลงไปในหลุมเต็มเท้า

“ใช่!” ตงฟางพยักหน้าเคร่งขรึม

ดวงตาของเด็กชายยิ่งเบิกกว้างขึ้นอีก “มะ..มีกี่ตัวขอรับ”

ซีหยวนละล่ำละลัก ดวงตาสีน้ำตาลทองคู่สวยสั่นระริกยามต้องถามเพื่อประเมินกำลังคู่ต่อสู้ เขาเพียงผู้เดียวไม่เท่าไหร่ ซีหยวนถือศีลไว้อาลัยให้เหล่าปลาและสักการะท่านเซียน แต่พี่สาวของเขากินเจ้านกกระทาเข้าไปเยอะมาก!

ครอบครัวนกกระทาต้องโกรธแน่ หากเกิดอะไรขึ้นเขาจะต้องปกป้องเจี่ยเจียด้วยกำลังทั้งหมดที่มี!

นายพรานยิ้มเหี้ยม “ยี่สิบ”

“ยี่สิบ” แฝดคนน้องทวนคำหน้าซีด ขมุบขมิบปากยกนิ้วมือขึ้นมานับทีละนิ้ว ก่อนจะพบว่าเขามีนิ้วไม่พอ

“เจ้าตัวเล- อุบ!”

ตงฟางดวงตาวาววับ ตั้งใจกลั่นแกล้งเด็กชายตัวน้อยหลายประโยคหน่อย อย่างน้อยระหว่างที่ยังชอบกินนกกระทาอยู่ก็คงไม่กล้าเดินใกล้ป่าเขาให้เป็นอันตราย ทว่าไม่ทันได้พูดจบประโยคก็มีชิ้นลูกพลับหวานนุ่มที่หาได้เยอะในหมู่บ้านชนบทละแวกนี้เต็มปาก

ซีเยว่ยืนเท้าสะเอวถกกระโปรงเขย่งเท้าบนก้อนหินสูง ในมือยังมีลูกพลับสีเหลืองนวลหลายผล “อย่าแกล้งตี้ตีสิเจ้าคะ ท่านลุงผู้คุ้มกัน”

“อุก” ชายร่างใหญ่เผลอกลืนผลไม้ประจำฤดูกาล ตั้งใจจะพูดสักคำสองคำก็ชะงัก

“ใครว่า.. จิ้งจอกแฝดพี่ เจ้าเรียกข้าว่าอย่างไรนะ?”

ซีเยว่ยิ้มหวาน ตีหน้าซื่อ “อะไรเจ้าคะ?”

“เมื่อครู่เจ้าเรียกข้าว่าอย่างไร?”

“อ้อ”

เน้นทีละคำให้ด้วยมิตรไมตรี “ท่านลุง ผู้ คุ้ม กัน เจ้าค่ะ”

ปรมาจารย์ผู้แข็งแกร่งกระตุกรอยยิ้มแหยบนริมฝีปาก แสร้งหัวเราะกลบเกลื่อน เขารู้ว่าแฝดจิ้งจอกน้อยเฉลียวฉลาดมาแต่ไหนแต่ไร ซีเยว่คนพี่ยิ้มเก่งมีไหวพริบ ซีหยวนคนน้องขี้อายช่างอ้อน เด็ก ๆ รู้จักจุดแข็งที่สำคัญที่สุดของตนเอง ไม่ต้องให้มีใครสอนล่าเมื่อประสบพบเจอทุ่งกว้าง สองพี่น้องก็ปรับตัวและใช้ความได้เปรียบของรูปร่างหน้าตาให้เป็นประโยชน์อย่างเต็มประสิทธิภาพ

ดูเอาเถอะ

ในหมู่บ้านแห่งนี้มีใครบ้างไม่ตกบ่วงเสน่ห์?

อย่างไรก็ดี หลังจากอุบัติเหตุตกต้นไม้ครานั้น ระดับความอันตรายของพี่น้องราวกับยกระดับขึ้นหลายขั้นใหญ่

ซีหยวนเด็กน้อยที่มักจะหลบอยู่ข้างหลังพี่สาวเริ่มรู้จักที่จะเข้มแข็งเพื่อปกป้องครอบครัว มีความคล้ายลูกหมาป่าว่าที่จ่าฝูงมากกว่าลูกจิ้งจอก ในขณะที่ซีเยว่พัฒนาจากลูกจิ้งจอกเหลี่ยมไม่มากกลายเป็นจิ้งจอกโตเต็มวัยเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราว!

ครุ่นคิดเท่าไหร่ตงฟางก็คิดไม่ออก ว่าอะไรกันแน่ที่ไปปลดล็อกการเจริญเติบโตนี้

“อะฮึ่ม.. ผู้คุ้มกันใด แฝดจิ้งจอกหิวตาลายจนพูดไม่รู้เรื่องแล้ว” พรานหนุ่มเสตาหลบ แกล้งกระแอมไอ

ซีเยว่ไม่คาดคั้น ไม่คิดว่าคนจะยอมรับออกมาง่ายดายอยู่แล้ว เด็กหญิงเพียงนั่งลงบนก้อนหินอย่างระมัดระวัง “อ้อ เช่นนั้นเยว่เอ๋อร์คงเข้าใจผิดไปเอง”

แสร้งเป็นเด็กพูดง่ายแนบเนียน

ตงฟางลอบผ่อนลมหายใจ “จริง ๆ เลยเจ้าก้อน”

ดวงหน้าไร้เดียงสาปราศจากพิษสงมอมเมาเจ้าของแผลเป็นบนแก้มมึนเบลอ จนลืมนึกไปว่ากำลังสนทนากับจิ้งจอกโตเต็มวัยขนาดย่อส่วน

“อืม” ซีเยว่กุมแก้มลากเสียงยาว เตะขาไปกับลม

“แต่ท่านลุงตง เยว่เอ๋อร์อยากขอร้องท่านสักอย่าง”

“หืม อยากได้นกกระทาตัวอ้วนรึ?”

บอกกล่าวเถอะ จะนกกระทา จะไก่ฟ้า ตงฟางพร้อมจะไปล่ามาเซ่นไหว้ ขอแค่ไม่เฮี้ยนแบบวันนี้อีก

น่าเสียดายที่เด็กหญิงไม่รู้ความในใจผู้อื่นแม้แต่น้อย “เปล่าเจ้าค่ะ”

“เยว่เอ๋อร์แค่อยากให้ท่านลุงส่งข้อความให้ท่านพ่อสักสองสามประโยค”

“...”

ซีเยว่ขยับศีรษะซ้ายขวาอย่างอารมณ์ดี เสียงใสพูดฝากความราวกับเป็นเรื่องลมฟ้าอากาศขณะช่วยน้องชายลงจากก้อนหินก้อนใหญ่ “ท่านลุงบอกเขาให้ส่งขบวนมารับเยว่เอ๋อร์ หยวนเอ๋อร์ กับท่านแม่กลับบ้าน ท่านย่าที่รักตายทั้งที หลานที่ดีจะไปดูศพให้แน่ใจว่าตายจริงตายไม่จริง หากไม่มาในสองวันเยว่เอ๋อร์จะพาท่านแม่กับหยวนเอ๋อร์ไปอยู่กับท่านอาจารย์ที่แดนเซียนนะเจ้าคะ”

“รบกวนท่านจอมยุทธ์แล้ว” เด็กหญิงพาน้องชายโค้งคำนับก้นโด่ง

“นี่..”

“อ่อ ขอรถม้าคันใหญ่ ๆ ด้วยเจ้าค่ะ”

ท่านจอมยุทธ์ของหงส์น้อยอ้าปากส่งเสียงจากลำคอไม่ได้สักคำ เห็นฝาแฝดเดินห่างออกไปเรื่อย ๆ ใบหูก็ได้ยินบทสนทนางุ้งงิ้งตามประสาพี่น้อง

ซีหยวน “เจี่ยเจีย เจี่ยเจียเลิกกินนกกระทาสักพักดีหรือไม่?”

ซีเยว่ “อื้ออือ ทำไมต้องเลิกเล่า”

“ครอบครัวนกกระทามีเยอะมาก! หยวนเอ๋อร์ตัวเท่านี้ยังปกป้องท่านได้ไม่ดี”

“โอ้ เช่นนั้นหยวนเอ๋อร์ไม่ต้องกลัว มีท่านลุงตัวใหญ่ปกป้องเรามากมาย”

นางรู้แล้วจริง ๆ!!

ฟากตงฟางได้แต่กล้ำกลืนก้อนน้ำตาแห่งความคับข้องใจ สลัดคราบพรานหนุ่มผิวกร้านแดดแห่งหมู่บ้านชนบทพลิ้วกายบนยอดไม้ รีบเร่งฝีเท้าตัดผ่านป่ามุ่งหน้าสู่เมืองหูโจว สมองไม่อาจจัดการความคิดในศีรษะซึ่งตีรวนผสมปนเปกันไปหมด

ที่มีมากที่สุดเห็นจะเป็นความรู้สึกกริ่งเกรงและประหลาดใจ

แม้จะเป็นเพียงคำพูดเลื่อนลอยไม่กี่ประโยคจากเด็กหญิงอายุห้าขวบปี ทว่าปฏิเสธไม่ได้ว่าไม่ใช่ความจริงทั้งหมด ที่สำคัญเหล่าผู้คุ้มกันล้วนไม่มีผู้ใดสัมผัสได้ถึงท่านอาจารย์ของคุณหนูน้อยหรือแม้กระทั่งคนแปลกหน้า อย่าว่าแต่คนเลย แม้กระทั่งนกพิราบบินผ่านพวกเขายังต้องมองดูให้แน่ชัดว่ามันไม่ถูกส่งมาจากฮูหยินผู้เฒ่า

ตงฟางขบกรามกรอด ไหนเจ้าค้างคาวที่ปีนขึ้นไปอาศัยอยู่บนหลังคาบ้านผู้นั้นยืนยันหนักแน่นนักหนาว่าไม่พบผู้ใด เช่นนั้นแล้วข่าวคราวในเมืองหูโจวไปถึงหูเล็ก ๆ ได้อย่างไร!?

ผู้คุ้มกันอย่างพวกเขาปักหลักกันอยู่ที่นี่มานับสองปี กลายเป็นสมาชิกสามในสิบของหมู่บ้านอันเงียบสงบ ปกปิดตัวตน คุ้นเคยกับการช่วยเหลือเกื้อกูลนายหญิงทั้งต่อหน้าและลับหลัง ข่าวคราวที่นายท่านไม่ต้องการให้ภรรยาและลูกรับรู้ล้วนไม่เคยหลุดเข้ามาในที่แห่งนี้ได้

กระนั้นวันนี้ ซีเยว่พิสูจน์แล้วว่าความเชื่อของพวกเขาผิดพลาด!

ตงฟางไม่อาจใจเย็นแสร้งทำเป็นไม่ได้ยินแล้วปล่อยปละละเลย เด็กหญิงทราบแล้วว่าเขาเป็นผู้คุ้มกันอย่างน่าอัศจรรย์ ไม่แน่ว่าตำแหน่งของผู้คุ้มกันคนอื่นอาจถูกเปิดเผย

อาจารย์ท่านนี้ของคุณหนูไม่ธรรมดา

หลบเลี่ยงสายตาปรมาจารย์ที่ตั้งหน้าเฝ้าระแวดระวังได้ถึงสองคนพร้อม ๆ กัน หากตั้งใจจะพาฮูหยินและลูกแฝดหนีไปแดนเซียนจริง เกรงว่าพวกเขาล้วนไม่สามารถตามกลับมาได้!

นายท่านต้องรู้เรื่องนี้!!

ในขณะที่ชายหนุ่มตัวโตกลุ้มอกกลุ้มใจ เด็กหญิงตัวน้อยและน้องชายกลับเอ้อระเหย ซีหยวนยังเล็กไม่เข้าใจสิ่งที่พี่สาวพูดคุยกับท่านลุงตงมากนัก มิหนำซ้ำระหว่างนั้นยังตกใจเรื่องครอบครัวนกกระทา เด็กชายตัวน้อยหูดับได้ยินบ้างไม่ได้ยินบ้าง ทว่าซีเยว่ที่ส่งความเท็จไปทั้งที่ทำไม่ได้จริงดั่งปากว่ากลับใจเย็นมาก

นางกำลังตกปลาและคาดหวังผลลัพธ์ หมายถึงตกปลาจริง ๆ แบบที่นั่งอยู่ริมลำธารกับแก๊งเด็ก

ถูกปฏิเสธ?

ซีเยว่ไม่กลัวสักนิด ซีเฉาหยางจะกล้าได้อย่างไร ชายที่เก่งเหลือเกินเก่งแต่เรื่องคนอื่น ทว่าแสนซื่อบื้อกับเรื่องครอบครัวของตัวเอง เมื่อได้ยินว่าจะไม่มีวันได้พบหน้าภรรยารักและลูกน้อยอีกชั่วชีวิต ร้อยทั้งร้อยเขาไม่มีทางไม่ร้อนรนไฟลวกตูด

ขี้คร้านพรุ่งนี้ท่านลุงตงจะกลับมาพร้อมขบวนอัญเชิญฮูหยินเอกกลับตระกูลซีอย่างยิ่งใหญ่

“เจี่ยเจีย หยวนเอ๋อร์อยากกินปลานึ่ง”

“โอะ ตี้ตีใจเดียวกันกับเจี่ยเจียเลย”