EP.3 : สืบเรื่องรักไม่ลับของหนุ่มสาว

ค่ำคืนเดือนหงาย เสียงหรีดหริ่งเรไรร้องแผ่วเบาทิ้งทวนก่อนเข้าจำศีลตลอดสามเดือนในฤดูหนาวและตื่นขึ้นมาเพื่อต้อนรับปีใหม่อีกครั้งในฤดูใบไม้ผลิ ซีเยว่รอจนกระทั่งมารดาและน้องชายหลับสนิทก่อนจะใช้วิชาตีนแมวย่องออกมาจากเตียงอย่างเงียบเชียบ พร้อมอย่างยิ่งที่จะจับเข่าคุยอย่างจริงจังกับระบบคืนความสุขแก่คู่ยวนยาง

เด็กหญิงนั่งยอง ๆ ขมุบขมิบปากบ่นงึมงำราวกับท่องมนตร์ร้ายที่มุมหนึ่งของห้องครัวเกือบครึ่งเค่อ

เจ้าแต้มกลีบดอกไม้ร่วงกราว

[ โฮสต์ที่รักระบบสำนึกผิดแล้ว! ]

[ ตะ...แต่โฮสต์ที่รักระบบทำงานหนักมากเพื่อฟังก์ชันใหม่ ทำไมเราไม่ลองใช้งานล่ะขอรับ! ]

เพื่อไม่ให้โฮสต์ที่กำลังเหนื่อยบ่นต่อ เจ้าหน้าต่างสีสดใสรีบเบี่ยงเบนความสนใจทันที

พูดจาเป็นเหตุเป็นผล

เสียแต่อ้าปากทีเห็นลิ้นไก่ ทำไมซีเยว่จะไม่รู้ว่าเจ้าแต้มหาทางหนีจากการเทศนาของนาง ทว่าเกิดเป็นกุลสตรีทั้งทีควรรู้หนักรู้เบา ครั้งนี้นางพูดมากไปแล้ว เกรงว่าพูดไปกว่านี้เจ้าระบบชื่อยาวจะจิตใจบอบช้ำน้อยใจไม่มองหน้ากันอีก

ยกประโยชน์ให้ไปก่อน ภารกิจไม่แย่เสียทีเดียว อย่างน้อยนางก็ได้วัดคุณภาพกล้ามเนื้อของท่านลุงตง

“เอาล่ะ ไม่บ่นแล้ว ฟังก์ชันใหม่ทำอะไรได้บ้าง?”

[ แจ้งโฮสต์ที่รัก ฟังก์ชันม้วนไม้ไผ่เป็นฟังก์ชันที่ดีมาก! ]

[ หลังจากเปิดฟังก์ชัน โฮสต์ที่รักจะสามารถรับรู้ทุกสิ่งทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นประวัติความเป็นมา ความลับที่ซ่อนอยู่ ชาติกำเนิด หรือแม้กระทั่งวันนี้ยามเช้ากินอะไรของคนที่โฮสต์แตะต้องได้ในรูปแบบตัวอักษรบนม้วนไม้ไผ่! ]

[ ข้อควรระวัง คือ ฟังก์ชันม้วนไม้ไผ่ไม่รองรับการอ่านโชคชะตาและอนาคต ]

ซีเยว่ฟังโฆษณาชวนเชื่อแล้วอดคิดไม่ได้ว่าป้าข้างบ้านต้องชอบสิ่งนี้

สมาคมข่าวกรองหมู่บ้านต้องคุกเข่าให้กับม้วนไม้ไผ่!

หงส์น้อยยิ้มบางให้กับความคิดไร้สาระของตัวเอง ด้วยความสัตย์จริงความสามารถนี้ของระบบคืนความสุขแก่คู่ยวนยางค่อนข้างร้ายกาจ แค่คิดเล่น ๆ ว่านางเพียงแตะตัวคนคนหนึ่งก็สามารถล่วงรู้ความลับที่น่าอับอายซึ่งสามารถเอาไปแฉก็ได้เอาไปแบล็คเมลก็ดี หรือจะใช้เพื่อสะกดรอยตามใครสักคนก็ได้โดยไม่ต้องออกจากห้อง

คุณพระคุณเจ้า น่าขนลุกสุด ๆ

เหมือนเห็นพัฒนาการสตอล์คเกอร์ตัวน้อยในอนาคต

ในขณะที่ซีเยว่คิดหาวิธีใช้งานนอกกรอบ ระบบผู้ตระหนักได้ถึงความร้ายแรงของการมอบมีดปอกผลไม้เล่มเล็กให้นักฆ่ามือฉมังสั่นกลัวและเริ่มที่จะเว้าวอน

[ โฮสต์ที่รัก โปรดใช้ม้วนไม้ไผ่ไปในทางที่ถูกที่ควร! ]

[ ระบบขอร้อง! ]

ในประวัติศาสตร์อันน่ายำเกรงของระบบทั่วสากลภพ ไม่เคยมีระบบตนไหนต้องคุกเข่าเว้าวอนเพราะโฮสต์ฉลาดมากเกินไปขนาดนี้มาก่อน อย่างน้อย ๆ ก็เพื่อนระบบที่เจ้าแต้มรู้จัก!

“แค่คิดเฉย ๆ น่า” ซีเยว่บอกปัดเสียงยืดยานตามเรื่องตามราว

ในอนาคตใครจะรู้ว่าต้องใช้ทำอะไรบ้าง

เมื่อได้สินค้ามาแล้วอันดับแรกก็ต้องทดลองใช้ เด็กหญิงตัวน้อยไม่คิดทดลองกับคนไกล ภารกิจหลัก คือ การฟื้นฟูความสัมพันธ์รักระหว่างบิดามารดานาง ย่อมต้องเปิดโพรไฟล์ของท่านแม่คนงามเพื่อสอดส่องก่อนเป็นอันดับแรก

ตกลงปลงใจได้แล้วเพียงแค่คิด ม้วนไม้ไผ่สีน้ำตาลทองก็ปรากฏขึ้นเบื้องหน้าในระยะห่างที่เหมาะแก่การอ่านพอดิบพอดี เนื้อไม้ด้านหลังเป็นสีเข้ม ตัดกับด้านในซึ่งบรรจุเนื้อหาเป็นสีอ่อน แผ่นไม้แต่ละแผ่นมีขนาดเท่ากันถูกร้อยเรียงด้วยเส้นไหมสีแดงสดหรูหรา เพิ่มมูลค่าด้วยตัวอักษรพู่กันคำว่า ‘เจี่ยนตู๋[ เจี่ยนตู๋ [ 竹简 ; Jian Du] หมายถึง ตำราม้วนไม้ไผ่

]’ น้ำหมึกสีดำหนักแน่นงดงาม

ที่สำคัญคือ เป็นระบบทัชสกรีน!

บนหน้าแรก ซีเยว่สามารถใช้แป้นพิมพ์สีเดียวกับเนื้อไม้ด้านหลังเพื่อกรอกคีย์เวิร์ดของบุคคลที่ต้องการค้นหา ไม่จำกัดเพียงชื่อ แต่ยังรวมไปถึงสถานะและรูปร่างลักษณะ

นางไม่ตกใจสักนิดที่นอกจากออกเสียงและฟังแล้วยังสามารถอ่านภาษาที่ไม่คุ้นเคยได้ หนึ่ง คือ วิญญาณของเจนภพรวมเป็นเนื้อเดียวกับร่างของซีเยว่ หมายความว่าทั้งความทรงจำและความรู้เบื้องต้นล้วนได้รับถ่ายทอดมาทั้งหมด คงจะแปลกเกินไปหากเด็กที่เกิดและเติบโตที่นี่เกิดเป็นบ้าใบ้ไม่เข้าใจภาษา คนเขาจะติฉินนินทาเอาได้ว่าตกต้นไม้หัวกระแทกแล้วสติยังไม่สมประดีอีก

สอง คือ ยังไงมันก็ควรจะเป็นสวัสดิการไม่ใช่เหรอ?

ดังนั้น ซีเยว่จึงไม่รู้สึกตะขิดตะขวงใจใด ๆ ระหว่างกรอกคำว่า ‘มารดา’ ลงไปอย่างชำนิชำนาญ

ม้วนไม้ไผ่ทำงานอย่างรวดเร็ว แป้นพิมพ์หายไปแล้ว ปรากฏชื่อของเว่ยเฉินลี่สีหมึกเข้มจัดบนไม้ไผ่ซี่แรกและมีชื่อของซีหยวนสีอ่อนกว่าบนไม้ไผ่ซี่ถัดมา

ปังปุมากแม่

หัวผักกาดขาวอวบตัวนิ่มลืมเลือนเรื่องขุ่นข้องหมองใจหมดสิ้น เมื่อนิ้วเล็กสัมผัสเบา ๆ บนชื่อของท่านแม่ม้วนไม้ไผ่ก็เริ่มเคลื่อนไหวม้วนปิดตัวเอง เลื่อนไปข้าง ๆ พร้อมกับการปรากฏขึ้นของชั้นไม้เนื้อดีที่บรรจุม้วนไม้ไผ่แบบเดียวกันเรียงเป็นตับนับรวมแล้วยี่สิบสองม้วน ทดลองหยิบสุ่มมาหนึ่งม้วนในนั้นยังแยกออกเป็นสิบสองเดือนให้เลือกสำรวจ เมื่อกดเข้าไปอักษรชุดเก่าเลือนหายทดแทนด้วยอักษรชุดใหม่ แบ่งแยกเป็นหัวข้อเหตุการณ์ ยาวเหยียดลากพื้น

ละเอียดยิบชนิดที่อ่านหมดนี่ได้ตาแฉะแน่

ระบบรอจังหวะนี้อยู่แล้วเด้งตัวขึ้นมา [ แจ้งโฮสต์ที่รัก ฟังก์ชันม้วนไม้ไผ่มีบริการสรุปเนื้อหา! ]

[ ข้อควรระวัง การสรุปเนื้อหาของฟังก์ชันระบบไม้ไผ่อาจทำให้พลาดรายละเอียดบางประการ ]

โอะ บริการที่ดี

ฟังระบบแล้วซีเยว่ยอมรับอย่างง่ายดาย “อื้อ ก็ดีกว่าอ่านทั้งหมดนี่ล่ะนะ”

โฮสต์อารมณ์ดี หน้าต่างระบบเจ้าแต้มก็ผลิดอกไม้บานสะพรั่ง กระวีกระวาดแนะนำเสียงเจื้อยแจ้ว [ โฮสต์สามารถใช้งานบริการได้โดยการเข้าไปเยี่ยมเยียนชั้นตำราม้วนไม้ไผ่ส่วนบุคคล จากนั้นปัดขวาเพื่อทำการออกคำสั่งสรุปข้อมูล นอกจากนี้โฮสต์ยังสามารถใส่ฟิลเตอร์เพื่อกรองข้อมูลที่โฮสต์ที่รักต้องการ! ]

[ โฮสต์ไม่จำเป็นต้องเสียสายตาอีกต่อไป! ]

[ ดวงตาสดใสต้องได้รับการปกป้องอย่างดีที่สุด! ]

ภูมิใจนำเสนอสุดลิ่มทิ่มประตูไปเลย

ซีเยว่เรียนรู้และทำตามคำแนะนำอย่างรวดเร็ว เลือกเรื่องราวความรักเชิงชู้สาวเพื่อระบุเป้า น่าตกใจที่บนม้วนไม้ไผ่ปรากฏชื่อของบุรุษขึ้นมาสองรายนาม ชื่อหนึ่งมีสีเทาเข้มเป็นชื่อของบิดาหน้าเหม็นซีเฉาหยาง อีกชื่อเป็นสีอ่อนจนแทบมองไม่เห็นซึ่งซีเยว่ไม่รู้จักว่าเป็นใคร

สังเกตจากสีอ่อนจาง ถ้าไม่ม้วยไปแล้วหรือบางทีอาจจะเป็นรักเก่ารักแรกจนเกือบจะลืมเลือน ก็นะอันที่จริงมารดาของนางงามปานนางฟ้านางสวรรค์ ไม่เคยมีคนมาชอบพอสิถึงจะแปลกกว่า

ไว้ว่าง ๆ นางจะมานั่งอ่านทีหลัง

ซีเยว่เลือกชื่อของซีเฉาหยางเพื่อสำรวจความเส้นทางความรักของพ่อแม่ เนื้อหาภายในแม้จะสรุปมาแล้วแต่ยังค่อนข้างยาว กล่าวโดยย่อคือ คนที่ตกหลุมรักตั้งแต่แรกเห็นคือ หนุ่มน้อยท่านพ่อ เด็กชายตัวผอมสูงเพียงพบสบตาสาวงามชั่วอึดใจเดียวก็ไม่อาจละสายตาไปมองสตรีอื่นได้อีก ท่านแม่ที่ตอนนั้นลงจากเขามาขายสัตว์ที่ล่าได้กับท่านตาของซีเยว่ไม่ได้รู้เนื้อรู้ตัวสักนิดว่าถูกหมายปอง ซื้อขายสิ่งจำเป็นเรียบร้อยก็กลับขึ้นเขา ใช้ชีวิตเรียบง่ายประหนึ่งแม่ชีผู้ตั้งใจจะครองพรหมจรรย์ตลอดชีวิต

สิ่งที่แปลกไปมีเพียงหลังจากวันนั้น ทุกครั้งที่ลงมาจากเขานางมักจะได้พบเจอพ่อค้าหนุ่มคนขยันขายขนมจีบ ประเด็นคือ ตอนนั้นบิดาของนางเพิ่งอายุอานามได้สิบห้าปี ในขณะที่มารดาอายุเพียงสิบสองปี!

น่าตกใจมากสำหรับชนชาวยุคอนาคตที่คนส่วนใหญ่กว่าจะแต่งงานก็เลยยี่สิบปีไปแล้ว

กระนั้นในบริบทของวัฒนธรรมสังคมของที่นี่ เด็ก ๆ หลังจากอายุขึ้น สองหลักล้วนต้องเตรียมตัวเพื่อการสร้างครอบครัว เด็กหญิงอายุครบสิบห้าปีปักปิ่นแล้วถือว่าเป็นสาวควรออกเรือน ในขณะที่เด็กผู้ชายพออายุสิบแปดก็ควรแต่งภรรยามาดูแลพ่อแม่และงานบ้านงานเรือน

ดั่งคำที่ว่าน้ำหยดลงหินทุกวันหินยังกร่อน

ซีเฉาหยางผู้ยึดคติที่ว่าตื๊อเท่านั้นที่ครองโลกได้ครองใจสาวงามบ้านป่าเว่ยเฉินลี่ ด้วยความมุ่งมั่นที่จะถีบตัวเองให้เหมาะสมกับเทพธิดาในใจ เขาใช้เวลาเพียงสองปีก็ขึ้นแท่นคหบดีใหญ่แห่งเมืองหูโจว จากนั้นหนึ่งปีถัดมาก็สู่ขอมารดาของนาง เข้าพิธีแต่งงานอย่างเรียบง่าย หนึ่งปีให้หลังก็มีซีเยว่และซีหยวนตัวน้อย ก่อนที่ความสัมพันธ์จะค่อย ๆ แย่ลงจนดิ่งเหว

ซีเยว่อ่านจบแล้วไม่รู้สึกว่าอะไรมันจะกระจ่างขึ้นเลยแม้แต่น้อย

มีแต่ปริศนาชวนคับข้องใจมากขึ้น!

ทั้งคนรักเก่าสีซีดจาง ท่านตาที่หายเข้ารกเข้าพงหลังมารดาแต่งงาน หญิงย่าที่แปลกอยู่แล้วก็ยิ่งแปลกมากกว่าเดิม และพฤติกรรมแหม่ง ๆ ของท่านพ่อหลังจากแม่ตัวเองจับลูกแฝดใส่ตะกร้าลอยน้ำ

ปรัศนีอัดเต็มสมองไปหมด

เพื่อไขข้อข้องใจ ซีเยว่ค้นหาคีย์เวิร์ดคำว่า ‘บิดา’ ทันที คิดแง่ดีในใจว่าต่อให้ไม่เคยจับตัวท่านตาหรือคนรักเก่ามารดา แต่อย่างน้อยซีเยว่คนก่อนต้องเคยจับต้องตัวท่านพ่อของตัวเองบ้างล่ะ!

น่าเสียดายที่มีเพียงชื่อของซีหยวนพี่น้องร่วมบิดาเท่านั้นที่ปรากฏขึ้นมา

นิ้วเล็กจิ้มม้วนไม้ไผ่ “เจ้าแต้ม ทำไมไม่มีชื่อท่านพ่อล่ะ ระบบเออเร่ออ่อ?”

[ แจ้งโฮสต์ที่รัก ฟังก์ชันม้วนไม้ไผ่นับเฉพาะบุคคลที่โฮสต์ที่รักคนใหม่แตะต้องเท่านั้น! ]

[ ดังนั้นท่านพ่อของโฮสต์จึงยังไม่ถูกบันทึกในฐานข้อมูลขอรับ ]

แย่จริง

เด็กหญิงตัวน้อยเศร้านิดหน่อยแต่นางไม่ใช่คนไร้เหตุผล หากเหตุผลนั้นยอมรับได้นางก็พร้อมจะยอมรับแต่โดยดี แม้จะเสียดายมากที่ไม่สามารถล้วงลึกไปไกลกว่านี้แต่ทำได้เพียงรามือ ไว้วันหน้ายังมีโอกาส ซีเยว่ไม่คิดว่าทั้งชีวิตนี้จะไม่ได้แตะต้องเนื้อตัวหนึ่งในสี่คนนั้นหรอก

ถ้ายังมีสายสัมพันธ์ต่อกัน สักวันหนึ่งก็ต้องประสบพบเจอ

ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้วคืนนี้ทำตัวเป็นหัวขโมยความเป็นส่วนตัวทั้งที

ซีเยว่ก็ตั้งใจจะเบนหัวเรือไปที่เป้าหมายต่อไป เพราะซีหยวนอยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เด็กจึงไม่มีอะไรให้อ่านมากนักในม้วนไม้ไผ่ทั้งห้าม้วน ยิ่งสามปีแรกยิ่งหนักไปที่ประสบการณ์แปลก ๆ ที่ได้รับจากฮูหยินย่าและเหล่าอนุยิ่งไปใหญ่ มาสงบสุขเอาก็สองปีหลังที่มาพำนักที่เรือนบรรพบุรุษแห่งนี้

ไตร่ตรองดูแล้วนางว่าจะยุ่มย่ามกับท่านลุงตงสักหน่อย

ฝาแฝดหงส์มังกรอาจจะไม่คิดอะไรแต่สำหรับเจนภพกลับรู้สึกว่าความเอ็นดูนี้มันออกจะมากมายเกินไปหน่อย อย่างที่เคยพูดไว้ว่าของฟรีไม่มีในโลก

ซีเยว่อยากจะรู้ว่าท่านลุงตงคนนี้รักเด็กเกินไป หลงรักท่านแม่จริง ๆ หรือมีจุดประสงค์อื่นแอบแฝง

ระบบคืนความสุขแก่คู่ยวนยางคงไม่ออกภารกิจให้กอดพรานหนุ่มแค่เพราะว่าเขากล้ามแน่นหรอก

“โอะ”

หงส์น้อยยกมือขึ้นปิดปากจิ้มลิ้ม ดวงตาที่หรี่จ้องจับผิดขยายใหญ่เป็นไข่ห่าน

ปรากฏว่าท่านลุงตงผู้นี้ไม่ธรรมดา ภายนอกเป็นพรานป่าธรรมด๊าธรรมดาแต่ไส้ในเป็นถึงผู้ฝึกยุทธ์ที่หาตัวจับได้ยากบนแผ่นดินผานกู่ กล้ามแน่น ๆ มาจากการฝึกฝนอย่างหนักหน่วงตั้งแต่เด็ก สำเร็จเคล็ดวิชาบ่มเพาะ เคล็ดวิชาดาบ และเคล็ดวิชาตัวเบาระดับสูงทั้งที่ยังหนุ่มแน่น จัดเป็นแนวหน้าของเหล่าปรมาจารย์บนยอดเขาพรรคเซียน!

เรื่องของเรื่องคือ ผู้บำเพ็ญต้องกินต้องใช้ ปรมาจารย์ท่านนี้ยากจนข้นแค้นมาก ลงเขามาท่องโลกได้ไม่ทันไรก็ประสบเคราะห์กรรม โชคดีได้นายท่านตระกูลซีช่วยไว้จึงผันตัวเป็นผู้คุ้มกันให้กับคหบดีผู้มั่งคั่ง

ประวัติล่าสุดคือ ถูกส่งมาดูแลฮูหยินเอก นายน้อย และคุณหนูน้อยสิริระยะเวลารวมแล้วสองปีถ้วน

พรานอะไร หลอกลวงทั้งเพ!

แต่เรื่องที่ว่ารักเด็กดันกลายเป็นเรื่องจริง!

นอกจากนี้ยังดูเหมือนว่าจะไม่ใช่ท่านลุงตง หรือผู้คุ้มกันตงฟาง ผู้เดียวที่ติดตามอารักขาสามแม่ลูกมาจากเมืองหูโจว ในม้วนไม้ไผ่ระบุไว้อีกว่าแก๊งนี้เขาทำเป็นขบวนการอย่างลับ ๆ รับคำสั่งจากซีเฉาหยางให้คอยผลัดกันดูแลไม่ให้ครอบครัวที่ถูกไล่ออกจากบ้านประสบพบเจอความยากลำบากจนเกินไป

ปรัศนีอัดเข้าสมองซีเยว่อีกครั้ง

เพื่อ!?

อิพ่อเวรของนางเป็นประสาทอะไรของเขาเนี่ย!?