บทที่ 7 เจ้าชื่ออะไร?

“ข้าขอนั่งด้วยคนสิ” เสียงของชายหนุ่มเอ่ยบอกเยว่ชิง ทำให้เยว่ชิงหันกลับมามองคนตรงหน้าที่เผยรอยยิ้มให้นาง ใบหน้าของเขาช่างงดงามหล่อเหลาต่างจากบุรุษของแคว้นอวี้ อีกทั้งนัยน์ตาสีดำสนิทน่าค้นหา จมูกโค้งเป็นสัน ริมฝีปากกระจับไม่หนาและไม่บางจนเกินไป ผิวของเขานั้นขาวดุจหิมะในฤดูเหมันต์นั้นอีก ความสูงนั้นสูงกว่าผู้คนทั่วๆ ไป แต่ทว่ามีร่างหนาใหญ่ราวกับเป็นนักรบ แต่เยว่ชิงไม่ได้คิดอะไรเยอะ นางจึงพยักหน้าเบาๆ

“อืม” เยว่ชิงเอ่ยบอกคำเดียว เขาจึงนั่งลงตรงข้ามกับนางทันที เยว่ชิงกลัวว่าตัวเองจะมีพิรุธจึงนำผ้ามาคลุมหัวอีกครั้ง

“ได้แล้วเจ้าค่ะ ผัดถั่วงอก และหมูอบเจ้าค่ะ” เสียงของจื่อหลันเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม พร้อมกับชายกับอาหารที่วางตรงหน้าของนางสองอย่าง รวมไปถึงจอกไหเหล้าขนาดเล็กที่นางสั่งไปชั่วครู่ นางเทเหล้าให้เยว่ชิงด้วยรอยยิ้ม

“เจ้าชื่ออะไร” เขาเอ่ยถามเยว่ชิง เยว่ชิงหันกลับไปมองเขา เขาเผยรอยยิ้มให้นางด้วย ใบหน้าพราวเสน่ห์ของเขาทำให้นางรู้สึกแปลกๆ หัวใจเต้นแรงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ทำให้นางหยุดฟังเสียงหัวใจตัวเองชั่วครู่

“ข้าชื่ออาฉี ข้าเป็นพ่อค้าข้าวล่องแม่น้ำมาจากตอนเหนือเร่ร่อนไปเรื่อย” เขาเอ่ยบอกเยว่ชิงด้วยรอยยิ้ม เยว่ชิงลองคิดชื่อตัวเองใหม่ ถ้าบอกว่านางชื่อเยว่ชิง เขาอาจจะล่วงรู้ได้ว่า นางเป็นกงจู่ของแคว้นอวี้

“ข้าชื่ออิ๋งเป๋ย ข้าเป็นพ่อค้าเช่นกัน บ้านข้าทำผ้าไหมขายมาจากตอนใต้ของแคว้นอวี้” เยว่ชิงเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้มเพื่อไม่ให้เสียมารยาท

“แม่นาง ข้าขอเหล้านารีแดง และอาหารเช่นเขา” เขาเอ่ยบอกนางคณิกาม่านซีที่นั่งนวดแขนของเขาอย่างเอาใจอยู่นานสองนาน

“เจ้าค่ะ” ม่านซีรับคำสั่งแล้วหันไปบอกเด็กๆ ในร้านให้นำอาหารมาให้เขา

“เจ้าสะดวกคุยกับข้าตามลำพังไหม ในเรื่องการค้า” เขาเอ่ยถามเยว่ชิงด้วยน้ำเสียงจริงจัง เยว่ชิงหันมามองเขาด้วยความแปลกใจ เพราะนางไม่คิดว่ามาคุยในเรื่องแบบนี้ นางแค่อยากมาหาที่คลายกังวลมานั่งดูในสิ่งที่ไม่เคยอยากเห็นก็เพียงเท่านั้น

ข้าหนีกลับวังก่อนดีไหม

“คือข้า...” เยว่ชิงเอ่ยด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

“มานี่สิ ข้าได้จองห้องไว้แล้ว เราจะได้คุยกันสะดวกยิ่งขึ้น” เขาเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม และลุกขึ้นยืนทันที ข้าควรลุกขึ้นตามเขาไป หรือนั่งอยู่ตรงนี้ดี แต่ตรงนี้มีขุนนางหลายคน นางคิดว่าบางคนคงได้เป็นใบหน้าที่แท้จริงของนาง ถึงจะสวมใส่หน้ากากครึ่งหน้าอยู่ก็ตามที

.........................................

น้องโดนผู้ล่อติดกับแล้ว ตอนหน้าบรรเทิงแน่ 555

อย่าลืม! กดหัวใจ และ เขียนคอมเม้นท์มาพูดคุยกันบ้างน๊า ไรท์จะได้ไม่เหงา

ไรท์ชอบอ่านคอมเม้นท์ของทุกท่าน และพยายามตอบกลับทุกคอมเม้นท์นะจ๊ะ