บทที่ 6 หอคณิกาอันดับหนึ่ง

หอคณิกาเฟยอวี้เฟย หอคณิกาอันดับหนึ่งของเมืองหลวง แคว้นอวี้ ทุกค่ำคืนมีแต่แสงสีเสียงเหล่าขุนนางหรือเหล่าพ่อค้าวาณิชย์ต่างสัญจรเข้ามาในหอคณิกาแห่งนี้ ด้วยมีหญิงงามมากหน้าหลายตามากมาย และยังประมูลนางคณิกาที่งดงามที่สุดเพื่อเข้าไปหลับนอนกับพวกเขา ทำให้หอคณิกาแห่งนี้ไม่เคยร้างผู้คนแม้แต่น้อย

ค่ำคืนนี้ก็เช่นกับทุกวัน ผู้คนพลุกพล่านเช่นเคย เยว่ชิงก้าวเดินมาหน้าหอคณิกาแห่งนี้ โดยที่นางสวมผ้าคลุมหัวสีดำตลอดทั้งเรือนร่างเพื่อไม่ให้ใครเห็นใบหน้าที่แท้จริงของนาง ทำให้นางดูเป็นชายยิ่งขึ้นด้วยการสวมใส่หน้ากากทมิฬครึ่งใบหน้า นางยังสวมใส่ชุดสีขาวตลอดทั้งตัว แม่เล้าหอคณิกาจึงดึงแขนเยว่ชิงอย่างถือวิสาสะด้วยไม่รู้ว่าเยว่ชิงเป็นใคร คิดว่าเป็นแค่พ่อค้ามั่งมีเงินทอง เพราะเยว่ชิงแต่งตัวสะอาดสะอ้าน

“นายท่านต้อนรับเจ้าค่ะ เชิญด้านในเจ้าค่ะ จื่อหลันมาดูแลแขกของเราหน่อย” เสียงของแม่เล้าเอ่ยบอกนางโลมนามว่าจื่อหลัน จื่อหลันก้าวเดินเข้ามาหาเยว่ชิงด้วยรอยยิ้ม ใบหน้าของจื่อหลันงดงามไม่ต่างกับหญิงคณิกาคนอื่นๆ อีกทั้งจื่อหลังเองสวมชุดสีชมพูอ่อนคล้ายสีกลีบบัวในยามเช้า

“ไม่ต้อง เดี๋ยวข้าเดินไปเอง” เยว่ชิงเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม แล้วจับมือเรียวของนางออก จื่อหลันจึงผายมือออก

“เชิญนายท่านนั่งโต๊ะนี้เจ้าค่ะ” จื่อหลันเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม แล้วเยว่ชิงก็นั่งลงบนฟูกนั่ง

“จะรับอะไรดีเจ้าคะ” จื่อหลันเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานออดอ้อนนัยน์ตาหวานหยาดเยิ้มยิ่งนัก ประกอบกับใบหน้างดงามตรึงใจ สมแล้วที่เป็นนางคณิกาเฟยอวี้เฟย

“ขอเหล้านารีแดงกับอาหารสักสองสามอย่าง” เยว่ชิงเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม

“เจ้าค่ะ นายท่าน” จื่อหลันเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม แล้วก้าวเดินไปจากตรงนี้ เยว่ชิงทอดสายตามองหญิงสาวนุ่งน้อยห่มน้อยอยู่บนเชือกสีแดงกำลังร่ายรำได้อย่างดงาม เยว่ชิงกลับมองด้วยสายตาว่างเปล่าไม่ยินดียินร้าย เพราะตอนนี้ในหัวของนางคิดอยากจะหนีไปให้ไกล แต่ก็ทำเช่นนั้นไม่ได้ เพราะนางเป็นกงจูของแคว้นอวี้ ถ้าทางหนีไปคิดหรือว่าฮัวมู่ฉีจะปล่อยแคว้นอวี้อยู่เป็นสุข

ฮัวมู่ฉีเป็นนักรบชำนาญศึก มีกองทัพที่แข็งแกร่ง มีกุนซือที่ยอดเยี่ยมอย่างไป๋เจิ้น ไม่ว่าเหยียบดินแดนแคว้นใดไม่เคยรบแพ้ ทำศึกไม่สนพิธีการใดๆ เผาเมือง ตัดหัวเจ้าแคว้นเสียบประจานยังทำมาแล้ว คิดหรือแคว้นอวี้จะรอดจากเนื้อมือของเขาไปได้เช่นนั้นหรือ

“ข้าขอนั่งด้วยคนสิ”

.........................................

แกเป็นใคร มาขอนั่งทำไม แกต้องการอะไร!!!

ฉันคือมนุษย์ต่างดาว ไม่ใช่แล้ว 555

คนที่มาของเยว่ชิงนั่งเป็นใครกันนะ ฝากติดตามตอนต่อไปนะทุกคน

อย่าลืม! กดหัวใจ และ เขียนคอมเม้นท์มาพูดคุยกันบ้างน๊า ไรท์จะได้ไม่เหงา

ไรท์ชอบอ่านคอมเม้นท์ของทุกท่าน และพยายามตอบกลับทุกคอมเม้นท์นะจ๊ะ