บทที่ 5 การตัดสินใจ

ค่ำคืนเงียบจันทราลอยเด่นอยู่บนนภาที่กว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตา แต่ทว่ากลับสงัดเสียงในค่ำคืนนี้ ทำให้นางรู้สึกเป็นกังวลที่ฮัวมู่ฉีเป็นทูตเข้ามาเจรจาในวันนี้ นางไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าฮัวมู่ฉีต้องการอย่าศึก หรือมาขออะไรจากต้าหวางแคว้นอวี้

“เยว่ชิง” เสียงของหญิงวัยกลางคนที่นางคุ้นเคยดังขึ้น นางจึงหันกลับไปมองหญิงผู้นั้นด้วยรอยยิ้มโดยทันที

“เหนียงชิน” เยว่ชิงเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้มและใช้มือทั้งสองข้างจับที่ข้อศอกโน้มหัวลงเล็กน้อยเพื่อถวายบังคมเยว่ชิง เยว่ชิงประคองแขนของนาง (เหนียงชิน = แม่)

“ตามสบายเถิด” หลี่ซีซีเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม เห็นสีหน้าของหลี่ซูซูเป็นกังวลอย่างมาก เพราะทุกครั้งที่เจอกันหลี่ซีซีจะมีแต่รอยยิ้มให้กับนาง

“เหนียงชินมีอะไรหรือเปล่า ดูสีหน้าท่านเป็นกังวล หรือว่าเรื่องการศึก” เยว่ชิงเอ่ยถามด้วยความสงสัย

“สิ่งที่ข้ากังวลคือเรื่องของเจ้านั้นแหละ” ซูซูเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงเป็นกังวลและถอนหายใจ เยว่ชิงชี้มาที่ตัวเองแล้วมองไปยังหน้าของซูซู

“เรื่องของหม่อมฉันหรือเพคะ” เยว่ชิงเอ่ยถามด้วยความสงสัย

“ความจริงข้าไม่ควรกังวลเรื่องนี้ด้วยซ้ำ แต่ว่าฮัวมู่ฉีนำสาส์นมาให้ฟู่จวินของเจ้า เพื่อนำเจ้าไปเป็นตัวประกันของแคว้นอวี้” ซูซูเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล แต่คนฟังกลับตกใจหน้าถอดสีกับคำว่าตัวประกันของแคว้นอวี้

“ตัวประกัน” เยว่ชิงเอ่ยด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาราวกับว่านางกำลังพูดกับตัวเอง

“ใช่”

“เหนียงชิน ข้าไม่ไปเป็นตัวประกันของใครทั้งนั้น ท่านบอกฟู่จวินว่าข้าจะไม่ไปอยู่ในแผ่นดินของศัตรูของเรา ไม่ว่าทางไหนก็ตาม ข้าจะอยู่ที่นี่ และแต่งงานกับคนของแคว้นเราเท่านั้น” เยว่ชิงเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง ใบหน้าของนางเป็นกังวลยิ่งนัก

“ข้าก็ไม่อยากให้เจ้าไปอยู่ที่ใด เพราะเจ้าเป็นกงจู่เพียงหนึ่งเดียวของข้า ข้าก็อยากให้เจ้าแต่งงานกับขุนนางคนใดคนหนึ่ง หรือไม่ก็เผ่าอวี้ฉี และเผ่าตวนลี่ที่เคยมาสู่ขอทาบทามเจ้า เจ้ากลับไม่ยอมแต่งงาน นี่อาจจะเป็นเหตุให้ฮัวมู่ฉีอ้างจะเอาเจ้าไปเป็นเครื่องบรรณาการให้กับต้าหวางแคว้นหยาง” ซีซีเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“ข้าไม่ยอมนะ เหนียงชินถ้าข้าแต่งไป ท่านคิดหรือข้าจะถึงมือต้าหวางแคว้นหยาง หรือไม่ถ้าข้าขัดใจเขา ข้าอาจได้ตายระหว่างทาง ท่านก็รู้ดีว่า ฮัวมู่ฉีโหดร้ายป่าเถื่อนแค่ไหน ข้ายอมตายเสียที่นี่ดีกว่า” เยว่ชิงเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง ทอดสายตามองไปทางอื่นไม่หันกลับมามองหลี่ซีซีเหนียงชินของนาง

“เยว่ชิง ข้าและฟู่จวินของเจ้าก็จนปัญญาที่จะต่อกรกับฮัวมู่ฉี ถ้าเจ้าไม่ยอมไปเป็นตัวประกัน กองทัพแคว้นหยางจะถล่มแนวกำแพงเมืองไม่ให้หยุดหย่อน เพื่อตีกำแพงเมืองให้แตกพ่ายได้ไม่ยาก ฮัวมู่ฉีเป็นผู้บัญชาการทัพ เจ้าก็รู้ว่าฮัวมู่ฉีผู้นี้ไม่เคยรบแพ้แม้แต่ครั้งเดียว ข้าและฟู่จวินของเจ้าหวั่นใจว่าแคว้นอวี้ของเราจะเหมือนแคว้นตงที่ถูกเขาเผาทั้งเมืองดังที่เขาได้กระทำมา ข้าเองไม่อยากเห็นแคว้นอวี้ล่มสลายไปในตอนนี้” ซูซูเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงเป็นกังวลและหวั่นใจเป็นยิ่งนัก นางไม่ต้องการให้แคว้นอวี้มีจุดจบ เพราะความดื้อดึงของกงจู่ของนาง ครั้งที่ฮัวมู่ฉีเผาแคว้นตงด้วยเรื่องเขาส่งผู้ถือสาส์นให้แคว้นตงสวามิภักดิ์ โดยขอให้ไท่จื่อแคว้นตงมาเป็นตัวประกัน แต่ทว่าต้าหวางแคว้นตงกลับส่งหัวผู้ถือสาส์นของฮัวมู่ฉีส่งให้เขาในค่าย ทำให้ฮัวมู่ฉีตีแคว้นแคว้นตงจนแตกพ่าย สังหารตัดหัวเจ้าแคว้นเสียบประจานบนกำแพงเมือง และเผาเมืองเสียงหงไม่เหลือซาก

“เหนียงชิน ข้าไม่อยากไป แต่ถ้าไม่ไปข้าก็ต้องเป็นตราบาปที่ทำให้ผู้คนล้มตาย ทำไมกัน ทำไมเขาต้องเจาะจงที่ข้าด้วยเล่า ทั้งที่ข้าและเขาไม่ได้พบเจอเขามาก่อน” เยว่ชิงเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงสะอื้นร่ำไห้เจ็บปวดใจ

“ฟู่จวินและเกอเกอของเจ้าคัดค้านผู้ถือสาส์นเสียงแข็ง แต่ฮัวมู่ฉีให้เราตัดสินใจเพียงแค่สามวันเท่านั้น สามวันนี้ฟู่จวินของเจ้าจะเตรียมการตั้งรับกองทัพของแคว้นหยาง ถ้าเจ้าไม่อยากแต่ไปอยู่แคว้นหยาง มันก็มีวิธีเดียวก็ คือ สงคราม” ซูซูเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงด้วยน้ำเสียงหดหู่ใจ นางรู้ว่ากงจู่ของนางเป็นคนดื้อดึงมากแค่ไหน แต่ถ้านางยอมก็ทำให้แคว้นอวี้ไม่ประสบเคราะห์กรรมเช่นแคว้นตง แต่ถ้าไม่ก็สุดแล้วแต่เวรแต่กรรมของแคว้นอวี้ของเรา...

.........................................

ตอนหน้าเยว่ชิงจะตัดสินใจแบบไหนนะ

จะยอมไปเป็นตัวประกันแคว้นหยาง ในฐานะฟูเหรินหรือไม่?

ติดตามตอนต่อไปนะทุกคน

อย่าลืม! กดหัวใจ และ เขียนคอมเม้นท์มาพูดคุยกันบ้างน๊า ไรท์จะได้ไม่เหงา

ไรท์ชอบอ่านคอมเม้นท์ของทุกท่าน และพยายามตอบกลับทุกคอมเม้นท์นะจ๊ะ