9.ดอกไม้งามกลางสายหมอก

“เช่นนั้นหรือ” เสิ่นเฉิงหลุดปากถามออกมาราวกับสิ่งนี้เติมเต็มความหวังของเขาให้ได้สำเร็จ

“ด้วยหัวของข้าขอรับ” หวางคุนน้อมศีรษะลง

“เอาสารนั้นมาให้ข้า” จางหย่งยื่นมือออกไปรับกระดาษจากเสิ่นเฉิง แล้วคลี่มันออกอ่านเนื้อความ เขามองเห็นตราประทับอันเลือนลางอยู่บนกระดาษทำให้เขารู้ได้ในทันทีว่า นี่ไม่ใช่สารลวงจากกบฏ หากแต่อาจจะส่งมาจากคนที่เลือกจะทอดทิ้งเขาไปเมื่อเกือบยี่สิบปีก่อน

…

ลึกเข้าไปยังป่าดิบชื้นในที่รายล้อมด้วยพืชพิษอันตรายนานาพันธุ์ยากที่ผู้คนจะเข้าถึง จวนหนึ่งตั้งเดียวดายอยู่ใจกลางหุบเขาสามลูกมาเนิ่นนาน ธนูดอกหนึ่งแหวกอากาศมุ่งตรงลงปักยังบานประตูจวนที่ขัดดานไว้อย่างแน่นหนา

มือกร้านเต็มไปด้วยริ้วรอยแห่งวัย เอื้อมมือดึงผืนผ้าแผ่นเล็กออกจากก้านธนู ก่อนที่จะใช้สายตากวาดมองตัวอักษรบนผ้าที่เลือนลางจนแทบจับเอาความชัดเจนในคราวเดียวไม่ได้

เขาใช้ความคิดหมกมุ่นกับแผ่นผ้าในมือด้วยไม่แน่ใจว่าจดหมายนี้เป็นของผู้ใด ด้วยเพราะในหุบเขาหมื่นพิษแห่งนี้เป็นไปได้ยากที่จะมีผู้ใดเข้าถึงได้ จะมีก็นานทีที่พวกโจรป่ามือใหม่หัดปล้นหวังจะปล้นจวนเดียวดายแห่งนี้ แต่ก็มักเอาชีวิตมาทิ้งเพราะโดนไอพิษจากดอกพิษหมื่นลี้[ ชื่อสมมติไม่มีไม้ประดับชนิดนี้อยู่จริง]ที่มีทั้งพิษจากกลิ่นและพิษจากหนามที่แหลมคม ในระหว่างที่ตะลุยผ่านป่ามา

ในขณะที่เขากำลังครุ่นคิด เสียงหัวเราะร่าที่คุ้นเคยสายหนึ่งก็แล่นปราดเข้ามาดึงความสนใจของเขาออกไปจากแผ่นผ้าในมือ ก่อนที่เสียงปลดดานจะถูกปลดออกอย่างรีบร้อน

“อุ้ย...ท่านพ่อ!” เด็กสาวอุทานอย่างไม่ได้ตกใจในการพบเจอคนตรงหน้าสักเท่าใด ก่อนที่จะวิ่งปราดออกไปอีกทาง

“อาเหมย!” ชายอาวุโสเอี้ยวตัวหลบเด็กสาวที่วิ่งหันหน้าหันหลังตัดหน้าออกไป ไม่ทันไรเด็กหนุ่มรุ่นราวคราวเดียวกันก็วิ่งกวดมาติด ๆ

“แทนที่เจ้าจะห้ามอาเหมย กลับเล่นสนุกไปด้วยกันเสียนี่”

“นางขโมยอึ่งคี้[ อึ่งคี้ หรือ ปักคี้ มีรสหวานเล็กน้อย ถือเป็นสมุนไพรพืชล้มลุกในตระกูลถั่ว ว่ากันว่าชาวจีนใช้สมุนไพรตัวนี้อย่างกว้างขวางมานานนับพันปี มีสรรพคุณมากมายทั้งช่วยบำรุงกำลัง แก้อาการเหงื่อออกง่าย ขับปัสสาวะ ลดอาการบวมน้ำ  แผลเปื่อยเรื้อรัง  แก้อาการอ่อนเพลีย ท้องร่วง ช่วยย่อยอาหาร ต้านเชื้อแบคทีเรีย เสริมภูมิต้านทานให้ร่างกาย ในส่วนของเมนูอาหาร นิยมนำมาใช้เป็นเครื่องตุ๋นต่างๆ นั่นเอง]อีกแล้วขอรับ”

เป็นหนึ่งในอีกหลายครั้งที่สวี่กงเหมยทำเช่นนี้ นางซุกซนสมวัยเด็กสาวที่ร่าเริง ช่างคิด ช่างเจรจา ถึงแม้นางจะมีส่วนเสียที่ชอบขโมยส่วนประสมของตำรับยาไปเป็นของกินเล่นอยู่ประจำตั้งแต่เล็กจนโตนาง ทว่านางก็ไม่เคยโดนบิดาของนางว่ากล่าวเรื่องนี้อย่างจริงจัง นางกุมความเอ็นดูของลี่อินประมุขแห่งหุบเขาหมื่นลี้มีต่อนางได้อย่างอยู่มัด ถึงแม้นางจะเอาแต่ใจและไม่น่ารักในบางครั้ง ลี่อินก็มักจะมองการกระทำเยี่ยงนั้นว่าน่าเอ็นดูอยู่ดี

ก่อนยามอู่[ 11.00-12.59] สวี่กงเหมยละจากการเล่นสนุกมาแต่งโต๊ะอาหาร ถึงแม้นางจะยังฝีมือไม่ถึงไม่อาจปรุงอาหารขึ้นแต่งโต๊ะได้ ทว่านางก็ใช้มีดสั้นคว้านผลไม้ให้ท่านพ่อได้อย่างรวดเร็ว

“ท่านพ่อ สีหน้าท่านไม่สู้ดี มีเรื่องอันใดเหรอเจ้าคะ” ลี่อินถอนหายใจออกสีหน้ากังวล เขาจะบอกกับเด็กสาวและเด็กหนุ่มทั้งสองคนตรงหน้านี้อย่างไรดี

“จวนของเราจะมีผู้ไข้จากเมืองหลวงเข้ามาขอรับการรักษา” เด็กสาวเด็กหนุ่มหันหน้ามองกันไปมาในทันที ลี่อินมองปฏิกิริยาเด็กทั้งสามที่แสดงออก ทว่าสีหน้าของเจ้าตัวป่วนทั้งสามกลับอมยิ้มในแววตาซุกซนราวกับเด็กน้อยได้ของเล่นใหม่ ไม่มีทีท่าที่จะกลัวผู้คนเลยแม้แต่น้อย

“ท่านผู้นั้นเป็นใครหรือเจ้าคะ?”

“เป็นเด็กหรือคนแก่ขอรับ”

“อาจารย์ไม่ได้คัดเลือกคนไข้ที่เด็กหรือแก่เท่านั้นนะ อาจารย์ของข้ารักษาได้ในทุกโรคนั่นล่ะ”

เสียงเจี๊ยวจ๊าวถามกันไปมาท่ามกลางโต๊ะอาหาร หลงลืมมารยาทที่เขาเคยสั่งสอนจนหมดสิ้น ลี่อินดีใจอยู่ส่วนหนึ่งที่เด็กทั้งสามไม่กลัวผู้อื่นใดเหมือนกับพวกชนเผ่าคนเถื่อนในป่า

“ผู้ไข้ของท่านพ่อเป็นผู้ใดหรือเจ้าคะ?” เด็กสาวเอ่ยปากถามทั้งใช้ตะเกียบคุ้ยข้าวเข้าปากเคี้ยว

“ข้าเองก็มิเคยได้พบบุตรของเซวียนกั๋วกงรู้ก็แต่ว่าเขามีบุตรชายเพียงหนึ่ง มีศักดิ์เป็นถึงพระราชนัดดาองค์ฮ่องเต้ ครานี้ได้โอกาสดีทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับกั๋วกงเสียที” ลี่อินเล่าถึงเรื่องราวด้วยน้ำเสียงนิ่ง

“ท่านพ่อของข้าเป็นถึงปรมาจารย์ เป็นจ้าวแห่งพิษ ไม่ว่าพิษจะร้ายแรงเพียงใดก็สามารถรักษาได้ชะงักนัก ไม่ว่าหุบเขาหมื่นพิษจะเข้าถึงยากเช่นไร คนพวกนั้นก็เต็มใจที่รอนแรมมา สุดยอดไปเลยนะเจ้าคะ” น้ำเสียงสดใสเอ่ยสรรเสริญบิดา

“เห็นทีพ่อจะต้องให้เจ้าช่วยแล้วล่ะ” เด็กสาวเพ่งมองลี่อินผู้เป็นบิดาด้วยแววตาใคร่รู้ ก่อนที่จะเอ่ยถามตามประสา

“ย่อมได้เจ้าค่ะ ท่านพ่อจะให้ลูกช่วยสิ่งใดหรือเจ้าคะ ลูกเต็มใจรอเลยเจ้าค่ะ” เด็กสาวกระวีกระวาดในสิ่งที่จะถูกว่ายวาน

“เจ้าจงไปนำทางบุตรชายกั๋วกงให้เดินทางมายังจวนให้ปลอดภัยจากต้นพิษหมื่นลี้ เพราะถ้าเขาเกิดโดนพิษเข้าอีก เขาอาจต้องเอาชีวิตมาทิ้งไว้ที่นี่”

“รับทราบเจ้าค่ะ!”

…

ย่ำยามเหม่าในเวลาที่หมอกยังลงหนาปกคลุมผืนป่าหุบเขาหมื่นพิษ เด็กสาวแต่งกายทะมัดทะแมง มือคว้าเอาคันธนูคันโปรดมาสะพายเข้ากับไหล่ก่อนที่จะมุ่งหน้าไปยังที่รอประจำของนาง