ตอนที่ 6 ไม่มาตามนัด (2)

“แล้วคุณจะมั่นใจได้ยังไง ว่าจะสอบเกาเข่าได้และจะมีอนาคตที่ดี ต่อให้ไม่ใช่รั่วอิง ต่อให้เป็นคนอื่นยังไงเธอก็เลือกหลี่ลู่เสียน อย่างน้อยชีวิตก็สุขสบายกว่าและในอนาคตเขาก็จะต้องได้เลื่อนยศเป็นใหญ่เป็นโตทุกอย่างมีความแน่นอนอยู่แล้วไม่ช้าก็เร็ว ฉันก็ไม่ได้จะมองว่ารั่วอิงเป็นคนเห็นแก่ตัวหรอกนะ แต่เธอไม่มาหาคุณตามที่นัดไว้มันก็บ่งบอกทุกอย่างชัดเจนแล้วไม่ใช่หรือ”

เมื่อได้ฟังคำพูดร่ายยาวของมู่เจินจูแล้ว ถังฟงอวิ๋นก็เก็บเอามาคิด หรือว่าจะเป็นอย่างที่หญิงสาวคนนี้พูดจริง ๆ ที่เธอพูดมาก็มีเหตุผลไม่น้อย

แท้จริงมีแต่ตัวเขาเองที่ไม่ยอมรับความจริง ยังคงดันทุรังไปเรื่อย ๆ และเป็นเขาเองที่คาดหวังอยู่ฝ่ายเดียว คิดแล้วใบหน้าของถังฟงอวิ๋นพลันเศร้าสลดขึ้นมา ร่างกายที่เคยสูงเพรียวสง่าผ่าเผยกลับยืนตัวห่อคอตกอยู่ต่อหน้ามู่เจินจู

หญิงสาวตรงหน้าเห็นว่าอาการที่เขาแสดงออกมาดูเหมือนจะเข้าทางเธอแล้ว จากที่ตอนแรกพูดใส่ไฟให้เขาไขว้เขว ตอนนี้ก็ถึงเวลาที่จะปลอบโยนเพื่อทำคะแนนให้ตัวเองดูดีจนเขาเกิดความประทับใจบ้าง ก็เลยกล่าวปลอบใจชายหนุ่มตามแผนที่คิดไว้

“เอาเถอะค่ะ ฉันเข้าใจคุณนะ เป็นใครก็เสียใจทั้งนั้น อุตส่าห์รักกันมาตั้งนานแต่สุดท้ายกลับไม่ได้อยู่ด้วยกัน ในฐานะเพื่อนคนหนึ่งฉันเป็นห่วงคุณนะ ตัดใจเสียเถอะ กลับบ้านไปคิดทบทวนดี ๆ ดีกว่าไหมคะ”

ถังฟงอวิ๋นพยักหน้าแล้วเดินตามมู่เจินจูไป แต่ทว่าชายหนุ่มที่อยู่ในอารมณ์ซับซ้อนเขาไม่ได้กลับบ้านของตัวเอง ระหว่างทางมู่เจินจูบอกกับเขาว่าเธอจะเลี้ยงสุราเขาเพื่อเป็นการปลอบใจ

เพราะคนที่บ้านไม่มีใครอยู่ครอบครัวเธอพากันไปเยี่ยมพี่สาวที่พึ่งคลอดลูกกันหมด ทิ้งให้เธอเฝ้าบ้านคนเดียวพอดีราวสวรรค์เข้าข้าง ถังฟงอวิ๋นเจ็บปวดหัวใจอยู่แล้ว เพราะคิดว่าคราวนี้จางรั่วอิงคงทิ้งเขาไปแล้วจริง ๆ จึงได้ตามไปที่บ้านของมู่เจินจูแล้วดื่มสุราต่างน้ำจนเมามาย แต่เพราะไม่ใช่คนคออ่อนจึงยังพอมีสติอยู่บ้าง

มู่เจินจูผู้วางแผนมาแล้วก็จัดการพยุงชายหนุ่มเข้าไปในห้องนอนของตัวเอง เพราะฤทธิ์สุราทำให้กึ่งมีสติกึ่งมึนเมากระตุ้นความต้องการของความเป็นชายตื่นขึ้นมา หญิงสาวไม่ใช่เด็กที่ไม่รู้อะไรเลย แต่เธอเตรียมตัวเตรียมใจพร้อมไว้ก่อนแล้วจึงได้จัดการรวบหัวรวบหางเขาเรียบร้อยในคืนที่มืดมิดไร้แสงจันทร์เช่นนี้

วันรุ่งขึ้น

แสงอาทิตย์ส่องผ่านช่องว่างของหน้าต่างในยามเช้า ชายหนุ่มตื่นขึ้นมาอย่างสะลึมสะลือพลางขยี้ตาไปมาเพื่อให้ลืมตาง่ายขึ้น เขามองไปรอบ ๆ ก็รู้สึกว่าห้องที่นอนอยู่ตอนนี้ไม่คุ้นเคยเลยมันไม่ใช่ห้องของเขาแน่ ๆ และแล้วสายตาก็ไปสะดุดเข้ากับโต๊ะเครื่องแป้งที่มีข้าวของของผู้หญิงวางไว้เต็มไปหมด

ถังฟงอวิ๋นยังมึนงงอยู่จึงไม่ได้ตกใจอะไรมาก เพียงแต่ในใจกำลังคาดเดาว่าเจ้าของห้องนี้เป็นใครกันแน่ และยังแอบคิดเข้าข้างตนเองว่าอาจจะเป็นห้องของจางรั่วอิงคนรักของตนก็เป็นได้ มุมปากพลันเกิดรอยยิ้มขึ้นมาอย่างอดไม่ได้ แต่เมื่อได้ยินเสียงที่ประตู สายตาจึงมองไปที่นั่นอย่างคาดหวัง ทว่าก็เห็นเป็นมู่เจินจูกำลังยกถาดอาหารเข้ามาให้ด้วยใบหน้าเขินอาย

“เมื่อคืนคุณเมามาก นี่ก็สายแล้วทานอาหารก่อนสิคะ” หญิงสาวเจ้าของห้องพูดขึ้นพร้อมยื่นถาดอาหารให้เขา แม้จะแสดงท่าทีเขินอาย แต่ก็อดแสดงความสุขมากมายบนใบหน้าไม่ได้

“เมื่อคืนนี้พวกเรา…?” ถังฟงอวิ๋นเอ่ยถามอย่างไม่แน่ใจ แน่นอนว่าเขาจำภาพบางอย่างได้บ้าง แต่เพียงใบหน้าที่เขาคิดไว้กลับไม่ใช่คนในดวงใจเสียแล้ว

“ใช่ค่ะ แล้วคุณจะตัดสินใจอย่างไร อย่าบอกนะคะว่า...” หญิงสาวเอ่ยถาม เมื่อเห็นว่าใบหน้าของเขาไม่ได้มีรอยยิ้มเหมือนเมื่อตอนที่เธอเปิดประตูเข้ามา ทว่าเธอก็มีคำตอบที่อยากได้อยู่ในใจแล้ว

ถังฟงอวิ๋นถึงแม้จะไม่ได้ตั้งใจให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น แต่เมื่อคืนเขาเมาและเรื่องมันก็เกิดขึ้นแล้ว เขาไม่ใช่ผู้ชายไร้ความรับผิดชอบ เมื่อมีความสัมพันธ์ทางร่างกายกับผู้หญิงแล้วย่อมไม่สามารถทิ้งขว้างได้ แม้ว่าเธอคนนี้จะไม่ใช่คนที่เขารักก็ตาม อย่างไรแล้วความรับผิดชอบก็ยังต้องดำเนินต่อไป

“ผมจะรับผิดชอบเอง แต่ผมขอเวลาสักสองเดือนนะ ตอนนี้ผมยังทำใจไม่ได้เรื่องของรั่วอิง และยังอยากเก็บเงินเพิ่มอีกหน่อย หวังว่าคุณจะเข้าใจ” ชายหนุ่มเลือกที่จะพูดออกไปตรง ๆ ไม่ใช่ว่าเขาจะไม่รับผิดชอบ เขาแค่ขอเวลาทำใจกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นก่อน ทั้งเรื่องของจางรั่วอิงและเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ด้วย

“ได้ ฉันให้เวลาคุณแค่สองเดือนนะคะ เพราะว่าไม่รู้ว่าตอนนี้ในท้องของฉันจะมีลูกของคุณแล้วหรือเปล่า” มู่เจินจูมองหน้าเขาด้วยสายตาจริงจัง เมื่อคืนนี้ทั้งสองมีความสัมพันธ์ทางกายกันแล้ว ที่พูดออกไปก็ไม่ได้เกินจริงเลย