บทที่5...สวมรอยพลอยโจนรัก

เอมอุมาไม่ต้องรอนานคำตอบก็มาถึงความรู้สึกของเธอทันทีเมื่อทัสยุเบียดตัวเสียดสีหน้าอกและสะโพก...วูบวาบ...และสิ่งที่เกิดขึ้นฉับพลันเป็นเหตุให้เนื้อตัวซ่านสยิวขนบนผิวลุกกรูเกรียว ความเสียวซ่านกลางสะโพกจุดติดเหมือนโยนไฟเข้าในเชื้อเพลิง...ให้ตายเถอะ เธอไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนเลย...

“ว่าไง...ทำไมไม่บอกล่ะว่าต้องการเท่าไร ผมจะได้รู้ว่าพอจะมีเงินสู้ราคาคุณได้ไหม” เขาเสียดสีร่างกายกับเธออีก

“เอ้อ...หนึ่งล้านห้าแสนบาทสำหรับครั้งแรก โอนทันที เงินหนึ่งแสนบาททุกเดือนจนกว่าคุณจะเลิกจ้าง เอกสารเป็นลายลักษณ์อักษรรับรองว่าคุณจะจ่ายจริง และในหนึ่งสัปดาห์ขอกลับบ้านหนึ่งวัน” เมื่อตั้งใจมาแล้วก็ไม่มีเหตุผลใดที่เธอจะกลับออกไปโดยไม่ได้งานและเงินเดือนที่ต้องการ

“อ๊ะ...ฉลาดเสียด้วย...แต่...” เขาหยุดมองพินิจใบหน้าที่พอกด้วยเครื่องสำอางนวลเนียน

“คุณมีสิ่งแลกเปลี่ยนอะไรที่คุ้มค่าเงินล้านเงินแสนที่ผมต้องจ่ายมากขนาดนั้นหรือ”

“พรหมจารีและความรู้ความสามารถด้านเลขานุการกับการพูดเขียนได้สามภาษาเกินคุ้มกับราคาและเวลาที่คุณต้องเสียให้ดิฉัน” เอมอุมากล่าว ดวงตากลมโตมองสบตาแน่วนิ่งกับดวงตาคมที่ฉายแสงไม่เชื่อถือ

“พรหมจารีจากสาวอายุยี่สิบสามหรือ คงต้องพิสูจน์กันก่อน” เขากล่าวเสียงเคร่ง

“ยังไง โอ๊ะ...” ไม่ทันได้ตั้งตัวปากถูกปิดด้วยจูบจากผู้มีประสบการณ์แบบที่เรียกได้ว่า...ช่ำชอง...

เอมอุมาทั้งตกใจทั้งมึนงงกับจูบร้อนแรงที่ไม่เคยประสบพบพาน คาดไม่ถึงว่าจูบจากผู้ชายคนหนึ่งจะทำให้เกิดอาการเนื้อตัวผ่าวร้อนวูบวาบซาบซ่านได้ปานนี้ และเสี้ยวนาทีถัดมาขาข้างหนึ่งของเธอก็ถูกยกขึ้นพาดลำขาแข็งแรงที่เขายกวางบนเก้าอี้ที่เธอนั่งเมื่อครู่

ก่อนที่เอมอุมาจะกล่าวหรือแสดงการต่อต้านเขาก็รูดกางเกงชั้นในใต้กระโปรงจีบบานที่เธอสวมอยู่ออกจับหมับพร้อมกับดันนิ้วเข้าสู่ร่างกายอย่างว่องไว...ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเขาชำนาญขนาดไหน...การกระทำของเขาทำให้เอมอุมาสะดุ้งเฮือกเพราะไม่คุ้นกับการถูกบุกรุกร่างกาย

“อา...ร้อนแรงไม่เบาเลยนี่” ทัสยุยิ้มกริ่มเมื่อนิ้วสัมผัสน้ำหล่อลื่นในตัวหญิงสาว

“ปล่อยนะ” คำพูดจากความตกใจของเอมอุมาไม่สามารถหยุดเขาได้

สัมผัสจากนิ้วเรียวยาวอย่างบุรุษของทัสยุรุกล้ำลึกถึงข้อแรกของนิ้วก็หยุดนิ่ง...ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้โกหก...ความคับแคบตึงแน่นบอกชัดว่าไม่เคยมีสิ่งแปลกปลอมผ่านเข้าไป

“ตอบคำถามผมก่อน” เขาจ้องหน้าเธอนิ่ง

“ทำไมคุณถึงเรียกเงินผมเป็นล้าน”

“ดิฉันจำเป็นต้องใช้เงิน ขอเก็บเหตุผลไว้เป็นเรื่องส่วนตัวได้ไหมคะ” เอมอุมาต่อรอง และคิดว่าเขาไม่ควรรู้มากไปกว่านี้

“ก็ได้” ทัสยุพยักหน้า เขาไม่ได้เคร่งครัดกับเรื่องนี้

“ขอบคุณค่ะ” เอมอุมาโล่งใจ

“แต่อย่าคิดว่าพรหมจารีกับความสามารถด้านภาษาของคุณจะเป็นตัวล่อให้ผมกล้าทุ่มเงินมากมายขนาดนั้นนะ ผมจะจ่ายก็ต่อเมื่อผมพอใจ และคุณต้องทำให้ผมพอใจ ไม่ใช่สิ่งที่คุณโอ้อวด เข้าใจนะ” ทัสยุบอกเหตุผลของตน

“ค่ะ” เอมอุมายอมรับ

“เงินล้านห้าโอนเข้าบัญชีทันทีที่ผมแน่ใจว่าคุณยังบริสุทธิ์ผุดผ่อง จ่ายหนึ่งแสนทุกเดือนเมื่อคุณทำเรื่องบนเตียงให้ผมพอใจ จนกว่าผมจะเลิกจ้าง ไม่เอาก็กลับไป” เขาปล่อยตัวเธอทันที

การถูกปล่อยตัวกะทันหันทำให้ร่างเอมอุมาเซล้มกระแทกลงบนพื้น แทนที่เขาจะช่วยจับหรือช่วยพยุงเธอให้ลุกขึ้นกลับเดินไปนั่งหลังโต๊ะทำงานพรมนิ้วกดคีย์บอดจากเครื่องโน้ตบุ๊ก และพริ้นต์เอกสารออกมาประทับตราเซ็นชื่อยื่นส่งให้หน้าตาเฉย

เอมอุมาลุกลี้ลุกลนดึงกางเกงในขึ้นปกปิดตัวแล้วลุกขึ้นยืนขาสั่น สัมผัสจาบจ้วงจากเขาทำให้เธอตกใจแทบเป็นลม เมื่อตั้งสติได้ก็เดินมารับเอกสารอ่าน...ใช่ หนังสือรับรองว่าเขาจะจ่ายเงินหนึ่งล้านห้าแสนที่เธอร้องขอและเงินเดือนหนึ่งแสนบาทจนกว่าเขาจะเลิกจ้าง...โดยมีหมายเหตุต่อท้ายว่า...กรณีที่เธอทำให้เขาพอใจในงานพิเศษ เขาจะเพิ่มเงินพิเศษหรือของขวัญหลังจากสามเดือนไปแล้ว...เอมอุมาไม่คิดอะไรมาก ต้องการงานนี้เพื่อแก้ปัญหาค่าใช้จ่ายในการรักษาญาติผู้พี่และจำต้องเซ็นรับตามข้อตกลงในเอกสาร

“คุณไปพักผ่อนเถอะ เจอกันพรุ่งนี้ที่โต๊ะอาหารเช้าแปดโมง เก้าโมงครึ่งที่ห้องทำงาน และอาหารค่ำเวลาหกโมงครึ่งของทุกวัน” เขาบอกเสียงเรียบเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นมาก่อนหน้านี้

“ดิฉันขอตัว” ไม่มีคำขอบคุณออกจากปากผู้หันหลังเดินเกือบจะเป็นวิ่งมาเปิดประตูออกจากห้อง

เอมอุมามุ่งหน้ามายังห้องพักที่แม่บ้านชี้ให้ดูก่อนเข้าไปในห้องทำงานเจ้าของคฤหาสน์ มาถึงห้องก็เปิดปิดล็อกประตูทันที เมื่อสัมผัสถึงความปลอดภัยภายในห้องส่วนตัวหัวใจที่เต้นแรงระทึกก็ค่อยเต้นเป็นปกติ และดีใจที่จะได้อยู่รอดปลอดภัยไปถึงเช้าวันพรุ่งนี้