3.ปรึกษาเพื่อน / สลับรักยัยเลขาฝาแฝด

3.ปรึกษาเพื่อน / สลับรักยัยเลขาฝาแฝด

"เอารูปตัวเองมาให้ฉันดูทำไม" เขางง นี่มันกำลังจะเล่นอะไรของมัน งานเขาก็เยอะแยะ ไร้สาระจริงๆ อคิณทำท่าจะหันหน้ากลับไปหางานของเขาเหมือนเดิม แต่ก็ถูกกรีนท้วงซะก่อน

"นั่นไง!แกดูดีๆ ก่อนสิว่าใช่ฉันมั้ย" กรีนมั่นใจไปอีกว่า ผู้หญิงในรูปคนนี้เหมือนเธอจริงๆ แล้วเธอก็ไม่ได้คิดไปเองคนเดียวแน่ๆ

"ก็รูปแกเห็นๆ แต่..แกเปลี่ยนชื่อเหรอวะ" อคิณเริ่มสงสัยเพราะหน้าใช่แต่ชื่อในโปรไฟล์ไม่ใช่ กรีนทำท่าเท้าเอวแล้วมองหน้าอคิณ และสายตาของเธอมันบอกว่าไม่ได้พูดเล่น นี่เธออายุยี่สิบหกแล้วนะ ไม่ไช่หกขวบซะหน่อย แล้วตอนนี้เธอก็ไม่ได้ว่างมากถึงขนาดจะมาเล่นอะไรแบบนี้ด้วย งานเธอก็เยอะมากพอๆ กับงานของอคิณนั่นแหละ เพราะพื้นที่ทำไร่กว้างมากพอๆ กัน แต่ไร่ของกรีนค่อนข้างงานหนักกว่า ไม่เหมือนไร่ชาของอคิณ

"ไม่ได้เปลี่ยน นี่ไม่ใช่ฉัน" อคิณมองหน้าเพื่อนอีกครั้ง แล้วมองไปที่จอมือถือที่กรีนถือไว้อีกที

"พูดเป็นเล่นน่า แกชัดๆ" ชายหนุ่มยังคงยืนยัน แต่เขาก็หยิบมือถือของตัวเองขึ้นมาแล้วเข้าแอปพลิเคชันไลน์ ปรากฏว่าไลน์เพื่อนเขามันยังเป็นรูปเดิมชื่อเดิม

"บอกว่าไม่ใช่ก็ไม่ใช่สิ" อคิณมองหน้ากรีนอย่างนิ่งๆ อีกครั้ง เออ...หน้ามันดูจริงจังกว่าทุกครั้งที่มันชอบหาเรื่องมาให้เขาว่ะ แล้วหลักฐานก็ปรากฏอยู่ในมือถือของตัวเองทำให้อคิณคิดว่าเพื่อนคงไม่ได้โกหกจริงๆ

"แล้วใครล่ะ" เขาสงสัย ถ้าเป็นแบบที่เพื่อนบอกมันคงน่าสนใจดี

"ฉันก็ไม่รู้ ฉันเจอเธอเมื่อวาน เลยขอเบอร์มาเนี่ย" กรีนเล่าให้เพื่อนฟัง อคิณถึงกับหูผึ่ง แล้วไงต่อน่าสนใจดีแฮะ

"ฝาแฝดหรือเปล่าวะ เหมือนกันซะขนาดนี้" อคิณออกความคิดเห็น

"ไอ้คิณ...นี่เรื่องจริงนะไม่ใช่นิยาย" กรีนคิดว่าเพื่อนพูดเล่น แต่ตอนนี้เธอจริงจังไง มันจะเป็นไปได้ยังไง ก็เธอเป็นลูกคนเดียว โตมาคนเดียว ฝาแฝดที่ไหนกัน ถ้ามีจริงเธอก็น่าจะรู้บ้างแหละน่า

"แล้วแกคิดว่าไง" อคิณถามแล้วมองหน้าเพื่อน อย่างต้องการคำตอบ การที่คนเราจะเหมือนกันได้ขนาดนี้มันต้องไม่ใช่เรื่องบังเอิญแน่ๆ ขนาดฝาแฝดบางคู่ยังเหมือนกันไม่ได้ขนาดนี้เลย อย่าว่าแต่พี่น้องกันเลย ไม่มีทางเหมือนกันได้ขนาดนี้แน่ๆ ยกเว้นแต่ศัลยกรรมมา แต่ข้อนี้ตัดทิ้งไปเลยคงไม่ใช่แน่ๆ

"หรือว่าผู้หญิงคนนั้นไปศัลยกรรมมาวะ" กรีนออกความคิดเห็น ถึงในใจจะรู้สึกเห็นด้วยกับเพื่อนก็ตาม แต่ก็พยายามหาสิ่งที่น่าจะเป็นไปได้มาหักล้าง

"หน้าอย่างแกเนี่ยนะจะมีคนเอาเบ้าหน้าไปทำศัลยกรรมฮ่าๆๆๆ" อคิณตอบอย่างอารมณ์ดีเขาหัวเราะขึ้นมา

"ทำไม...หน้าอย่างฉันมันทำไม แก่น่ะหาเมียให้สวยเท่าฉันให้ได้เถอะ" กรีนตอบอย่างไม่ยอมแพ้ ไอ้เพื่อนบ้าบังอาจมาว่าเธอได้ เพราะเธอมั่นใจว่าเธอหน้าตาดีได้แม่มาเต็มๆ

"เออๆ ว่านิดว่าหน่อยไม่ได้เลยนะ ไหนแกลองดูรูปอื่นสิ ฉันอยากเห็น" ว่าแล้วกรีนก็เริ่มเลื่อนหาภาพอื่นๆ ทั้งสองคนดูกันไปเรื่อยๆ แล้วเงยหน้าขึ้นมามองกัน

"ถ้าเป็นอย่างที่แกว่าจริงๆ..." กรีนทำท่าคิด แฝดเหรอวะ ถ้าเป็นอย่างที่คิดกันจริงๆ แสดงว่าผู้หญิงคนนั้นไม่เป็นน้องก็เป็นพี่ กรีนเริ่มรู้สึกอยากจะรู้เรื่องนี้ขึ้นมาซะแล้ว เพราะเธอโตมาคนเดียวไม่มีพี่ไม่มีน้อง แล้วเธอก็อยากมีพี่มีน้องเหมือนบ้านอื่นเขาบ้าง ตอนเด็กๆ เธอก็มีแต่อคิณนี่แหละที่คอยมาเป็นเพื่อนเล่นให้กับเธอ

"อยากรู้ก็ไปถามแม่แกดิ" อคิณเสนอ..ทางนี้ดีที่สุด

"ฉันไม่กล้า" ถ้าเป็นแฝดจริงๆ มันต้องมีอะไรแน่ๆ เพราะเรื่องนี้เธอไม่เคยรู้มาก่อน

"งั้นแกก็สืบสิ" สืบเหรอ กรีนเริ่มนึกอะไรออกแล้ว ว่าเธอควรจะทำยังไงกับเรื่องนี้ดี เพราะเธอเป็นคนไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆ อยู่แล้ว

"คิณ...แกอย่างพึ่งเอาเรื่องนี้ไปบอกใครนะ" กรีนขอร้องเพื่อนไม่อยากให้ใครรู้เรื่องนี้ตอนนี้ เพราะในหัวของเธอตอนนี้กำลังมีแผน แล้วมันก็น่าสนุกมากซะด้วย

"อือได้" อคิณหรี่ตามองมาที่เพื่อนอยากนึกเป็นกังวล มันคงไม่คิดที่จะทำอะไรที่คนอื่นๆ เข้าไม่ทำกันหรอกนะ

"งั้นฉันกลับและ" เมื่อกรีนได้ในสิ่งที่เธอต้องการ เธอก็กลับไปทำงานต่อดีกว่า เพราะต้องเข้าไร่ไปดูคนงาน ทำงานอีก

"อือ ฉันจะได้ทำงานของฉันต่อ" อคิณก็มีงานที่จะต้องทำเหมือนกัน เขาเป็นลูกคนโต มีน้องหนึ่งคนชื่อคิมหันต์ยังเรียนไม่จบ ทำให้หน้าที่ที่ต้องดูแลไร่เป็นหน้าที่ลูกคนโตอย่างเขา

"บาย" กรีนยกมือลาเพื่อนแบบลวกๆ แล้วเดินออกไปด้วยความสบายใจ ตอนนี้เธอมั่นใจแล้วว่า ผู้หญิงคนนั้นกับตัวเธอเองหน้าเราเหมือนกันมาก...เหมือนกันอย่างกับฝาแฝด

"บาย" อคิณก็เช่นกัน แต่เหมือนว่าเขาจะยกมือไล่ซะมากกว่า แล้วเขาก็นั่งคิดถึงสิ่งที่เพื่อนพูด เพราะรู้ว่ากรีนเพื่อนของเขาไม่ได้โกหกแน่ และอีกอย่างมันจะมากุเรื่องโกหกเขาทำไม ทำให้เขาคิดว่าเขาเชื่อในสิ่งที่เพื่อนพูด

กรีนเลือกที่จะกลับมาที่บ้านก่อน เธอเห็นแม่กำลังทำขนมอยู่ในครัว แม่เธอชอบทำขนมไทยให้พ่อของเธอทานเป็นประจำ แล้วพ่อก็ชอบซะด้วย แต่จะต้องเป็นฝีมือของแม่เธอเท่านั้นนะ

"แม่จ๋า วันนี้ทำขนมอะไรให้พ่อทานคะ" กรีนเข้ามาอ้อนผู้เป็นแม่ เธอกำลังคิดที่อยากจะถามเรื่องของเธอกับผู้หญิงคนนั้น คนที่หน้าตาเหมือนกับเธออย่างกับแกะ แต่ก็ไม่กล้าที่จะถามออกไปตามตรง

"ขนมตะโก้ กับขนมหน้านวลจ๊ะ" แม่ของเธอจะทำขนมไทยเป็นประจำแถมอร่อยมากซะด้วย รอยยิ้มของผู้เป็นแม่ทำให้กรีนคิด ถ้าเธอมีฝาแฝดจริงๆ แล้วทำไมแม่ของเธอไม่เอามาอยู่ด้วยกัน แม่มีเหตุผลอะไรที่เอาเธอมาแค่คนเดียว แต่เธอก็เชื่อว่าเธอเป็นลูกของแม่แน่ๆ

"พ่ออ้วนแน่ๆ คราวนี้" กรีนแซวผู้เป็นแม่ พ่อกับแม่ของเธอดูท่านจะรักกันมาก แม่ก็ชอบเอาใจ ส่วนพ่อของเธอก็ชอบอ้อนแม่เป็นประจำ เธอเห็นทีไรเขินแทนทุกที

"คุณพ่อหุ่นดีจะตาย ไม่อ้วนหรอก เขาออกกำลังกายทุกวัน" คุณภูมิพัฒน์ พ่อของกรีนถึงท่านจะอายุเข้าเลขหกแล้ว แต่ท่านก็ยังดูดีเหมือนกับคนที่ชอบดูแลตัวเองเป็นประจำ

"งั้นไหนหนูขอชิมหน่อยซิคะ" กรีนเธอเป็นลูกที่น่ารักคุยเก่ง ขี้อ้อน คุยจนคนเป็นแม่รำคาญหูเลยทีเดียว แต่ถ้าเธอไม่อยู่ บ้านก็จะเงียบเหงาเหมือนขาดอะไรไปสักอย่าง

"แม่คะ...ทำไมแม่ถึงมีหนูแค่คนเดียวล่ะคะ" แม่ของเธอหันมามองหน้าเธอแบบไม่ได้บ่งบอกอะไร สีหน้ายังคงเรียบเฉย แต่เธอนี่สิอยากได้ยินคำตอบจะแย่ จะถามตรงๆ ก็ไม่กล้า

"คือหนูเหงาน่ะค่ะ หนูก็แค่อยากมีพี่มีน้องเหมือนกับคนอื่นเขาบ้าง" กรีนรอฟังคำตอบ แต่ผู้เป็นแม่ของเธอก็ไม่ตอบออกมาสักที เธอเลยกลบเกลื่อน โดนบอกเหตุผลที่ถามไป

"แม่มีกรีนคนเดียว แม่จะได้รักกรีนคนเดียวไง ไม่ดีเหรอ" แล้วทำไมคุณแม่ต้องตอบคำถามของเธอช้าด้วยหรือว่าจะมีอะไร

"ค่ะ งั้นหนูขอเอาขนมไปฝาก ไอ้เล็กกล่องนึงนะคะ" ไอ้เล็กคือลูกน้องคนสนิทของกรีน มันเป็นเด็กใช้ง่าย อายุยี่สิบทำงานอยู่ในไร่

"จ๊ะ ไปหยิบถุงมา เดี๋ยวแม่เอาใส่ถุงให้ เอาไปแบ่งคนอื่นๆ ด้วยก็ได้แม่ทำเยอะเลย"

ช่วงเย็น กรีนนั่งมองมือถือ แล้วคิดถึงผู้หญิงอีกคนที่หน้าตาเหมือนกับเธอมาก แต่ก็ไม่รู้ว่าจะทักอะไรไป กรีนกำลังใช้ความคิดว่าจะทำอย่างไรกับเรื่องนี้ดี ซึ่งเธอก็อยากรู้เหลือเกิน อยากรู้ว่า.. เราสองคนเป็นอะไรกันแน่ ถ้ามันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ แต่ความรู้สึกของเธอมันบอกว่าต้องมีอะไรแน่ๆ ส่วนเรื่องบังเอิญตัดทิ้งไปได้เลย เพราะเธอเชื่อว่าในโลกนี้ทุกอย่างต้องมีเหตุและผลของมันเสมอ

ส่วนทางด้านแกรนด์

เธอก็คิดถึงผู้หญิงที่หน้าตาเหมือนกับเธออยู่เหมือนกัน และเธอก็กำลังรอกรีนโทรมา เธอมองมือถือตลอดเวลาจนจะเป็นโรคจิตอยู่แล้ว แต่ก็ไม่มีวี่แววว่ากรีนจะโทรมาสักทีเลย...เฮ้ยยยย