2.เจอกัน / สลับรักยัยเลขาฝาแฝด

2.เจอกัน / สลับรักยัยเลขาฝาแฝด

เมื่อทั้งสองบอสกับเลขามาถึงตลาด เพื่อที่จะมาหาซื้อของฝากกัน ตลาดตั้งอยู่กลางใจเมืองเป็นตลาดใหญ่มีของสดของแห้งให้เลือกซื้อมากมาย แถมตลาดแห่งนี้ยังอยู่ไม่ได้ไกลจากโรงแรมเขาอีกด้วย

"งั้นคุณกับผมเราแยกกันเดินนะ ผมจะไปทางโน่น" ที่แยกกันเดินคงเป็นเพราะว่าบอสของเธอ คงอยากจะเดินตามประสาผู้ชาย แล้วเขาก็คงคิดว่าเธอก็คงอยากจะเดินตามประสาผู้หญิงเหมือนกัน

"ค่ะ" เธอรับคำ เดินคนเดียวก็ดีเหมือนกัน มีเจ้านายเดินด้วยมันรู้สึกเกร็งๆ ยังไงก็ไม่รู้

"อีกหนึ่งชั่วโมง เรามาเจอกันที่รถนะ" เควินเจ้านายหนุ่มของเธอบอก จากนั้นทั้งสองก็แยกย้ายกันเดิน ระหว่างที่แกรนด์เดินดูของฝากไปเรื่อยๆ เธอก็เกิดหิวน้ำขึ้นมา ก็เลยเลือกที่จะเดินเข้าร้านกาแฟเป็นร้านใหญ่ ด้านในน่าจะมีที่ให้นั่งพักเพราะตอนนี้เธอรู้สึกร้อนมากเลย แล้วเธอก็คิดว่าจะซื้อกาแฟไปฝากบอสของเธอด้วย เห็นเมื่อคืนถึงตอนนี้เขายังไม่ได้นอนเลยไม่รู้อยู่ได้ยังไง เขาอาจจะต้องการกาแฟด้วยก็ได้ เพราะเย็นนี้ก็ต้องบินกลับกรุงเทพแล้ว

ขณะที่แกรนด์กำลังเดินเข้าร้านกาแฟ เธอได้สวนกับผู้หญิงคนนึง ที่หน้าตาเหมือนกับเธอมาก ทั้งสองหยุดเดินทันที แล้วหันหน้ามามองกันอยู่สักพัก แบบตกใจว่านี่มันอะไรกัน กำลังฝันอยู่หรือเปล่า ทำไมผู้หญิงคนนั้นกับเราถึงหน้าตาเหมือนกันได้ขนาดนี้

กรีน หญิงสาวที่มีบ้านเกิดอยู่ที่เชียงใหม่ตั้งแต่เธอจำความได้ เดินเข้าไปหาแกรนด์ ส่วนแกรนด์เธอก็คิดว่า ผู้หญิงคนนั้นก็หน้าตาเหมือนกับเธอเช่นกัน

"ทำไมเราถึงหน้าตาเหมือนกัน" กรีนเดินเข้าไปหาแกรนด์แล้วหยุดยืนข้างหน้าเธอ เอ่ยถามขึ้นมาก่อน ด้วยสีหน้าสงสัย เพราะเธอเป็นคนกล้า กล้าพูด กล้าทำ กล้าคิด และก็กล้าตัดสินใจ ไม่เหมือนกับแกรนด์ที่เป็นคนพูดน้อย เรียบร้อย พูดเพาะ

"เราหน้าตาเหมือนกันจริงๆ ใช่มั้ยคะ" แกรนด์ที่กำลังอึ้งกับภาพที่เธอเห็นตรงหน้า นี่มันอะไรกัน เธอกำลังตกใจปนสับสน สายตาของทั้งสองจับจ้องไปที่อีกคนอย่างสังเกต พยายามเก็บรายละเอียดใบหน้าของอีกฝ่าย แต่มองยังไงคนตรงหน้าก็เหมือนกับตัวเองมากอยู่ดี

"ใช่ เราหน้าเหมือนกันมาก มากซะจนแยกไม่ออกเลย" กรีนพูดออกมาด้วยสายตาจับจ้อง น้ำเสียงที่เอ่ยขึ้น เหมือนคนละเมอ แล้วกรีนที่ตั้งสติของตัวเองได้ก่อน จึงดึงหญิงสาวอีกคนไปคุยกันตรงที่ผู้คนไม่ค่อยพลุกพล่านมากนัก เธอจูงมือไปหลบคุยอยู่ที่ข้างๆ ร้านกาแฟใกล้ๆ นั่นแหละ เพราะที่ตรงนั้นมีต้นไม้ใหญ่ร่มรื่นกำลังดีไม่ร้อนด้วย ที่ตรงนั้นมีรถจอดอยู่หนึ่งคัน เธอสองคนหันหน้าเข้าหากระจกรถแล้วมองภาพตัวเองกับคนข้างๆ ทั้งสองเริ่มมั่นใจมากขึ้นไปอีกว่า เหมือนกันมากจริงๆ

"เราชื่อกรีน เธอชื่ออะไร" คนอยากรู้รีบถามทันที เพราะเธอไม่คิดว่ามันจะเป็นเรื่องบังเอิญได้ ใครมันจะบังเอิญหน้าตาเหมือนกันขนาดนี้ เห็นแค่หางตายังรู้สึกสะดุดเลย

"เราชื่อแกรนด์" กรีน แกรนด์ ขนาดชื่อยังคล้ายกันเลยแฮะ ตอนนี้สายตาของกรีนกำลังสำรวจรูปร่างของอีกฝ่ายอย่างพิจารณาปรากฏว่าขนาดตัวและส่วนสูงแทบจะไม่มีอะไรแตกต่างกันเลย

"เธอมีเวลามั้ยเราควรจะคุยกัน" กรีนบอกแกรนด์ทันทีเพราะเธอคิดแบบนั้น แต่แกรนด์ยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดู

"อุ๊ย! ตายแล้ว ฉันมาทำงานกับบอส นี่ก็ถึงเวลานัดแล้วด้วย" ก็หนึ่งชั่วโมงเจอกันที่รถไง เธอพึ่งนึกขึ้นได้ แล้วตอนนี้มันก็ได้เวลานัดแล้วด้วย

"ถ้างั้นเอาเบอร์เธอมา" กรีนยังไม่ยอม เธอจะต้องรู้เรื่องนี้ให้ได้ ว่าทำไมถึงมีผู้หญิงอีกคนที่หน้าตาเหมือนกับเธอมากโผล่มาบนโลกนี้ได้ และตอนนี้เธอก็กำลังสังหรณ์อะไรบางอย่าง

"......" แกรนด์ไม่ได้พูดอะไร เธอหยิบมือถือส่งให้ผู้หญิงที่เธอบอกว่าชื่อกรีน เพราะตัวแกรนด์เอง เธอก็อยากรู้ไม่แพ้กัน กรีนหยิบมือถือไปจิ้มอยู่สองสามทีแล้วก็ส่งคืนแกรนด์ ตอนนี้กรีนได้เบอร์และไลน์ไปเรียบร้อย

"แล้วฉันจะติดต่อไป" กรีนบอก แล้วส่งมือถือคืนให้แกรนด์

"ค่ะงั้นฉันไปก่อนนะ" แกรนด์เธอรีบเดินไปที่รถทันที น้ำก็ไม่ได้ซื้อเพราะกลัวว่าบอสของเธอจะรอนาน ยังไงเธอก็เป็นลูกน้อง จะให้เจ้านายรอมันคงไม่สมควร แต่ในใจนี่สิรู้สึกสงสัยปนสับสนไปหมด แต่เธอก็เลือกที่จะเก็บไว้ในใจรอวันที่อีกฝ่ายติดต่อมา

ตกบ่ายแกรนด์กับบอสของเธอก็บินกับกรุงเทพ และตอนนี้บอสของเธอกำลังขับรถไปส่งเธอที่บ้าน ส่วนแกรนด์อดคิดไม่ได้ว่า ผู้หญิงที่หน้าตาเหมือนกับเธอมากที่เจอกันวันนี้นั้น เธอเป็นใครกัน และนั่นก็ทำให้เธอหยิบกระจกขึ้นมาส่องใบหน้าตัวเองอยู่บ่อยๆ จน เควินบอสของเธอรู้สึกผิดสังเกต

"เป็นอะไรหน้าคุณมีปัญหาเหรอ ผมเห็นคุณส่องกระจกอยู่พักใหญ่แล้วนะ" เควินไม่เคยเห็นเลขาของเขาเป็นแบบนี้มาก่อน มันแปลกเขาก็เลยถาม

"อ่อ.. ขอโทษค่ะ" เธอรีบเอากระจกเก็บลงกระเป๋าของเธอทันที รู้สึกว่าตัวเองเสียมารยาทยังไงก็ไม่รู้ เพราะเธอไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน แต่เวลาที่เธอมองกระจกทีไรหน้าของผู้หญิงคนนั้นก็ลอยขึ้นมาทุกที เพราะว่าหน้าตาของเธอคนนั้น เหมือนกับหน้าของเธอมาก มากซะจนแยกไม่ออกจริงๆ

ส่วนกรีน เธอก็อดแปลกใจไม่ได้ว่า จะมีคนที่หน้าตาเหมือนกันขนาดนี้เลยเหรอ หรือว่าเรื่องนี้ต้องมีอะไร กรีนเป็นคนชอบคิด เธอมักจะคิดหาเหตุและผลของเรื่องเสมอ แต่ถ้าเธอยังหาเหตุและผลของเรื่องนั้นๆ ไม่ได้ เธอก็จะต้องพิสูจน์ และก็ต้องรู้ให้ได้ด้วย เธอเป็นคนไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆ โดยเฉพาะเรื่องนี้

เช้าวันรุ่งขึ้น กรีนมาหาอคิณเพื่อนของเธอแต่เช้า เพราะไม่รู้จะไปปรึกษาใครดี จะถามพ่อกับแม่เธอก็ไม่กล้า กลัวว่าพวกท่านจะหาว่าเธอบ้า เธอก็เลยเลือกที่จะมาหาอคิณให้อคิณช่วยคิดดีกว่า

"อคิณอยู่มั้ยคะน้าหวาน" กรีนถามผู้เป็นมารดาของเพื่อน ที่ท่านกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่ห้องนั่งเล่นของบ้าน เธอเดินเข้าไปแบบนี้เป็นประจำ โดยที่ไม่ต้องรอให้ใครอนุญาตเพราะเธอกับอคิณเป็นเพื่อนกัน และก็สนิทกันมาก แต่ก็เป็นแค่เพื่อนกันนะ

"อ้าวนึกว่าใคร ลูกสะใภ้แม่นี่เอง" น้ำหวานแม่ของอคิณเอ่ยทักหญิงสาวขึ้น ท่านอยากได้เด็กคนนี้มาเป็นสะใภ้เพราะเห็นมาตั้งแต่เด็กๆ กรีนจะชอบมาที่นี่เป็นประจำ เพราะบ้านของเธอกับอคิณอยู่ใกล้กัน เธอชอบมาแบบนี้ตั้งแต่เด็กๆ ถึงตอนนี้เธอจะโตเป็นสาวแล้วก็ตาม แต่เธอก็ยังปฏิบัติตัวเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน

"น้าหวานพูดแบบนี้อีกแล้วนะคะ หนูกับอคิณเป็นเพื่อนกันค่ะ" เธอค้าน ก็ผู้ใหญ่น่ะสิชอบคิดจะจับคู่ให้เธอกับอคิณอยู่เรื่อย มันจะเป็นไปได้ยังไงรู้ไส้รู้พุงกันขนาดนี้

"ก็น้าอยากได้หนูมาเป็นลูกสะใภ้น้านี่จ๊ะ" แม่ของอคิณ รวมถึงคนในครอบครัวอยากได้กรีนมาเป็นสะใภ้เพราะเธอทั้งสวยทั้งเก่ง

"น้าหวานชอบพูดเล่นอีกแล้ว หนูไม่คุยด้วยแล้วอคิณอยู่มั้ยคะ" เธอถามหาเพื่อนของเธอทันที เพราะวันนี้เธอมีเรื่องจะมาปรึกษามันสักหน่อย

"อยู่จ้า น่าจะอยู่เรือนเล็กนั้นแหละ เดินไปสิ" ท่านพูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม เอ็นดูหญิงสาวตรงหน้าเหมือนลูกเหมือนหลาน

"ขอบคุณค่ะ" กรีนยิ้มหวานให้มารดาของเพื่อน แล้วเดินออกไปที่เรือนหลังเล็ก เพื่อนของเธอชอบมาอยู่ ที่เรือนหลังนี้เป็นประจำ เรือนเล็กหลังนี้มีเครื่องอำนวยความสะดวกครบ เรือนหลังเล็กเป็นบ้านที่อคิณใช้ทำงาน และใช้นอนในนั้น ที่อยู่ถัดจากเรือนใหญ่ไปนิดเดียว

"อคิณ หาตั้งนาน ปรึกษาอะไรหน่อยสิ" กรีนเดินเข้ามาในบ้านเจอเพื่อนนั่งทำงานอยู่ที่โต๊ะทำงานก็รีบเดินเข้าไปนั่งข้างๆ แล้วกำลังจะเอ่ยธุระของตัวเอง

“เข้ามาไม่คิดจะเคาะประตูบ้างหรือไง มารยาทน่ะรู้จักมั้ย” อคิณรีบเอ่ยว่าเพื่อนทันที อีกอย่างเขาก็เป็นผู้ชาย ถ้าเกิดวันดีคืนดีเขาเกิดแก้ผ้าอยู่จะทำยังไง เพราะในบ้านหลังนี้ก็เหมือนกับห้องนอนส่วนตัวของเขาเลยก็ว่าได้ แต่ไอ้เพื่อนคนนี้ไม่รู้มันรู้ตัวหรือเปล่าว่ามันเป็นผู้หญิง

“บ่นอย่างกับเป็นพ่อฉันอีกคนเลย ฉันมีธุระ” กรีนทำหน้าเซ็งๆ ไม่รู้มันจะบ่นให้ได้อะไรขึ้นมาไหนๆ เธอก็เข้ามาแล้ว

“เรื่องอะไร ถ้าเรื่องปวดหัวฉันไม่รับนะ" อคิณพูดกับเพื่อนแบบไม่ได้ใส่ใจนัก เพราะกรีนชอบหาเรื่องโน้นเรื่องนี้มาให้เขาปวดหัวเป็นประจำ แต่ส่วนมากก็จะเป็นเรื่องงานในไร่นั่นแหละ

"โอ๊ยนี่ ฉันโตแล้วนะ ไม่ใช่เด็กๆ เหมือนเมื่อก่อนสักหน่อย" ตอนเด็กๆ กรีนมีนิสัยชอบซน โตมาก็ยังไม่เลิกซน ก็เหมือนเดินนั่นแหละเพิ่มเติมคือมันกล้ามากกว่าเดิม จนอคิณต้องพูดดักคอไว้ก่อน

"ว่ามา" เขาพูดเสียงเรียบ มองหน้าเพื่อนสาวอย่างเสียอารมณ์ก็เขากำลังทำงานอยู่ แล้วดูจากหน้าของมันแล้ว ปวดหัวอีกตามเคย

"ดูนี่ๆ" กรีนไม่สนใจว่าเพื่อนของเธอจะงานยุ่งขนาดไหนเธอรีบเอารูปแกรนด์ ผู้หญิงที่เธอเจอเมื่อวาน เอารูปโปรไฟล์ ในไลน์ให้เพื่อนดูทันที อคิณก็ทำท่าไม่อยากจะดู แต่เขาก็ปฏิเสธไม่ได้ก็เลยมองๆ ไปงั้น

"เอารูปตัวเองมาให้ฉันดูทำไม"