บทที่ 8

"อุ๊ย" มะลิซ้อนกลับมาเจอฉากกำลังจูบกันอยู่พอดี "ลูกพี่..เออ..สต๊อปก่อนได้ไหมครับ"

เขาได้ยินตั้งแต่เสียงรถวิ่งเข้ามาแล้ว แต่ก็ยังจูบอยู่แบบนั้น พอถูกขัดจังหวะริมฝีปากหนาถอนจูบออก แต่ท่าทางของเขาไม่ได้เสียดายอะไรในตัวเธอเลย

สายตาคมตวัดมองไปที่ลูกน้องคนสนิท แต่ก็ยังไม่ได้ปล่อยเธอให้เป็นอิสระ ถึงแม้ว่าจะพยายามดิ้นรนให้เขาปล่อย

"มีอะไร"

"มีครับ" สายตาของมะลิซ้อนมองไปที่ฝ่ายผู้หญิง ซึ่งตอนนี้เธอกำลังจะ.. "พี่ระวัง!"

"โอ๊ย" มะลิซ้อนเตือนไม่ทันเพราะตอนนี้เขาถูกกัดเข้าให้ที่ต้นแขนอย่างแรง

"อืออ!!" หญิงสาวต้องรีบปล่อยฟันที่กัดอยู่ออก เพราะถูกนิ้วแกร่งบีบจมูกไว้อีกแล้ว

"กูต้องได้ไปฉีดยาก่อนไหมวะเนี่ย!" ชายหนุ่มลูบคลำตรงที่ถูกกัด

หมั่บ! จังหวะที่เขาปล่อยมือ เธอก็รีบวิ่งมาที่ประตู แต่ถูกมะลิซ้อนล็อคตัวไว้ได้ก่อน

"ปล่อยกูเดี๋ยวนี้นะ! พวกมึงเป็นใครกันแน่ พวกมึงต้องการอะไรก็บอกมาสิ"

"อยากรู้ใช่ไหมว่าต้องการอะไร..ปิดประตู" ชายหนุ่มสั่งลูกน้องพร้อมกับถอดเข็มขัดกางเกงออก..ตามด้วยรูดซิปลง

ไม่ได้ตกตะลึงแค่มิลาน มะลิซ้อนก็ตกตะลึงเหมือนกัน ไม่คิดว่าลูกพี่จะทำอะไรแบบนี้

"กูบอกให้ล็อกประตูไง! สองคนอาจจะไม่หนำใจแต่จะพยายามทำให้ถูกใจแล้วกัน" เขาพ่นคำออกมาจากปากแบบจริงจังมากเหมือนไม่ได้ทำแค่ขู่

"แกพูดอะไร!" หญิงสาวรีบเอามือขึ้นมาปกปิดหน้าอกไว้ ถึงแม้ว่ามันจะช่วยอะไรไม่ได้เลย

"กูบอกให้ล็อกประตูไง!"

"ผมว่าคงทำไม่ทันหรอกครับ..เพราะตอนนี้ท่านกำลังตามมา"

"ตามมาหมายความว่ายังไง"

"ผมเห็นลูกน้องของท่านอยู่ที่ตลาดและมี.." มะลิซ้อนหยุดไว้แล้วมองดูใบหน้าของผู้หญิงที่เขาจับอยู่ในตอนนี้ ..แค่นี้ลูกพี่ก็พอจะเข้าใจแล้ว รวมไปถึงมิลานด้วยที่เข้าใจ

"เห็นไหมฉันบอกแล้วว่ายังไงท่านก็ต้องตามหาฉัน ถ้าพวกแกยอมปล่อยฉันไปฉันจะไม่เอาเรื่อง"

"พาไปขึ้นรถ" ชายหนุ่มเดินมากระชากแขนของเธอ

"ผมว่าพี่เก็บมันก่อนดีกว่าไหมครับ" มะลิซ้อนมองต่ำลงไปดูที่เจ้าโลกของผู้เป็นลูกพี่

"เอาไว้แบบนี้แหละถ้าดื้อนักกูก็จะจัดการมันในรถนั่นแหละ"

"แรงส์"

"ไอ้บ้า! ไอ้เลว!! ช่วยด้วยย อืออ" ขณะที่เขาพาเธอมาที่รถหญิงสาวพยายามจะตะโกนเรียกให้คนมาช่วย แต่ทันใดนั้นชายหนุ่มก็ปิดปากเธออีกครั้ง

"พี่ๆ ผมว่าอันนี้ดีกว่า" มะลิซ้อนเริ่มใจไม่ดี เพราะเห็นฉากจูบบ่อยเหลือเกิน เขาก็เลยยื่นผ้าเช็ดหน้าผืนที่มียาสลบส่งไปใส่มือให้ผู้เป็นนายที่กำลังจูบอยู่

"กรี๊ดดด...." หญิงสาวมีสติอยู่แค่นี้แล้วก็วูบไป