บทที่ 7

ถ้าตั้งใจฟังคงจะได้ยินเสียงคนตัวสูงที่อยู่ตรงหน้ากัดฟัน "เมื่อกี้มึงว่าอะไร??" เขาถามซ้ำอีกครั้งโดยใช้คำพูดที่เปลี่ยนไป

ขาเรียวค่อยๆ ก้าวถอยออกไปจนหลังชนผนังห้อง ใครจะไปทนได้ล่ะ ไม่รู้ว่ามันเป็นใคร อยู่ดีๆ ก็จับตัวเธอมา แถมพูดดูถูก ..แต่ตอนนี้มิลานคิดว่าเธอไม่สมควรที่จะไปกระตุ้นอารมณ์ของเขาแบบนั้นเลย

"เราไม่เคยรู้จักกัน ฉันไม่รู้จักนาย แล้วนายจับตัวฉันมาทำไมล่ะ"

"เธอคิดว่า ฉันอยากจะจับตัวเธอมานักเหรอ ผู้หญิงแบบเธอ ไม่มีค่าอะไรในสายตาของฉันเลย"

"ดี! ถ้างั้นนายก็ปล่อยฉันไปสิ"

"ปล่อยเธอไปเพื่อยั่วยวนพวกเฒ่าตัณหากลับอย่างงั้นเหรอ"

"นั่นมันก็เรื่องของฉัน!"

"เรื่องของเธอ? ถ้าไม่ทำให้ครอบครัวคนอื่นเขาเดือดร้อน มันก็คงจะเป็นเรื่องของเธออยู่หรอก"

"นายหมายความว่ายังไง ฉันไปทำให้ครอบครัวใครเดือดร้อน โอ๊ยย! ปล่อยนะ!" ที่เธอร้องเจ็บเพราะตอนนี้อุ้งมือแกร่งของเขาได้ล็อคไว้ที่คอระหง "ฉันเจ็บนะ!" หญิงสาวเริ่มจะหายใจไม่ออกถึงแม้ว่าเขาจะใช้แรงบีบไม่มาก

"คุณค่าในตัวเอง เธอรู้จักคำนี้ไหม"

"รู้" ตอนนี้เขาพูดอะไรมาเธอต้องอ่อนข้อไปก่อน เพราะไม่งั้นได้คอหักตายแน่

"รู้แล้วทำไมต้องเอาตัวเองเข้าแลก จนทำให้ครอบครัวของคนอื่นแตกแยก"

"ฉันเอาตัวเข้าแลกกับใคร ฉันทำให้ครอบครัวของใครแตกแยก นายก็พูดให้ชัดหน่อยสิ อืออ" มือเรียวพยายามผลักดันหน้าอกแกร่งของเขาให้ออกห่าง เพราะตอนนี้เธอเริ่มจะหายใจไม่ค่อยสะดวก

"สงสัยทำหลายคนพร้อมกันล่ะสิจนจำไม่ได้ว่ามีใครบ้าง"

"ฉัน..ไม่เคย.." เธอพูดออกมาแทบจะไม่เป็นภาษา เพราะต้องหอบหายใจเข้าลึกๆ ไว้

"ตอแหล"

เพี๊ยะ!! พอคำนี้ออกจากปากของเขา ฝ่ามือเรียวก็ฟาดเข้าให้ที่ใบหน้าคมแบบเหลืออดเหลือทน

"อืมมมม!" แต่สิ่งที่เขาตอบโต้คืนก็คือการจูบ "อื้มมมม!!!" หญิงสาวเริ่มขยะแขยงเธอพยายามดิ้นรนให้เขาปล่อยจูบออก แต่ยิ่งดิ้นยิ่งผลักไสเขาก็ยิ่งจูบแรง จนกลายเป็นดูด ริมฝีปากบางติดเข้าไปในปากของเขาในจังหวะที่ใช้แรงดูด จนเธอรู้สึกเจ็บไปหมด

มิลานพยายามตั้งสติตัวเองไว้ จังหวะที่เขาส่งลิ้นเข้ามาในโพรงปาก หญิงสาวก็ใช้ฟันแหลมๆ ของเธอกัดเข้าให้

"โอ๊ยยย อื้มมม!!" แต่คนที่ร้องโอ๊ยกลับเป็นเธอ เพราะแทนที่จะได้กัดเขาแต่ถูกเขากัดสะเอง

"อี๊ดดดดด!!" หญิงสาวตกใจสุดขีดจะกรีดร้องออกมาก็ร้องไม่ได้ เพราะปากถูกพันธนาการไว้ ที่เธอตกใจมากเพราะเขาไม่ได้ทำแค่จูบแต่มือของเขายัง...