บทที่1.มาเฟียแห่งโรม 2/4

“เหลือคนรอดชีวิตอยู่คนนึงครับ แต่...”

“แต่อะไรวะ?”

“เด็กผู้ชายตัวเล็กๆ คนนั่นไม่ยอมเปิดปากพูดอะไรเลย ได้แต่ร้องไห้กับด่าทอพวกเรา ก็เลยยังไม่ได้ข้อมูลอะไรเพิ่มเติมครับดอน”

“มันอยู่ไหน ไปพามาสิฉันอยากเห็น มีใครส่งหนอนร้ายเข้ามาคุกคามคอลิเอโน่ช่างโง่เง่าสิ้นดีที่ยังปล่อยให้ตัวเองมีลมหายอยู่” เฟรโดพูดเสียงเย็นชา ประกายตาวาบวับ ยังมีตัวร้ายรอดชีวิตให้เฟ้นหาความจริง

“เออ...”

“มีอะไรอีกว่ามา อย่าให้ฉันโกรธมากไปกว่านี้สิโว้ย!!”

“พวกเราพามันไปไว้ที่คฤหาสน์คอลิเอโน่ครับดอน”

“ทำไม? ...”

“มีคนพยายามจะฆ่ามันหลังเหตุการณ์สงบ แต่พวกเราเห็นเสียก่อนจึงเก็บตัวการเอาไว้ในที่ปลอดภัย รอดอนกลับมาจัดการครับ”

“อืม...” ชายหนุ่มปลดกระดุมแขนเสื้อ ถอดสูทเนื้อดีส่งให้คนติดตาม ถลกปลายแขนเสื้อขึ้นมาจนถึงข้อศอกเปิดระบายความร้อนที่กำลังพลุ่งพล่านอยู่ภายในตัว เขากวาดมองความย่อยยับของโกดังสินค้าและประเมินความเสียหายคร่าวๆ ด้วยสายตาตัวเอง ก่อนจะสั่งเสียงแข็ง สมกับอำนาจอันยิ่งใหญ่ในที่มีอยู่ในสองมือ

“เคลียร์ให้จบภายในสองวัน เราจะเปิดตัวโกดังสินค้าใหม่ในอีกสามวันข้างหน้า ฉันจะทำให้คนที่ปองร้ายเราสำนึก ไม่มีอะไรมาหยุดความยิ่งใหญ่ของคอลิเอโน่ได้ นอกจากฉันจะหยุดมันเอง เพิ่มกำลังคนตรวจตราให้เข้มงวดขึ้นอีกสิบเท่า ใครอยู่ในข่ายผู้ต้องสงสัยจับตัวส่งมาให้ฉัน ฉันจะเป็นคนเฟ้นหาคำตอบเอง ปล่อยข่าวกระจายออกไปได้เลย ฉันจะล้างบางพวกที่ทำครั้งนี้และจะไม่ให้เหลือรอดแม้แต่ชีวิตเดียว”

“ครับดอน” ลูกสมุนดอนเฟรโดรับคำด้วยความหนักใจ โรมสงบเงียบมานานกว่า 80 ปีหลังสนธิสัญญาที่ทั้งสองฝ่ายลงนามร่วมกัน ต่างแยกย้ายอยู่คนละฝั่งไม่ข้องเกี่ยวกันในทุกกรณี จะต้องมาเกิดสงครามนองเลือดอีกครั้ง บ้านเมืองจะฉิบหายวายวอดอีกเท่าไหร่ เพราะต้องตกอยู่กลางวงล้อมของสองตระกูลที่กำลังจะห้ำหันกันอย่างเอาเป็นเอาตาย

“เฮ้อ...” เสียงถอนหายใจของเหล่าการ์ดที่สงสารตัวเองและผองเพื่อน การล้างแค้นกำลังเริ่มต้นขึ้น คงมีคนอีกหลายต้องจบชีวิตชดเชยการสูญเสียของดอนหนุ่ม

เฟรโดนั่งนิ่งบนเบาะนุ่มของลีมูซีนคันโต ขณะที่รถยนต์หรูวิ่งฝ่าการจราจรแสนจะติดขัด ออกจากท่าเทียบเรือตรงไปยังคฤหาสน์คอลิเอโน่ สองมือวางเหนือหัวเข่าเอนหลังพิงพนักพริ้มเปลือกตาหลับลงพักผ่อนตาเขากำลังหาสาเหตุของการลงมือครั้งนี้ เมื่อทั้งสองฝ่ายต่างคนต่างอยู่มานานกว่า 80 ปี...แล้วทำไมจู่ๆ การ์เซียน่าถึงลุกขึ้นมาก่อการ หัวคิ้วเข้มๆ ขมวดแน่นเมื่อคิดยังไงก็คิดไม่ออก แต่เขาคงไม่มีทางยอมให้ใครมาลูบเหลี่ยมคอลิเอโน่ได้ง่ายๆ แม้จะไม่อยากลงมือเลยก็ตาม ถึงจะอยู่คนละฝั่งของโรม เฟรโดและมิคาเอลก็เป็นคนรุ่นราวคราวเดียวกัน เคยเห็นกันอยู่บ่อยๆ ไม่ได้สนิทสนมกันเป็นพิเศษ การที่มิคาเอลล้ำเส้นเข้ามาครั้งนี้ดอนหนุ่มจึงไม่มีทางยอม การ์เซียน่ากล้าลองเชิงเพื่อไม่ให้เป็นเยี่ยงอย่าง เฟรโดก็ต้องเอาคืนนับสิบๆ เท่า กิจการเดินเรือของการ์เซียน่ายิ่งใหญ่ไม่แพ้คอลิเอโน่ ท่าเทียบเรือขนาดใหญ่เป็นธุรกิจหลังของการ์เซียน่าเหมือนๆ กับที่คอลิเอโน่มี มันจึงไม่แปลกที่อาจจะมีการกระทบกระทั่งกันบ้าง แต่ก็ไม่น่าร้ายแรงถึงขนาดส่งคนมาทำลายข้าวของของฝ่ายตรงข้าม เมื่อมันไม่ใช่วิสัยของลูกผู้ชาย

“มันต้องมีมากกว่านี้สิวะ การ์เซียน่าไม่ลดศักดิ์ศรีของตัวเองลงมาเป็นอันธพาลหรอก ใครกันนะอยู่เบื้องหลัง?” ดอนหนุ่มรำพึงออกมาเขาไม่อยากเชื่อแม้จะมีหลักฐานครบว่าการ์เซียน่าผู้ยิ่งใหญ่ ลดฐานอำนาจตัวเองลงมาเป็นอันธพาล

“ดอนครับ มีคนปล่อยข่าวลือออกมาทั่วโรม ว่าดอนมิคาเอลต้องการถือครองโรมแค่คนเดียว เพราะฉะนั้นพวกเขาจึงต้องกำจัดคอลิเอโน่ของเรา” เสียงกระซิบของคนสนิทข้างกายทำให้ดอนหนุ่มเปิดเปลือกตาขึ้นมามอง