บทที่ 8 ออกไปจากที่นี่ซะ!

"เธอมาทำอะไรที่นี่!!" ทันทีที่ลับร่างคนเป็นแม่ กันก็เหวี่ยงน้ำหนาวกระแทกกับผนังห้องอย่างแรง จนร่างบางเบ้หน้าด้วยความเจ็บปวด ดวงตาคมจ้องหน้างามอย่างคาดคั้น "ตอบมา เธอตามฉันมาทำไม!"

"ฉันมาสมัครงานค่ะ"

"ฉันไล่เธอออก!!"

"แต่แม่ของคุณรับฉันเข้าทำงานแล้วนะคะ"

"แม่รับ แต่ฉันไม่รับ!"

"..." น้ำหนาวเม้มปากเข้าหากัน พลางปรายตามองร่างสูงผู้ที่เป็นผู้ชายคนแรกของเธอ ไม่ได้กะจะมาตามตอแย แต่ที่มาที่นี่เพราะอยากทำงาน หาเงินใช้ "ถ้าคุณกลัวว่าแม่ของคุณจะรู้เรื่องนั้น ฉันจะปิดปากเงียบค่ะ"

"ใช่! ถ้าเกิดแม่รู้ว่าฉันเคยมีอะไรกับผู้หญิงอย่างเธอ ท่านคงคิดว่าฉันเป็นพวกตาต่ำ เอาไม่เลือก!!"

"..." น้ำหนาวฝืนยิ้มกับถ้อยคำที่แสนเจ็บแสบ ใช่! เธอมันเป็นพวกชั้นต่ำ เพราะเธอเลือกเกิดไม่ได้และก็เลือกที่จะเป็นไม่ได้ ชีวิตก็เลยต้องเป็นแบบนี้ "มั่นใจได้เลยค่ะ แม่ของคุณจะไม่รู้เรื่องนี้"

"แต่ฉันไม่อยากเห็นขี้หน้าเธอไง!"

ปึก!

"อ้ะ!!"

กันผลักร่างเล็กกระแทกกับผนังอีกรอบ ก่อนจะใช้สองมือตวัดบีบหัวไหล่มน น้ำหนาวพยายามแกะมือใหญ่ออกแต่ยิ่งแกะเขาก็ยิ่งเพิ่มแรงบีบ

"อยากได้เงินเพิ่มหรอ? หนึ่งล้านที่ฉันเสียไป..ยังไม่พอใช่ไหม ถึงได้ตามฉันมาที่นี่!"

"อ้ะ! ไม่นะ..ฉะ..ฉันไม่เคยคิดที่จะอยากได้เงินของคุณเลยนะ แต่ที่ฉันมาที่นี่ เพราะเพื่อนของคุณแนะนำมา"

"ที่อื่นมีเยอะแยะทำไมไม่ไปหาทำงานวะ มาทำอะไรที่บ้านฉัน ฮ้ะ!!"

"..." หญิงสาวก้มหน้างุด ไม่กล้าแม้กระทั่งจะสบตากับร่างสูง คงรังเกียจสินะที่เธอมาเหยียบบ้านของเขา เอาร่างสกปรกๆของเธอมาที่นี่ แต่ตอนนี้เธอเลือกอะไรไม่ได้แล้ว เธอไม่มีแม้กระทั่งที่อยู่ ไม่มีเงินติดตัวสักบาท หากไม่ได้พี่เจนิสกับพี่ไทป์ช่วยไว้ ป่านนี้คงนอนใต้สะพานลอยไปแล้ว "ฉันไม่มีเงินค่ะ"

"อะ..นี่!!" กันหยิบเงินออกมาจำนวนห้าพันบาทแล้วยัดใส่มือของน้ำหนาว "เอาไปซะ แล้วออกไปจากที่นี่!!"

"..." ดวงตากลมโตตวัดขึ้นมองดวงตาคม สานตาของน้ำหนาวตัดพ้อ เธอกำเงินไว้แน่น เขาคงเห็นเธอเป็นผู้หญิงหิวเงินสินะ ถึงขั้นใช้เงินฟาดหัวแล้วไล่เธอออกไปจากที่นี่ " ฉันไม่รับค่ะ"

"เรื่องมากโว้ย!!" กันล้วงเงินออกมาอีกปึกนึงแล้วยัดใส่มือของน้ำหนาวอีกรอบ "เอาไปซะ! แล้วอย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก ฉันเกลียดขี้หน้าเธอ!!!"

"ทะ..ทำไมคะ" น้ำเสียงของน้ำหนาวสั่นเครือ ไม่คิดว่าผู้ชายที่เธอแอบชอบจะปากคอเราะร้ายได้ถึงเพียงนี้

"ฉันรังเกียจผู้หญิงขายตัว!"

"..." น้ำหนาวสูดลมหายใจเข้าลึกๆเพื่อตั้งสติ ก่อนเงยหน้าขึ้นสบตากับร่างสูงด้วยสายตาจริงจัง "ฉันไม่ได้อยากเป็นแบบนี้ค่ะ แต่ฉันเลือกไม่ได้"

"เธอเลือกได้..เธอเลือกที่จะไม่ทำงานที่นั่นก็ได้ แต่เพราะเธอมันเป็นผู้หญิงหิวเงินไง ก็เลยใช้ตัวเข้าแลกเพื่อแลกกับเงิน คิดว่าความบริสุทธิ์ของเธอที่เสียให้ฉัน ฉันจะแยแสงั้นหรอ..บอกเลยนะว่าเธอคิดผิด..เพราะฉันไม่ได้สนใจอะไรเลยสักนิด!"

เจ็บดีนะ...

"อ้อ อีกอย่าง..เงินหนึ่งล้านที่ฉันเสียไป ฉันสามารถเอาไปทำอะไรที่มันเกิดประโยชน์กว่านี้ก็ได้ เพราะฉะนั้น..สำหรับผู้หญิงขายตัวอย่างเธอแล้ว ห้าพันบาทก็เกินพอละ!"

กร๊อดด~

หญิงสาวกำหมัดแน่น! พยายามระงับความโกรธ ท่องเอาไว้ว่าตอนนี้เขาเป็นเจ้านายของเธอแม้จะไม่เต็มใจก็ตาม แต่เพราะคุณหญิงจ้างเธอแล้ว เธอต้องทำหน้าที่ตรงนี้ให้ดีที่สุด ในระยะเวลาแค่ 3 เดือนเท่านั้น!

"สำหรับคนรวยแล้ว..เขาไม่มีทางรู้หรอกค่ะ ว่าเงินห้าพันมันมากมายแค่ไหน เพราะสังคมของคุณกับสังคมของฉันมันต่างกัน สำหรับฉันแล้ว..เงินห้าพันบาทมันสามารถประทังชีวิตได้นานนับเดือนเลยแหละ"

"ฉันถึงได้เพิ่มเงินให้เธออีกสองหมื่นนี่ไง ไม่พอใจหรอ?"

"ขอบคุณสำหรับน้ำใจนะคะ แต่แม่ของคุณจ้างฉันแล้ว ฉันต้องทำหน้าที่ตรงนี้ให้ดีที่สุด"

"นี่!" กันกระชากร่างเล็กเข้าหาตัวพลางจ้องมองด้วยสายตาวาวโรจน์ "เธอกะจะมาจับฉันใช่ไหม!!"

"เปล่านะคะ..ทะ..ทำไมคุณคิดแบบนั้น!"

"มีผู้หญิงมากมายต้องการจะจับฉันไง หวังรวยทางลัดงั้นหรอ ฉันไม่ชายตามองผู้หญิงขายตัวอย่างเธอหรอก!"

กึกก~

น้ำหนาวกัดฟันกรอดด้วยความโกรธ ทำไมเขาถึงได้ปากคอเราะร้ายขนาดนี้ ไม่นึกถึงความรู้สึกของคนอื่นเลยหรือไง ว่าคนฟังเขาจะเจ็บปวดแค่ไหน!

"ดูเหมือนคุณจะมีอคติกับผู้หญิงขายตัวนะคะ"

กึกก!

ร่างสูงแอบชะงักจนน้ำหนาวรับรู้ได้ ก่อนที่ดวงตาคมตวัดจะมองอย่างไม่พอใจ มันแข็งกร้าวจนดูน่ากลัว เหมือนเธอไปกระตุกต่อมเดือดให้มันปะทุขึ้น!

"ใช่! ฉันเกลียดผู้หญิงขายตัว!!" ร่างสูงก้าวเข้าไปประชิดแล้วกระชากร่างบางเข้าหาตัวอีกรอบ จนหน้างามกระแทกกับแผ่นหน้าอกอย่างแรง "ฉันทั้งเกลียด! ทั้งรังเกียจ! ขยะแขยงจนไม่อยากหายใจร่วมกับผู้หญิงพวกนี้!!"

"..."

"ถ้าเธอยังยืนยันว่าจะอยู่ที่นี่ต่อแล้วล่ะก็..เธอจะได้รู้ว่านรกมีจริง!!"

พลัก!

ปึกก!!!

"โอ้ยยยยย!!!"