บทที่ 7 นี่เธอ!

@เช้าวันถัดมา

ตึก~ ตึก~

"อ้าว นายน้อยตื่นแล้วหรอคะ"

"ครับ วันนี้มีอะไรกินบ้าง" กันที่ซึ่งในชุดลำลองสบายๆเดินลงมาจากชั้นสองของบ้านด้วยท่าทางอารมณ์ดี ปกติกันไม่ค่อยกลับบ้าน ส่วนใหญ่จะใช้ชีวิตอยู่ในคอนโดซะมากกว่า

"วันนี้ป้าทำของโปรดต้อนรับการกลับมาของนายน้อยค่ะ"

"ป้าครับ พูดอย่างกับผมไม่เคยกลับบ้านงั้นแหละ"

"ปกตินายน้อยก็ไม่ค่อยกลับบ้านอยู่แล้ว"

"ช่วงนี้ใกล้จบ งานค่อนข้างยุ่งครับ ผมก็เลยไม่ค่อยมีเวลากลับบ้าน อีกอย่างพวกเพื่อนๆก็ชวนผมดื่มทุกวันด้วย"

"เบาๆหน่อยนะคะนายน้อย" ป้าอิ่มเตือนด้วยความเป็นห่วง "เดี๋ยวก็มีคนมายัดเยียดให้นายน้อยเป็นพ่อของลูกในท้องอีกหรอก"

"ฮ่า ฮ่า มั่นใจได้เลยครับ ผมเป็นพวกไม่ชอบสดกับใคร"

"งั้นก็ดีค่ะ มาๆ คุณหญิงท่านรออยู่ที่ห้องทานข้าวแล้ว"

ชายหนุ่มพึมพำในลำคอก่อนเดินตามป้าอิ่มไป สมองของเขาวนกลับไปนึกถึงเรื่องเมื่อคืน เขามีอะไรกับเด็กผู้หญิงคนนั้นและเขาก็เป็นคนแรกของเธอ แทบไม่อยากจะเชื่อว่าผู้หญิงที่ทำงานแบบนี้ยังบริสุทธิ์ แต่จะอะไรก็ชั่งแต่มันก็คุ้มกับเงินหนึ่งล้านที่เขาเสียไปแลกกับสาวบริสุทธิ์ พอเขาเอาเธอเสร็จเขาก็ใส่เสื้อผ้าแล้วออกจากห้องไปทันที โดยไม่ได้สนใจใยดีเธอเลยแม้แต่น้อย

ก็อยากมาทำงานแบบนี้เองนิ ทำไมต้องสนใจความรู้สึกของเธอด้วยล่ะ ถึงจะเป็นคนแรกก็เถอะ งานอื่นมีเยอะแยะไม่เห็นต้องมาขายตัวเลย แล้วเขาก็เป็นพวกไม่ค่อยสนใจความรู้สึกของใครด้วย

"มาแล้วหรอ ไอ้ลูกชายตัวดี"

"ครับ"

"ลมอะไรหอบลูกชายแม่กลับบ้านกลับช่อง"

"ลมคิดถึงแม่ครับ"

"แหมๆ อยู่เป็นนะไอ้ลูกชายคนนี้"

"แล้วนี่..พ่อไปไหนครับ"

"พ่อเราบินไปฮ่องกงเมื่อวาน ปกติลูกก็ไม่ค่อยสนใจพ่ออยู่แล้ว ทำไมจู่ๆถึงถามหาพ่อล่ะ" คนเป็นแม่แกล้งพูดด้วยท่าทางงอนเง้า ทำให้ลูกชายหัวเราะออกมาด้วยความชอบใจ พ่อกับแม่คงงอนที่ลูกชายไม่ค่อยกลับบ้าน

"โถ่แม่ครับ แม่ก็รู้ว่าปีสี่งานเยอะ ผมทำโปรเจคจนไม่ได้หลับไม่ได้นอน"

"ทำโปรเจคที่ไหนร้านเหล้าหรอ"

"ก็มีบ้างครับ ปีสี่มันเครียด"

"เครียดไม่ว่า แต่อย่าให้มีเหตุการณ์ซ้ำรอยอีกล่ะ!" คุณเป็นแม่ชักสีหน้าใส่ ก่อนหน้านี้เคยมีผู้หญิงมายัดเยียดว่าลูกชายของเธอเป็นพ่อของเด็กในท้อง แต่ลูกชายของเธอมั่นอกมั่นใจว่าป้องกันตลอด และไม่ได้เกิดขึ้นแค่กรณีเดียวจนเธอเองเริ่มปวดประสาท มีลูกชายหล่อแต่เอาไม่เลือก!

"ผมเนี่ยเป็นพวกป้องกันขั้นสุดยอด ไม่มีทางปล่อยให้ตัวเองพลาดหรอก"

"แล้วถ้าเกิดพลาดขึ้นมาล่ะ"

"ก็..." กันยักไหล่อย่างไม่แยแส "เอาออกไงครับ"

เพี้ยะ!

"โอ้ย! แม่มาตีแขนผมทำไม!!"

"ไอ้ลูกบ้านี่ ใจยักษ์ใจมารจริงๆ!"

"โถ่..ผมล้อเล่นน่ะ" กันล้มตัวลงไปกอดคนเป็นแม่ด้วยท่าทางออเซาะออดอ้อน "ไม่ต้องห่วงนะครับ ผมไม่มีทางทำใครท้องแน่นอน สบายใจได้"

กึก!

จู่ๆร่างสูงก็ชะงัก!

ใช่สิ! เมื่อคืนเขาไม่ได้ป้องกันนิ หวังว่าแค่ครั้งเดียวคงไม่พลาดนะ อีกอย่างเขากับผู้หญิงคนนั้นก็คงไม่มีทางกลับไปเจอกันอีกแล้ว

"เรื่องนั้นไม่ต้องห่วงหรอก เพราะตอนนี้แม่จ้างคนมาสอดส่องดูแลลูกแล้ว"

"โอ้ยยย ไม่เอาครับ..ผมไม่ชอบให้ใครมาตามจู้จี้จุกจิก คนเดิมก็ตามผมแจอย่างกะเป็นปลาท่องโก๋แหนะ"

"ไม่ทันแล้วแหละ เพราะแม่จ้างเธอคนนั้นเรียบร้อยแล้ว"

"เฮ้อ!" กันถอนหายใจพรืดใหญ่ หมดกันความเป็นส่วนตัว!!

"หนูน้ำหนาวออกมา!"

กันจิ๊ปากด้วยท่าทางหงุดหงิด แม่นะแม่ทำอะไรไม่ปรึกษาเลย เขาไม่ได้อยากได้คนรับใช้ส่วนตัวอะไรทั้งนั้น เขาอยากอยู่คนเดียว ดื่มกับเพื่อน ใช้ชีวิตแบบไม่ต้องมีใครมาตาม ไม่ต้องมีใครมาบังคับ

เจอฤทธิ์ของเขาเข้าไปรับรองอยู่ได้ไม่เกินสามวันแน่ๆ!!

ตึก~ ตึก!~

เสียงฝีเท้าเดินมาหยุดอยู่ด้านหลัง กันชักสีหน้าด้วยท่าทางหงุดหงิด กลัวลูกทำคนอื่นท้องถึงขั้นจ้างคนอื่นมาคุมเลยหรอ แม่นี่ชักจะไปกันใหญ่แล้วนะ!

"สวัสดีค่ะคุณหญิง"

"หนูน้ำหนาวนี่ลูกชายฉันเอง คนที่เธอต้องดูแลตั้งแต่หัวจรดเท้า"

"ค่ะ" น้ำหนาวปรายตามองร่างสูงซึ่งนั่งหันหลังให้ เธอเม้มปากเข้าหากัน เขาจะโกรธไหมนะ..ถ้ารู้ว่าเป็นเธอ

"หันไปคุยกับน้องเขาสิลูก"

"เหอะ!" กันพยักหน้าขึ้นลง "ก็ได้ครับคุณแม่"

พรึ่บ!!

O.O!!

"นะ..นี่เธอ!!!"