บทที่ 6 เขาคือผู้ชายคนแรก

"อู้ยยยย~" เปลือกตาบางกระตุกเมื่อความเจ็บแสบวิ่งพล่านทั่วร่างกาย มันเจ็บจนหญิงสาวต้องยกมือกุมท้องน้อยเอาไว้ ดวงตากลมโตค่อยๆเปิดขึ้น ทันทีที่ม่านตาปรับโฟกัสกับเพดานห้อง ความทรงจำก่อนหน้านี้ก็หลั่งไหลเข้ามา

พรึ่บ!!

น้ำหนาวดีดตัวลุกขึ้นอัตโนมัติก่อนปรายตามองไปยังข้างกาย ไร้ซึ่งเงาของผู้ชายคนนั้น รอยเลือด คราบน้ำสีขาวที่เปื้อนเลอะอยู่บนที่นอนบ่งบอกให้รู้ว่ามันไม่ใช่ฝันแต่มันคือความจริง เขาคนนั้นพรากความบริสุทธิ์ของเธอไปแล้ว!

"พี่กัน.." น้ำเสียงของน้ำหนาวเบาหวิว เธอใช้สองมือสัมผัสรอยเลือดเบาๆ ไม่เสียใจเลยที่เป็นเขา แต่เธอจะเสียใจมากกว่าหากเป็นคนอื่น

หนึ่งล้านบาทแลกกับความบริสุทธิ์ของเธอ

เขาจากไปโดยที่เธอไม่รู้ตัวว่าออกไปตอนไหน ทิ้งไว้แค่เพียงกลิ่นกายที่ยังคงติดบนที่นอน พร้อมคราบน้ำรักทิ้งไว้ให้ดูต่างหน้า

แหมะ~ แหมะ~

"ฮึก.." หยาดน้ำตารื้อขึ้นเต็มดวงตากลมโต เธอยกมือขึ้นปิดหน้าด้วยความรู้สึกเหมือนสูญเสียสิ่งล้ำค่าไป

ใช่! เธอเสียมันไปแล้ว เสียให้กับผู้ชายที่เธอเคยชอบ เธอรู้จักเขา รู้จักเป็นอย่างดี รู้จักแม้กระทั่งชื่อเสียงเรียงนามในขณะที่เขาไม่เคยรู้ด้วยซ้ำว่าเธอมีตัวตนอยู่บนโลกใบนี้

พรหมจรรย์ของเธอมีค่าถึงหนึ่งล้านบาทเชียวนะ!!

น้ำหนาวปาดน้ำตาออกจากใบหน้าอย่างลวกๆก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาสวมใส่ แล้วนั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อยอยู่ครู่หนึ่ง

เธอเลือกเกิดไม่ได้และก็เลือกที่จะเป็นไม่ได้เหมือนกัน จากนี้ไปชีวิตวัยรุ่นที่แสนสดใสคงต้องหมดลงเพราะนับตั้งแต่นี้เป็นต้นไป อาชีพค้าบริการได้เริ่มขึ้นในชีวิตของน้ำหนาวแล้ว!

กึกก~

น้ำหนาวถูกพาออกมายังตู้กระจกเหมือนเดิม เธอพยายามใช้ผมปิดบังร่องรอยบนเนื้อตัวเอาไว้ อย่างน้อยๆก็ใช้หนี้ให้แม่เลี้ยงหมดแล้ว!

น้ำหนาวปรายตามองไปยังเก้าอี้ตัวข้างๆ 'พี่เจนิส' ที่เธอรู้จักตอนเข้ามาอยู่ในตู้กระจกหายไปแล้ว ความหวังของเธอริบหรี่ลงเรื่อยๆ วันนี้ต้องรับแขกอีกกี่คนนะ แค่คนเดียวเธอก็เจ็บปวดจนเจียนตายแล้ว

ครืดดด~

"น้ำหนาวออกมา"

นั่นไงพูดยังไม่ทันขาดคำต้องออกไปรับแขกอีกแล้ว!

หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าลึกๆพรางเม้มปากจนเป็นเส้นตรง แขกคนต่อไปจะหน้าตาแบบไหนนะ หวังว่าคงจะไม่แก่จนไม่มีฟันเคี้ยวข้าวหรอกนะ น่าอดสูจริงๆน้ำหนาวเอ้ย!

"พี่เจนิส!!"

"ไง" เจนิสเดินเข้ามาทักทายพรางสำรวจร่างกายของน้ำหนาวพบว่ามันมีร่องรอยของการถูกกระทำชำเรา เจนิสหน้าซีดลงเพราะเธอมาช้าเกินไป "พี่ช่วยช้าเกินไปใช่ไหม"

"ไม่เป็นไรค่ะ" น้ำหนาวก้มหน้างุด จะช้าหรือเร็วก็ไม่สำคัญเพราะชะตามันกำหนดไว้แล้วว่าเธอต้องเป็นของเขา

"ไม่เป็นไรนะ" เจนิสกอดปลอบสาวน้อยหน้าใสรุ่นน้องที่เธอถูกชะตา เด็กคนนี้น่าสงสารมากโดนแม่เลี้ยงขายเพื่อใช้หนี้พนันแถมยังต้องไปบำเรอกามให้พวกแขกโรคจิตอีก "ถือว่าหลังจากนี้เรื่องราวร้ายๆมันผ่านไปแล้ว"

"ขอบคุณนะคะที่ช่วยหนู"

"ไม่เป็นไรหรอก พี่เองก็สงสารน้องเหมือนกัน"

"ถ้าไม่ได้พี่หนูคงแย่แน่ๆ" น้ำหนาวทำหน้าเศร้า เมื่อทราบจำนวนเงินที่เจนิสซื้อเธอออกมาจากตู้กระจก "ไว้หนูจะหาเงินมาคืนพี่นะคะ"

"ไม่เป็นไรๆ มันไม่ใช่เงินพี่หรอก เงินเอ่อ..เงินเพื่อนพี่น่ะ" เจนิสส่งสายตาให้ไทป์ ไทป์ยิ้มตอบเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร เพราะปกติไทป์จะไม่ค่อยพูดกับคนแปลกหน้า

"ขอบคุณนะคะพี่.."

"ไทป์ครับ"

"ไว้หนูจะทยอยหาเงินคืนนะคะ"

"มะ..ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวเพื่อนพี่เขาจะใช้แทน" ไทป์ปรายตามองเจนิสด้วยสายตาเชิงมีเลสนัย เจนิสหันมาถลึงตาใส่ก่อนหันไปยิ้มให้หญิงสาว

"ว่าแต่น้องชื่ออะไร"

"หนาวค่ะ"

"อ้อ น้องหนาว ชื่อเย็นดีนะ ฮ่า ฮ่า แล้วน้องหนาวจะกลับบ้านเลยมั้ย พวกพี่จะไปส่ง"

"..." น้ำหนาวเงียบมือของเธอประสานกันแน่นจนเหงื่อชุ่ม เธอไม่อยากกลับไปเพราะกลัวแม่เลี้ยงขายเธออีกรอบ! "หนูกลับไปตอนนี้ไม่ได้ค่ะ ถ้าหนูกลับไปแม่เลี้ยงต้องขายหนูอีกแน่ๆ ตอนนี้หนูอยากหางานทำค่ะ งานอะไรก็ได้เป็นแม่บ้านก็ได้ พี่พอแนะนำให้หน่อยได้ไหมคะ"

"..." เจนิสมองหญิงสาวพึ่งบรรลุนิติภาวะด้วยความเห็นอกเห็นใจ อยากช่วยนะที่บ้านของเธอมีแม่บ้านพอแล้วแต่ถ้าให้ไปอยู่บ้านไทป์คาดว่าจะไม่เวิร์ก กลัวมันจับน้องเขากิน "เออคือว่า.."

เจนิสสะกิดสีข้างไทป์ที่เอาแต่ยืนนิ่ง

"นี่ หางานช่วยน้องเขาสิ"

"หางานตอนตีสามเนี่ยนะ!"

"ก็นายไม่ได้เดือดร้อนไงนายมันจะไปรู้สึกอะไร"

"มึงจะเป็นแม่พระแต่ดูเวล่ำเวลาด้วย กูง่วง! ไล่ๆกลับบ้านไป!"

"น้องเขากลับบ้านไม่ได้ ไม่ได้ยินรึไง!"

"แล้วมันเกี่ยวอะไรกับกูอ่ะ เงินกูก็จ่ายให้แล้ว!"

"ไอ้ผู้ชายไม่มีหัวใจ! ไม่เห็นรึไงว่าคนอื่นเขากำลังเดือดร้อน! ยังมีความเป็นคนอยู่ไหม!" เจนิสด่าเบาๆแต่ใส่อารมณ์ เสียงดังไม่ได้ตรงนี้คนเยอะ

"เฮ้อ!" ไทป์เสยผมด้วยท่าทางหงุดหงิด "แม่งเอ้ย! วุ่นวายชิปหาย ที่บ้านไอ้กันประกาศรับสมัครแม่บ้าน"

"จริงหรอ"

"เออ!"

"..." เจนิสยิ้มออกมาด้วยความดีใจ ในที่สุดก็ช่วยน้องหนาวได้แล้ว "ที่บ้านของเพื่อนพี่กำลังรับสมัครแม่บ้านพอดี"

"จริงหรอ! ดีใจจัง"

"เดี๋ยวพี่พาไปสมัคร"

"ขอบคุณนะคะพี่คนสวย ว่าแต่เพื่อนพี่ชื่ออะไรหรอคะ"

"เพื่อนพี่ชื่อกัน ^^"