ตอนที่6 รางวัลคนชนะ

ถามว่าผมเจอเธอได้ยังไง?

ย้อนกลับไปเมื่อสองเดือนก่อน

ฟิ้ว....

ฤดูกาลแข่งขันสปอร์ตคาร์ในสนามที่ใหญ่ที่สุดในประเทศได้เริ่มต้นขึ้น มีผู้เข้าแข่งขันจากนานาประเทศเกือบร้อยบริษัทยกไม้เด็ดมาอวดในท้องสนามแห่งนี้ และผมก็เป็นหนึ่งในนั้น

“สปอร์ตคาร์จากบริษัทไลอ้อนเรดกำลังแซงอันดับสองขึ้นนำไปแล้วครับ”

“โหวววว”

เสียงนักพากย์พูดออกไมโครโฟนให้ผู้ชมในท้องสนามได้รับรู้ แล้วตามด้วยเสียงโห่ร้องไม่สบอารมณ์ เพราะบริษัทของผมไม่ค่อยมีชื่อเสียงสักเท่าไหร่ สู้บริษัทใหญ่ ๆ ระดับโลกไม่ได้หรอก แต่อีกเดี๋ยวพวกผู้ชมจะได้รู้ว่า ไอ้บริษัทเล็ก ๆ นี่แหละสามารถโค่นพวกยักษ์ใหญ่ได้สบาย

ฟิ้ว....

ความเร็วถูกตีตื้นขึ้นมาจากรถคันหลัง นั่นเป็นคนจากบริษัทไอ้โฮป พยายามจะแซงในโค้งสุดท้าย จังหวะที่กำลังเข้าโค้งหัวรถฝ่ายตรงข้ามกำลังจะเบียดมาชน ผมพยายามหักหลบและต้องชะลอความเร็ว ปล่อยให้มันแซงนำเป็นอันดับหนึ่งไปก่อน เสียงโห่ร้องกองเชียร์ดังไปทั้งสนาม ผู้ชมส่วนใหญ่ล้วนแต่มาเชียร์คนขับของมัน เพราะนั่นน่ะเป็นดาราดังที่ผันตัวมาขับรถแข่ง ผมให้คนสืบประวัติมาแล้ว ฝีมือก็ธรรมดา ไม่มีลูกเล่นอะไร ผิดกับผม...เห็นอายุน้อยกว่าแต่ผมน่ะเจนจัดสนามแข่งมานับไม่ถ้วน โดยเฉพาะสนามแห่งนี้ที่แข่งมาแล้วเกือบสิบรายการตลอดสองปีที่ผ่านมา

จังหวะที่กำลังขับทางตรง ผมมองผ่านกระจกหลัง เห็นรถคันสีน้ำเงินของบริษัทฝรั่งกำลังตีตื้นขึ้นมา ผมระบายยิ้มภายใต้หมวกกันน็อก ก่อนจะเปลี่ยนเกียร์แล้วเหยียบคันเร่งเพิ่มความเร็ว รถคันด้านหลังจี้ตามหลังมาติด ๆ นั่นคือสิ่งที่ผมอยากให้เป็น ส่วนไอ้คันด้านหน้าก็เร่งความเร็วหนีไปเรื่อย ๆ แต่คนอย่างไอ้กล้าไม่ปล่อยไปง่าย ๆ หรอก

วินาทีที่เหลืออีกเพียงสองกิโลเมตรจะถึงเส้นชัย ผมลดความเร็วล่อให้ไอ้คันหลังขึ้นแซง มันตกหลุมพรางอย่างไม่ต้องสงสัย เร่งสปีคความเร็วนำขึ้นไปเป็นอันดับสอง เสียงโห่ร้องก้องดังไปทั้งสนาม เพราะเจ้าของบริษัทเป็นยักษ์ใหญ่ แต่ผมไม่ปล่อยให้มันดีใจนาน...

เพราะพอมันแซงปุ๊บ ผมก็เหยียบคันเร่งจี้ท้ายมันติด ๆ ห่างเพียงแค่คืบก็จะชนท้าย และถ้าชนรับรองเลยว่าทั้งรถมันและรถผมต้องได้รับอุบัติเหตุออกจากการแข่งขันไปโดยปริยาย และด้วยเหตุนี้รถคันหน้าจึงรีบเหยียบเพิ่มความเร็ว ผมสังเกตว่าหัวรถของมันเริ่มจะส่ายไปมานิดหน่อย นั่นหมายความว่าคนขับควบคุมพวงมาลัยไปพร้อมกับมองกระจกหลังไปด้วย คงกลัวรถจะเสียหาย...และความกลัวนั่นแหละคือจุดอ่อน ผมระบายยิ้มชอบใจขับจี้เบียดตามมันติด ๆ จังหวะที่รถคันที่สองกำลังจะแซงคันแรกทางด้านขวา ผมก็เร่งความเร็วเบียดทางขวาของมันเช่นกัน พอหน้ารถตัวเองถึงบังโคนหลังคันด้านข้าง ผมก็หักพวงมาลัยชนเข้าไป กึก!! รถของมันเสียหลัก หน้ารถสะบัดเบี่ยงไปมา รถคันแรกกำลังจะเร่งความเร็วขับหนี แต่ไม่พ้น...เพราะหน้ารถของไอ้คันที่สองชนเข้ากลางลำคันที่หนึ่งไปเต็มแรง ปั้ง!!

เอี๊ยด!!

ทั้งสองคันเหยียบเบรกกะทันหัน ยางรถกับพื้นถนนเสียดสีกันก่อให้เกิดควันสีขาวคละคลุ้ง

เปรี้ยง!!

จากนั้นก็ตามด้วยเสียงชนสนั่น ก่อนจะมีเสียงเหล็กครูดไปกับพื้นถนน แล้วตามด้วยเสียง ตู้ม!!

รถคันแรกกลิ้งไปหลายตลบหลุดจากถนนไปบนสนามหญ้าข้างทาง ส่วนรถคันที่สองผลิกคว่ำอยู่บนพื้นถนนแล้วก็ระเบิด เปลวไฟพวยพุ่งขึ้นสู่กลางอากาศ คนขับไม่สามารถดีดตัวออกมาจากรถได้ ไม่ต้องบอกก็รู้มันโดนย่างสดตายสยองอยู่ในรถนั่นแหละ

เป็นภาพที่ผมเห็นทุกวินาที เพราะลดความเร็วเพื่อชมผลงานตัวเอง สะใจเป็นบ้า!! ถ้าวันนี้ไม่ชนะ อย่างน้อย ๆ ก็ได้ฆ่าคนแบบเนียน ๆ

รถคันสีแดงขับต่อผ่านหมอกควันสีเทาทะลุไปยังพื้นที่ว่าง เสียงโห่ร้องและปรบมือก้องไปทั้งสนาม แล้วผมก็ขับเข้าเส้นชัยไปอย่างง่ายดาย คว้าชัยชนะให้กับบริษัทเล็ก ๆ ที่ไม่มีชื่อเสียงให้เป็นที่รู้จักกันไปทั่ว

จอดรถในตำแหน่งจุดพักเรียบร้อย พวกเพื่อนและลูกน้องต่างวิ่งมาหาด้วยความดีใจ

“เยี่ยมว่ะไอ้กล้า มึงเก่งมาก พวกเราทำได้แล้ว” ไอ้แฟรงก์เป็นคนแรกที่เข้ามากอดคอผมแสดงความยินดีหน้าบานราวกับตัวเองเป็นคนขับ

“มึงกล้ามาก!! เอารถที่กูอุตส่าห์แต่งอย่างดีไปชน” ไอ้โป๊ยบ่นตามประสา ก็เพราะรถทั้งคันเป็นฝีมือมันคนเดียว ทุ่มแรงกายเพื่องานนี้โดยเฉพาะ

“ช่วยไม่ได้นี่ใคร กูไอ้กล้าเว้ย กล้าสมชื่อ” ผมส่งยิ้มปากกว้างให้เพื่อนขี้บ่น มันทำหน้าเอือมระอาส่ายศีรษะเบา ๆ ยืนเท้าสะเอว ก่อนจะสาวเท้าไปเดินดูรถโดยไม่บอกใคร

“แม่ง! มึงโหดมากไอ้กล้า กูไม่คิดเลยว่ามึงจะฆ่าคนในสนามได้” ไอ้ไอซ์คนพูดน้อย คราวนี้กลับเอ่ยประโยคยาวออกมาไม่สมเป็นมันสักนิด ไม่เข้าใจว่ามันชมหรือว่าบ่น แต่ผมขอคิดเป็นอย่างแรกก็แล้วกัน เพราะภาคภูมิใจในผลงานตัวเองมาก

ในวินาทีที่คนต่างรุมล้อม ก็มีเสียงใสแทรกขึ้นมา “ดีใจด้วยนะคะเฮียกล้า” เจ้าของเสียงเป็นพริตตี้สาวหน้าตาสะสวย อกอึ้ม บั้นท้ายงอนงาม ผมไม่เคยคุยกับเธอ เพิ่งจะเจอกันก่อนแข่ง แต่ไม่คิดว่าจะเป็นฝ่ายเข้ามาทักเอง เพียงแค่สบตาหญิงสาวสวย ผมก็รู้แล้วว่าเจ้าตัวอยากได้อะไร ส่วนไอ้แฟรงก์ก็ยืนแทงศอกใส่ผมใหญ่ สะกิดให้รู้ว่าขอร่วมด้วย แล้วแบบนี้จะปฏิเสธได้ไงกัน

“ไอ้ไอซ์ขึ้นไปรับรางวัลแทนกูด้วย”

“อะไรวะ ทำไมมึงไม่ไปเอง”

“กูมีอย่างอื่นต้องทำ” หันไปตอบพร้อมระบายยิ้มเจ้าเล่ห์ ก่อนจะหันไปส่งยิ้มที่คิดว่าหล่อที่สุดให้กับสาวตรงหน้า แล้วสืบเท้าไปยืนตรงหน้าเธอ

รางวัลสำหรับผู้ชนะไม่ใช่เพียงแค่ชื่อเสียงหรือถ้วยเกียรติยศ แต่มักจะมีหญิงสาวมาเกี่ยวข้องเสมอ คราวนี้ก็เช่นกัน...