5. สาวงามนามเมษา

“เมค่ะ” เธอหันมายิ้มขยี้ใจพร้อมกับตอบชื่อตัวเองออกมา

“...!” แต่กลับเป็นชื่อที่ทำให้เขาสะดุ้งด้วยความตกใจเหมือนถูกหลอกหลอน

“พรืดด!” อินทัชที่อยู่ด้านหลังขำออกมาอย่างสะใจเมื่อเห็นอาการของเขา

“มีอะไรหรือเปล่าคะ” คนสวยเอียงคอเล็กน้อยถามออกมาอย่างสงสัยกับท่าทางของพวกเขา

“เปล่าครับ แค่ชื่อเพราะจนพี่ตกใจ” ตกใจสิวะ ไม่รู้ช่วงนี้เป็นเชี้ยไรต้องพัวพันกับชื่อเมด้วย

ชื่อที่อยู่กับคนสองคนสองที่ช่างต่างกันราวฟ้ากับเหว

“จริงๆ ถ้ายังไม่สนิทชอบให้เรียกเมษา แต่กับพี่พรูฟจะยอมให้เรียกเมตั้งแต่แรกนะคะ” พูดพร้อมกับถือจานข้าวเดินออกไปด้วยรอยยิ้มที่ดึงดูดจนละสายตาไม่ได้

“ข้าวไอ้พรูฟ!” อินทัชเรียกสติเพื่อนที่เหลียวมองสาวจนไม่สนใจข้าว ไม่สนใจนักศึกษาที่รอคิวด้านหลัง

“เก็บเงินกับไอ้นี่นะครับ” พรูฟรีบหยิบจานข้าวแล้วก้าวยาวๆ ตามหลังสาวงามนามเมษาไปทันที “ดื่มน้ำอะไรครับ”

เสนอตัวบริการสาวสวยและทำเนียนวางจานข้าวตัวเองไว้ข้างจานข้าวของเธอ

ประกาศชัดว่าจะนั่งข้างน้องเมษาคนสวยของเขา

“เกรงใจจังเลยค่ะ” เงยหน้าขึ้นพูดพร้อมกับเปลือกตากระพริบอย่างเป็นธรรมชาติแต่แววตากลับดูเหมือนน้ำผึ้งเดือนเก้า

“เราสนิทกันแล้วไม่ใช่หรอ” ให้เรียกเมแล้ว

“.....” ยกยิ้มเย้ายวนให้คนหลงได้ง่ายๆ “น้ำเปล่าก็ได้ค่ะ”

“ครับ” ตอบรับอย่างสุภาพแล้วเดินไปซื้อน้ำให้กับสาวงามที่หมายปอง แสดงน้ำใจฝากเพื่อนของเธอด้วยก็แล้วกันเผื่อจะได้คะแนนเพิ่ม

“ขอบคุณนะคะ” เมื่อขวดน้ำวางตรงหน้าเธอและเผื่อไปถึงเพื่อน น้ำเสียงที่รื่นหูก็ดังขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มที่เหมือนโลกเปล่งประกายก็ส่งมาให้เขา

มองสบตาได้จนแทบไม่ต้องกินข้าวก็รู้สึกอิ่มไปแปดวันได้

“ด้วยความเต็มใจครับ” ตอบรับด้วยรอยยิ้มที่คิดว่าจะตกสาวให้หลงเสน่ห์ได้กลับไป

เหมือนจะได้ผลเมื่อเธอยิ้มหวานและหลบตาออกไปก่อน

“น้องเมย้ายมาจากไหนหรอครับ” หาเรื่องชวนคุยเพื่อทำความรู้จัก

“ภาคเหนือค่ะ” คำตอบทำให้เข้าใจว่าทำไมผิวถึงได้นวลเนียนเหมือนน้ำนมขนาดนี้

“แบบนี้อาจจะยังไม่คุ้นเคยกับกรุงเทพเท่าไหร่” ทำท่าทีเหมือนวิเคราะห์ “จะเป็นอะไรไหมถ้าพี่จะขอเบอร์ไว้ติดต่อ เผื่อน้องเมมีอะไรให้พี่ช่วยเหลือ”

“ถ้ามีจริงพี่พรูฟจะมีเวลาช่วยเหลือเมจริงหรอคะ” เอียงหัวถามเขากลับอย่างน่ารักน่าหลงใหล

“พี่ว่างมากครับ”

“ว่างในที่นี่หมายถึงโสดด้วยหรอคะ”

“เพราะโสดนั่นแหละครับถึงว่าง”

“ไม่น่าเชื่อเลยนะคะ” เชื่อพี่เถอะค่ะ ตอนนี้พี่โสดรอน้องจริงๆ

“รู้จักพี่มากกว่านี้จะรู้ว่าคำพูดพี่น่าเชื่อ”

“แค่กๆๆ” อินทัชกับนักรบสำลักไอออกมาอย่างเสแสร้ง

“ดูเหมือนเพื่อนพี่ไม่เห็นด้วยนะ” เมษาหันไปมองไอ้เพื่อนสองตัวของเขาแล้วหันมาถาม

“ถ้าทำให้น้องเมชื่อใจได้ใครก็ต้องอิจฉาไม่ใช่หรอครับ” บอกให้เธอรู้ว่าเพื่อนของเขากำลังเป็นเด็กขี้อิจฉา ทำตัวขี้แพ้เมื่อเขาได้คุยกับสาวงามอย่างเธอ

“ขนาดนั้นเลยหรอคะ”

“ยิ่งกว่านั้นอีกครับ” นี่ก็สุภาพเหลือเกิน

“หมาที่เห่าด่าน้องอีกเมอยู่ไหนวะ” อินทัชที่นั่งข้างเขาป้องหูกระซิบถามอย่างกวนตีน

น้องอีกเมแม่มันสิ

“คนนี้กูจริงจัง” หันกลับไปบอกมันให้เข้าใจ ว่าถ้าจีบคนนี้ได้พร้อมคบเป็นแฟนและพร้อมตัดใจจากอดีต

“แน่?”

“เออ” ยืนยันอย่างหนักแน่น ให้รู้ว่าไม่เหมือนกับสาวๆ ที่ผ่านมา

แม้จะน่าเสียดายไปหน่อยที่ดันมีชื่อเสียงเรียงนามเหมือนกับอีกคนที่ห้อง แต่พอเป็นเธอคนนี้กลับไพเราะน่าฟัง

เรียกแล้วไม่หลอนนึกถึงหน้าเมษาหลานสุดรักของแม่เขาแน่

“.....” อินทัชเห็นแบบนั้นก็ไหวไหล่เป็นอันรับรู้ เห็นดีเห็นงามหากเพื่อนจะลืมคนเก่าแล้วเริ่มใหม่

“ว่าแต่ สะดวกให้เบอร์พี่ไหมครับ” ถามในสิ่งที่ยังไม่ได้ ไม่มีทางจะพลาดให้เรื่องไหลจนลืมขอเด็ดขาด

“ได้สิคะ เมพึ่งย้ายมาคงจะดีไม่น้อยถ้ามีคนพื้นที่คอยแนะนำ” รอยยิ้มของเธอมันกระชากหัวใจของเขาทุกรอบ ยื่นโทรศัพท์ให้กับเธอกดเบอร์อย่างไม่เสียเวลา

กดโทรออกไปเป็นการสะกิดทิ้งเบอร์ตัวเองไว้ให้อีกฝ่ายอย่างที่ควร

“นั่นเบอร์พี่ ไม่ว่าจะมีเรื่องอะไรโทรหาพี่ได้ตลอดนะครับ” ย้ำเตือนออกไปอีกครั้งเพื่อให้รู้ว่าเขาจะรอรับสายเธออยู่เสมอ

“ถ้าเมโทรจริงไม่รับนี่น้อยใจนะ”

“ถ้าพี่ทำให้น้องเมน้อยใจ พี่พร้อมรับโทษจากน้องเมครับ” รับโทษแบบไหนก็แล้วแต่เธอจะบัญชามาได้เลย เขาพร้อมทั้งตัวและหัวใจ

“รุกแรงแบบนี้น่ากลัวจัง” พูดออกมาทั้งที่แววตากลับมองเขาเป็นประกาย “น่ากลัวว่าจะเจ้าชู้”

“ถามใครดูก็ได้ครับ” อย่าถามนะ กูท้าเอาหล่อและความน่าเชื่อถือไปงั้นแหละ

“ไม่ถามหรอกค่ะ ทำความรู้จักเองน่าจะดีกว่า” ดีกว่าอยู่แล้วสิ อยากรู้จักแค่ไหนลึกเท่าไหร่ก็ไม่มีปัญหา

นั่งจีบสาวต่ออีกสักพักเธอก็ขอตัวไปเข้าเรียน เขาได้แต่มองตามด้วยความเสียดายที่คุยกันไม่ถึงชั่วโมง

“สายตามึงพร้อมลากเข้าห้องเลยนะ” อินทัชว่าให้เพื่อนทันทีที่สาวๆ ไปกันแล้ว

“ถ้าเธอพร้อมกูไม่เกี่ยง” ไม่ปฏิเสธเลยสักนิด “แต่กับคนนี้จะรอให้เธอพร้อมเอง”

ก็บอกแล้วว่าคุยกันได้คบแน่นอน เพราะตอนนี้ทุกอย่างผ่านหมด รอแค่นิสัยเล็กๆ น้อยๆ ที่จะมาช่วยตัดสินอีกที

“แล้วเรื่องน้องอีกเมว่ายังไง”

“น้องอีกเมพ่อง!” จากที่กำลังมองของสวยงามที่ไกลแค่ไหนก็ยังน่ามอง ต้องมาหงุดหงิดกับน้องอีกเมจากปากไอ้เพื่อนตัวดี

“จริงจังกับน้องเมคนสวย กล้าคั่วสาว?” นักรบเหมือนถามแต่ขู่ในตัว

“เอาหน่า ยังไม่ได้คบสักหน่อย” ลังเลครู่หนึ่งก่อนจะยืนยันแผนเดิมออกไป “ยังไงก็ขอแค่ทำให้น้องอีกเมของไอ้อินออกจากห้องกูให้ได้”

เพราะถ้าได้คบกับน้องเมษาคนสวยเมื่อไหร่ เขาจะพาเธอเข้าออกคอนโดได้อย่างสะดวก หรืออาจจะพาย้ายไปอยู่ด้วยกันเหมือนแฟนคนก่อนหน้าถ้าเธอเต็มใจ