ตอนที่ 5 งานเลี้ยงน้ำชา

ตอนที่ 5

งานเลี้ยงน้ำชา

หลังจากยืนมองเหตุการณ์อยู่ริมระเบียงมาตลอด พอเห็นว่าหญิงงามทั้งรูปร่างและหน้าตา กำลังจะถูกพี่สาวลงมือทำร้าย หยางหงเจินก็ทนไม่ไหว รีบใช้วิชาตัวเบากระโจนลงมาจากชั้นสอง ขวางกั้นไม่ให้หญิงใจร้ายเข้ามาทำอันตรายหญิงสาวผู้อ่อนแอและบอบบางได้

“ขอบคุณคุณชายที่ช่วยเหลือ” แววตาคู่งามสั่นระริกเต็มไปด้วยความหวาดหวั่น ก่อนจะโน้มตัวลงไปประคองสาวใช้คนสนิทให้ลุกขึ้นมา จากนั้นก็พากันยืนตัวสั่นหลบอยู่ด้านหลังของชายหนุ่มที่ยื่นมือมาช่วยเหลือ

หยางหงเจินเห็นท่าทางหวาดกลัวของหญิงสาวตรงหน้า ก็เกิดความไม่พอใจในตัวหญิงสาวอีกคน บวกกับข่าวลือที่ได้ฟัง เขาหันขวับกลับมาเผชิญหน้ากับอีกฝ่าย จ้องมองใบหน้างามราวสวรรค์สรรค์สร้างตาเขม็ง

“เกิดมาข้าไม่เคยพบสตรีนางใด จะใจร้าย มีจิตใจโหดเหี้ยมอย่างเจ้าเลย น้องสาวของเจ้ายังไม่ทันจะทำอะไร เจ้าก็ลงมือเสียแล้ว”

เฟิงลี่ฉีเห็นคุณชายหยางต่อว่าพี่สาวของตน ก็รีบพูดแก้ต่างขึ้นมา “คุณชายอย่าตำหนิพี่หญิงเลยเจ้าค่ะ เป็นข้าที่ผิดเอง ไปกวนใจพี่หญิงเข้า”

หยางหงเจินได้ฟังคำแก้ต่างแทนพี่สาว เขายิ่งรู้สึกไม่ชอบใจในตัวหญิงสาวตรงหน้ามากขึ้นไปอีก “เห็นหรือไม่ ว่าน้องสาวของเจ้ารักและดีกับเจ้ามากขนาดไหน”

“ข้า...มันไม่ใช่อย่างที่ท่านเห็น”

เฟิงลี่เยียน เจ็บแปลบบริเวณหน้าอกซ้าย ที่บุรุษซึ่งนางแอบหมายปองเขามาเนิ่นนานเข้าใจตนเองผิด พยายามจะกล่าวแก้ต่างให้ตนเอง แต่คนตัวสูงกว่ากลับไม่คิดจะฟังคำแก้ต่างของนางเลย เขาหันไปชวนน้องสาว แล้วพากันเดินหนีห่างออกไป นางจึงคิดจะตามไปพูดอธิบายให้เขาได้รู้ความจริง

“คุณหนู อย่าตามไปเลยเจ้าค่ะ พวกเรารีบกลับจวนกันดีกว่า” ชิงชิงรีบเข้ามาขวาง แค่นี้สายตาที่มองมาทางคุณหนูต่างก็มองไปในทางไม่ดีแล้ว ขืนปล่อยให้วิ่งตามผู้ชายไปอีก เกรงว่าคงเสื่อมเสียไปมากกว่านี้แน่

ตอนแรกเฟิงลี่เยียนก็จะไม่ฟัง แต่เห็นสายตาเว้าวอนของคนเพียงคนเดียวที่หวังดีกับนางในยามนี้ จึงจำต้องข่มอารมณ์ ล้มเลิกความคิดที่จะตามชายหนุ่มไป แต่ยังไม่กลับจวนในทันที เพราะต้องไปหาซื้อทาสที่มีนิสัยไว้ใจได้ไปคอยรับใช้ที่จวนก่อน...

ทางด้านหยางหงเจิน เดินนำคุณหนูรองเฟิงเดินมายังจุดที่รถม้าของตนเองจอดอยู่ ก็ผายมือเชื้อเชิญให้หญิงสาวขึ้นไปบนรถม้าของเขา

“มาเถิด ข้าจะไปส่งแม่นางเอง”

เฟิงลี่ฉีก้มหน้าไม่กล้าสู้สายตาคมเข้ม ยอบกายลงท่าทางอ่อนช้อยงดงาม “ขอบคุณคุณชายเจ้าค่ะ ข้าเกรงใจ ข้ากลับเองได้เจ้าค่ะ”

“อย่าได้เกรงใจเลยนะ ข้าแค่อยากรู้จักแม่นางให้มากกว่านี้”

“คุณชาย” คราวนี้ร่างบางยอมแหงนหน้าขึ้นสูง สายตาสบประสานกับดวงตาคมเข้ม หัวใจสั่นสะท้านด้วยรู้สึกขวยเขิน ก่อนจะยอมขึ้นไปบนรถม้าของคุณชายตระกูลหยาง พร้อมกับสาวใช้คนสนิท โดยมีเจ้าของรถม้าตามเข้าไปทีหลัง กว่ารถม้าจะเคลื่อนถึงจวนสกุลเฟิง ทั้งสองก็สร้างความสนิทสนมในเวลาอันรวดเร็ว

ความสนิทสนมนี้ทำให้สกุลเฟิงได้รับเทียบเชิญจากจวนสกุลหยางเป็นครั้งแรก ด้วยหลงฮูหยินเองก็จัดงานเลี้ยงน้ำชาขึ้นเป็นครั้งแรกเช่นเดียวกันกัน

ตอนแรกเซินฮูหยินไม่คิดจะพาบุตรสาวคนโตไปด้วย เพราะอยากให้บุตรสาวของตนเองโดดเด่นเพียงคนเดียว แต่บังเอิญเฟิงลี่เยียนรู้เรื่องนี้เข้า เลยมาข่มขู่ หากนางไม่ยอมให้ลูกเลี้ยงไปด้วย อีกฝ่ายจะเขียนจดหมายส่งไปชายแดน นางเลยจำต้องยอม

ค่ำคืนของงานเลี้ยงมาถึง รถม้าคันใหญ่ของสกุลเฟิงจอดเทียบหน้าประตูจวนสกุลหยาง ก่อนที่เซินฮูหยินจะลงจากรถม้าเป็นลำดับแรก ตามมาด้วยบุตรสาวทั้งสอง ก่อนจะเข้างาน นางไม่วายหันมากำชับลูกเลี้ยงด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

“คืนนี้มีผู้คนหลากหลายตระกูล หวังว่าเจ้าจะไม่สร้างเรื่องขายหน้ามาให้ตระกูลเฟิงอีก”

เฟิงลี่เยียนหาได้สนใจฟังคำเตือนของแม่เลี้ยงไม่ เพราะสาเหตุที่นางมาที่นี่ ไม่ใช่เพื่อคบค้าสมาคมกับคุณหนูจากจวนอื่น ๆ นางตั้งใจจะมาพบหน้าคนเพียงคนเดียวเท่านั้น

ทั้งสามเดินเข้าไปภายในงาน โดยการนำของบ่าวในจวนหยาง ตรงไปยังโถงรับรองก่อนเป็นอันดับแรก เพื่อทักทายประมุขของจวนที่จัดงานเลี้ยงน้ำชา บรรดาฮูหยินจวนต่าง ๆ กำลังนั่งล้อมโต๊ะตัวยาวอยู่ หลังจากคุณหนูทั้งสอง ทำความเคารพหลงฮูหยินแล้ว ก็อนุญาตให้แยกตัวออกมานอกจวน จะได้ไปรวมกลุ่มกับบรรดาคุณหนูทั้งหลาย ที่นั่งพูดคุยกันอยู่

ภายในโถงรับรอง จึงมีเพียงเซินฮูหยินที่เดินไปทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้ที่เว้นว่างเอาไว้ จากนั้นบทสนทนาระหว่างเหล่าฮูหยินก็เริ่มขึ้น ส่วนมากจะคุยโวโอ้อวดความสามารถของบุตรสาวของตนให้หลงฮูหยินฟัง ด้วยต่างก็หวังว่าจะได้เกี่ยวดองกับตระกูลหยาง

ก่อนจะมีฮูหยินจากจวนหนึ่ง ที่รับเงินมาจากเซินฮูหยินก่อนจะมาร่วมงานแล้ว เป็นฝ่ายกล่าวเยินยอบุตรสาวของเซินฮูหยินขึ้นมา

“ข้าบังเอิญได้พบกับบุตรสาวคนเล็กของท่าน ความงามนี้ไม่ผิดกับท่านสมัยสาว ๆ เลยทีเดียว กิริยามารยาทก็อ่อนหวาน ดูก็รู้ว่าได้รับการอบรมมาอย่างดี ต่างจากพี่สาวลิบลับ รายนั้นต่างกันราวกับฟ้ากับเหวเลย”

แล้วฮูหยินจวนต่าง ๆ ก็เริ่มซุบซิบถึงข่าวลือที่ได้ยินในวันนี้ เซินฮูหยินลอบยิ้มในใจ รับรองว่าหลงฮูหยินได้ฟังชื่อเสียงในด้านลบของลูกเลี้ยง ย่อมไม่มีทางอยากได้นางเข้ามาเป็นลูกสะใภ้แน่ ต่างจากฉีเอ๋อร์ของนาง ที่หนทางเข้าสู่จวนหยางช่างสว่างไสว

‘หลงชิงเหมย’ วางถ้วยชาลงบนโต๊ะเสียงดัง เสียงพูดคุยถึงเรื่องความร้ายกาจของคุณหนูใหญ่เฟิงจึงเงียบเสียงลง ก่อนประมุขของจวนจะกล่าวคำที่ทำให้ทั้งโต๊ะไม่หยิบยกเรื่องนี้ขึ้นมาพูดอีก

“ข่าวลือก็เป็นเพียงข่าวลือ ที่ไม่รู้ว่าผ่านการปรุงแต่งไปจากเดิมมากแค่ไหน หากไม่ได้สัมผัสหรือเห็นกับตาก็อย่านำมาพูดต่อ ๆ กันเลย หรือบางทีสิ่งที่เห็นอาจจะไม่ใช่อย่างที่คิดก็ได้”

“จริงอย่างที่หลงฮูหยินพูด พวกเราเปลี่ยนไปพูดเรื่องอื่นกันดีกว่า”

เซินลี่หงยิ้มเจื่อน รีบพูดเพื่อเอาใจเจ้าของงาน ทั้ง ๆ ที่ภายในใจปั่นป่วน ดูเหมือนว่าหลงฮูหยินไม่ใช่คนที่จะถูกชักจูงโดยง่าย และแววตาคู่นั้นที่จ้องมองมาทางนาง เป็นแววตาที่เหมือนจะอ่านความคิดอ่านของนางอย่างทะลุปรุโปร่ง...

ด้านเฟิงลี่เยียน หลังจากออกมาจากโถงรับรอง ก็ไม่ได้เดินไปรวมกลุ่มกับคุณหนูจวนต่าง ๆ ที่นั่งดื่มชากินขนม แล้วพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน คงจะมีเพียงแต่น้องสาวของนางเท่านั้น ที่เดินเข้าไปแล้วคุณหนูพวกนั้นก็ให้การต้อนรับเป็นอย่างดี

นางไม่สนใจว่าน้องสาวจะพูดอะไรกับคุณหนูพวกนั้นบ้าง สนใจแค่กวาดสายตามองหาเป้าหมายที่ทำให้นางตั้งใจมาร่วมงานเลี้ยง จนพบว่าเขากำลังนั่งพูดคุยกับบรรดาสหายของเขา นางจึงยืนเฝ้ารออยู่แบบนั้น

กระทั่งเห็นเขาปลีกตัวเดินออกจากกลุ่มมา เข้าไปในสวน นางจึงเดินนำสาวใช้แอบตามเขาไป จากนั้นก็หามุมแอบซ่อนตัวอยู่ในสวน เฝ้ารอจนชายหนุ่มเดินกลับมา นางจึงแสร้งเดินออกจากที่ซ่อนเดินชนกระแทกเขา ทำให้ร่างสมส่วนซวนเซเสียหลักจะล้ม

หยางหงเจินเองก็ตกใจไม่คิดว่าในสวนส่วนที่ไม่ได้จัดงาน จะมีใครอื่นอยู่ด้วย เมื่อมีคนมาเดินชนตนเองแล้วตั้งท่าจะล้ม ด้วยสัญชาตญาณจึงรีบคว้าเอวของคนที่เดินมาชนเอาไว้ ช่วยไม่ให้อีกฝ่ายล้มลงไปกองกับพื้น

“ขออภัยด้วย...”

ยังพูดไม่ทันจบ เขาก็มองเห็นใบหน้าของคนที่เขาประคองเอวคอดกิ่วเอาไว้อย่างชัดเจน เท่านั้นแหละมือที่โอบรอบเอวรีบปล่อยตัวของหญิงสาวทันที จนร่างของอีกฝ่ายเสียหลักล้มก้นจ้ำเบ้ากระแทกพื้น

“โอ๊ย!...คุณชายท่านจะปล่อยข้าทำไม ข้าเจ็บนะ”

“นี้เป็นแผนของเจ้าใช่หรือไม่ น่ารังเกียจยิ่งนัก”

พอเห็นว่าเป็นหญิงสาว หยางหงเจินก็คิดไปในทางที่ว่า นี้ไม่ใช่เหตุบังเอิญแน่ ๆ ต้องเป็นแผนการของหญิงสาวที่จะเข้าหาเขา เลยรีบปล่อยร่างอีกฝ่ายอย่างไม่ไยดี...