บทที่ 5

รถม้าที่งามวิจิตรออกจากวังหลวงเมื่อยามเฉิน มู่หนานหนานได้รับเกียรติอย่างมากที่ได้นั่งรถม้าคันเดียวกันกับฝ่าบาทอย่างอวี้ฉีผู้หื่นราคะ มือหนาใหญ่ของชายหนุ่มผู้นี้ช่างไม่อยู่เป็นสุขเอาเสียเลย

แหย่เข้าไปภายใต้กระโปรงสีเรียบของมู่หนานหนานใบหน้างามปรายตามองคนไร้ยางอายเยี่ยงอวี้ฉี น้ำรักสีขาวขุ่นติดนิ้วมือของอวี้ฉีออกมา

"ท่านมันลามกเสียจริง" นางอดที่จะว่าเขามิได้ มุมปากหนายกยิ้มขึ้นให้กับท่าทีที่งดงามของมู่หนานหนาน

แม้ว่านางจะโกรธเขา แต่ว่านางก็ยังคงงดงามเสมอ 

"คนงาม อยู่นิ่ง ๆ ถ่างขาออกกว้าง ๆ"

มู่หนานหนานถลึงตาใส่เขา แต่ก็ยอมถนกระโปรงขึ้นเเล้วถ่างขาออกกว้าง ๆ ให้เขาใช้นิ้วเสียบอย่างลึก ๆ ชายหนุ่มทำสีหน้าอย่างเคลิ้มเมื่อได้สัมผัสกับร่องงามที่ชุ่มไปด้วยน้ำเมือก

"อือ อ้า อือ" มู่หนานหนานอดมิได้ที่จะครางออกมาอย่างไม่เป็นภาษา นางเสียวนักแค่นิ้วมือไม่กี่นิ้วน้ำรักสีขาวขุ่นไหลออกมาจากร่องงามอย่างไม่ขาดสาย

"คนงามเจ้าน้ำเถอะเสียจริง เมื่อคืนข้ารีดให้เจ้าออกไม่หมดกระมัง" กล่าวจบอวี้ฉีดึงกางเกงสีขาวบางของนางออกมาเเล้วถ่างงามออกกว้าง กลีบบุปผาอ้าเเย้มออกมาราวกับว่ารับเเสงสุริยันยามเช้าให้สดใส น้ำหมอกไหลเยิ้ม ส่งกลิ่นหอมอบอวลเต็มไปด้วยความเสน่หาเย้ายวนใจ

ปลายลิ้นหนาเลียที่ร่องงามไปมาไม่หยุด หญิงสาวพลันเสียวจนฉี่จะราดอยู่เเล้วยิ่งเขาเลียตรงเมล็ดทับทิมสีแดงระเรื่อ นางพลันขนลุกเหลือเกิน

"อ้า อ้า อวี้ฉี ข้าไม่ไหวเเล้ว" ใบหน้างามหลับตาเอ่ยด้วยเสียงกระเส้า 

นางจะเสร็จด้วยปากของเขาอย่างนั้นรึ ทำให้เขาดูดเเรง ๆ น้ำสีเหลืองไหลออกมาพุ่งเต็มหน้าเขา หญิงสาวถอนหายใจอย่างเเรงรู้สึกผ่อนคลายมาก

"เจ้าฉีใส่หน้าข้า"

"ข้าขอโทษ"

นางกลั้นไม่ไหวจริง ๆ หญิงสารเลว แต่ทว่าอวี้ฉียังก้มเลียที่ร่องงามต่อ เขาชอบยิ่งนัก รถม้าเดินทางอย่างขรุขระเสียจริง ทำให้เขานั้นอารมณ์เสียมาก 

แต่ทว่าเขาก็ไม่สนใจ เปลี่ยนที่กับนางดีกว่า ให้มู่หนานหนานเป็นฝ่ายนั่งข้างล่างบ้าง เพราะนางสำเร็จไปแล้วหนึ่งน้ำ

หญิงมองลำดุ้นที่ใหญ่ยาวตาจนมันวาว นางขบริมฝีปากไว้แน่น นางต้องเลียและอมดูดเจ้าเเท่งนี้จริง ๆ รึ มู่หนานหนานพลันกลืนน้ำลายลงคอ

ลิ้นงามเลียที่ลำดุ้นปลายของมันจนไปถึงต้นโคน กลิ่นความหวานโชยออกมา ยิ่งกระตุ้นให้นางเลียอย่างร้อนแรง ชายหนุ่มทำหน้าอย่างมีความเคลิ้ม สนมแต่ละคนก็ทำเยี่ยงนี้ให้เขามาก่อน แต่ไม่เร่าร้อนเท่ามู่หนานหนาน ช่างเป็นเทพธิดาที่มีพรสวรรค์ยิ่งนัก

น้ำเมือกออกมาจากปลายลำเอ็นทีละหยดทีละหยด มือเรียวงามชักมันมาอย่างไม่รังเกียจ 

ยิ่งชักดึงแรง ๆ น้ำรักสีขาวขุ่นก็พุ่งออกมา ใบหน้างามรับกับน้ำรักเข้าพอดี น้ำเมือกไหลเยิ้มเป็นทางลงมา หญิงสาวเลียริมฝีปาก 

อวี้ฉีแตกเเล้วสบายใจยิ่งนัก

แต่ทว่าความหื่นกระหายของเขาไม่ได้หยุดเพียงเท่านี้

เขาจับร่างงามขึ้นมาทับลำดุ้นที่ตั้งชูชันราวกับหุบเขาเหลียงซานในยุทธภพ

หญิงสาวได้รับรู้ถึงความใหญ่ยาวที่แทงเข้าไปลิ้นถึงกับจุกปากขึ้นมาทันที

มันใหญ่คับเเน่นในรู จนเจ็บปวด มือหนาใหญ่จับเอวบางให้โยกไปมา

พับ พับ พับ พับ

พับ พับ พับ พับ

"อ้า อ้าข้าเจ็บ"

"แน่นรูเจ้าหรือไม่คนงาม" อวี้ฉีไม่พูดเปล่า ขบติ่งหูหญิงสาวอย่างร้อนแรง

"อ้า อ้า อื้อ อื้อ" นางจะขาดใจตายอยู่เเล้ว ของใหญ่ขนาดนี้ ฆ่านางให้ตายตรงนี้เสียดีกว่า

ยิ่งเขาจับนางกระแทกเเรง ๆ นางยิ่งไปถึงจุดสุดยอดอย่างมาก น้ำเมือกสีขาวขุ่นพลันไหลออกมาจำนวนมาก

มันช่างสุดยอดเหลือเกิน

ลำดุ้นใหญ่และยาวกระแทกได้ไม่นาน ก็ปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นออกมาส่งกลิ่นหอมอบอวลไปทั่วรถม้า

ทั้งสองคนแต่งกายเสร็จในรถม้า สารถีจอดรถม้าตรงสถานที่จัดงานล่าสัตว์คือป่านอกเมือง

"ฝ่าบาทถึงเเล้วพ่ะย่ะค่ะ" เกากงกงที่อยู่นอกรถม้างามวิจิตรเอ่ยรายงานนายเหนือหัว

มู่หนานหนานเดินตามชายหนุ่มลงจสกรถม้า เกากงกงคิดว่าภายในรถม้าต้องเกิดบทราคะที่ร้อนเเรงขึ้นมาอย่างแน่นอน

ดูจากฉลองพระองค์สีเหลืองทองที่ยับยู่ยี่ของฝ่าบาท อีกทั้งชุดแม่นางมู่มีน้ำเหลวเปื้อนที่ชายกระโปรง

ทุกคนต่างหลีกทางให้อวี้ฉีเดินไปก่อน มู่หนานหนานพลันได้อาศัยบารมีเขาไปด้วย นางเดินตามหลังชายหนุ่มไม่ห่าง

จากนั้นมุ่งหน้าไปที่ลานเปิดงานล่าสัตว์ อวี้ฉีคว้าร่างบางมานั่งข้าง ๆ ท่ามกลางสายตาที่อิจฉาของเหล่าฮองเฮาเเละนางสนมนับสิบ

ขุนนางและข้าราชบริวาร ต่างถวายพระพรฮ่องเต้ที่มาเปิดงานล่าสัตว์ในครั้งนี้ เมื่ออวี้ฉีกล่าวจบ เสียงประทัดดังขึ้นบ่งบอกว่า งานล่าสัตว์ได้เริ่มชึ้นเเล้ว

หญิงสาวมองหน้าชายหนุ่มที่ยิ้มให้นาง

"เจ้าอยากไปล่าสัตว์ไหมเล่า"

"ข้าอยากไปเดินชมธรรมชาติ"

"เกากงกงเตรียมม้า"

"ฝ่าบาทมิได้นะเพคะ มันอันตรายเกินไป"  ฮองเฮาต่างคัดคัก เหล่านางสนมเห็นด้วยกับฮองเฮา สตรีนางนี้ มีดีอันใด ทำให้ฝ่าบาทต้องมาเอาใจ ช่างน่าเจ็บใจนัก มู่หนานหนานรับรู้ถึงเเววตาริษยา ที่พวกนางแต่ละคนส่งมาให้ มันช่างน่าขนลุกเสียจริง