บทที่ 6

อวี้ฉีไม่สนใจเหล่านางสนมพวกนั้นเขาจับมือมู่หนานหนาน ขึ้นม้าที่เกากงกงหามาให้ ร่างบางถูกจับนั่งด้านหน้า ชายหนุ่มถึงบังเหียนม้าไป แล้วห้อตะบึงออกไป เหล่าทหารกล้าตามไปจำนวนยี่สิบคน

สายตาสนมเสิ่นเเละหยวนฮองเฮามีความรังเกียจมู่หนานหนานอย่างเต็มที่ คอยดูเถอะอย่าให้ฝ่าบาทเผลอเเล้วกัน พวกนางจะฉีกเนื้อนังแพศยาออกเป็นชิ้น ๆ เลยก็ว่าได้

ภายในป่าไผ่บนหุบเขา มีเพียงอวี้ฉีกับมู่หนานหนานที่เดินมาด้วยกัน คนหนึ่งเดินนำหน้า คนหนึ่งเดินจูงม้า เพราะอวี้ฉีไล่ทหารไปหมดแล้ว 

"หนานหนาน เจ้าจะยอมเป็นกุ้ยเฟยข้าหรือไม่" อยู่ในล่าสัตว์แท้ ๆ เหตุใดต้องถามเรื่องใต้สะดือด้วยเล่า

"ข้ายอถามท่านอย่างหนึ่งได้หรือไม่ เหตุใดท่านต้องให้หงเฟยร่วมรักกับข้าเเละท่าน"

นางมองเข้าไปในเเววตาเจ้าเล่ห์อย่างต้องการคำตอบ การมีอะไรกับบุรุษพร้อมกันถึงสองคนทำให้นางถึงกับรังเกียจตัวเองก็ว่าได้

อวี้ฉีชอบเพราะมันตื่นเต้นเเละเร้าใจ เขาเป็นผู่ปกครองใต้หล้านี้ มีเหตุใดอันใดที่จะเป็นไปไม่ได้เล่า

"ข้าชอบ" คำตอบของเขาทำให้นาง มองบุรุษตรงหน้าเป็นคนโรคจิตเสียเเล้วล่ะ

"โรคจิต!!!"

หญิงสาวหันหน้าไปทางอื่น ชายหนุ่มผูกม้าไว้กับต้นไม้ใหญ่เเล้วเดินตามหลังคนงาม

"ข้าชอบแบบนี้ นางสนมและฮองเฮา ต่างโดนกระทำเยี่ยงนี้ทุกคน"

นี่เขาสมองมีปัญหาเเล้วกระมัง

"ท่านให้คนอื่นมานอนกับหญิงของท่าน ท่านบ้าไปแล้ว"

"คนอื่นที่ไหน หงเฟยเป็นลูกของเสด็จพ่อข้าเช่นกัน แต่เสด็จพ่อไม่ยอมรับ จึงเลี้ยงเขาไว้ในวัดแห่งหนึ่ง พระมารดาข้าสงสารจึงเลี้ยงหงเฟยไว้ หงเฟยเปรียบเสมือนพระอนุชาของข้า"

"ข้าไม่มีทางเป็นกุ้ยเฟยท่านเป็นอันขาด"

หญิงสาวไม่สนใจเขานางเดินไปข้างหน้า มองทิวทัศน์ที่งดงามของป่าไม้ที่ร่มรื่น

ร่างบางเหยียบกิ่งไม้จากนั้นร่วงลงไปในบ่อดัดสัตว์ของนายพราน อวี้ฉีกระโดดลงไปพร้อมนาง ชายหนุ่มเอาตัวรับนางไว้

มู่หนานหนานมองเขาด้วยความเสน่หา ความจริงเจ้าฝ่าบาทสมองสุนัขก็มีความเป็นห่วงนางไม่น้อย

"ข้าขอโทษ" นางรีบลุกออกจากตัวของอวี้ฉีทันมี หญิงสาวปรายตามองหลุมนี้มีขนาดกว้าง เเย่เเล้ว เเล้วจะขึ้นไปได้อย่างไร สูงขนาดนี้

ชายหนุ่มว่าจะลุกขึ้นแต่เขาต้องร้องโอยออกมาเพราะความปวดหลัง

มู่หนานหนานมองเขาด้วยความเป็นห่วง

"ท่านนั่งเถอะ" นางทับเขาขนาดนั้น กระดูกไม่หักแล้วรึ

อวี่ฉีนั่งพิงผนัง 

"เจ้าไม่ต้องห่วงหรอก เรียกหงเฟยมาเขาก็มาเเล้ว"

อวี้ฉีตะโกนเรียกหงเฟย ชั่วพริบตาเดียวหงเฟยลงมาประจักษ์ตรงหน้า มู่หนานหนาน

ชายหนุ่มในชุดสีดำ ใบหน้าหล่อเหลาเหลือเกิน มู่หนานหนานมองหน้าหงเฟยชัด ๆ คล้ายกับอวี้ฉีมาก

"พาข้าขึ้นไปเถอะ"

มู่หนานหนานอยากขึ้นไปข้างบนมาก นางไม่ชอบอยู่ในที่แคบ ๆ 

"จะรีบไปไหน" อวี้ฉีผู้ราคะ มุมปากเต็มไปด้วยรอยยิ้มราคะ

ยังไม่ทันที่นางจะตั้งตัว ชายชั่วอย่างอวี้ฉีนั้นรวบตัวนางเข้ามาในอ้อมอกเเล้วจุมพิตอย่างเร่าร้อน หงเฟยทำหน้าอย่างเบื่อหน่าย

"กระหม่อมขอตัวก่อน" หงเฟยเอ่ยขึ้น ในใจลึก ๆ หงเฟยรักเเละสงสารมู่หนานหนานไม่น้อยที่ต้องเจอเรื่องบัดสี พระเชษฐาของเขานั้นเป็นโรคจิตไปแล้วจริง ๆ กับเรื่องเยี่ยงนี้

"ห้ามไป มาถอดอาภรณ์นางออก" 

อวี้ฉีผลักร่างบางนอนลงบนกองฟาง จากนั้นหอมลำคองามระหงอย่างเร่าร้อน มู่หนานหนานช่างเป็นสตรีที่ไม่เคยน้ำพิรุณมาโปรยปรายเสียจริง นางหลงไปกับราคะที่อวี้ฉีมอบให้นางเสียเเล้ว

มือหนาใหญ่ปลดกางเกงขายาวขาวบางออก มองไปที่เรียวขางาม หงเฟยมิอาจห้ามใจให้รักนางได้ ตั้งแต่ไปลักพาตัวนางมาจากชนเผ่าหูเกอ หงเฟยก็หลงรักนางเเล้ว

มือหนาใหญ่ของหงเฟยค่อยไล่ขึ้นมาจากหัวเข่างามไปหาโคนขาเรียวงาม เเล้วถ่างขางามให้อ้าออกกว้าง ๆ ดวงตาดอกท้อสีดำมองร่องรักสีแดงที่มีน้ำรักไหลออกมานิดหน่อย บ่งบอกว่าคนงามเพิ่งจะผ่านสงครามรักระหว่างนางกับฮ่องเต้มาเเน่นอน

นิ้วสามนิ้วพลันแหย่เข้าไป มู่หนานหนานพลันบิดเรือนกายไปมา มันช่างเสียวเหลือเกิน

ยิ่งนิ้วมือของหงเฟยเเหย่เข้าไปน้ำรักสีขาวขุ่นไหลออกมาจากร่องงามมากว่าเดิม 

อวี้ฉีใช้ลิ้นหนาตวัดยอดดอกปทุมถันไปมาทั้งสองข้าง มือหนาใหญ่พลันขยำทรวงอกจนเกิดรอยแดงก่ำ

มู่หนานหนานเผลอส่งเสียงครวญครางออกมาดังลั่น ให้ชายทั้งสองได้ปรนเปรอนางอย่างมีความสุข เรื่องเยี่ยงนี้ คราแรกนางมิอาจรับได้ แต่พอได้กับพวกเขาทั้งสองคน ทำให้นางชักจะติดใจในรสราคะเเล้วล่ะ

หรือนางจะยอมเป็นกุ้ยเฟยให้เขาดี

มือหนาใหญ่ของหงเฟยแหย่เข้าไปอย่างไม่หยุด จนทำให้น้ำสีเหลืองพุ่งปรี๊ดออกมาจำนวนมาก นางเสียวถึงกับฉี่ราดเลยรึ

แต่หงเฟยก็มิได้สนใจอันใดเขาก้มเลียลงไปในร่องงามสีเเดงสดใส รสชาติหวานยิ่งนัก ลิ้นหนาตวัดปลายไปมาทั่วกลีบนอกและกลีบใน

น้ำรักไหลเยิ้มติดที่มุมปาก ยิ่งกระตุ้นให้เขาเลียอย่างแรง 

หญิงสาวเสียวจนขนลุกทั้งทรวงอกก็เจ็บ เพราะอวี้ฉีกัดหัวนมไม่ยอมปล่อย

หงเฟยใช้อาภรณ์เขาปูรองร่างบางไว้ กลัวผิวของนางระคายเคืองเมื่อโดนกองฟาง

ร่างงามในท่วงท่าที่โก่งสะโพกไปทางหงเฟย ชายหนุ่มใช้ลิ้นเลียร่องด้านหลัง

ยิ่งทำให้นางมิอาจลืมความสุขเช่นนี้ไปได้ เรียวปากอวบอิ่ม คาบเกี่ยวลำดุ้นของอวี้ฉีไว้ จากนั้นชายหนุ่มกนะแทกดุ้นเข้าปากงาม 

อวี้ฉีส่งเสียงครวญครางออกมาไม่ขาดสาย

หงเฟยมีความสุขไม่แพ้กันเรียวลิ้นหนาเลียที่ร่องหน้าเเละร่องหลังไปมา จนทำให้มู่หนานหนานมีน้ำรักไหลเยิ้มออกมาอีก

ลิ้นหนาแหย่เข้าไปในรูสวาทครั้งเเล้วครั้งเล่า หวานมาก น้ำเมือกสีขาวขุ่นหวานเหลือเกิน

ลำดุ้นปลายมนงามพร้อมใช้งานเเล้ว หงเฟยไม่รอช้า จับลำดุ้นค่อย ๆ ยัดเข้าไปในรูงาม

มู่หนานหนานเจ็บมากเมื่อเจอดุ้นใหญ่แหย่เข้าไป กลีบงามผลิออกจากกันเป็นวงกว้าง เมื่อเจ้าลำดุ้นใหญ่เข้าไปข้างในได้สำเร็จ

พับ พับ พับ พับ

พับ พับ พับ พับ

เรือนกายหนาของหงเฟยกระแทกอย่างแรง ฝ่ามือหน้าตบที่บั้นท้ายงานจนเป็นรอยแดงเถือกยิ่งเพิ่มความเสียวให้คนงาม

ปากงามอมลำดุ้นจนมีน้ำเมือกสีขาวขุ่นไหลออกมา พบว่าอวี้ฉีได้แตกเเล้ว คนงามกลืนน้ำรักลงไป สองบุรุษ ต่างครวญครางกันอย่างมีความสุข