หวง

แพรวา..........

ฉันนั่งมองมือถือที่มันเงียบไปด้วยความรู้สึกแปลกๆ ในหัวใจ มันเงียบจริงๆ ข้อความก็ไม่มี

"พี่แพรเป็นไรครับผมเห็นนั่งมองมือถืออยู่นานแล้ว" น้องแบมทักขึ้นทำให้ฉันรู้สึกตัวว่าตัวเองเอาแต่จ้องมือถือที่เงียบไปนาน

"อ่อ ไม่มีไรหรอก ว่าแต่น้องแบมได้รูปเยอะมั้ยอ่ะ มุมนั้นก็สวยนะไปถ่ายยัง" ฉันชี้ไปที่สวนป่าที่อยู่ด้านหลัง

"ไปถ่ายมาแล้วครับ ถ่ายเสร็จกลับมาก็เห็นพี่แพรยังนั่งจ้องมือถืออยู่ที่เดิม"

"แฮ่ แฮ่ โทษทีนะ พอดีมีเรื่องให้คิดเยอะไปหน่อยน่ะ"

"แล้วนี่พี่แพรมีธุระจะไปไหนต่อมั้ยครับหลังจากนี้"

"ก็...ไม่มีนะทำไมเหรอ"

"อยากชวนพี่แพรไปดูหนังด้วยกัน"

"เอาดิ พี่ก็ไม่ได้เข้าโรงหนังนานแล้วเหมือนกันเพราะเอาแต่อยู่บ้านดูแต่ซีรีส์" เมื่อฉันตอบตกลงรอยยิ้มหวานๆ ของน้องแบมก็เผยออกมา ทำฉันอดยิ้มตามไม่ได้เลยจริง น้องแบมมองดูเวลาก่อนจะกดจองตั๋วหนังผ่านแอพ

"อีกสองชั่วโมงหนังจะฉายผมว่าเราไปกันเลยดีมั้ยครับผมกลัวรถจะติด"

"อื้มมม^^"

ระหว่างที่ฉันกับน้องแบมกำลังจะลุกออกจากโต๊ะสายตาก็เผอิญไปสะดุดกับใครคนนึงที่ฉันไม่คิดว่าจะเจอที่นี่ตอนนี้ ไอ้ปิง มันวิ่งเข้ามาด้วยท่าทางร้อนรนและเหมือนมันจะเหนื่อยเห็นหอบแฮกๆ อยู่ตรงหน้าประตูสายตามันกวาดมองไปทั่วร้าน หวังว่ามันคงไม่ได้มาตามหาฉันหรอกนะ แต่ถ้าไม่ได้มาหาฉันแล้วมันจะมาทำไมมาหาใครที่นี่ ฉันก็ไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเองเลยสักนิดนะเอาจริงๆ

"พี่แพรครับนั่นพี่ปิงนี่นา" น้องแบมชี้ไปที่ไอ้ปิงซึ่งฉันเห็นอยู่ก่อนแล้วไงมันก็ยังยืนหอบอยู่หน้าร้านโดยที่มันไม่ได้สนใจว่าตอนนี้มันเป็นที่จับจ้องของสาวๆ ที่นั่งอยู่ในร้าน ด้วยลุคแบดแบดของมันไม่แปลกหรอกที่สาวๆ จะพากันมองแถมมันยังมาด้วยชุดนักเรียนที่สุดแสนจะไม่เรียบร้อยเอาซะเลยเสื้อออกนอนกางเกงสะพายกระเป๋ายืนเสยผมเปียกๆ ที่น่าจะเป็นเหงื่อของมัน คือมองมันจากตรงนี้ก็ไม่สามารถปฏิเสธได้ว่าตัวมันก็เป็นจุดสนใจได้ดีที่คนจะมอง และในตอนนั้นเองที่ฉันกำลังมองมันก็หันมาทางฉันพอดีสายตาเราสองคนสบตากันเข้าพอดิบพอดี แล้วมันก็ทำหน้าไม่พอใจเมื่อหันมาเจอน้องแบมที่อยู่ข้างๆ ฉัน ฉันดูออกจากสายตาของมัน มันเดินดุ่มๆ มาที่ฉันกับน้องแบมยืนอยู่

"จะกลับได้ยังยัยเตี้ย" ดูคำพูดมันสินี่มันมาชวนฉันกลับงั้นเหรอ เหอะ...

"กลับ...กลับไหน กลับบ้านน่ะเหรอ ยังอ่ะฉันกำลังจะไปดูหนังกับน้องแบม น่าจะกลับดึกอ่ะ"

"แต่มึงมีเรื่องที่ต้องไปทำกับกูนะ"

"อ้าวเหรอ ไม่บอกไม่รู้เลยนะว่าฉันกับแกเรามีนัดกันอ่ะ"

"เราพูดกันแล้วไม่ใช่เหรอมึงอย่ามาเนียนจำไม่ได้"

"แต่แกบอกวันนี้ไม่ว่างแถมยังให้ฉันกลับบ้านเองแล้วแกก็ไปกับแฟนแก"

"รู้ได้ไงว่ากูไปกับนิว"

"หึ ไหนเคยบอกน้องเขาไม่ใช่แฟน พอพูดถึงแฟนแกก็พูดชื่อน้องเขา"

"มึงพูดแบบนั้นกูก็รู้ป่ะว่ามึงหมายถึงนิวอ่ะ"

"ก็หรือไม่จริงล่ะ"

"กูกับน้องเขายังไม่ได้เป็นแฟนกันเข้าใจนะ"

"แต่มึงก็ไปจีบน้องเขาป่ะ จีบก็แปลว่ามึงอยากเป็นแฟนน้องเขา" ฉันไม่รู้ว่าทำไมต้องมาโต้เถียงอะไรไร้สาระแบบนี้กับมันในร้านกาแฟที่ไม่ได้มีแค่ฉันกับมันแค่สองคน แต่เพราะอารมณ์โมโหมันพาไป  เราสองคนเงียบไปสักพักจนน้องแบมสะกิดที่ไหล่

"พี่แพรครับ เราจะไปกันหรือยังครับ"

"ไปไหน มึงจะพายัยเตี้ยไปไหนไอ้หน้าจืด" น้องเขาพูดกับฉันแล้วมันมาเกี่ยวอะไรด้วยฉันก็ไม่เข้าใจ

"เอ่อคือเราจะไปดูหนังครับ"

"ไม่ให้ไป ยัยนี่ไม่ว่าง"

"แต่ฉันจะไปกับน้องเขา ป่ะแบมไปกันเหอะเดี๋ยวรถติดจะเข้าโรงไม่ทัน" ฉันจับมือน้องแบมแล้วลากออกมาจากร้านโดยไม่สนใจไอ้คนเอาแต่ใจที่ยืนหัวร้อนอยู่ตรงนั้น

ที่หน้าโรงหนัง.........

"เห้อออ นึกว่าไม่ทันซะละ" ฉันมองดูเวลาจากมือถือเพราะอีกสิบนาทีหนังก็จะฉายแล้ว คือวันนี้รถติดหนักมากขนาดว่าเผื่อเวลาแล้วแท้ๆ  น้องแบมเดินไปซื้อน้ำกับป๊อบคอร์นเพื่อเอาไปกินในโรงหนังส่วนฉันก็นั่งรอเพราะยังไม่อยากเข้าไปนั่งดูโฆษณาในโรงหนัง

"นั่งด้วย"

"ไอ้ปิง!!! " คือฉันงงมากมันมาได้ไงมาทำไมมันรู้ได้ไงว่าฉันกับน้องแบมมากันที่นี่เพราะฉันจำได้ว่าฉันไมไ่ด้บอกมันเลยนะว่าจะมาดูหนังที่ไหน

"เออกูเอง คิดว่าเป็นใคร เจบีgot7เหรอ" โหดูมัน ช่างกล้าเปรียบเทียบ

"แกมาได้ไงอ่ะ"

"กูมีรถมั้ย กูมีขามั้ยล่ะถามโง่ๆ นะมึงอ่ะ"

"ฉันหมายถึงแกมาทำไมที่นี่"

"นี่มันโรงหนังจะให้มาทำไม มาลงอ่างเหรอ"ดูคำตอบที่แสนจะกวนบาทาของมัน

"พี่แพร...เอ่อออ พี่ปิง"น้องแบมที่ถือถังป๊อบคอร์นกับแก้วน้ำอัดลมมาก็ยังทำหน้างง

"มึงไปซื้อตั๋วมาให้กูอีกใบ"ไอ้ปิงมันสั่งน้องแบมแล้วควักแบงค์พันออกมาจากกระเป๋ายื่นให้น้องแบม

"ผมต้องไปซื้อเหรอครับ"

"แล้วกูยื่นเงินให้ใครล่ะ ถามโง่ๆ อีกคน"

"เอ่อคือถ้าไปซื้อตอนนี้ผมไม่รู้จะมีตั๋วเหลือหรือเปล่า"

"ถ้าไม่เหลือมึงก็อดดู เข้าใจนะ"

"ว่าไงนะครับ"น้องแบมก็งงฉันก็งงกับคำพูดของมัน คืออะไรของมัน

"ตั๋วที่กูให้มึงไปซื้อคือตั๋วที่นั่งของมึง ส่วนตั๋วที่มึงจองไว้กูจะนั่งดูกับเพื่อนกู เข้าใจนะเก็ตนะไอ้เด็กน้อย"

"ไอ้ปิง มันจะมากเกินไปละนะ แกมาทำแบบนี้ได้ไงวะ นิสัย"

"กูจะทำแบบนี้แล่ะ มึงมีปัญหาอะไร"

"ถ้าแกจะดูก็ดูไปเองเลยฉันกับน้องแบมไม่ดูแล้ว"

ฉันลุกขึ้นยืนแล้วดึงเงินในมือของน้องแบมยื่นคืนให้กับไอ้ปิงก่อนจะลากแขนน้องแบมออกมาจากหน้าโรงหนังด้วยความโมโห มันเป็นบ้าอะไรของมัน ทำเหมือนมันหวงฉันทั้งที่เราไม่ได้เป็นอะไรกันมากกว่าความเป็นเพื่อน

บนรถ....

"พี่ขอโทษนะ เพื่อนพี่มันเป็นบ้า"

"ผมว่าพี่ปิงเขาไม่ได้บ้าหรอกครับ เขาหวงพี่น่ะผมดูออก"

"น้องแบมคิดแบบนั้นจริงๆ เหรอ"

"ผมเป็นผู้ชายนะครับ ผู้ชายด้วยกันดูออกผมมั่นใจว่าพี่ปิงเขาหวงพี่กับผม ผมสังเกตหลายหนแล้ว"

ฉันก็พูดไม่ออกเลยจริงๆ เมื่อน้องแบมเองยืนยันแบบนั้น นั่นแสดงว่าสิ่งที่ฉันคิดและสงสัยมันเป็นเรื่องจริง แล้วฉันควรจะทำยังไงดี

"พี่แพร ผมถามอะไรหน่อยสิ แล้วพี่ก็บอกผมมาตรงๆ นะ"

"ถาม...ถามอะไรเหรอ"ฉันรู้ว่าน้องแบมจะถามอะไรคงไม่พ้นเรื่องไอ้ปิงนั่นแล่ะ

"เรื่องพี่แพรกับพี่ปิง" นั่นไงว่าแล้วไหมล่ะ