ความลับของเรา

ปิงปิง.....

ตุบ!!! โทรศัพท์มือถือเครื่องหรูถูกโยนลงโซฟาอย่างแรงโดยที่เจ้าของไม่กลัวมันจะพัง ยัยเตี้ยนะยัยเตี้ยโทรหาเป็นสิบสายทำไมยังไม่รับโทรศัพท์ผมสักที มันมัวทำไรกับไอ้หน้าอ่อนนั่นอยู่หรือเปล่าวะ ผมคิดอย่างหงุดหงิดในขณะที่ตัวเองกำลังนั่งรอนินิวแต่งตัวอยู่ในห้องของเธอ เอาไงดีวะกู ตอนนี้ผมเริ่มนั่งไม่ติด คิดละก็โมโหตัวเอง ผมไม่น่าใจอ่อนกับนินิวเลยจริงๆ ไม่งั้นคงไม่มานั่งเครียดอยู่ตรงนี้ ถ้าจะโทษก็คงโทษตัวเองเพราะผมผิดนัดกับยัยเตี้ยแล้วมากับนินิวแทน เรื่องของเรื่องก็คือเมื่อตอนเลิกเรียนเพื่อนินิวเดินมาหาผมที่ห้องเรียนขณะที่ผมกำลังจะเดินออกจากห้อง

"พี่ปิงคะ พี่ไปดูยัยนิวให้หน่อยค่ะ"

"นิว...นิวเป็นอะไรครับ"

"คือวันนี้เราเรียนพละกันอาจารย์ให้วิ่งรอบสนามแล้วยัยนิวเกิดปวดขาตอนนี้เหมือนว่าขายัยนิวจะบวมขึ้นมาด้วยอ่ะค่ะ" จากนั้นผมก็เดินตามเพื่อนของนินิวมาที่ห้องเรียนที่นินิวนั่งรออยู่

"พี่ปิง นิวปวดขาค่ะ"

"ทำไมไม่ไปห้องพยาบาลครับ" ผมถามขณะเดินมาหาเธอที่โต๊ะ

"เอ่อออ..คือ ตอนแรกคิดว่าไม่เป็นอะไรไงคะ แต่พอเมื่อกี้ตอนจะลุกก็ปวดขึ้นมาซะงั้น"

"ใช่ค่ะพี่ปิง อืมมม พี่ปิงช่วยไปส่งยัยนิวที่ห้องได้ไหมคะ คือพวกเราก็ไม่มีรถด้วยไม่รู้จะพายัยนิวกลับยังไง"

ด้วยเหตุนี้แล่ะครับผมจึงต้องโทรไปหายัยเตี้ยให้กลับเองแล้วตัวเองก็มาส่งนินิวที่ห้อง คือผมคนดีไงครับจะให้ใจดำให้นินิวกลับเองก็คงไม่ได้

"พี่ปิงคะนิวใส่ชุดนี้ละเป็นไงสวยมั้ย^^"  

นินิวเดินออกมาจากห้องนอนของเธอโดยที่ไม่มีท่าทีของอาการปวดขาแบบเมื่อเย็นตอนที่ผมไปเจอเธอ  เธอเดินมาหาผมที่นั่งอยู่ด้วยชุดที่ผมมองแล้วก็ยังอึ้งๆ อยู่เหมือนกันชุดรัดรูปสีดำสั้นเสมอหูหน้าอกที่ล้นทะลักจนเกือบจะถึงคอหอย คือถ้าไม่บอกว่านินิวเป็นเด็กมอสี่คงไม่มีใครเชื่อ เธอสวยครับสวยมากไม่งั้นผมคงไม่ตามจีบ แต่ถามว่าเรามีอะไรกันแล้วหรือยังก็......ยังครับยังไม่มีอะไรเกินเลยนอกจากกอดจูบลูบคลำแค่เท่านั้นแม้ที่ผ่านมานินิวจะพยายามเปิดทางให้ผมได้ทำอะไรที่มากกว่านั้นแต่ผมก็ยังไม่เอา ไม่ใช่ว่าตายด้านนะ เอาเป็นว่าผมมีเหตุผลของตัวเองก็แล้วกัน

"อื้มมสวยครับสวยมากเลย" ชมไปตามความจริงครับเพราะเธอสวยจริง นินิวเป็นเด็กผู้หญิงอายุแค่สิบหกแต่เธอโตเกินวัยมากไม่ต้องบอกว่าอะไรที่โต สำหรับผมอันดับแรกที่จะมองผู้หญิงก็คือหน้าตารองลงมาก็คือหน้าอก ผมชอบผู้หญิงหน้าอกตูมๆ ใหญ่ๆ เห็นละมันเจริญหูเจริญตา

นินิวเดินมานั่งลงข้างๆ เบียดตัวเบียดหน้าอกของเธอผมชนกับท่อนแขนของผมทำให้ผมหันไปมอง มองหน้าอกก่อนจะเงยหน้ามองใบหน้าที่แต่งมาอย่างดีพร้อมออกงานคืนนี้

"พี่ปิงขาาาา นิวยังปวดขาอยู่เลยอ่ะค่ะพี่ปิงดูให้หน่อยว่ามันยังบวมอยู่หรือเปล่า"

พูดจบปุ๊บเรียวขาอันขาวเนียนก็พาดมาที่หน้าขาของผมทันที และที่สำคัญชุดที่มันสั้นอยู่แล้วก็ร่นขึ้นมาอีกทำให้เห็นว่าเธอสวมชั้นในสีอะไร ไม่เท่านั้นเธอเอามือของเธอมาจับมือของผมแล้วนำไปวางตรงต้นขาของเธอ

"พี่ปิงช่วยนวดให้นิวหน่อยได้ไหมคะ^^" ขาขาวๆ ที่วางอยู่ตรงหน้าพร้อมกับเสียงอ้อนๆ ให้ช่วยบีบช่วยนวดผมก็ขี้ใจอ่อนด้วยก็เลยทำตามที่นินิวขอร้อง

"พี่ปิงนวดดีจัง อ๊าาา ดีค่ะนวดตรงนี้ด้วยค่ะพี่ปิง" มือของนินิวจับมาที่มือของผมอีกครั้งแล้วนำมาวางไว้ตรงหน้าขาที่ใกล้กับส่วนนั้นของเธอ คือผมก็เดาออกครับว่าเธอต้องการอะไร แต่.....

"พี่ว่าพี่หายามานวดให้นิวดีกว่าไหมมันจะได้หายปวดไวๆ นิวมียามั้ยครับ"

ผมละมืออกมาจากต้นขาของนินิวแล้วถามหายาเพื่อที่จะได้นำมานวดให้กับเธอ

"ไม่มีอะค่ะ ทำไงดี"

"เดี๋ยวพี่ลงไปซื้อให้ดีมั้ย ร้านขายยาข้างล่่างคอนโดนินิวน่าจะมีนะ"

"ไม่เอาค่ะไม่ให้ไป นิวอยากมีเวลาอยู่กับพี่ปิงนานๆ "

"อ่าววแล้วไม่ปวดแล้วเหรอครับ"

"ทนได้ค่ะ นิวทนได้ขอแค่ได้มีเวลาอยู่กับพี่ปิงสองต่อสองแบบนี้"

ตอนนี้นินิวขยับตัวขึ้นมานั่งบนตักของผมเป็นที่เรียบร้อยเอามือโอบกอดรอบคอแล้วเอาหน้าสวยๆ มาซบลงที่ไหล่ของผม ผมก็ไม่รู้ทำไงก็กอดเธอเอาไว้เพราะกลัวนินิวจะตก

สักพักเสียงมือถือผมก็ดังขึ้นมา ผมหันไปคว้ามันมากดรับทันทีเมื่อเห็นชื่อของคนที่โทรเข้ามา โดยที่น้องนิวก็ยังนั่งบนตักไม่ลุกไปไหน

"มีไรไอ้ยุ"

"มึงอยู่ไหนวะไอ้ปิง"

"คอนโดน้องนิว"

"อ่อ มิน่าล่ะพี่สาวกูถึงอยู่กับไอ้รุ่นน้องนั่น"

"อืมมม"

"สรุปมึงจะเอายังไงกับพี่กูกันแน่ กูอุตส่าห์หาทางให้มึงได้อยู่กับพี่กูแล้วดูตัวมึงทำ"

"ก็..."

"ถ้าพี่กูใจอ่อนกับไอ้หน้าจืดนั่นมึงอย่ามาคร่ำครวญกับกูละกัน"

ตู๊ดดดดดดดดดดดมันวางสายไปแล้วครับไอ้พายุ ทุกคนคงจะงงใช่ไหมกับสิ่งที่ไอ้พายุมันพูด

เมื่อวันก่อนที่เราไปกินเหล้าด้วยกันแล้วทีนี้ผมเมาไงแล้วก็เกิดหลุดปากดันไปบอกไอ้พายุว่าผมชอบพี่มัน รู้ไหมตอนที่ผมพูดจบมันถึงกับหัวเราะจนแทบจะตกเก้าอี้ มันบอกไม่อยากจะเชื่อว่าผมจะชอบพี่สาวมันจริงๆ มันยังหาว่าผมหลอกมันเพราะที่ผ่านมาผมไม่เคยมีท่าทีว่าจะชอบอะไรแพรวาเลย เจอหน้ากันก็ทะเลาะกันตลอด เรารู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก คือตั้งแต่เกิดเลยก็ว่าได้ แต่ผมไม่ให้มันบอกยัยเตี้ยนะ ผมขอร้องให้มันปิดเรื่องนี้เป็นความลับ ผมอยากขอให้ตัวเองมั่นใจจริงๆ แบบมั่นใจล้านเปอร์เซ็นต์ก่อนถึงจะพูด คือตอนนี้ผมเองก็ยังไม่แน่ใจว่าผมชอบแพรวาจริงๆ หรือเปล่า เลยขอเวลาพิสูจน์ความรู้สึกของตัวเอง ซึ่งไอ้พายุมันก็ไม่ว่าอะไร เพราะมันเองก็ไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ผมพูดไงมันคิดว่าผมเมาเลยพูดมั่วพูดไปเรื่อยแต่มีเรื่องนึงที่มันไม่เคยรู้ก็คือมันไม่รู้ว่าผมกับพี่มันเคยมีอะไรกันมาแล้วครั้งนึงเมื่อสามปีก่อน และเรื่องนี้มีเพียงผมกับแพรวาเท่านั้นที่รู้

"ใครโทรมาเหรอคะ"

"ไอ้ยุน่ะ อืมมว่าแต่นิวปวดขาแบบนี้จะไปงานไหวเหรอพี่ว่านิวไม่ต้องไปหรอกนะ อีกอย่างพี่คงไปส่งนิวที่งานแล้วอยู่ด้วยได้ไม่นานพี่มีธุระต้องไปทำต่อ พี่ว่าทางที่ดีนิวนอนพักอยู่ที่ห้องนี่แล่ะ เพื่อนคงเข้าใจอ่ะ"

"ถ้านิวไม่ไปพี่ปิงจะอยู่เป็นเพื่อนนิวหรือเปล่าคะ"

"พี่อาจจะอยู่ได้ไม่นานนะเพราะพี่ต้องรีบกลับไปทำธุระต่อ"

"ธุระอะไรคะ สำคัญมากเลยเหรอถึงกับจะทิ้งนิวให้อยู่ห้องคนเดียว"

"สำคัญครับ สำคัญมากเลย"

ตอนนี้เสียงออดอ้อนของนินิวมันไม่ได้มีผลทำให้ผมใจอ่อนเพราะใจผมตอนนี้มันคิดถึงแต่ยัยตัวแสบที่ตอนนี้ไม่รู้อยู่ที่ไหน เพราะโทรหาก็ไม่รับ