ช่วยหน่อยดิNC

(ปล..ดักคอไว้ก่อน555 ถ้าใครอ่านตอนนี้อย่าด่านางเอกไรท์เลยนะ นางยังเด็กในตอนนั้น)

กลางดึกคืนนั้น

"แพร....แพร" เสียงกระซิบข้างหูทำให้คนที่กำลังอยู่ในห้วงนิทราต้องตอบกลับไปด้วยความง่วง

"อื้มมมมม"

"จะนอนจริงดิ" เสียงนั้นยังถามไม่หยุด

"อื้มมมมม ง่วงงงง" บอกด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกว่ารำคาญสุดๆ

"แต่กูนอนไม่หลับ" แพรวาที่นอนอยู่เริ่มรู้สึกว่ามีมือของใครบางคนกำลังบีบขยำหน้าอกของเธอเธอจึงลืมตาขึ้นแล้วหันไปมองคนที่นอนข้างๆ ที่นอนซ้อนหลังเธออยู่

"เอามือออกเลยนะไอ้ปิง เข้าใจไหมว่าง่วง"

"ช่วยกูก่อนดิ"

"ไม่เอา ง่วง"

"นะนะ" สุดท้ายแพรวาก็ต้องลุกขึ้นนั่งแล้วทำตามที่คนข้างๆ ร้องขอแม้ว่าไม่อยากทำก็เถอะ แต่เธอก็คงจะนอนไม่ได้ถ้าคนข้างๆ ยังไม่ได้สิ่งที่ต้องการ เธอเอามือล้วงเข้าไปภายใต้ผ้าห่มที่ปกคลุมร่างแกร่งของคนข้างๆ และของเธอด้วย

"ซี๊ดดด อื้มมมดี กำแบบนั้น รูดแรงๆ แบบนั้นแล่ะ อ๊าาส์"

แพรวาชักรูดท่อนเอ็นที่อยู่ภายใต้ผ้าห่ม เธอทำอยู่แบบนั้นหลายนาทีแต่ก็ไม่มีทีท่าว่าคนที่นอนครางซี๊ดซ๊าดจะเสร็จสักที

"ยังไม่เสร็จอีกเหรอ ง่วงแล้วน๊าาาา"

เธอเริ่มงอแงเพราะความง่วง

"อื้มมมมม อ๊ะ ยะ ยัง อีกแป๊บ อะ อะ อ่าาาา"

หลายนาทีต่อมา.........

อ๊าาาส์ จะแตกแล้ว แรงๆ เลย" สักพักแพรวาก็รู้สึกถึงความเหนียวข้นที่เลอะไปทั้งมือ เธอรีบดึงมือเธอออกทันทีแล้วรีบเดินไปเข้าห้องน้ำเพื่อล้างมือแม้ตาจะลืมแทบไม่ขึ้นก็ตาม

"มือมึงโคตรฟินเลยว่ะ ขอบคุณนะ"

ฟอด ปิงปิงหอมแก้มคนหน้าบึ้งหน้างอที่กำลังล้างมือ

"พอใจละนะ จะได้นอนซะที"

"มึงไม่อยากเสร็จมั่งเหรอ"

"ไม่!!! "

แพรวาสวนกลับทันทีเพราะเธออยากนอนไม่ได้อยากทำอะไรทั้งนั้น

แพรวา

ตอนเช้า.........

ฉันตื่นขึ้นมาในตอนเช้าโดยที่คนข้างๆ มันยังไม่ตื่น ฉันลุกเข้าห้องน้ำแล้วก็อาบน้ำเพื่อเตรียมตัวไปโรงเรียนหลังจากแต่งตัวเสร็จก็เดินมาปลุกไอ้ปิงที่ยังไม่ยอมตื่น

"ไอ้ปิงตื่น สายแล้วฉันไม่อยากไปสายแล้วนะ"

"อื้มมม ขออีกสิบนาที"

"ไม่ได้นี่มันสายแล้ว"

"........" เงียบไม่มีตอบรับ

"งั้นฉันไปคนเดียวนะ อืมมมขอน้องแบมมารับถ้าจะดี"

พรึบ!! เสียงผ้าห่มถูกผลักออกจากตัวคนที่นอนเปลือยกายอยู่บนเตียงเธอรีบหันหน้าหนีทันที

"มึงนี่นะ!!! " มันหันมาตะคอกใส่ฉันก่อนจะเข้าห้องน้ำไป หึมันหวงฉันกับน้องปิงจริงๆ ด้วย

อย่าหาว่าฉันดัดจริตเลยนะคือฉันยังไม่ชินกับการที่เห็นอะไรๆ ของไอ้ปิงแบบนี้ ถึงแม้ว่าเมื่อคืนฉันจะช่วย..เอ่อ..นั่นแล่ะอย่างที่เข้าใจ แต่ฉันก็ไม่เคยที่จะจ้องมันแบบเต็มๆ ตาเลยสักครั้งเวลาทำให้มันแบบเมื่อคืน

ทุกคนอาจจะสงสัยใช่ไหมว่าทำไมฉันต้องทำแบบนั้นให้มันด้วยทั้งที่ดูเหมือนเราสองคนไม่ค่อยลงรอยกันเหมือนจะกัดกันได้ตลอดเวลาแต่เราก็ยังเป็นเพื่อนกันและที่สำคัญพ่อแม่เราสองคนก็สนิทกันมาก

เล่าย้อนไปเมื่อสามปีก่อนตอนนั้นเป็นวันเกิดของฉันกับไอ้พายุอายุครบสิบห้าปี ครอบครัวเราไปจัดงานวันเกิดกันที่บ้านพักริมทะเลของพ่อกับแม่ และในคืนนั้น....เราสองคนคือฉันกับไอ้ปิงเราเผลอมีอะไรกันเป็นครั้งแรก ฉันรู้ว่าทำไม่ถูกแต่ด้วยความที่อยากรู้อยากลองเราสองคนเลยต่างเผลอตัวเผลอใจมีอะไรกันโดยที่ไม่มีใครรู้ ฉันกับมันเราเป็นของกันและกัน ฉันเป็นคนแรกของมันและมันก็เป็นคนแรกของฉัน พอตอนเช้าฉันถึงมารู้สึกและสำนึกได้ว่าฉันทำตัวไม่ดีทำตัวไร้ค่ายอมมีอะไรกับมัน เพียงเพราะแค่ความอยากรู้อยากลอง ฉันเลยตกลงกับมันว่าเรื่องนี้จะไม่เกิดขึ้นอีกและให้ทำเหมือนกับว่าเราไม่เคยมีอะไรกันเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม ซึ่งมันก็ยอมตกลง และตลอดสามปีที่ผ่านมาเราก็ไม่เคยมีอะไรเกินเลยกันอีกเลย จะมีก็แค่ฉันที่ช่วยมันแค่ภายนอกถ้าหากมันต้องการเท่านั้น ถามว่าไม่รู้สึกอะไรเลยก็คงเป็นไปไม่ได้มันก็มีรู้สึกบ้างแต่พอวันเวลาผ่านไปเราก็ลืมเรื่องคืนนั้นไป กลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม เพราะเราสองคนไม่ได้รักรักไง

จากวันนั้น มันก็คบคนนั้นควงคนนี้ไปเรื่อยตามประสาหนุ่มหล่อพ่อแม่รวยของมันส่วนฉันก็มีหนุ่มๆ มาจีบบ้างแต่ฉันไม่สนใจใครเพราะคิดว่าตัวเองไม่ดีพอสำหรับใคร ส่วนน้องแบมฉันคิดกับน้องเขาแค่พี่สาวน้องชายเพราะน้องแบมน่ารักเขาเข้าหาฉันโดยที่ไม่ได้ทำให้ฉันรู้สึกอึดอัดเหมือนผู้ชายคนอื่นๆ ที่เข้ามาหา

หนึ่งชั่วโมงต่อมา.....

ฉันกับมันก็มาถึงโรงเรียนได้ทันเวลาก่อนที่ รปภ จะมาปิดประตูโรงเรียน

"เห้อออ นึกว่าจะไม่ทันซะแล้ว"

ฉันถอนหายใจเมื่อเดินลงมาจากรถ

"เย็นนี้มึงรอกูข้างล่างตึกนะเข้าใจไหม"

ที่มันพูดแบบนี้ก็เพราะเราเรียนกันคนละตึก

"อืมรู้แล้ว"

มันพูดกับฉันก่อนที่เราสองคนจะเดินสะพายกระเป๋าเดินไปเพื่อขึ้นตึกเรียน และระหว่างที่เรากำลังเดินน้องนินิวแฟนคนล่าสุดของมันก็วิ่งมาเกาะแขนมันทันที

"พี่ปิงขา วันนี้พี่ว่างมั้ยค๊าาา^^"

ทำไมยัยเด็กนี่ต้องทำเสียงสองฉันคิดในใจคนเดียวนะ คือเสียงปกติฉันเคยได้ยินไง

"วันนี้พี่ไม่ว่างครับต้องไปทำธุระนินิวมีอะไรเหรือเปล่า"พูดกับน้องเขานี่เสียงหวานจนน่าหมั่นไส้

"คืนนี้เพื่อนนิวเค้าจัดปาร์ตี้กันน่ะค่ะนิวเลยอยากชวนพี่ปิงไปด้วยกัน ไปกับนิวนะคะ นะค๊าาา" ฉันรู้ว่าไอ้ปิงมันแพ้ผู้หญิงขี้อ้อนและฉันก็มั่นใจว่ามันต้องไป

"อืมมม งั้นพี่ไปดึกหน่อยได้ไหม"นั่นไงเห็นไหมล่ะซื้อหวยทำไมไม่เคยถูก

"ได้ค่ะ ดึกก็ได้เพราะพรุ่งนี้ไม่มีเรียน ว่าแต่พี่ปิงจะมารับนิวที่คอนโดใช่ไหมคะ"

"ครับผม" เสียงมันก็นะเสียงอ่อนเสียงหวานซะเหลือเกินกับสาวๆ น่ะฉันไม่แปลกใจเลยที่สาวๆ ติดอกติดใจผู้ชายอย่างมัน ฉันเบะปากให้กับคนสองคนที่เดินเกาะแขนเกาะขากันไปทิ้งให้ฉันยืนเดียวดายอยู่ท่ามกลางลานจอดรถก่อนจะเดินตามสองคนนั้นไป

หลังเลิกเรียนฉันก็มานั่งรอมันอยู่ข้างล่างตึกตามที่มันบอกเมื่อเช้าแต่.......

สายเรียกเข้า...ปิงปิง

"ว่าไงอยู่ไหนฉันรอแกอยู่นะ"

"มึงกลับเองได้ไหม คือว่ากู.."

"อืมไม่ต้องอธิบายแค่นี้นะ"

ฉันตัดสายไปทันทีเพราะไม่อยากฟังมันแก้ตัว ฉันเก็บมือถือใส่กระเป๋ากระโปรงแต่พอนึกอะไรขึ้นได้ฉันก็หยิบมันออกมาอีกครั้งแล้วโทรหาใครบางคน และคนๆ นั้นก็ไม่ใช่ใครหรอกค่ะ

ที่คาเฟ่....

"สวยครับ^^"

น้องแบมชมฉันไม่หยุดปากในทุกครั้งที่ฉันขยับเปลี่ยนท่าให้น้องแบมถ่ายรูปให้คือฉันก็เขินนะเพราะในร้านไม่ได้มีแค่เราสองคนไง และคนมาที่นี่ส่วนใหญ่ก็เป็นนักเรียนนักศึกษาทั้งนั้นบางคนก็มองมาแล้วก็ยิ้มให้บางคนก็เบะปากใส่คล้ายๆ กับหมั่นไส้ แต่ถามว่าแคร์ไหมก็ไม่นะเพราะฉันไม่ได้รู้จักพวกนาง

หลังจากที่ดูรูปและเลือกรูปได้ฉันก็โพสต์ลงไอจีพร้อมกับแคปชั่นว่า สวยและโสด..จีบได้แม่ไม่ว่า^^ และแท็กชื่อน้องแบมเพื่อขอบคุณน้องที่เขาถ่ายรูปให้และอยากจะบอกว่าสวยทุกรูปค่ะ สวยจนเลือกแทบไม่ถูกเลยทีเดียวไม่รู้นางแบบสวยหรือตากล้องถ่ายดีกันแน่  ฉันโพสต์ไปไม่ถึงสิบนาทีเสียงมือถือฉันก็ดังขึ้น รู้ไหมว่าใครโทรมา.......