ตอนที่ 6

ตอนที่ 6

พี่เสือขับรถพาผมมาถึงหอพักผมเอาของไปเก็บข้างบนก่อนที่จะลงมาหาพี่เสืออีกครั้งก็ตั้งใจว่าจะไปเลี้ยงข้าวเขาสักหน่อยเพราะเขาอุตส่าห์ไปยืมรถเพื่อนนายขับไปส่งผมหาคุณยาย

“จะเที่ยงแล้วนะครับไปทานข้าวเที่ยงกับผมไหม”

“ที่ไหนหรอไปได้นะ”

“ที่ห้องผมนี่ล่ะครับเดี๋ยวตอนเย็นๆเพื่อนผมก็จะกลับมาแล้วทานอาหารด้วยการสิครับ”

“ได้สิว่าแต่ทำอาหารเป็นด้วยหรอ”

“เป็นสิครับ ทำไมจะไม่เป็นล่ะ งั้นขึ้นมาเถอะครับ”

“อือ”

พี่เสือเดินตามผมขึ้นมาบนห้องผมก็จัดแจงทำอาหารกันเป็นที่เรียบร้อยอาหารที่คุณยายเอามาให้นั่นแหละครับเอามาอุ่นแล้วก็เอามาแปรรูปเป็นอาหารอย่างอื่นเนื่องจากอาหารที่คุณยายทำมาแล้วก็อร่อยมากแล้วเมื่อนำมาแปรรูปเป็นอย่างอื่นก็อร่อยมากกว่าเดิมอีกนะครับ ไม่รู้ว่าพี่เสืออร่อยจริงๆหรือว่าต้องการที่จะเอาใจผมพี่เขาก็เล่นทานอาหารที่ผมทำออกมาเยอะมากมายจนหมดยังดีที่ไอ้มิ่งมันกลับมาพอดีมันก็เลยได้กินในส่วนที่ผมเก็บไว้ให้ ไม่อย่างนั้นตัวของมันเองต่างหากที่จะไม่ได้กินอะไรเลยเมื่อมันเห็นพี่เสือมันก็ยกมือไหว้อย่างเคารพหลังจากทานอาหารเสร็จพี่เสือก็ขอตัวกลับบ้านก่อนผมจะลงไปส่งเขากลับบ้านพ่อเขาเองก็คอยดูแลผมในช่วงที่กลับบ้านคุณยายผมก็อยากจะทำอะไรตอบแทนเขาบ้างเหมือนกัน

“อาหารวันนี้อร่อยมากขอบคุณนะที่ทำอาหารอร่อยๆแบบนี้ให้พี่”

“ยินดีเสมอครับและดีใจมากที่พี่ทานอาหารฝีมือผมได้แบบนี้คนทำอาหารอย่างผมก็มีความสุขแล้วครับ”

“เสาร์หน้าว่างหรือเปล่าจะพาไปเที่ยว”

“ยังไม่รับปากนะครับแต่ก็จะพยายามทำตัวให้ว่างที่สุดใกล้วันนั้นเดี๋ยวจะโทรหาอีกรอบนะครับ”

“จะโทรหาพี่มีเบอร์พี่ไหมล่ะ”

“แหะๆ ไม่มีครับ”

“แต่พี่มีเบอร์ของกวางนะ”

“พี่ไปเอาเบอร์ผมมาจากไหนอ่ะ”

“มีแหล่งที่ได้มาก็แล้วกัน”

“งั้นใกล้วันแล้วพี่ค่อยโทรมาก็แล้วกันนะครับงั้นเดินทางปลอดภัยนะครับ”

“ขอบใจไปก่อนนะพี่ไปก่อนนะครับเมีย”

“คนบ้า”

ผมพูดแค่นั้นก่อนจะรีบวิ่งขึ้นไปบนห้องเพราะกลัวว่าตัวเองจะแสดงพิรุธอะไรออกมาก็คนมันเขินจะอยู่ตรงนั้นให้เขาแทะโลมตัวเองต่องั้นหรอไม่ใช่นิสัยของผมเลยสักนิดเดียวเมื่อผมขึ้นมาบนห้อง ไอ้มิ่งมันก็ล้อผมซะยับเลยแต่ผมก็ไม่ได้อะไรกับมันนะครับก็แค่บอกว่ากำลังศึกษาดูใจกันพากลับไปบ้านคุณยายด้วยก็แค่นั้นเองมันก็พูดขึ้นมาด้วยความหวังดี

“กูรู้เพราะพี่คิงบอกกูเองว่ามึงกับพี่เสือกลับบ้านไปหาคุณยาย”

“แล้วพี่คิงของมึงรู้ได้ไงวะ”

“ก็ต้องรู้อยู่แล้วป่ะเขาเป็นเพื่อนกัน”

“พี่คิงออกจะรวยคบพี่เสือเป็นเพื่อนได้ยังไง อันนี้ไม่ได้ว่าพี่เสือไม่น่าคบหานะแต่ว่าพี่เสือเขาเป็นคนดุแล้วก็โหดมากหาได้ยากมากเลยนะที่จะมีคนคบเขาเป็นเพื่อน”

“พี่มิ้นก็บอกไปแล้วไม่ใช่หรอว่าพี่เสือไม่ได้เป็นคนดุขนาดนั้นเขาก็มีเพื่อนเยอะแยะมากมายแต่ที่ไปกระทืบเขาก็เพราะเขาไปจัดจู๋พี่เขาไม่ใช่หรอ”

“ก็จริงของมึงลืมว่ะขอโทษที”

“สรุปแล้วจะเอายังไงกับพี่เขากันดีล่ะคบกับเขาหรือว่าศึกษาดูใจกันไปเฉยๆไม่ใช่ก็เลิกอย่างนี้หรอ”

“กูก็ต้องรับผิดชอบเขานั่นแหละ เล่นขึ้นขย่มเขาทั้งวันทั้งคืนแบบนั้นก็ต้องรับผิดชอบแหละ”

“มึงชอบเขาแบบที่มึงไม่รู้ตัว ”

“อย่าคิดว่ากูมองไม่ออกนะว่ามึงรู้สึกยังไงกับเขาอ่ะมึงชอบเขาก็ทำในสิ่งที่มึงอยากทำเถอะแล้วก็ระวังตัวไว้ด้วยมีผู้หญิงหลายคนที่ชอบผู้ชายแบบพี่เสือเขาอาจจะมาเล่นงานมึงก็ได้”

“แฟนคลับเขาโหดขนาดนั้นเลยหรอ”

“ก็น่าจะโหดมากนะเมื่อปีที่แล้วเห็นว่ามีผู้หญิงมาสารภาพรักกับพี่เสือคนที่เป็นแฟนคลับของพี่เสือก็รุมตบผู้หญิงคนนั้นแถมยังปล่อยข่าวลือต่างๆนานาจนผู้หญิงคนนั้นย้ายออกไปมึงก็ระวังตัวเอาไว้ก็แล้วกัน กูเป็นห่วงมึงเพราะมึงเป็นเพื่อนของกู กูไม่อยากให้เรื่องผู้ชายต้องมาทำให้มึงโดนคนทั้งมหาลัยเกลียด”

“ไม่มีใครเขาจะมาทำแบบนั้นหรอกกูเป็นผู้ชายนะเขาไม่รู้หรอก”

“ยังไงมึงก็ต้องระวังตัวไว้เพราะไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงผู้ชายคนพวกนี้มันไม่ได้ดูกันที่เพศหรอกนะ”

“โอเคกูจะระวังตัวให้ดี”

“พรุ่งนี้ก็วันจันทร์แล้วเตรียมตัวที่จะไปเรียนพร้อมแล้วหรือยังล่ะมัวคิดเพ้อถึงผู้ชายอยู่นั่นแหละ”

“แหมที่ตัวเองไปนอนกกกับพี่คิงตลอดสองสามวันที่มันหยุดเรียงกันกูยังไม่เห็นว่ามึงเลย”

“น้อยๆหน่อย กูกับเขาเป็นผัวเมียกันแม้ว่ากูกับเขาจะไม่ได้อยู่บ้านเดียวกันก็เถอะอยากกินแอบแซ่บกันตั้งหลายครั้งแล้วเปิดเผยมากนะจะบอกให้”

“กูรู้อยู่แล้วว่าพี่คิงปลื้มมึงขนาดไหนแต่ไม่คิดว่ามึงจะมั่นหน้าขนาดนี้นะไอ้มิ่งเอาเถอะเดี๋ยวกูไปเตรียมการเรียนพรุ่งนี้ดีกว่าเบื่อขี้หน้ามึงไปนอนดีกว่า”

“เดี๋ยวก่อน”

“มีอะไรอีกหรอ”

“พ่อกูคิดถึงอยากกินอาหารฝีมือของมึงแม่กูก็คิดถึงมึงมากไปหาเขาหน่อยเขาอยากมาหาลูกชายอย่างมึงมากแต่มาไม่ได้เพราะติดธุระกูก็เลยอยากให้มึงไปเยี่ยมเยียนท่านบ้าง”

“ไว้วันอาทิตย์กูค่อยไปหาเขาก็แล้วกันเพราะช่วงนี้กูก็ยุ่งๆแล้ววันเสาร์นี้กูก็มีนัดกับพี่เสือด้วยเขาจะพากูไปเที่ยว”

“ได้เดี๋ยวกูโทรบอกพ่อกับแม่กูให้”

“อืม ขอบใจ”

ผมมาที่มหาลัยในวันจันทร์ก็รู้สึกว่ามีบางอย่างที่แปลกประหลาดไปคนทั้งมหาลัยมองผมแบบที่ผมไม่รู้ว่าผมไปทำอะไรผิดมาพวกเขาถึงได้มองผมแบบนั้นสายตาที่ไม่เป็นมิตรพวกนั้นซื้อมาถึงผมแบบไม่ทันตั้งตัวทำเอาผมรู้สึกขนลุกขนพองกับความรู้สึกแบบนี้ บรรยากาศเหล่านั้นทำให้ผมรู้สึกอึดอัดใจมาก เพราะผมเองก็รู้สึกว่า เรื่องนี้มีอะไรแปลกๆเพราะทุกคนมองหน้าผมด้วยความไม่พอใจเพื่อนของผมเองไอ้มิ่ง ก็คงจะรู้สึกแบบเดียวกันมันก็เลยมองหน้าพวกนั้นกลับไปพวกนั้นเองก็รีบทำหน้ามองอย่างอื่นแทนและก็หันไปซุบซิบนินทากันอย่างออกรส ผมกับไอ้มิ่ง ก็เลยเลือกไปนั่งอยู่ด้านหลังแทนเพราะเป็นการหลบสายตา ไม่อยากให้ใครหน้าไหนได้เห็นพวกเรา

ดาวประจำคณะ อย่างน้ำใส ก็เดินเข้ามาในห้องกิตติศัพท์ของผู้หญิงคนนี้ทุกคนต่างรู้ดีว่าเธอเป็นคนที่มีนิสัยที่รุนแรงเป็นคนก้าวร้าวแต่เพราะความสวยจึงถูกเลือกให้เป็นดาวคณะ เธอเดินเข้ามามองผมด้วยสายตาไม่ชอบใจ และเธอก็เป็นคนพูดขึ้นมาก่อนใคร อย่างตรงไปตรงมา

“คนเราบางคนน่ะนะอยู่ดีไม่ว่าดี ย้ายมาขณะนี้เพราะต้องการอ่อยผู้ชาย ได้ยินมาว่าอยู่คณะแพทย์ก็อ่อยเดือนแพทย์ หน้าด้านหน้าทนจริงๆพ่อไม่อยู่ที่นี่ก็มาอ่อย เดือนมหาลัยคณะเราแย่จริงๆ”

“น้ำใสเธอต้องการตรงใจว่าใครกันแน่”

“นายมิ่ง นายไม่รู้หรอว่าฉันกำลังหมายถึงเพื่อนของนาย”

“แล้วเพื่อนของฉันไปทำอะไรหนักหัวพวกเธอกัน ถึงได้มาทำตัวเป็นเจ้าเข้าแบบนี้”

“ก็ไม่ทำไมหรอกก็รู้สึกหนักหัวนิดหน่อยที่ต้องมาใช้อากาศร่วมกันกับคนแบบพวกเธอ”

“คำพูดนั้นน่ะน่าจะเป็นฉันมากกว่านะที่ต้องพูด”

“ก็ปากเก่งไปเถอะถ้าไม่มีผัวรวยสักหน่อยก็เป็นได้แค่ คนต่ำต้อย ชนชั้นวรรณะควรให้เกียรติสถานะด้วยนะไม่ใช่มีผัวรวยแล้วหยิ่งผยอง”

“แกดีกว่าคนหาผัวไม่ได้จ้องจับแต่ผู้ชายรวยๆนั่นแหละอย่างฉันน่ะต่อให้เป็นเกย์ก็มีผู้ชายรวยๆนิสัยดีมากคอยเอาใจฉันไม่เหมือนเธอแบขาให้ใครใครก็ไม่เอา”

“แกนี่มันปากจัดจริงๆเลยนะฉันก็อยากรู้เหมือนกันถ้าผัวทิ้งจะเป็นยังไง”

“ก็ไม่รู้สิถ้าเขาทิ้งฉันก็คงต้องเป็นคนนิสัยแย่มากเลยอ่ะ เขาถึงจะกล้าทิ้งฉัน แต่ตอนนี้เขายังไม่ทิ้งก็อยู่อย่างสงบเสงี่ยมเป็นดาวมหาลัยดาวคณะต่อไปเถอะนะ”

“เป็นเพื่อนกันก็คงจะนิสัยเหมือนกันหวังแต่จะเกาะคนร่ำคนรวยแต่ก็อย่างว่านั่นแหละหาคนรวยไม่ได้ก็ไปเกาะอันธพาลกิน”

ผมมองการกระทำของเธอแล้วรู้สึกขยะแขยงผู้หญิงตรงหน้า เกิดเป็นผู้หญิงไม่รู้จักสำนึกในบุญที่ได้เกิดมา เป็นผู้หญิงเป็นเพศที่ให้กำเนิด ผู้อื่นแต่กลับทำตัว นิสัยแย่จนน่าเบื่อระอาผมฟังคำพูดของเธอที่ดูถูกเหยียดหยามคนอื่นทำให้ผมรู้สึกอยากจะอ้วกใส่เธอให้ได้เลย แต่ก็ต้องอดทนอดกลั้นเอาไว้เพราะตอนนี้เธอกำลัง เหยียบย่ำความรู้สึกของผมในฐานะผู้ชายคนหนึ่ง แล้วผมก็ไม่ได้เป็นคนที่มีความอดทนมากถึงขนาดนั้น ชื่อต้องอดทนกับผู้หญิงพูดจาร้ายกาจแบบนี้

“พอเถอะมิ่ง เดี๋ยวกูจัดการเอง”

“มันก็ด่ากูเหมือนกันมึงไม่ต้องห่วงหรอก”

“ไม่เป็นไรเดี๋ยวกูจัดการเอง มึงเชื่อกูเถอะ”

“ก็ตามใจมึง ถ้ามันเข้าทำร้ายมึงกูจะจัดการมัน ได้ใช่ไหม”

“ถ้ากูสู้ผู้หญิงไม่ได้ก็ไม่ต้องให้กูเป็นผู้ชายก็แล้วกัน”

“แต่กูจะอยู่ข้างหลังมึงอยู่เสมอ จัดการไปเลยมึง”

“อือ...”

“ทำไมอยากออกหน้าปกป้องใครอีกล่ะน่าหมั่นไส้จริงๆ”

“หุบปากเน่าของเธอซะน้ำใสหน้าตาของเธอก็สวยดีนะแต่ไม่รู้ว่าปากเนี่ยจะกินหนอนกินของเน่ามายังไงถึงได้ปากหมาปากเน่าถึงขนาดนี้เป็นผู้หญิงแทนที่จะอยู่อย่างสงบเสงี่ยมกลับกลายเป็นผู้หญิงที่น่าสะอิดสะเอียนถามจริงๆเถอะพวกเธอรู้เรื่องอะไรมากถึงขนาดนั้นหรอถึงได้เอาเรื่องของฉันมาพูดแบบนี้”

“อีตุ๊ดอย่างแกยังมีหน้ามากล้าว่าฉันอีกหรออีผิดเพศ”

“ต่อให้ฉันชอบผู้ชายหรือชอบผู้หญิงแต่เธอก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะมาดูถูกเหยียดหยามความรู้สึกความชอบของคนอื่น เพราะตัวเธอเองก็ไม่ได้มีค่าถึงขนาดนั้นที่จะมีสิทธิ์ไปว่าคนอื่นเขา”

“นี่แกกล้าด่าฉันหรอ”

“แล้วเธอเป็นใครทำไมฉันถึงจะไม่มีสิทธิ์ด่าเธอเธอไม่ใช่พ่อใช่แม่ฉันสักหน่อยทำไมฉันต้องเกรงกลัวเธอด้วย ฉันไม่เคยกลัวเธอเลยสักนิด คนที่คาบข่าวไปบอกพวกเธอไปปั่นกระแสพวกเธอ ก็คงจะเป็น คนที่ฉันมีปัญหาด้วยแน่นอน”

“แล้วแกไปสร้างปัญหาให้ใครเขาล่ะเขาถึงได้มาจัดการแกแบบนี้”

“ก็ไม่รู้หรอกนะว่าฉัน ไปกวนตีนใครไปหาเรื่องใครแต่ที่แน่ๆคือฉันไม่เคยหาเรื่องเธอเลยสักครั้งแต่ครั้งนี้เธอมาหาเรื่องฉันฉันจะให้อภัยเธอเธอว่าเธอไม่รู้เรื่องอะไรมากแต่ขอให้เป็นครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้าย ที่เธอจะยุ่งวุ่นวายกับฉัน”

“ใครขอความเห็นของแก ห๊ะ! อีตุ๊ด!!!”

เพี๊ยะ!!!!!!!

กรี๊ดดดดดดด!!!!!!

ผมตบผู้หญิงตรงหน้าอย่างสุดทนเพราะคำพูดคำจาของเธอ ทำให้ผมเหลืออดจริงๆ ผมไม่ใช่เป็นคนที่ใจดีถึงขนาดนั้นใครมารังแกผมผมก็จะจัดการคนๆนั้นทันทีเหมือนกัน คนเดียวที่จะสามารถ ด่าว่าผมได้ก็คือคุณยายคนเดียวเท่านั้นขนาดพ่อของผมก็ยังไม่มีสิทธิ์ในการทำแบบนี้กับผมเลยคนอื่นจะกล้ามีสิทธิ์อะไร ที่จะมาพูดแบบนี้กับผม

“แกกล้าดียังไงมาทำแบบนี้กับฉัน กรี๊ดดดด!!!!!”

น้ำใสวิ่งเข้ามาผลักผม จนผมเซไปจนเกือบจะล้มในตอนนั้นเองขณะที่ผมกำลังอยู่ในช่วงวิกฤต คนที่เข้ามาในห้องเรียนก็คือพี่เสือ เข้ามาได้ยังไงกัน ผมไม่รู้ว่าเขาเข้ามาได้ยังไงกัน ผมหันไปมองที่เขาที่เข้ามาพยุงผมเอาไว้

“พี่เสือ...”

“เธอทำบ้าอะไรเนี่ย มันทำร้ายแฟนฉันทำไม”

“พี่เสือ...”

“ฉันได้ยินมาตั้งแต่ต้นจนจบแล้ว เธอมีสิทธิ์อะไรมาวุ่นวายกับแฟนของฉัน”

“ไอ้ตุ๊ดเนี่ยมันด่าฉันก่อนนะคะ”

“หุบปากยัยนกแก้ว”

พรืดดด!!!

คิกๆๆ!!!

5555 !!!

เสียงหัวเราะขบขัน หลังจากที่พี่เสือด่าน้ำใสไปทำเอาเพื่อนๆต่างพากันหัวเราะอย่างชอบใจ แม้แต่ตัวของผมเองก็หลุดขำออกมา โดยเฉพาะไอ้มิ่งเพื่อนของผมมันก็หัวเราะออกมาอย่างชอบใจเหมือนกันเมื่อพี่เสือพูดถึงน้ำใสว่าเป็นนกแก้วก็ฮ่าแตกสิครับ คนยิ่งเครียดกันอยู่พอเจอคำพูดนั้นก็หัวเราะออกมาทันที

“พี่เสือมาได้ยังไงครับ”

“มาหาน้องกวางนั่นแหละ เป็นห่วงแทบแย่ได้ข่าวไม่ดี ก็เลยรีบมาหา”

“ผมไม่เป็นอะไรครับผมสบายดี”

“จะพูดแบบนั้นก็ไม่ได้ พี่รู้แล้วว่าใครเป็นคนทำ”

“ใครหรอครับที่ได้เปิดเขาหรือแบบนี้ออกมา”

“ใครบอกว่าเป็นข่าวลือ เราสองคนคบกันแต่ น้องกวางไม่ได้ไปอ่อยใครที่ไหนสักหน่อย”

“ก็เพราะว่าผม ไม่ได้ไปอ่อยใครน่ะสิถึงโกรธแบบนี้”

“ทีหลังก็อย่าไปตบผู้หญิงอีกนะ...”

“พี่โกรธผมหรอที่ผมตกผู้หญิง”

“ทีหลังอ่ะ อย่าไปตบ แต่ต่อยให้ฟันร่วงไปเลยก็ยังดีปากหมาแบบนี้น่าจะให้ร่วงคาที่ไปเลย”

“???!!!”

“น้องกวางไปกันเถอะพี่จะพาไปกินข้าวกันมิ่งด้วยนะไอ้คิงรออยู่ที่ร้านอาหาร”

ผมพยักหน้าตอบรับพี่เขาไปก่อนที่จะถูกจูงมือออกไปข้างนอกแม้แต่อาจารย์ที่กำลังจะสอนพี่เสือก็ไม่ได้สนใจอาจารย์คนนั้นเลยผมเองก็ได้แต่ขอโทษขอโพยกลัวว่าท่านจะรู้สึกแย่กับการกระทำของพี่เสือแต่อาจารย์ก็ไม่ได้สนใจพี่เสือแถมยังปล่อยให้ผมออกมาอย่างง่ายดายแล้วก็เช็คชื่อให้ผมอีกต่างหาก ผมไม่รู้ว่าอาจารย์ทำไมถึงทำแบบนั้นแต่ก็คงจะเป็นเพราะว่าพี่เสือเป็นอันธพาลที่คนหลายคนต่างหวาดกลัวก็ได้มั้งครับก็เลยถูกปล่อยออกมาง่ายๆแบบนี้

“มากันแล้วหรอ รอตั้งนานกว่าจะมาได้นะ”

“พี่คิงจ๋า”

“มาแล้วหรอ สุดหล่อของพี่”

“คิดถึงจังเลยอ่ะแล้วพี่คิดถึงผมไหม”

“ไอ้มิ่งมึงแต๋วแตกหรอ กูจะอ้วกหวานอะไรขนาดนั้น”

“มึงไม่มีแฟน...ไม่สิต้องบอกว่าแฟนมึงไม่หวานกับมึงเองมึงจะมาโทษกูไม่ได้นะ”

“กูจะอ้วก ท่าทางตุ้งติ้งของมึงนี่แหละ มึงจะกินอะไรสั่งไปสิกูสั่งแล้ว”

“เอาอะไรก็ได้ที่พี่คิงจ๋าสั่งให้”

“พี่คิงจ๋าของน้องอ่ะสั่งให้แล้วนะครับ”

“รู้ใจผมที่สุดเลยสุดหล่อของผม”

นั่นแหละครับทำให้ผมถึงกับปวดหัวกับการกระทำของมันที่ทำตัวหวานออกสื่อแบบนี้ผมก็รู้นะครับว่ามันกัด พี่คิงรักกันมากแต่ไม่คิดว่าจะทำตัวหวานได้น่ากลัวขนาดนี้ แต่ก็จะว่ามันไม่ได้หรอกครับคนเขารักกัน จะไปสกัดดาวรุ่งพวกมันก็ไม่ได้ก็ปล่อยให้เขาแสดงความรักต่อกันไปเถอะครับ ส่วนผมเองก็รออาหารที่จะมาเสริฟ เมื่อตัวอาหารมาเสิร์ฟแล้วผมก็นั่งกินไม่สนใจใยดีเพื่อนของผมที่กำลังอ้อนแฟนตัวเองอย่างออกนอกหน้า จนน่าหมั่นไส้

“พี่เสือพี่รู้ใช่ไหมคะว่าใครเป็นคนสร้างเขาหรือพวกนั้น”

“รู้สิทำไมจะไม่รู้ไอ้เมฆนั่นแหละมันเป็นคนพูดออกมา”

“ทำไมเขาถึงพูดแบบนั้นล่ะครับ”

“ก็คนอื่นเขาลือกันไปว่าน้องกวางคบกับพี่อยู่ มันก็เลยไม่พอใจที่ตามจีบน้องกวางไม่ได้ มันก็เลย สร้างเขาลือมาใส่ร้ายน้องกวางไง”

“แต่เราจะจัดการกับพี่เขายังไง”

“จะยากอะไรเดินไปกระชากคอเสื้อมันกระทืบมันก็จบแล้วปากหมาเลยนะ” พี่เสือ

“ไม่ดีว่ะกูว่าจับมันไปแก้ผ้าเอาหมามุ่ยโรยตัวมันดีไหม” พี่ราเชน

“ความคิดดีแต่เราจะไปเอาหมามุ่ยมาจากไหนล่ะ เอารังมดแดงดีไหมหาง่ายดีหลังคณะเรามีรังมดแดงรังใหญ่อยู่ เอาแบบนั้นก็ได้”พี่คิง

“ผมว่านะพี่จับมันแก้ผ้า เอาหนังยางดีดไข่มันดีไหมมันจะได้ทั้งเจ็บทั้งคันแถมยังโดนมดแดงกัดอีกด้วยดีไหมพี่ ” ไอ้มิ่ง

“เอ่อ...”

ฟังดูความคิดแต่ละคนช่างน่ากลัวจริงๆเลยครับไม่คิดเลยว่าความคิดแต่ละคนจะแปลกประหลาดแบบนี้พวกเขาหารือเรื่องที่จะไปจัดการกับพี่เมฆอย่างจริงจังผมเองก็อดที่จะจริงจังไปกับพวกเขาด้วยไม่ได้ เพราะความจริงจังนี้ทำให้ผมรู้ว่าเขาอยากจะจัดการพี่เมฆมากขนาดไหนน่าจะนานแล้วด้วยซ้ำเพราะเรื่องแค่นี้เขาก็คงจะไม่อยากจะรังแกคนอื่นหรอก น่าจะมีเรื่องมาก่อนหน้านี้แน่นอน

“ผมถามอะไรหน่อยสิพี่ทะเลาะกับพี่เมฆหรอครับทำไมถึงได้เกลียดพี่เมฆนักหนา”

มันเคย เอาเด็กของไอ้ราเชนไปกินน่ะ“”

“หมายถึงเด็กในสังกัดหรอครับ”

“ก็ตามนั้นแหละ ราเชนทร์ก็ไม่เอาอะไรกับมันนะแต่ว่าไอ้เมฆอ่ะกลับยังทำตัวนิสัยแย่คอย กินเด็กคนนั้นคนนี้แล้วก็ทิ้ง ใครมีท่าทางที่งงๆนิดหน่อยมันก็จะหลอกฟันพวกพี่ก็ไม่ชอบใจที่มันมาวุ่นวายกับเด็กในคณะพวกเรา”

“แต่ว่าเราไม่มีหลักฐานไม่ใช่หรอครับ เราจะทำยังไงกับคนแบบนี้”

“หลักฐานอ่ะมันมีแต่ไม่รู้ว่าจะใช้ได้ผลกับมันหรือเปล่า ได้ข่าวว่ามันก็เส้นใหญ่เหมือนกัน”

“แล้วอย่างนี้เราจะปล่อยให้เขาลอยนวลไป แบบนี้หรอครับ”

“ใครบอกจะปล่อยมันมันจะทำกับคนอื่นพี่ไม่ว่าหรอกนะแต่มันทำกับเราที่ไม่ยอมอยู่แล้ว”

“ทำไมเขาถึงอยากที่จะได้เด็กกินแบบนั้นล่ะครับ”

“มันโรคจิตไงมันหื่นกามมันอยากเอาเด็กจนตัวสั่น น่ากระทืบให้จมดินจริงๆ”

“ใจเย็นๆก่อนครับเรายังไม่มีหลักฐาน ตอนนี้ข่าวลือแพร่สะพัดไปอาจารย์คนอื่นก็มองผมในทางที่ไม่ดีไปแล้วเพื่อนในคณะในมหาลัยก็มองผมไม่ดี สิ่งเดียวที่ผมจะทำได้ก็คือ ต้องหาหลักฐานมาพิสูจน์ตัวเอง”

“จะพิสูจน์ตัวเองทำไมในเมื่อเราก็ไม่ได้ทำผิดอะไรคนแบบนั้นต่างหากที่ต้องมาขอโทษ แต่พี่มีวิธีในการจัดการมัน”

“จัดการยังไงครับ”

“ในเมื่อมันอยากได้น้องกวาง ก็จะให้มันได้สมหวัง”

“พี่จะส่งผมไปเป็นเหยื่อล่องั้นหรอครับ”

“แน่นอน แต่พี่จะจัดการมันเอง”

“พี่จะจัดการพี่เมฆยังไงครับ”

“พี่มีวิธี”

“ถึงยังไงผมก็เชื่อใจพี่ครับ ต่อให้พี่ให้ผมไปลุยน้ำลุยไฟแต่เพื่อการพิสูจน์ความบริสุทธิ์ใจของผมผมก็พร้อมครับ”

“น้องแค่เปลืองตัวแค่คำพูดเท่านั้นเอง อย่างอื่นพี่จะจัดการต่อเอง”

ที่แน่ๆก็คือพี่เสือต้องมีเรื่องอะไร แล้ววางแผนอะไรบางอย่างเอาไว้แน่นอนผมเองก็ได้แต่ทำตามคำพูดของพี่เขาและแผนของพี่เขาเท่านั้นเอง ผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าพี่เมฆมันจะเก่งสักแค่ไหนกันเชียวที่บังอาจมาวุ่นวายกับผมแบบนี้ ผมเองก็อยากจะเอาคืนเขาเหมือนกันกล้าปล่อยข่าวว่าผมไปหลอกเอาเงินแถมยังยั่วยวนเขาอีก ผมจะจัดการเขา ให้เขาได้รับบทเรียนสักที