EPISODE 5

วิศวะขังรัก

(Engineer’nSister)

EPISODE 5

“เอ่อ…พี่รามยุ่งไหมคะ” สาวสวยคนเดิมเอ่ยอีกครั้งด้วยความรู้สึกหวั่นใจไม่น้อยในท่าทีที่เขาแสดงออก

“...” ไร้ซึ่งเสียงตอบ มีเพียงสายตาที่ปรายมองไปยังเจ้าของเสียงเล็กน้อย วันนี้เขาไม่มีอารมณ์จะคุยกับใครทั้งนั้น

“ไอ้รามน้องเขาถามมึงอะ” ท่าทีเบื่อโลกแต่เช้าของรามสูรทำให้ ‘ไปป์’ พยักพเยิดหน้าไปทางสาวสวยที่ดูเด่นสะดุดตาที่สุดในกลุ่ม

“มึงอยากก็ไปคุย กูจะดูรายงาน” น้ำเสียงราบเรียบเอ่ย ก่อนจะนั่งลง มือก็เปิดเล่มรายงานมาอ่านราวกับไม่คิดจะสนใจคนที่ตั้งใจมารอแต่อย่างใด

“ตามนั้นนะน้อง” ไปป์ได้แต่ยักไหล่ใส่รุ่นน้องสาวอย่างช่วยไม่ได้

“ทำไงอะแก ท่าทางพี่รามอารมณ์ไม่ดีแต่เช้าเลยอะ ดูสีหน้าพี่เขาสิ”

“ฉันว่ากลับก่อนไหมแก พี่เขาอาจจะมีพรีเซนต์งานแต่เช้าก็ได้ คงไม่ว่างหรอก”

เสียงของเพื่อนสาวที่กระซิบชวนให้กลับทำให้ ‘ดาด้า’ ได้แต่ทอดสายตาอาลัยมองชายหนุ่มรุ่นพี่ที่เธออุตส่าห์มาดักรอคุยด้วย แต่จากสีหน้าเฉยเมยของเขาแล้ว เธอคงต้องถอยทัพก่อนจริง ๆ

“มีอะไรวะ” เสียงถามดังมาจากคนที่เพิ่งมาถึง ทำให้ไปป์ส่งสายตาไปทางกลุ่มรุ่นน้องต่างคณะ

“พี่เจย์เดียวสวัสดีค่ะ” ดาด้าหันมาทักทาย เพราะจำได้ว่า ‘เจย์เดียว’ ก็เป็นเพื่อนสนิทในกลุ่มของรามสูรเช่นกัน

“ดีครับ นี่น้อง ๆ มาหาไอ้รามเหรอ”

“ค่ะ แต่พี่รามคงไม่ว่าง ดาด้าเลยว่าจะกลับแล้วค่ะ ไว้ค่อยมาใหม่ก็ได้” สาวสวยเอ่ยแล้วเหลือบมองคนที่เอาแต่นั่งอ่านรายงานโดยที่ไม่คิดจะหันมาสนใจเธอสักนิด

“อ่อ งั้นแพรก็ไปเลยไหม พอดีพี่มีพรีเซ้นต์งานเช้าคงไม่ได้ไปส่ง” ว่าแล้วเจย์เดียวก็หันมาบอกสาวสวยที่เดินควงแขนมาด้วยกัน

“ว้า! แพรคิดว่าพี่เจย์จะไปส่งซะอีก ถ้างั้นตอนเย็นต้องไปรับแพรที่คณะนะคะ นะคะพี่เจย์!” สาวสวยส่งเสียงออดอ้อน ทำให้คนฟังขยับยิ้ม

“ได้ดิ ถ้าพี่เลิกเร็วอะนะ” ชายหนุ่มว่า แต่ข้อแม้ของเขาก็ทำให้สาวสวยดาวคณะสถาปัตย์อย่างแพรหน้ามุ่ยขึ้นมา

“พี่เจย์อะ!” เธอส่งเสียงงอน ๆ

“โอเค เดี๋ยวพี่ไปรับน่า ไปเรียนได้แล้วนะ” นั่นทำให้เจย์เดียวขยับยิ้ม และกล่อมให้เธอจากไปเร็ว ๆ

“ดีค่ะ งั้นแพรไปนะคะ เจอกันตอนเย็นค่ะ” เมื่อเขารับปากแล้ว สาวสวยจึงค่อยยิ้มได้และยอมกลับไปแต่โดยดี แม้ในใจจะรู้ว่าเขาคงกำลังจะตีตัวออกห่าง แต่เจย์เดียวเป็นคนที่ถ้ารับปากแล้วเขามักจะไม่เคยผิดคำพูด ถ้าเขาบอกว่าจะมารับเธอ นั่นแปลว่าเธอยังมีโอกาสรั้งเขาไว้ได้อยู่

“ไอ้เจย์อาทิตย์นี้มึงเปลี่ยนหญิงสองคนแล้วนะ” ไปป์ส่งเสียงระอา แล้วเดินไปนั่งลงข้างรามสูร

“ไอ้รามมีกฎกูก็มี มึงจะเดือดร้อนทำไม แล้วอีกอย่างมึงเองก็เพิ่งบอกเลิกสาวบริหารฯไปไม่ใช่” คำพูดของไปป์ไม่ได้ทำให้หนุ่มเพลย์บอยอย่างเจย์เดียวสะทกสะท้านแต่อย่างใด แถมยังถูกอีกฝ่ายแขวะคืนอีกต่างหาก และคำพูดของเจย์เดียวและไปป์ก็ทำให้รุ่นน้องสาวอย่างดาด้าต้องยอมล่าถอยจริง ๆ

"ถ้าอย่างนั้นดาด้ากับเพื่อน ๆ ขอตัวไปเรียนก่อนนะคะ" เธอเอ่ยแค่นั้นก่อนจะหมุนตัวเดินนำกลุ่มเพื่อนสาวจากไปทันที

"ใครวะ น่ารักดีว่ะ" คนที่เดินมากอดไหล่เจย์เดียวส่งเสียงถามอย่างอยากรู้

"น้องดาด้าเด็กนิเทศฯ แต่ท่าทางจะเล็งไอ้รามไว้" ได้ยินคำถามไปป์จึงเอ่ยตอบ นั่นทำให้ ‘ลิ้งก์’ ได้แต่แบะปากใส่รามสูร ไม่ว่าวันไหน ๆ หัวบันไดคณะก็ไม่เคยแห้งเลยสักวัน

"มึงสนเหรอวะ" เจย์เดียวเลิกคิ้วถาม

"ไม่เชิง ก็ดูเข้าท่าดี แต่ปล่อยไว้ให้ไอ้รามมันเล่นเหอะ เสปคมึงไม่ใช่ไงวะตัวเล็ก ๆ แบบนั้น"

ลิ้งก์ตอบส่ง ๆ แม้เขาจะชอบแนวสาวสวยที่ออกน่ารักหน่อย ๆ แต่จากท่าทางของดาด้าแล้ว คงจะไม่ได้ใสซื่อเท่าไหร่ แบบนั้นมันน่าเบื่อจะตาย

"ว่าแต่วันนี้มึงเป็นไรแต่เช้าวะไอ้ราม หน้าไม่รับแขกฉิบหาย" สุดท้ายเพื่อน ๆ ก็กลับมาให้ความสนใจคนที่เอาแต่นั่งตีหน้ายักษ์อยู่เงียบ ๆ

"แค่ผิดใจกับน้องสาวนิดหน่อย" รามสูรพึมพำ ทำเอาเพื่อน ๆ ถึงกับเบิกตาอ้าปากค้าง

"เดี๋ยวนะไอ้ราม มึงพูดว่าน้องสาวเหรอวะ นี่มึงมีน้องด้วย?" ไปป์เป็นคนแรกที่อะเมซิ่งกับสิ่งที่รามสูรตอบ

"กูไม่เคยบอกเหรอวะ" นั่นทำให้รามสูรต้องย้อนถามเพื่อน

"ไม่อะ!" และนั่นคือเสียงเดียวที่การันตีว่าชายหนุ่มไม่เคยพูดถึงน้องสาวให้เพื่อน ๆ ฟังมาก่อน

"ไอ้เหี้ย! สามปีที่อยู่กันมา มึงไม่เคยบอกพวกกูสักคำว่ามีพี่น้อง" เจย์เดียวอดพูดไม่ได้ ขนาดเขามีน้องชายเพื่อน ๆ ยังรู้จักทุกคน

"เหรอวะ เออ! กูมีน้องสาวอยู่ม.ปลาย" รามสูรว่า ทำเอาลิ้งก์ถึงกับตาลุกวาว

"ม.ปลายนี่ปลายแค่ไหนวะ แล้วที่สำคัญน้องมึงสวยป่ะ?" ลิ้งก์ถามอย่างอยากรู้

"ม.6 สวยรึไม่สวยมันก็ไม่เกี่ยวกับมึง แล้วอีกอย่างพวกมึงไม่ต้องคิดจะเสนอตัวมายุ่งกับน้องกูเลย ให้น้องกูได้เติบโตเหอะ"

รามสูรจัดการดักคอไอ้เพื่อนเลวทันที ไอ้เวรพวกนี้กร้านสังเวียนผู้หญิงกันทั้งนั้น เขาไม่มีทางให้น้องสาวของเขามาเจอพวกหน้าหม้อแบบนี้หรอก

"แลหวงจังนะมึง สวยรึเปล่ายังไม่รู้เลย น้องมึงจะขี้โมโหแบบมึงด้วยไหมวะ ไอ้เหี้ยกูสยอง" ไปป์ว่า จากสภาพพี่ชายที่ตัวใหญ่กำยำแรงอย่างกับช้างตกมัน น้องสาวคงไม่เป็นสายถึกทนเหมือนกันหรอกนะ แค่คิดเขาก็ขนลุกแล้ว

“ช่างน้องกูเหอะ” รามสูรบอกปัดไปแค่นั้น จากทีท่าที่ไม่คิดอวดสรรพคุณน้อง ทำให้ไปป์เข้าใจว่าน้องสาวของไอ้เพื่อนรักคงจะไม่เท่าไหร่

“แต่เรื่องผิดใจ กูในฐานะคนมีน้องคิดว่ามึงก็แค่ซื้อขนมไปฝากน้องก็น่าจะหายโกรธแล้วไหมวะ เด็กผู้หญิงพอได้กินของหวานเดี๋ยวก็หายงอนเองแหละ” เจย์เดียวว่า ทำให้รามสูรมองเพื่อนราวคนกำลังครุ่นคิด วันนี้วันพุธรัดเกล้าเลิกเรียนไวกว่าเขาเสียด้วยสิ

“เออ” ชายหนุ่มส่งเสียงแค่นั้น

อีกด้านหนึ่ง...ณ โรงเรียนเอกชนXE’S

สาวน้อยที่เอาแต่คิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในรถได้แต่ชั่งใจว่าจะเอายังไงกับพี่ชายคนโปรด จู่ ๆ ทำไมเขาถึงทำตัวแปลก ๆ ขึ้นมาเสียได้ หรือว่าตอนนี้พี่ชายของเธอมีแฟนเสียแล้ว จึงไม่อยากใกล้ชิดน้องสาวเหมือนก่อนอย่างนั้นเหรอ แบบนี้มันใช้ได้ที่ไหน เธอเป็นถึงน้องสาวของเขาเชียวนะ ฮึ่ย!

“เฮียไปแอบมีแฟนจริง ๆ เหรอ” รัดเกล้าพึมพำอย่างกังวล

ตุบ! ทว่าตอนที่เดินเข้าไปในห้องร่างหนึ่งก็ถลาล้มลงมาตรงหน้ารัดเกล้าอย่างกะทันหัน เมื่อมองไปก็พบว่าเป็นชะเอมเพื่อนร่วมห้องนั่นเอง

“เธอเป็นไรไหม” รัดเกล้าที่กำลังจะย่อตัวลงไปช่วยพยุงร่างของชะเอมถูกมือของมัดหมี่คว้าไว้เสียก่อน เมื่อหันมามองหน้าเพื่อนสนิทเธอก็ได้แต่ทำหน้างง

“อย่ายุ่งเลยยัยเกล้า” มัดหมี่เอ่ยย้ำการกระทำของตัวเอง

“เกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอ” นั่นทำให้รัดเกล้ามองกลุ่มของเพื่อนร่วมชั้นที่กำลังยืนเรียงหน้ากันอยู่ ดูก็รู้ว่าวันนี้ชะเอมดันมีประเด็นกับเจนนี่สาวสวยผู้เป็นเจ้าแม่ประจำม.6เสียแล้ว