3

“คุณพุฒิ...คุณพุฒิ อา...”

พุฒิวัตรอาศัยจังหวะทีเผลอ เลื่อนนิ้วต่ำลงไปยังคูหาสวรรค์สาวที่ฉ่ำไปด้วยน้ำพราวรัก สอดนิ้วแทรกเข้าไปในร่างกายเจ้าสาว แรงขยับเนิบช้าเหมือนเต่าคลานก่อนจะค่อยๆ เพิ่มความเร็ว ผสานการทำงานกับปากและลิ้น ความเสียวห่าใหญ่พุ่งตรงใส่ร่างพราวพรรณทันที “คุณพุฒิ...คุณพุฒิ”

พุฒิวัตรอยากลดใบหน้าลงต่ำไปฝังพฤกษางาม อยากลิ้มรสชาติน้ำเสน่หาที่เคลือบอยู่บนนิ้ว ต้องการรู้ว่า รสชาติเป็นอย่างไร หอมหวานมากแค่ไหน และปรารถนาให้พราวพรรณเสียวทุกสัดส่วน ทุกอณูความรู้สึก ให้เธอดื่มด่ำกับความสุขจากการลงลิ้น ทว่าอีกใจค้านอย่างหนักว่าห้ามทำ พุฒิวัตรทำเกินหน้าที่ไม่ได้ เขามีหน้าที่แค่ฝังสเปิร์มลงไปในรังไข่ ถือกำเนิดทายาทเท่านั้น พุฒิวัตรจำต้องตัดใจ แค่เล้าโลมก็เกินพอ แล้วตอนนี้เธอก็พร้อมสำหรับเขาแล้ว

ชายหนุ่มยืดตัว จับขาสาวข้างขวาให้แยกออกเพื่อเขาจะได้ขยับตัวไปคุกเข่ากลางร่างเล็กที่หอบหายใจถี่จากความตื่นเต้น เพราะช่วงเวลาสำคัญมาถึงแล้ว หัวใจชายเต้นแรงไม่ต่างกับเธอ แรงสั่นไม่ได้มาจากความรู้สึกเดียวกับเธอ แต่มาจากความงามของอิสตรีเพศ สวยงามและน่าเชยชม จนอยากปัดคำค้านให้ตกไป แล้วทำตามใจตัวเอง ณ ตอนนี้

พุฒิวัตรไม่มีคำว่าค่อยเป็นค่อยไป ไม่มีคำบอกล่วงหน้า เขาจดจ่อกายชายตรงปากถ้ำดันเข้าไปพรวดเดียวสุดทาง ความยิ่งใหญ่กว่ามาตรฐานชายไทยชำแรกผ่านช่องทางคับแน่น แม้มีน้ำหวานเป็นตัวช่วยหล่อลื่น แต่คงไม่มากพอ ร่างเธอเกร็งมากกว่าเดิม ตัวสั่นสะท้าน กล้ามเนื้อสาวทำงานดีเยี่ยมขยายตัวรับกายชาย ที่รู้สึกได้ว่า ร่างคล้ายฉีกเป็นสองท่อน

ไม่มีวาจา ปลอบโยน ไม่มีจูบหวานๆ ชะล้างความเจ็บปวด แม้แต่มองหน้าพราวพรรณ พุฒิวัตรยังไม่ทำ เขาขับเคลื่อนร่างกายทันทีแบบเน้นหนัก เข้าสุดออกสุด ร่างสาวกระเพื่อมไหวตามแรงโยก น้ำตาแห่งความน้อยใจคละเคล้าเสียใจไหลริน พุฒิวัตรไม่ใส่ใจความรู้สึกพราวพรรณสักนิดเดียว ความค่อยเป็นค่อยไปนั้นหายไปหมดแล้ว

“คุณพุฒิ...อา” หลังจากอาการเจ็บทุเลา ความเมามันเข้ามาแทนที่ พุฒิวัตรโยกตัวด้วยแรงสม่ำเสมอ ก้มหน้าดูดดึงยอดถันสลับทั้งซ้ายและขวา โอบลิ้นไปรอบปานสีชมพูอ่อน ก่อนมาสะบัดพลิ้วตรงตุ่มไตขึ้นชูชัน

“อา...อูวว์” พุฒิวัตรพยายามกลั้นเสียง แต่ทำยากเหลือเกิน สาวใต้ร่างใหม่สดมาก ช่องทางรักบีบรัดตัวตนชาย ตอดเป็นจังหวะมีการกระตุกเข้ามาร่วมด้วย ยามสะบั้นเอวสอดกายประสาน เสียววาบทั่วตัว เขาปล่อยตัวปล่อยอารมณ์โดยไม่มีความรู้สึกใดกั้น นวดเคล้นอุบลคู่งาม โน้มหน้าหยอกเย้า

“คุณพุฒิ...อา...คุณพุฒิ” การเคลื่อนไหวและปลุกเร้าอารมณ์ของพุฒิวัตร กำลังทำให้พราวพรรณเข้าใกล้ความสุขเข้าไปทุกขณะ เธอมองเห็นแสงสีขาวจากประตูสวรรค์ที่ค่อยๆ เปิดกว้าง ราวกับรอให้เธอพุ่งตัวข้ามผ่าน พุฒิวัตรแม้ไม่ได้หลับนอนกับสตรีใดเลยนับตั้งแต่อรอนงค์ไม่สามารถทำหน้าที่เมียได้ แต่เขาก็รู้ว่า เธอกำลังไปที่ใด ชายหนุ่มออกแรงมากขึ้น ถี่ขึ้น สอดกายแรงๆ จนหญิงสาวร้องครวญครางไม่หยุด “คุณพุฒิ...คุณพุฒิ”

พราวพรรณก้าวผ่านซุ้มดอกไม้ เธอย่างเท้าเข้าเยี่ยมชมความงามของสวนสวรรค์เต็มไปด้วยดอกไม้นานาพันธ์ ที่ไม่คิดว่ามันจะสวยงามและอิ่มเอมด้วยความสุขเช่นนี้ และการสุขสมของเธอทำให้อีกคนเหงื่อโทรมกาย หัวใจทำงานหนัก ร่างหนาสั่น แรงกระตุกถี่ภายในรวงผึ้งฉ่ำสวาทกระชากหัวใจเขาออกจากอก ความเสียวท่วมท้นท่อนกายใหญ่โตจนอยากระเบิดสายพันธุ์ธรรมชาติเสียตอนนี้

“โอ้ว...แน่นมาก...อา” ความอดทนถึงขีดจำกัด พุฒิวัตรวางฝ่ามือลงบนที่นอนข้างลำตัวสาว เพื่อเป็นหลักยึดในการเคลื่อนตัวตน แรงรักผสานหนักหน่วง กระชั้นถี่ระรัว เร่งเร้าให้ถึงจุดหมายปลายทางเดียวกับพราวพรรณ “อูวว์...อืม”

พุฒิวัตรหอบหายใจหลังจากถึงจุดหมาย เขาแช่กายแกร่งในกายสาวสักพักก่อนจะถอนร่างออกจากดอกไม้งาม ก้าวลงจากเตียง คว้าเสื้อคลุมมาสวมใส่ ก้าวเท้าเดินออกจากห้องนอนพราวพรรณทันที โดยไม่ปรายตามองเธอสักนิด ราวกับว่าหน้าที่ของเขามีเพียงฝังสเปิร์มลงในตัวเธอเท่านั้น

หญิงสาวคว้าผ้าห่มมาปิดร่างอยากอดสู น้ำตามากมายไหลรินอย่างไม่อาจกลั้น พุฒิวัตรจะเย็นชากับเธอ พราวพรรณเข้าใจว่าเพราะเหตุใด ถึงทุกอย่างที่เกิดขึ้นคือหน้าที่ที่เธอพึงต้องทำตามสัญญาก่อนแต่งงาน แต่ก็อยากให้เขาเข้าใจเธอสักหน่อย ว่าเธอก็ถูกบังคับมาเหมือนกัน

พราวพรรณไม่ได้วาดฝันว่า เธอกับเขาต้องรักกันในสักวัน แค่อยากได้เพื่อนที่คอยช่วยเหลือกัน เพราะเธอและเขาก็หัวอกเดียวกัน ต้องอยู่ร่วมกันอย่างไม่มีกำหนด

ทว่าพุฒิวัตรปฏิบัติกับพราวพรรณราวกับเธอบังคับเขามาแต่งงานด้วย ไม่มีกระทั่งวาจาดีๆ ทักทายต่อกัน ทำเหมือนเธอไม่มีหัวใจ ยิ่งคิดน้ำตาก็ยิ่งไหล นัยน์ตาสาวบวมเป่งก่อนจะเข้าสู่ห้วงนิทราทั้งน้ำตา ในใจภาวนาขอให้ชีวิตเธอไม่เจอเรื่องเลวร้ายไปมากกว่านี้

สองปีต่อมา

กิจวัตรประจำวันของพราวพรรณดำเนินไปตามปกติ เธอทำหน้าที่ทุกเรื่องในมือได้เป็นอย่างดี ไม่ว่าหน้าที่ภรรยา ตื่นเช้ามาทำอาหารเช้า แล้วเสร็จมาดูแลเรื่องเสื้อผ้าให้สามี จากนั้นก็อาบน้ำแต่งตัวเพื่อไปทำงาน

เงินที่ได้จากพลวัตรกับนภาพรทำให้ธุรกิจของเศรษฐาไปต่อได้ พราวพรรณรับหน้าที่รองผู้จัดการใหญ่ทำงานช่วยบิดา ที่เวลานี้กิจการของครอบครัวเธอกำลังไปได้ดีมาก และมีแพลนขยายกิจการไปยังต่างประเทศ