วิวาห์อ้อนรัก || CHAPTER 3

และก็เหมือนทุกครั้งที่ร่างหนาต้องหาเหตุผลมาตัดบทคนเป็นพี่สาว ไม่อยากคุยต่อถึงเรื่องนี้ เขาลุกขึ้นเดินออกไป แต่ทันทีที่มือหนาเลื่อนบานประตูร่างบอบบางนุ่มนิ่มที่คุ้นเคยก็โถมเข้ามาสวมกอดชายหนุ่มอย่างเต็มรักด้วยความคิดถึง ก่อนจะจรดริมฝีปากลงบนแก้มสากหอมแก้มคุณหมอหนุ่มฟอดใหญ่จนรอยลิปสติกสีแดงถูกประทับ

“เซอร์ไพรส์ค่ะ! ฮันนี่”

เสียงหวานบอกพร้อมรอยยิ้มที่หวานไม่แพ้น้ำเสียง การปรากฏตัวของหล่อนทำให้อีกสามคนที่เหลือตกตะลึงอยู่ไม่น้อยโดยเฉพาะแพรพิไลและญาดา ที่ไม่คิดว่าแฟนสาวของนายภาคีนัยจะโผล่มาหาที่นี่ในเวลานี้

“พี่บี...”

คนถูกเซอร์ไพรส์มีอาการตกใจเล็ก ๆ กับการโผล่มาแบบไม่ได้บอกล่วงหน้าของหญิงสาว อันที่จริงคนตรงหน้าติดงานเดินแบบและถ่ายปกนิตยสารที่ต่างประเทศตั้งแต่ต้นสัปดาห์ และเธอก็บอกว่ากว่าจะกลับก็อาทิตย์หน้า

ปฏิเสธไม่ได้ว่าการมาของเธอทำให้หัวใจเขาเต้นแรงและอดไม่ได้ที่จะเผยรอยยิ้มที่เก็บเอาไว้ไม่มิดด้วยความคิดถึง

“ฮันนี่ยิ้มแบบนี้ แสดงว่าคิดถึงใช่ม้า มาให้หอมแก้มให้ชื่นใจอีกที” พูดจบเธอก็เอี้ยวตัวไปหอมแก้มอีกข้างของชายหนุ่มราวกับทำให้เป็นสิ่งเท่าเทียมระหว่างสองข้าง คนถูกหอมแก้มแดงฉ่าพูดอะไรไม่ออกเพราะยังคงดีใจที่ได้พบหน้าคนรัก

จนลืมไปว่ามีอีกสามคนอยู่เบื้องหลัง เฝ้ามองทั้งคู่อยู่

“อะแฮ่ม!”

แพรพิไลที่เฝ้ามองดูอยู่ทนไม่ไหวจนต้องกระแอมกระไอออกมา

“อุ้ย! สวัสดีค่ะพี่แพร ขอโทษนะคะที่โผล่มาไม่ได้บอกอ้าว นั่นหญิงนี่นา เจอกันอีกแล้ว เราเจอกันบ่อยจังเลยเนอะ ทั้งที่กองถ่าย ทั้งที่โรงพยาบาล” ประโยคท้ายสาวเจ้าเน้นคำพร้อมทั้งยิ้มหวานให้กับญาดา ทำไมหล่อนจะไม่รู้ว่าเพื่อนร่วมงานสาวคนนี้คิดอะไรกับแฟนหนุ่มของเธอ

“บังเอิญน่ะ” ญาดาตอบพร้อมกับเฉไปมองทางอื่น ไม่อยากเห็นภาพบาดตาตรงหน้า

วินาทีนั้นภาคีนัยรู้สึกตัวแล้วว่าเขาไม่ได้อยู่ตามลำพังกับคนรักแค่สองคน ดูจะเป็นการไม่เหมาะกับการแสดงความรักต่อกันที่นี่

“เอ่อ งั้นผมกับพี่บีขอตัวนะครับ” พูดจบก็จูงมือสาวสวยข้างกายออกไป ปล่อยให้แพรพิไลเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน หมั่นไส้ยัยสาวไฟแรงสูงที่โฉบเอาน้องชายของหล่อนไปเสียแล้ว นี่ไม่รู้ว่ามีอะไรดีนักหนา ตาภีมถึงได้หลงรักอย่างหัวปักหัวปำเช่นนี้

ผู้หญิงคนนั้น... มธุรดา วรวลัญช์!