บทที่ 4

สิบทิศเงยหน้ามองเธอแบบเต็มตาอีกหน เขาลอบกลืนน้ำลาย หนนี้มันไม่ใช่เพราะความหิวอาหารกลิ่นยั่วยวนตรงหน้า มันเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นแทน

เขา...กำลังกระหาย แม่สาวปากแดง ชุดแดงตรงหน้านี่ ใครช่างจับหล่อนใส่เสื้อผ้าสีนี้ เมคอัพสไตล์นี้กันนะ ต้องให้รางวัลหนักๆ สักที เพราะมันช่างเหมาะเหม็ง ลงตัวอย่างสวยงาม เสื้อผ้าขับผิวของเธอ เสื้อคอวีอวดร่องอกสวยอย่างไม่ตั้งใจและมีศิลป์ เจ้าหล่อนซ่อนรูปมาก เวลาอยู่ในเสื้อผ้ารัดรึงสัดส่วนแบบนี้ ความงามจึงเผยออกมาอย่างเต็มที่ ราวกับดอกไม้บานที่คลี่กลีบอวดความสวยของตนเอง

“สวัสดีค่ะ พี่เทน”

หล่อนพนมมือไหว้เขา ยิ้มน้อยๆ ให้เขา ยิ้มที่เหมือนยิ้มของโมนาลิซ่า ลึกลับ ไม่เปิดเผยความนัย ชวนให้ค้นหานัก

“เราเคยเจอกันมาแล้ว”

สิบทิศพูดขึ้นลอยๆ หลังจากรับไหว้หล่อน ร้อยรักอดสะดุ้งไม่ได้ ถ้าคุณย่ารู้ว่าเธอไปแอบพบเขามาคงจะไม่ชอบใจนัก

“พี่เทนเข้าใจผิดหรือเปล่าคะ”

เจ้าหล่อนก้มหลบตาเขา เสยกแก้วน้ำเย็นมาจิบแทน สิบทิศยักไหล่ ก่อนจะเอ่ยต่อเสียงขรึม

“พี่เคยเห็นเราที่นี่...สวยมากเลยนะครับ เด็กของคุณย่า”

นัยน์ตาคมกริบมองจับจ้องหล่อนแทบไม่วางตา ร้อยรักหน้าแดงเรื่อ และแดงขึ้นเรื่อยๆ มือไม้สั่นแทบจะระงับไม่อยู่ เลยได้แต่เขี่ยข้าวเล่น พลอยจะกินอะไรไม่ลง กับสายตาแบบนั้นของเขา

เพราะอิทธิพลของการแต่งตัวหรือเปล่านะ ที่ทำให้เธอดูสวยขึ้น เขาถึงได้มองเธอยังกับจะกินแบบนั้น ตอนเธอไปพบเขาตอนแรก สิบทิศมองเธอยังกับว่าเธอเป็นเด็กนักเรียนมาขอฝึกงาน

“ร้อยรักเป็นเด็กดี คล่องแคล่ว ดูแลย่าดี”

นางเอ่ยชมเจ้าหล่อนซึ่งหน้าอีกหน ลอบสังเกตอาการหลานชาย รู้สึกดีที่สิบทิศทำท่าทีว่าสนใจร้อยรักอย่างเปิดเผย

“ตักกับข้าวให้พี่เขาบ้างสิ ยัยรัก มื้อนี้น่ะเขาทำเองนะตาเทน แม่ครัวหัวป่าเลยล่ะ มีรสมือทำอะไรก็อร่อย”

ร้อยรักพยายามบังคับมือตนไม่ให้สั่น ขณะที่ตักเนื้อปูผัดพริกไทดำให้เขา เธอยังคงก้มหน้าก้มตา หน้าแดงเรื่อ ขานรับเบาๆ แค่คะ ยามที่คุณย่าชวนคุย หรือให้เธอตักอาหารเอาใจเขา สิบทิศยังคงมองหล่อนไม่วางตาตลอดมื้ออาหาร ร้อยรักอึดอัดอย่างบอกไม่ถูกกับสายตานั้น ส่วนคุณวิลัยดูจะชอบใจมาก ที่พ่อหลานชายทำสนใจร้อยรักจนออกนอกหน้าแบบนี้

“คืนนี้ค้างใช่ไหมตาเทน”

คุณย่าลองเลียบๆ เคียงๆ ถาม เขาพยักหน้า อิ่มมื้ออาหารแล้ว คุณวิลัยชวนร้อยรักและหลานชายมานั่งดูภาพยนตร์ในห้องนั่งเล่นด้วยกัน ท่านเลือกเอาเรื่องที่หลานชายชอบมาเปิดชมกัน

“ครับ”

“ดี ย่ามีเรื่องจะคุยด้วย”

“คุณย่าคะ รักขอตัวกลับห้องก่อนนะคะ รู้สึกไม่ค่อยสบายตัวน่ะค่ะ”

เสียงหวานเอ่ยแผ่วกระซิบ เมื่อมีโอกาส เธอนั่งข้างคุณวิลัยเงียบๆ อยู่นาน อึดอัดกับสายตาเขาที่คอยจะมองจ้องอยู่เรื่อย

“หาหยูกยากินเสียด้วยล่ะ ย่าได้ยินเราบ่นๆ มาสองสามวันแล้ว”

เมื่อคุณย่าพูดแบบนั้น เธอก็รีบคว้าโอกาสไว้ทันที ไม่รู้เลยว่าถ้าเกิดว่าคุณวิลัยไม่อยากอยู่กับหลานชายสองต่อสองแล้ว เธอก็จะยังไม่ได้กลับห้องง่ายๆ หรอก

“ค่ะ”

“เด็กของคุณย่า แต่งตัวจัดเต็มแบบนี้ทุกหน เวลากินข้าวเย็นหรือครับ”

คำเอ่ยลอยๆ นั้นดังขึ้น เมื่อคล้อยหลังร้อยรัก เล่นเอาท่านถึงกับหัวเราะพรืด แล้วมองค้อนหลานชาย

“ปากนะเรา ตาเทน”

“คุณย่ากำลังคิดจะทำอะไรหรือครับ ให้ผมมาดูตัวหรือเปล่า”

คำถามตรงๆ นั้นทำให้ท่านยิ้ม ก่อนจะพยักหน้า นัยน์ตาคมกริบของท่านมองจับจ้องใบหน้าหล่อเหลาของสิบทิศ

“แล้วเราเห็นว่ายังไงล่ะ”

“ก็...”

สิบทิศยิ้มนิดๆ อะไรบางอย่างทำให้เขาตอบออกไปก่อนที่สมองจะสั่งเสียด้วยซ้ำ

“ผมชอบ”

คำตอบนั้นทำให้ท่านยิ้มกว้างเลยทีเดียว ส่วนคนพูดเองอดสะดุ้งไม่ได้ ว่าทำไมถึงได้พูดออกไปแบบนั้น

อิทธิฤทธิ์ของนางฟ้าแม่ทูนหัวหรือเปล่าหนอ? ที่แปลงโฉมแปลงร่าง จนเจ้าชายที่ตั้งท่าจะมาอาละวาดปฏิเสธ กลับเปลี่ยนความคิดไปเสียนี่

...............

มะลิตรงหน้าค่อยถูกหยิบขึ้นมาบรรจงร้อย มือเรียวทำงานของตนเองอย่างคล่องแคล่ว ชำนิชำนาญ สมาธิจดจ่อกับงานตรงหน้า จนแทบจะลืมทุกอย่างไปชั่วคราว กลีบกุหลาบร้อยสลับกับดอกมะลิสีขาวหอมกรุ่น กลายเป็นมาลัยพวงสวย ซึ่งคนทำตั้งใจจะนำไปถวายพระในวันพรุ่งนี้กับคุณวิลัย

วันพระพรุ่งนี้ เป็นวันครบรอบคล้ายวันเกิดของร้อยรักพอดิบพอดี เธอจึงชวนคุณวิลัยไปทำบุญด้วยกัน ทำอาหารและร้อยมาลัยไปถวายพระด้วยตนเอง ในวันสำคัญแบบนี้ ร้อยรักตั้งใจจะไปทำบุญให้บุพการี ไม่ได้สนใจงานรื่นเริงสังสรรค์ เพราะตัวเธอเองเป็นคนเพื่อนน้อย ส่วนใหญ่อยู่ต่างจังหวัดกันหมด เนื่องด้วยเธอย้ายมาพักกับคุณวิลัยที่กรุงเทพฯ

“กุหลาบจะพอไหมนะ สงสัยจะต้องไปซื้อ”

มองดูปริมาณกลีบกุหลาบที่ตระเตรียมไว้แล้ว คงจะไม่พอกับมาลัยที่เธอตั้งใจจะทำเป็นแน่ ร้อยรักเก็บจากในสวนที่เธอปลูกเองในตอนแรก กะปริมาณพลาดไปนิด หญิงสาววางงานในมือชั่วคราว ใช้ใบตองห่อมาลัยที่ร้อยค้างไว้ และเอาพวงที่เสร็จแล้วพรมน้ำใส่ในตู้เย็น ก่อนจะจับรถจักรยานคันโปรดที่ใช้ไปไหนมาไหนไกลๆ เข็นออกจากบ้านไปซื้อสิ่งที่ตนเองต้องการ ธุระเล็กๆ น้อยๆ แบบนี้เธอมักจะทำเอง ไม่ได้เรียกใช้ใคร เด็กรับใช้ที่นี่ชอบคุณร้อยรักกันทุกคน เพราะแม้จะมีศักดิ์เป็นหลานคุณย่า แต่ก็ไม่เคยจิกเรียกใช้

บรรยากาศวันนี้สงบ และมีความสุขจนเธอต้องฮัมเพลงออกมาเบาๆ เมื่อกลับจากการซื้อดอกกุหลาบเรียบร้อยแล้ว ร้อยรักอนุญาตให้ตัวเองจ่ายเงินซื้อดอกลิลลี่สีขาว ซึ่งเป็นดอกไม้โปรดของเธอมาช่อหนึ่ง ปรกติแล้วเธอจะไม่ใคร่ใช้เงินฟุ่มเฟือยกับสิ่งเหล่านี้ แต่นี่ถือเป็นโอกาสพิเศษ ของขวัญวันเกิดเล็กๆ น้อยๆ ให้ตัวเอง

เธอจูงจักรยานไปเก็บ หอบดอกไม้ตรงไปยังใต้ร่มไม้ที่ทำงานค้างอยู่ คนที่กำลังนั่งอยู่บนเสื่อ หยิบช่อมาลัยของเธอมาดูอย่างสนอกสนใจ ทำให้เธอหยุดชะงักไปชั่วครู่ เผลอยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น จนเขาหันมามองเธอและยิ้มน้อยๆ ให้ นั่นแหละ ร้อยรักถึงรู้สึกตัว แล้วบังคับตัวเองให้เดินก้าว ตรงไปยังที่ทำงานของตนเอง

“สวัสดีค่ะพี่เทน”

สิบทิศรับไหว้เธอ เขาแอบมองหน้านวลนั่นแวบหนึ่ง ก่อนจะก้มลงสนใจมาลัยในมือ

“ทำของแบบนี้เป็นด้วยหรือ?”

เสียงทุ้มเอ่ยถาม เจ้าของผลงานนั่งตัวแข็ง แล้วพยักหน้า

“ค่ะ”

“กุลสตรีในแบบของคุณย่าเลยสินะ งานบ้านงานเรือนไม่ขาดตกบกพร่อง ทำอาหารเก่ง ทำงานฝีมือแบบผู้หญิงๆ ได้”

“พี่เทนหมายความว่ายังไงคะ”

น้ำเสียงของเขาฟังเหมือนประชด มากกว่าชื่นชมจริงจัง เขายื่นมาลัยคืนให้เธอ นัยน์ตาคู่คมที่มองมา ทำให้ร้อยรักรู้สึกคันไม้คันมือพิกล มันฉายแววดูแคลนไว้อย่างจะแจ้ง

“เตรียมไว้ให้พี่ขนาดนี้ พี่ต้องรับรึเปล่า? น้องรัก คุณย่าเตรียมพร้อมให้เธอเป็นเมียพี่เสียขนาดนี้ ถ้าพี่ไม่รับก็คงจะน่าเกลียด”

“รักบอกแล้วว่า...รักเคยบอกว่ารักไม่ได้เต็มใจกับการตัดสินใจของคุณย่า”

เธอกัดริมฝีปาก สู้ต่อตากับเขาอย่างทะนงตน

“รักไม่ได้อยากแต่งงานกับพี่จนตัวสั่นหรอกนะคะ อย่าเข้าใจผิด”

“ตัวสั่นสักหน่อยก็ดีนะ เพราะยังไงเราสองคนก็ปัดคุณย่าได้ยาก”

เขาว่า พลางเอนลงแบบกึ่งนั่งกึ่งนอน ร้อยรักอ้าปากค้าง อยากจะเอาดอกไม้ในมือทุ่มใส่หน้าเขาเสียจริงๆ สิบทิศยังคงจ้องหน้าเธอ แล้วเอ่ยเสียงเป็นคำสั่ง

“ทำต่อสิ ทำค้างอยู่ไม่ใช่หรือไง ทำมาลัยเก่ง สวยดีนะอีกอย่างที่น้องรักน่าจะทำได้เยี่ยมพอๆ กับมาลัย ก็คือการไล่จับพี่”

“...”

ผีเจาะปากมาพูดหรือยังไงกัน ตาบ้า!

เธอได้แค่ก่นด่าเขาในใจ แล้วสูดลมหายใจเข้าลึกๆ พยายามตั้งสมาธิกับงานตรงหน้า ทำราวกับว่าเขาเป็นหญ้าในสวนไปก็แล้วกัน ร้อยรักคิดแบบนี้ ไม่มองเหลือบแลเขาอีกแม้แต่หางตา

แผนเยอะนักนะ เด็กร้ายกาจ!