บทที่ 3

ร้อยรักที่เพิ่งจะเสร็จจากการเตรียมอาหารมื้อค่ำ มองแขกแปลกหน้าอย่างสงสัย เมื่อคุณย่าให้เธอเข้าไปพบในห้องนั่งเล่น ฝ่ายนั้นเป็นสาวประเภทสอง ท่าทางตุ้งติ้งแพรวพราว แต่งกายด้วยแบรนด์เนมและมีเครื่องประดับระยิบระยับทั้งตัว มองเธอกวาดแบบหัวจรดเท้าทันที เมื่อเธอเดินเข้าไป สายตาสำรวจตรวจตาแบบนั้นทำให้เธอรู้สึกแปลกๆ และไม่ชอบเอาเสียเลย

“พอไหมไหมล่ะ คุณติ้ง”

“เอาแบบไหนละฮ้า”

ทางนั้นกรีดนิ้วฉับ แหวนเพชรเม็ดเป้งส่งประกายจ้าเข้าตาร้อยรักอย่างจัง จนตาแทบพร่า

“เอาแบบที่ผู้ชายเค้าชอบกันน่ะสิคะ”

คำตอบของคุณย่า ทำให้ฝ่ายนั้นหัวเราะร่วน ตรงเข้ามาเชยคางมนของร้อยรักที่สะดุ้งเล็กน้อยยามเขาแตะต้องตัว แต่ก็ยังยืนนิ่งอยู่แบบนั้น เพื่อให้เขามองสำรวจให้เต็มตา

“ไม่ยากหรอค่ะ เดี๋ยวจะทำให้ตะลึงกันเลย ไปกันปะ แม่หนู”

“อะไรกันคะคุณย่า”

ร้อยรักหันมาถามท่าน เมื่อถูกจับไม้จับมือ ทำท่าจะลากออกไป ท่านโบกมือให้แล้วเอ่ยเสียงกลั้วหัวเราะ

“อยู่เฉยๆ ทำตามที่คุณติ้งเค้าสั่งเถอะยัยรัก เค้าไม่จับเรากินหรอก ย่ากำลังจะเล่นบทนางฟ้าแม่ทูนหัวน่ะ แปลงโฉมนางซิน เพื่องานดินเนอร์กับเจ้าชาย”

ฟังที่คุณย่าพูดก็แก้มร้อน พอจะรู้แล้วว่าอะไรเป็นอะไร เธอได้แต่ตามอีกฝ่ายไปต้อยๆ อย่างว่าง่าย ใบหน้าของสิบทิศแวบขึ้นมาในห้วงนึก เธอนั่นน่ะหรือจะเป็นนางซินที่แปลงโฉมแล้วสำหรับสิบทิศ เธอกลัวว่าไม่ว่าจะเลี่ยมทองฝังเพชรแล้วทั้งตัว ร้อยรักก็คือนางก้นครัวสำหรับเจ้าชายอย่างเขาอยู่ดีน่ะสิ ขนาดคำแรกที่เขาทักเธอ เขายังจำเธอไม่ได้เลยสักนิด

มันจะเป็นอย่างไรนะ ถ้าเกิดว่าเขาเห็นเธอเย็นนี้ พร้อมกับข่าวที่คุณย่าจะบอกเขา ตอบรับ หรือปฏิเสธ...

............

เสียงรถแล่นเข้ามาจอดในบ้าน ทำให้คุณวิลัยเงยหน้าขึ้นจากหนังสือในมือพลางยิ้มดีใจ ท่านค่อยลุกขึ้นจากท่านั่งพับเพียบ แล้วเดินไปต้อนรับหลานชายด้วยตัวเองถึงหน้าประตูบ้าน สิบทิศกอดตอบท่าน พร้อมกับหอมฟอดที่แก้มเหี่ยวย่นของท่านทั้งซ้ายและขวา ก่อนจะบ่นอุบแกล้งล้อเลียน

“แก้มเหี่ยวหมดแล้วครับคุณย่า ต้องไปเติมโบท็อกซ์บ้างนะครับ”

“จะบ้ารึยังไงตาเทน แก่ป่านนี้แล้วจะให้ย่าหน้าตึงไปถึงไหนกัน”

นางย่นจมูก พลางหยิกแขนหลานชายอย่างมันเขี้ยว สิบทิศหัวเราะ ยังคงโอบกอดท่านพาเดินไปข้างในบ้านด้วยกัน

“เย็นนี้ทำอะไรเลี้ยงผมครับ คุณย่า”

“มีกับข้าวหลายอย่างเลยล่ะ ของหวานก็ของโปรดเรา แล้วย่ามีทีเด็ดให้เราด้วยนะตาเทน ไวน์ฝรั่งเศสปี 80”

“ตายล่ะครับ วันนี้ผมท้องแตกแน่ๆ ขอกินข้าวดีกว่า ส่วนไวน์ ขอเอากลับไปกินที่ห้องกับสาวๆ ได้ไหมครับ”

“แนะ”

ท่านค้อนขวับ เรียกเสียงหัวเราะจากหลานชายได้อีกหน สองย่าหลานพากันเดินมายังระเบียงด้านหลัง ซึ่งทะลุไปยังทางเดินเข้าไปในสวน ศาลาแปดเหลี่ยมปลูกไว้ตรงกลางสวนสวย เป็นที่รับประทานอาหารมื้อค่ำวันนี้ เปิดไฟไว้แล้วเรียบร้อยส่องสว่าง ทำให้เห็นอาหารบนโต๊ะ และดอกไม้ที่จัดไว้อย่างสวยงาม

“โอกาสพิเศษอะไรกันครับนี่”

สิบทิศมองอาหารน่ากินบนโต๊ะ แล้วถึงกับกลืนน้ำลาย กลิ่นของมันหอมหวนมาก ชวนให้น้ำลายสอเสียจริงๆ

“เรากลับมากินข้าวกับย่าในรอบสองเดือนยังไงล่ะ”

คำพูดแฝงแววประชดนั้น ทำให้หลานชายยิ้มแหย รู้สึกผิดขึ้นมาบ้าง แต่เขาก็ไม่ได้ไปเหลวไหลที่ไหน เขาทำงานมืดค่ำ จะมีบ้างก็แวะไปนัดเดทตามประสาหนุ่มเนื้อหอม

“ผมติดงานน่ะครับ”

“ติดงานหรือติดอะไร ข่าวสังคมลงเรื่องเรากราวๆ ไหนจะเรื่องข่าวกับนางแบบ ดารานั่นอีกล่ะตาเทน”

“โธ่...ผมก็แค่แวะไปบ้าง เลิกงานแล้วสามสี่ทุ่ม ขืนกลับมากินข้าวที่บ้าน คุณย่าก็รอผมจนเป็นลมตายพอดี ผมเลยไปกินกับสาวๆ แทนน่ะครับ”

“พูดเข้า”

ท่านค้อน อดหยิกหลานชายตัวแสบอีกหนไม่ได้ สิบทิศร้องโอยๆ แกล้งทำเจ็บจนเกินจริง แล้วหันมารัดท่านแรงๆ แล้วปล้ำหอมคุณวิลัย จนท่านต้องทั้งหยิกทั้งตี สองย่าหลานหยอกแหย่กัน เรียกรอยยิ้มจากคนรับใช้ที่มายืนอำนวยความสะดวกกับอาหารมื้อค่ำวันนี้ นานครั้งที่คุณเทนจะมาบ้าน มาทีไร คุณท่านของบ้านก็จะมีความสุขมากมายหนนั้น

เสียงหัวเราะ เย้าแหย่ของสองย่าหลาน ทำให้คนที่กำลังเดินก้าวมายังบริเวณศาลาแปดเหลี่ยมชะงัก ชะลอฝีเท้าอย่างไม่มั่นใจ มือน้อยจับเรือนผมที่ถูกม้วนเกลียวของตัวเองไปมา ก่อนจะย่นจมูก ก่อนจะลงมาส่องกระจกมองตัวเองทั้งตัว แบบมองแล้วมองอีก แขกของคุณย่าซึ่งรับหน้าที่แปลงโฉมให้เธอถึงกับเอามือทาบอกอย่างตกตะลึง เมื่อร้อยรักปรากฏตัวในชุดที่เขาเลือกให้

แต่มองยังไงก็ไม่ใช่ตัวเองอยู่ดี

เธอนึกเถียงในใจ เมื่อฝ่ายนั้นชมแล้วชมอีกว่าเธอสวยน่ารักน่ามองมากขนาดไหน ใบหน้าหวานแต่งแต้มอย่างมีศิลป์ ชุดเดรสคอวีสีแดงเลือดนก แขนยาวสามส่วน ขับผิวขาวราวนมสดชายกระโปรงของชุดบานพลิ้วพันรอบเรียวขายามเธอก้าวเดิน รองเท้าส้นสูงที่เสริมให้เธอดูสง่าเวลาย่างกราย มันกลับทำให้ร้อยรักกำลังจะหน้าคะมำ เมื่อเดินก้าวเข้าไปใกล้เรื่อยๆ เธอกำลังคิดไตร่ตรองอีกหนว่าควรจะกลับไปห้องของตัวเองใหม่ แล้วแต่งตัวแบบเดิมของเธอดีไหมหนอ?

“ยัยรัก”

คุณย่าเห็นเธอเข้าแล้ว พร้อมกับเบิกตาโตเมื่อเห็นสภาพของ ‘นางซิน’ ที่ท่านออกคำสั่งให้ไปแปลงโฉมเข้า หลานชายของท่านเองก็หันมองตาม เขาหรี่ตาลงเล็กน้อย แล้วมองกวาดทั้งตัวของคนตรงหน้า เก็บรายละเอียดของเจ้าหล่อนไว้อย่างรวดเร็ว พร้อมกับหันกลับทำเหมือนไม่ได้สนใจอะไร ทั้งที่ใจเริ่มเต้นแรง กับสภาพของเด็กในบ้านคุณย่าที่ตนเองเห็น

คุณย่ากำลังเล่นอะไรกันนะ

เขาเคยเห็นร้อยรักมาก่อน แน่ใจว่านี่ไม่ใช่รสนิยมของเจ้าหล่อน ผู้หญิงที่แต่งตัวเรียบง่าย ปล่อยผมหยักศกของตนเองให้ระต้นคอสบายๆ ใบหน้าแทบไม่มีเครื่องสำอาง กับหญิงสาวสะคราญโฉม สวยงดงามที่เขาเห็นตอนนี้ มันคนล่ะคนชัดๆ

ทำไมเขาต้องใจเต้นกับแม่เด็กร้อยรักนี่ด้วย

“รู้จักกับพี่เค้าสิ รู้จักกันอย่างเป็นทางการเสียทีนะ ตาเทน นี่น่ะน้องรัก ร้อยรัก เด็กของย่า เลขาของย่า แล้วก็เพื่อนรักของย่า”

คำแนะนำอย่างเอื้อเอ็นดู พร้อมกับลูบศีรษะของเจ้าหล่อน บอกได้ถึงความรักของท่าน ที่มีต่อหญิงสาวที่ทรุดตัวลงนั่งข้างๆ