บทที่ 5

สิบทิศหรี่ตา แล้วมองเสี้ยวหน้าด้านข้างของคนที่กำลังตั้งอกตั้งใจกับมาลัยในมือ นี่ถ้าอาของเขาไม่พูดเล่า ถึงพฤติกรรมของเด็กคนนี้หลายๆ อย่างเขาก็คงหลงคิดไปแล้วว่าเจ้าหล่อนเป็นคนดี นุ่มนิ่มเรียบร้อย น่ารักอย่างที่ย่าของเขาบอกเล่า

ไอ้เรื่องการแต่งงานนี่ เจ้าหล่อนก็เป็นคนกล่อมย่าเขาแท้ๆ แล้วมานั่งทำหน้าซื่อ ทำไม่รู้ไม่ชี้ แสร้งเล่นละครเพิ่มราคาให้ตัวเองด้วยการไปบอกให้เขาว่าหล่อนไม่อยากจะหมั้น

จอมมารยาชัดๆ

วงหน้าหวาน แก้มสาวแดงนิดๆ เพราะแดดร้อน เจ้าหล่อนไม่มีเครื่องสำอางบนใบหน้าเลยสักชิ้น เรือนผมสั้นระต้นคอหยักศกสลวย ไม่ได้ม้วนตกแต่งอะไร เธอสวมเสื้อยืดสีพื้น กับกระโปรงยาว ไม่เหมือนกับสาวทรงเสน่ห์วันที่เขามารับประทานอาหารค่ำ ราวกับเป็นคนล่ะคน

แบบไหนกันแน่คือหล่อน?

สิบทิศชักจะอยากรู้เสียแล้ว ว่ามีอะไรซ่อนอยู่ในตัวผู้หญิงคนนี้ ถ้าเจ้าหล่อนเป็นจริงอย่างที่อาปานวาดของเขาเล่า ก็จอมมารยาหลอกลวง ตัวอันตราย หอกข้างแคร่ของคุณย่าชัดๆ แล้วเขาจะปล่อยจอมวายร้ายแบบนี้ไว้ใกล้มือได้หรือ

คำตอบก็คือไม่...

เขาจะดูสิว่า เจ้าหล่อนจะมาไม้ไหนกันแน่ แม่เด็กร้อยรัก ถ้าอยากจะแต่งงานกับเขาเพื่อหวังมรดก ทุกอย่างจากคุณย่าแล้วล่ะก็ เขานี่ล่ะจะสั่งสอนหล่อนด้วยตัวเอง ว่าอย่าริทำอย่างนั้นเด็ดขาด!

……………………………………………………………………………………………………

มองแล้วมองอีก มองเราอยู่ได้

ร้อยรักอดลอบมองใบหน้าคมเข้ม ที่คอยแต่จะอยู่ใกล้ๆ เธอ แล้วไม่ยอมกลับบ้านกลับช่องของตนเองไปเสียที เธออึดอัดไปหมดแล้วกับสายตาของเขา สิบทิศไม่ค่อยพูดจากับเธอนัก หากนั่งเฝ้า นอนเฝ้า จะพูดออกมาก็ไม่น่าฟัง ไม่รื่นหูเลยสักคำ จนเธอไม่อยากจะคุยด้วย

มื้อเที่ยงนี้เธอตั้งใจจะชวนแม่ครัวทำราดหน้า แต่พอมีแขกไม่คาดคิดอย่างสิบทิศโผล่มา ร้อยรักก็เริ่มจะคิดรายการอาหารใหม่ จะอย่างไรเขาก็หลานของคุณย่า เธอจะต้องรับรองเป็นอย่างดี หญิงสาวเดินเข้าครัว ค้นตู้เย็นกุกกักว่าพอจะทำอะไรต้อนรับเขาได้บ้าง คุณย่าเคยบอกกล่าวถึงอาหารโปรดของเขาไว้หลายรายการ ร้อยรักจึงเลือกเมนูที่ง่ายและเร็วที่สุด และมีวัตถุดิบแล้วเรียบร้อย

“ลงมือเองเลยหรือแม่ครัว หวังว่าคงจะไม่วางยาเสน่ห์พี่หรอกนะ”

น้ำเสียงยียวนนั่นอีกแล้ว รวมถึงร่างสูงที่มายืนพิงกรอบประตู มองดูเธอทำกับข้าว ทำให้ร้อยรักหันขวับไปมอง เธอกำลังท่องขันติในใจอย่างหนักหน่วง การโดนกวนมาเกือบตลอดวัน ทำให้คนเยือกเย็นอย่างเธอกำลังจะขันแตก

“ไม่หรอกค่ะ”

“ทำกับข้าวเองทุกมื้อเลยหรือ รวมถึงกับข้าวของคุณย่าด้วยหรือเปล่า?”

เขาถาม เดินกรายมาใกล้เธอ เมียงมองว่าเธอกำลังทำอะไร ร้อยรักกำลังหั่นปลาหมึกกับกุ้งอยู่อย่างตั้งใจ เธอปรายตามองเขาเล็กน้อย แล้วตอบเสียงเย็น

“ใช่ค่ะ คุณย่าติดรสมือรักน่ะค่ะ เลยให้ทำกับข้าวให้ท่านทุกมื้อ”

“อย่าคิดร้ายวางยาท่านล่ะ”

เพล๊ง!

ร้อยรักถึงกับโยนมีดลงบนเคาน์เตอร์ครัว เธอหันขวับมองเขาสายตานั้นเอาเรื่อง ใบหน้าหวานแดงจัดด้วยความโมโห คนพูดจายั่วประสาทไม่ได้สะดุ้งสะเทือนอะไรนัก เขายืนกอดอก มองเธอด้วยสีหน้ายียวนเหมือนจะตั้งใจหาเรื่อง

“ทำไมพูดกับรักแบบนั้น”

“ทำไมจะพูดไม่ได้”

เธอเชิดหน้ามองเขา มือกำเข้าหากันแน่น ตานี่ตกลงตั้งใจจะหาเรื่องกันจริงๆ ใช่ไหม

“รักเป็นหลานคุณย่า ไม่คิดจะวางยาท่าน และอีกข้อหนึ่งที่รักแสดงเจตนารมณ์แล้วชัดเจน นั่นก็คือ รักไม่ได้ต้องการจะแต่งงานกับพี่เทนเลยแม้แต่นิดเดียว”

“จะแน่ใจได้ยังไงว่าเธอไม่ได้เล่นละคร เพื่อจะหลอกให้ตัวเองมีคุณค่า”

เพี๊ยะ!

เพี๊ยะ!

เพี๊ยะ!

สามหนซ้อนๆ ที่เขาโดนตบ จนได้ ร้อยรักหมดความอดทนจนได้ เธอยืนกำมือแน่น น้ำตาไหลออกมาด้วยความฉุนโกรธ สิบทิศหรี่ตา มองคนตรงหน้าอย่างโกรธจัดเช่นกัน เขาไม่เคยถูกผู้หญิงตบหน้ามาก่อน นี่เจ้าหล่อนตบไปสามหน ก็ต้องได้รับการลงโทษ

มือหนาคว้าคนตรงหน้ามาอย่างรวดเร็ว เข้ามาในอ้อมแขน ร้อยรักดิ้นรนเหมือนนางแมวป่า เธอขยับจะร้องกรี๊ด แต่ริมฝีปากหนานั่นก็กระแทกลงมาแรงๆ อย่างจงใจให้เจ็บมากกว่าวาบหวาม

จุมพิตลงทัณฑ์ทำให้เธอชาไปทั้งปาก ก่อนที่คนทำจะปล่อยเธอออกจากอ้อมแขน เขามองหน้าเธอด้วยสายตายียวนแบบเดิม แก้มแดงก่ำเป็นรอยห้านิ้วจากฝีมือเธอ ร้อยรักริมฝีปากบวมเห่อ ผมเผ้ายุ่งเหยิง น้ำตานองหน้า มองเขาด้วยสายตาทั้งโกรธเกรี้ยวและบาดเจ็บ

เธอสะบัดหน้าหนีเขา แล้ววิ่งออกไปจากครัว ทิ้งสิบทิศให้อยู่ตรงนั้นเพียงลำพัง เขาลูบแก้มทั้งสองข้างที่แม่ตัวแสบทิ้งรอยไว้ มือหนักไม่ใช่เล่น แถมมือไวเอาเรื่องด้วย อย่ามาคิดว่าทำแบบนี้แล้ว เขาจะเชื่อว่าเจ้าหล่อนเป็นเด็กดีเรียบร้อยอย่างที่คุณย่าชื่นชมนะ เพราะบางสิ่งที่ปานวาดบอกเขามานั้น มันทำให้เขาคลางแคลงในตัวของร้อยรักและเชื่อไปแล้วเสียด้วยซ้ำ ว่าเจ้าหล่อนร้ายกาจ โดยไม่อยากจะหาหลักฐาน

เขาจะจัดการยัยตัวแสบให้ต้องขอความกรุณากันเลยทีเดียว สิบทิศคิดอย่างเข่นเขี้ยวในใจ...