บทที่ 12 ฉันเคยบอกว่าฉันต้องการความรักเหรอ คุณชายเหลียน

บทที่ 12 ฉันเคยบอกว่าฉันต้องการความรักเหรอ คุณชายเหลียน

พระอาทิตย์กำลังส่องแสงประกาย สายลมก็พัดปลิวช่างดูงดงาม

วันนี้วันเสาร์ ได้ยินมาว่าโม่ถิงเชียนไม่ได้ไปทำงานโห้หานก็เลยรับไปที่บ้านของตระกูลโม่

ตอนที่เขาปารูปนู้ดลงบนโต๊ะทุกคนก็มองเธอด้วยสายตาเกลียดชังระคนอิจฉา

จริงๆแล้วที่เธอไปนอนกับเขาก็เพื่อที่จะถ่ายรูปเพื่อแบล็คเมล์เขา

“คุณชายโม่ เป็นอย่างไรบ้าง”

โห้หานที่มีหน้างามเล็กเรียวและมีผิวอันขาวเนียนละเอียด รอยยิ้มอันบริสุทธิ์ประดับที่บนใบหน้า

แต่ในสายตาของของโม่ถิงเชียน

ชายหนุ่มหยิบภาพขึ้นมา สายตาเย็นชา “เพราะแบบนี้คืนนั้นที่เธอวางแผนก็เพื่อจะให้ฉันแต่งงานกับเธอเหรอ” รอยยิ้มกระหายเลืออดนั้น น่ากลัวมาก

คุณท่านโม่นั่งอยู่ที่โซฟาข้างๆ แอบดูเหตุการณ์นี้อย่างเงียบๆ

โห้หานยิ้ม

ริมฝีปากแดงนั่นพูดว่า “ใช่แล้ว คุณชายโม่ แต่งงานกับฉัน”

สายตาอันเยือกเย็นของโม่ถิงเชียนบอกว่าเขาโกรธแค่ไหน เขากำภาพในมือแน่จนยับยู่ยี่

เอาสิ ผู้หญิงคนนี้กล้ามาขู่เขา

แถมยังมาวิธีแบบสกปรกแบบนี้ มันอะไรกันแน่

ดีมาก ตอนนี้ยังอยากจะได้ตำแหน่งของคุณผู้หญิงของตระกูลโม่

คุณชายโม่ ฉันขออธิบายสักหน่อย เรื่องที่ฉันดูถูกคูณไว้ ฉันกลัวว่าคุณจะสงสัย นี่เพราะว่าฉันอยากทำให้คุณประหลาดใจ เป็นยังไงใช้ได้ใช่ไหมล่ะ

เซอร์ไพรส์บ้าบออะไร

โม่ถิงเชียนมองดูผู้หญิงที่มีลิ้นสองแฉกตรงหน้าด้วยใจที่เต้นแรง

เอาสิ เขาถูกผู้หญิงจับ

บ้าบอจริงๆ

“นี่เธอ คุณผู้หญิงของตระกูลโม่ไม่ใช่ว่าเธออยากเป็นก็เป็นง่ายๆ”

โห้หานเมื่อได้ยินก็ลุกขึ้นยืนถือรูปภาพนั้นไปรอบๆ “พวกคุณดูไว้ให้ดี ฉันเป็นคนของตระกูลโม่แล้ว ฉันจะอยู่กับเขาตลอดไป ตำแหน่งคุณผู้หญิงของบ้านตระกูลโม่ก็คือของฉัน

ตอนนั้นเองที่คุณท่านโม่ที่นั่งอยู่เงียบก็พูดขึ้น “ถิงเชียน แต่งหรือไม่แต่ง”

“คุณปู่ ผู้หญิงคนนี้ อยากให้เขาเข้ามาอยู่ในตระกูลโม่ยังงั้นเหรอ” โม่ถิงเชียนพูดเสียงเย็น

คุณท่านโม่กระพริบตา มองไปยังโห้หานด้วยสายตาอ่านไม่ออก “เดือนหน้าจะมีเพียงหุ้นเดียวที่เข้าตลาด นี่คือผลจากความพยายามถึงสามปีของบริษัท เธอควรระวัง”

โม่ถิงเชียนได้ฟัง เขาก็กระพริบตาแล้วจ้องไปที่โห้หาน

หลังจากนั้นหนึ่งชั่วโมง

ที่หน้าเขต ชายหนุ่มหญิงสาวก็เดินออกมาจากที่นั่น

โม่ถิงเชียนมองชื่อบนสมุดเล่มสีแดงพร้อมกับรูปคู่ อย่างเกลียดชังจนอยากจะทำลายทิ้ง

มองไปทางโห้หาน แล้วยิ้มอย่างเย็นชาพร้อมพูดเสียงเย็น

“พอใจแล้วใช่ไหม” เขามองเธอด้วยสายตาเหยียดหยาม

“อืม พอใจแล้ว”

“แล้วเธอจะเสียใจ”

“ฉันไม่ทางเสียใจ” โห้หานถอดสายตาออกไปไกล “ถ้าเกิดว่าจะต้องเสียใจจริง คงไม่มาจดทะเบียนกับคุณหรอก”

โม่ถิงเชียนคว้ามือเธอแล้วพูดว่า “โห้หาน นี่มันแผนของเธอ การแต่งงานครั้งนี้ไม่ได้มาจากความรัก มันจะทนไปได้นานแค่ไหน”

โห้หานมองเขา “ฉันเคยพูดเลยว่าฉันต้องการความรักฮะ คุณชายโม่”

เขารีบหลบตาเธอ ในหัวเขาตอนนี้เป็นครั้งแรกเลยที่เขาคิดว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ได้เป็นอย่างที่เขาเห็น

เหอะ คนที่วางแผนจับเขาได้ก็ต้องไม่ธรรมดาอยู่แล้ว

“แต่งงานกันแล้ว ฉันจะไปยุ่งกับใครก็ไม่ใช่เรื่องของเธอ”

“ก็ได้ แต่ว่าถ้าคุณมี ฉันก็จะมีบ้าง คุณมีผู้หญิงอื่นได้ ฉันก็มีผู้ชายอื่นได้เหมือนกัน ไม่มีใครได้เปรียบเสียเปรียบกัน

“……”