บทที่ 10 มีสิทธิ์อะไรมาทำลายมัน

บทที่ 10 มีสิทธิ์อะไรมาทำลายมัน

โห้หานถึงบ้านตอนตีหนึ่ง

หนาวซะจนแทบไม่มีแรง จมูกแดงไปหมด ร่างกายหนาวสั่น

เธอรอไม่ไหวที่จะไขประตูเข้าไปในห้อง ตอนแรกจะบิดมันแต่ไม่ทันไร

ประตูไม่ได้ล็อค

“แปลกจัง ฉันจำได้ว่าล็อคแล้วนี่”

เธอบ่นพึมพำอย่างแปลกใจแล้วก็เปิดประตูเข้าไป เปิดไฟ ตอนนั้นคนที่ยืนอยู่ข้างในทำให้เธอแทบหยุดหายใจ

กุญแจร่วงลงที่พื้น

“พวกคุณเป็นใคร ทำไมถึงมาอยู่ในบ้านของฉัน” เธอปิดบังร่างกายเธอ เดิมทีเธอก็เหนื่อยมากอยู่แล้ว กลางดึกก็ยังมีชายชุดำสี่ห้าคนปรากฏตัวขึ้นมาที่บ้านของด้วยใบหน้าเคร่งครึม เธอไม่รู้จักพวกเขาด้วยซ้ำ ทำให้เธอใจเต้นอีกครั้ง

บนกลางโซฟา มีชายชรานั่งอยู่หนึ่งคน

“คุณโห้ ในที่สุดคุณก็กลับมาแล้ว ฉันรอคุณมาห้าชั่วโมงแล้ว”

สีหน้าราบเรียบพูดอย่างไร้อารมณ์

โห้หานถูมือแล้วก็ถอนหายใจ ตอนนี้เธอหนาวมาก หนาวจนถึงกระดูก ไม่มีแรงจะโกรธใครแล้ว

เธอถูกชายหนุ่มเสียสติทิ้งเธอไว้ที่ย่านชานเมือง เงินติดตัวก็ไม่มี มูลค่าของเช็คก็มาก เธอไม่กล้าเรียกแท็กซี ทำได้แค่เดินกลับมาเท่านั้น เดินมาสองชั่วโมงแล้ว

นามีนั้นเธอต้องการชาร้อนสักแก้ว อย่างน้อยก็ทำให้มือเธออุ่น

ทันใดนั้นชายชราก็หันไป ชายชุดดำก็ไปยกชาร้อนยกมาวางให้เธอตรงหน้า

เพราะแบบนั้น ไม่รู้เพราะอะไร โห้หานก็วางใจแต่ตัดสินใจได้ว่าพวกเขาไม่ใช่คนร้าย

“ขอบคุณค่ะ”

“คุณโห้ ช่วยเอาของที่อยู่ในตัวส่งออกมาที”

โห้หานกำลังดื่มชาอุ่นกระเพาะ เมื่อได้ยินดังนั้นก็นิ่ง แล้วก็กลืนน้ำลายลงคอไปสามสี่อึก

เดี๋ยวก่อนพวกคุณคือใครกัน ฉันไม่รู้จักพวกคุณ จะมาค้นตัว มันจะเกิน...“

เธอไม่ทันจะพูดจบ ชายชราก็สั่งให้ชายชุดดำเขามาค้นตัวเธอ พวกเขาไม่ได้ทำอะไร แค่ถอดเสื้อคลุมของเธอออกไปเท่านั้น บนตัวก็มีแค่ชุดกระโปรงสั้นไม่มีกระเป๋า เพราะฉะนั้นก็ไม่มีอะไรให้ค้น

พวกเขาก็ค้นเจอเช็คใบนั้นอย่างรวดเร็ว

สายตาของเธอเป็นประกายมองตามเช็คใบนั้นที่พวกเขาหยิบไปแล้วเธอก็ดีดตัวขึ้นมา “นั่นของฉัน หยุดเดี๋ยวนี้”

เรื่องที่เกิดขึ้นยังไม่รับการชดใช้ เช็คใบนั้นยังจะไปตกอยู่ในมือของชายชราอีก

เขามองเธอแล้วส่ายหัว บอกกับเธออย่าน่าเสียดายว่า “คุณโห้ หนึ่งล้านนี้คุณรับไว้ไม่ได้”

“ทำไมคะ” โห้หานขมวดคิ้ว

เธอรู้สึกว่า คนพวกนี้คงเช็คดูอย่างละเอียดแล้ว ไม่ว่าจะชื่อ ที่อยู่ เรื่องที่เกิดขึ้นกับเธอช่วงนี้ พวกเขารู้ได้อย่างไรกัน

วัตถุประสงค์ของการมาที่บ้านเธอกลางดึกเพื่ออะไร

ทันใดนั้นเองเธอก็เห็นรอยยิ้มที่ลึกลับของชรา

อย่างที่เธอไม่ทันคาดคิด เช็คก็ถูกฉีกออกเป็นสองส่วน บรรยากาศเย็นยะเยือกก็ได้ปะทุขึ้น

“พวกคุณทำอะไร นี่เป็นเช็คของฉัน เงินของฉัน พวกคุณกล้าดียังไงถึงมาทำลายมัน”

โห้หานโกรธจนหน้ามืดตอนที่เธอเช็คถูกทำลายลงต่อหน้าต่อตาเธอ

เงินที่จะเอาไว้ช่วยเหลือพ่อ ทำไมสุดท้ายถึงเป็นแบบนี้