บทที่ 4

“เป็นอะไรของนายวะ นายเสือ ถอนใจไม่หยุดเลย”

เสียงห้าวทุ้มเอ่ยทัก พลางโยนกระป๋องเบียร์มาให้กับสุธีธัช ที่รับไว้อย่างแม่นยำ เขานอนแผ่หลาอยู่บนเตียงนุ่ม ในห้องพักของโรงแรมหรู ราวกับเป็นเจ้าของห้องเสียเอง

“ตงิดๆ ว่าจะมีเรื่องไม่ดีน่ะสิ ริค”

ริค หรือริคาโด้ ท้าวเอวก่อนจะมองญาติผู้น้องของเขายิ้มๆ แม้จะอยู่ไกลคนละประเทศ หากแต่เขาและสุธีธัชก็ไปมาหาสู่ ติดต่อกันไม่ขาด บิดาของเขาเป็นลุงของสุธีธัช ตัวเขาเคยอยู่เมืองไทยเรียนเมืองไทยหลายปี ก่อนจะย้ายกลับไปยังสเปน แต่เมื่อมีโอกาส ริคาโด้ก็มักจะกลับมาเที่ยวเมืองไทยเสมอ เพราะเลือดครึ่งหนึ่งของเขานั้นเป็นคนไทย เขาจึงรักเมืองแห่งรอยยิ้มเมืองนี้

“เรื่องไม่ดีอะไรกัน”

ฟังคำถามนั้นแล้วสุธีธัชก็ถอนใจอีกรอบ พลางลุกขึ้นนั่งและเปิดกระป๋องเบียร์ พลางจิบมันเข้าไป เขาสั่นหน้าน้อยๆ

“ไม่รู้สิ พ่อพูดอะไรแปลกๆ กับฉันว่ะริค ทำนองเหมือนอยากให้แต่งงาน เป็นฝั่งเป็นฝา ตอนเย็นก็จะลากไปกินข้าวที่บ้านเพื่อนของแกให้ได้ท่าเดียวเลย สงสัยจะให้ไปดูตัวแหงๆ คิดจะจับฉันคลุมถุงชนล่ะก็ยากว่ะ ยากแบบขีดเส้นใต้ไว้เลย ว่ายากมาก ไม่มีทาง!”

“ขนาดขีดเส้นใต้”

ริคาโด้หัวเราะก๊ากออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่ เขามองหน้าเครียดๆ ของสุธีธัชยิ้มๆ พลางส่ายหน้า

“พ่อนายคงจะเบื่อ ที่นายลอยไปลอยมาหรือเปล่าว่ะเสือ พ่อนายโทรไปฟ้องพ่อฉันคราวก่อน เรื่องลูกนายน่ะ หึๆ เกือบไปแล้วนี่หว่า แต่แต่งงานไปก็ดีเหมือนกันนะเสือ เปลี่ยนบรรยากาศ”

“ไม่มีทางว่ะ” สุธีธัชยืนยันเสียงหนักแน่น

“ฉันอายุแค่สามสิบเอง ยังใช้ชีวิตโสดไม่คุ้มเลย เรื่องอะไรจะไปเอาตัวเองขังไว้ในกรงวะ เค้าว่ามีเมียเหมือนติดคุก ยังไม่อยากติดคุกว่ะ แล้วอีกอย่างเกิดฉันแต่งงานไป สาวๆ อีกกี่คนที่ต้องร้องไห้เสียใจที่จะไม่ได้แอ้มฉัน ไม่อยากทำบาปว่ะ”

“หลงตัวเองสุดๆ จริงๆ นายเสือ”

ริคาโด้ส่ายหน้าน้อยๆ ก่อนจะมองญาติผู้น้อง แบบหัวจรดเท้า ไม่อยากจะเถียงหรอกว่า คนตรงหน้า ดูดี หล่อเหลามากขนาดไหน ใบหน้าเรียวได้รูป ผมตัดสั้น คิ้วเข้ม ตาคมเป็นประกายระยับ จมูกโด่ง ริมฝีปากบาง รูปร่างสูงใหญ่กำยำแบบคนที่ออกกำลังดูแลตัวเองอยู่เสมอ สุธีธัชมีผิวสีแทน ยิ่งดูก็ยิ่งมีเสน่ห์ เป็นที่ดึงดูดของสตรีทั้งหลายได้ไม่ยากนัก ก็ไม่แปลกหรอกถ้าเขาจะหลงตัวเองแบบนี้

“ว่าแต่ฉันเถอะ นายล่ะยังบ้างานแบบเดิมหรือไงกันริค มีคนรู้ใจหรือยังวะนายน่ะ”

“ยัง”

ริคาโด้ตอบสั้นๆ ยิ้มๆ ตามแบบของเขา คำตอบนั้นทำเอาสุธีธัชมองญาติผู้พี่ของเขาอย่างแอบระแวง

“อะไรกัน นายน่ะ 32 แล้วนะนายริค แถมหน้าตาขี้เหร่ที่ไหน หล่อจนฉันยังอาย เฮ้ย! หรือว่านายจะไม่นิยมสาวๆ”

“พูดมากน่า ฉันไม่ได้เป็นเกย์ ฉันยังชอบผู้หญิง สาวๆ สแปนิช สวยเย้ายวนมากขนาดไหนนายก็รู้นี่ ฉันคงเป็นเกย์ลำบากถ้ามีพวกเธออยู่ใกล้”

“นั่นสินะ” สุธีธัชมองคนตรงหน้าพลางพยักหน้าเห็นด้วย

“ถ้านายเป็นเกย์ไปจริงๆ สาวๆ ที่บาร์เซโลน่า คงจะพากันไปร้องไห้ประท้วงที่หน้าบ้านนายแหง”

“เวอร์จริงๆ”

ริคาโด้ส่ายหน้าน้อยๆ พลางเดินไปเปิดประตูตู้เสื้อผ้า เขาเลือกมาพักที่โรงแรมเพราะไม่อยากไปกวนผู้เป็นอา ให้วุ่นวายต้อนรับเขา อีกอย่างหนึ่งเขามาพักผ่อนเงียบๆ แม้แต่มารดาและบิดา เขาก็ยังไม่ได้บอกว่าพวกท่านว่ามาที่ไหน

“ไม่เวอร์หรอก นายน่ะหล่อมากนะริค”

สุธีธัชกวาดตามองเรือนร่างสูงใหญ่ ที่อยู่ในชุดคลุมผ้าขนหนูสีเข้มของญาติผู้พี่

ริคาโด้ มีใบหน้าที่หล่อเหลา ผสมกันอย่างลงตัวในความคมเข้มตามแบบหนุ่มสเปน คือตาคมสวย คิ้วเข้ม จมูกโด่งได้รูป ริมฝีปากอิ่มหนาเล็กน้อย หากแต่ดูน่าจุมพิต เรือนผมหยักศกเล็กน้อยสีน้ำตาลเข้ม ดูแล้วน่าลูบมาก ขนาดเขาเป็นผู้ชายแท้ๆ บางครามองญาติผู้พี่แล้วยังอดมองแบบหลงใหลไม่ได้ กับเสน่ห์อันลึกล้ำของชายหนุ่ม

ถ้าเปรียบสุธีธัชว่าเป็นเสือหนุ่มจอมเจ้าชู้ ที่พร้อมจะล่าสาวสวยทุกคนที่ถูกใจแล้ว ริคาโด้ก็คงจะเหมือนเสือนอนกิน เพราะไม่ต้องออกแรงให้เหนื่อย เขาเพียงแค่ยืนอยู่เฉยๆ ก็จะมีสาวสวยมาติดบ่วงนัยน์ตาคมอันเปี่ยมเสน่ห์ของเขา เป็นฝ่ายมาเชื้อเชิญถึงที่ บางครั้งญาติผู้น้องก็อดหมั่นไส้เอาไม่ได้กับมาดนิ่งๆ ของริคาโด้ ที่ไม่ต้องออกแรงอะไรสักนิดเพียงแค่ส่งสายตา มองคนที่หมายตาด้วยนัยน์ตาคมสวยระยับ แค่นี้สาวๆ ที่ไหนเห็นเข้า ก็ต้องถูกมนต์แห่งนัยน์ตามหาเสน่ห์นั่น เล่นงานเอาทุกราย

“ว่าแต่วันนี้จะชวนไปไหน”

ริคาโด้หันมาถาม พลางย่นคิ้วกับสายตาของญาติหนุ่ม ที่มองเขาแบบสำรวจตรวจตรา

“เฮ้! นายเสือ มองแปลกๆ แบบนี้ชักจะไม่ไว้ใจนะ” คำพูดของริคาโด้ ทำให้สุธีธัชหัวเราะแล้วทำตาวาวๆ ใส่

“แหม ก็นายอยากหล่อมากทำไมล่ะวะ มองนานๆ แล้วก็เคลิ้มว่ะ”

“คืนนี้กลับไปนอนบ้านเถอะว่ะ รู้สึกว่าฉันไม่ค่อยปลอดภัย”

สุธีธัชอมยิ้ม ก่อนจะหงายหลังลงนอนบนที่นอน พลางหัวเราะอย่างถูกใจ

“เฮ้ย...ไม่หน้ามืดปล้ำนายหรอกน่า แต่งตัวก็แล้วกัน อย่าให้เด่นกว่าฉันมากนักนะริค สงสารกันบ้าง แค่เดินไปกับนาย ก็แทบจะไม่มีคนมองฉันแล้วล่ะ”

“เอาที่ๆ คนไม่เยอะนะ คืนนี้อยากดื่มแล้วก็คุยกับนาย ไม่อยากไปที่หนวกหู”

“ไม่มีปัญหา ฉันก็ไม่อยากวุ่นวายเหมือนกัน”

สุธีธัชตอบ พลางคิดว่าจะพาญาติผู้พี่ไปที่ไหนดี เขานึกเบื่อบิดาจนไม่อยากจะไปที่เสียงดังๆ เบียดคนเหมือนกัน

เฮ้อ...ไอ้การที่เขาเป็นโสด ยังไม่อยากแต่งงานนี่ ทำไมบิดาต้องเดือดร้อนมากมายด้วยนะ ไม่เข้าใจเลยจริง จริ๊ง ถ้าถึงเวลาเจอคนที่ใช่ คนอย่างนายเสือ ไม่ปล่อยให้หลุดมือกันไปได้ง่ายๆ หรอกน่า...