บทที่ 3

ภาพที่ถูกวางลงตรงหน้า แวววรรณ และคุณกานพลู ทำให้ทั้งหญิงต่างวัยทั้งสองมองหน้ากัน แล้วหน้าซีดเจื่อน เมื่อเห็นภาพนั้นถนัดตา คุณกานพลูถึงกับเมินหน้าหนี เพราะไม่อาจจะรับกับสิ่งที่เห็นได้ หลานสาวของนางเป็นอะไรไปแล้วนะ ถึงได้ไปทำอะไรที่ผิดเพศขนาดนั้น

“โอย...วรรณจะเป็นลม”

แวววรรณเองก็ไม่ต่างกันนักกับแม่สามี แถมยังอาการหนักกว่า ตรงเธอจะเป็นลมเอาจริงๆ ปณชัยต้องเรียกเด็กรับใช้ ให้หายาหอมยาลมมาพยาบาลภรรยาให้วุ่น

“แล้วเราจะเอายังไงกันดีละ ตาชัย”

คุณกานพลูพูดด้วยน้ำเสียงเครียดขรึม ปณชัยถอนใจ เขาเรียกมารดาและภรรยามาคุยกันเรื่องของลูกสาวตัวดี ทันทีที่ได้รับภาพเด็ดชุดสุดท้ายจากนักสืบ และค่อนข้างแน่ใจกับความสัมพันธ์ที่ธีร์วรา พูดว่าไม่ได้มีอะไรกับเพื่อนสาวมาดห้าวของเธอ นอกจากเพื่อนกันจริงๆ ภาพมันฟ้องชัดๆ เพื่อนกันที่ไหนจะตัวติดกันราวกับปาท่องโก๋ เกาะกอดกันหนึบแบบนี้ แถมแม่สาวนั่นมองยังไงก็ไม่ใช่ผู้หญิงแท้ๆ ต้องเป็นพวกจิตใจผิดเพศแน่ๆ

“นั่นน่ะสิคะคุณ ลูกสาวเราจะกลายเป็นพวกรักร่วมเพศแบบนั้น วรรณทนไม่ได้จริงๆ สังคมได้นินทากันแน่ๆ รอบก่อนตอนที่ยัยยาหยี ไปอาละวาดงานแต่งเค้า ก็สนุกปากกันไปหลายเดือน รอบนี้อีก อกหักไปคว้าทอมมาดามใจ ฉาวแล้วฉาวอีก วรรณจะเป็นลม”

แวววรรณ สูดยาดมในมือเข้าปอดอีกฟอดใหญ่ เธอเอนหลังกับเบาะของโซฟาตัวหรูอย่างหมดแรง

“อย่าเป็นลมไปเลยน่าคุณ ผมจะจัดการลูกสาวของเราเอง แต่คุณแม่กับคุณต้องไม่มายุ่งกับการตัดสินใจของผม และก็ต้องขอความร่วมมือด้วย ว่างานนี้ถ้ายัยยาหยีดื้อนัก ต้องให้ผมจัดการได้ทุกอย่าง”

“เราจะทำยังไงล่ะ ตาชัย”

คุณกานพลูถาม คำประกาศเสียงห้าวดุของลูกชาย ทำให้นางชักจะกลัวแทนหลานสาว ที่นางเฝ้ารักและเลี้ยงมากับมือตงิดๆ

“ผมจะให้ยัยยาหยีแต่งงาน”

“แต่งงาน!”

ทั้งคุณกานพลู และแวววรรณ อุทานพร้อมกันด้วยความตกใจ พลางมองหน้ากันเลิกลั่ก ปณชัยพยักหน้า ก่อนจะย้ำความตั้งใจของตนเองอีกรอบเสียงห้าว

“ใช่ ผมจะให้ยัยยาหยีแต่งงาน จะได้เป็นผู้ใหญ่ขึ้น ถ้ามีสามี มีครอบครัว และผมก็หาเจ้าบ่าวไว้ให้ยัยยาหยีเรียบร้อยแล้ว เย็นนี้จะมาทานข้าวเย็นกับพวกเรา”

“เอ่อ...แล้วยัยยาหยีจะยอมเหรอตาชัย”

คุณกานพลูเอ่ยถามเสียงแผ่ว ดูหน้าตาและน้ำเสียง ก็รู้ว่าปณชัยเอาจริงแน่ๆ

แต่เรื่องใหญ่อย่างแต่งงาน หลานสาวของนางจะยอมหรือ? นางเองก็รู้จักนิสัยของธีร์วราดี ว่าดื้อนัก เอาแต่ใจตัวเองมาก งานนี้สองพ่อลูกมีหวังได้ทะเลาะกันครั้งใหญ่แน่ๆ

“นั่นน่ะสิคะคุณ เรื่องจับคลุมถุงชนแบบนี้ มันน่าจะหมดสมัยแล้วนะคะ”

แวววรรณเองก็เอ่ยทักขึ้นมาเสียงขลาดๆ แม้สามีจะเป็นประมุขใหญ่ในบ้าน ตัดสินใจทุกสิ่งอย่างแบบไม่มีใครกล้าขัด แต่เรื่องนี้เธอขอแย้งสักนิด เพราะไม่อยากให้มีการปะทะระหว่างพ่อลูก ซึ่งเห็นแววว่าต้องเป็นเรื่องใหญ่ เรื่องยาวแน่นอน

“หรือจะอยากได้ลูกเขยเป็นผู้หญิงล่ะ คุณวรรณ”

ปณชัยถามกลับเสียงเย็น ทำเอาแวววรรณยิ้มแหย แล้วดมยาดมของเธอต่อ หมดข้อโต้แย้งไปในทันที

“คุณแม่กับคุณวรรณ อยู่เฉยๆ ห้ามมีใครเข้าข้างยัยยาหยี ทุกอย่างผมจัดการเอง ผมจัดการลูกสาวของผมได้”

ปณชัยพูดอย่างเชื่อมั่น ว่าแม่ลูกสาวต้องถูกดัดนิสัยครั้งใหญ่ จะได้โตเป็นผู้ใหญ่ และมีครอบครัวให้เขาหมดห่วงไปเสียที

หากแล้วเย็นวันนั้น มื้อค่ำของครอบครัวบรรณพัชร ซึ่งมีแขกสำคัญมาร่วมด้วย กลับไร้เงาของลูกสาวคนเดียวอย่างธีร์วรา รวมถึงอีกฝ่ายก็ไม่มีว่าที่ลูกชายมาให้ดูตัวด้วยเช่นกัน พวกผู้ใหญ่ได้แต่มองตากันปริบๆ และเมื่อผู้ใหญ่ฝ่ายชายได้มีโอกาสคุยกันอีกครั้งตามลำพัง เพราะพวกผู้หญิงพากันไปนั่งดูโทรทัศน์ในห้องนั่งเล่น สหพลก็บ่นทันทีด้วยน้ำเสียงห้วนๆ เมื่อพูดถึงลูกชายจอมดื้อของตนเอง

“ฉันแค่บอกเกริ่นๆ ไอ้เสือมันเผ่นแน่บเลย ไอ้ลูกบ้า ต้องเอาจริงกันเสียบ้าง”

“ยัยยาหยีก็พอกัน หรือจะยังงอนไม่เลิก เลยประชดด้วยการไม่มากินข้าวเย็น เฮ้อ...”

ปณชัยถอนใจเฮือก พวกเขานั่งนิ่งต่างคนต่างคิดกันไปสักครู่ ว่าจะทำอย่างไรให้สองหนุ่มสาวมาเจอกัน สหพลดีดนิ้วเปาะ พลางยิ้มกริ่มออกมา

“เอาแบบนี้ไหม นายพาลูกเมียไปพักที่บ้านพักต่างอากาศที่ตรัง ไปเจอกันที่นั่น แล้วเราก็บอกประกาศหมั้นลูกของเราไปเลยดีไหม?”

“อืม...” ปณชัยนิ่งไปนิดก่อนจะหรี่ตา

“แล้วนายจะจัดการไอ้เสือน้อยของนาย ไม่ให้แผลงฤทธิ์ บอกไม่แต่งงานกับลูกสาวฉันได้หรือเปล่าล่ะ”

“คิดว่าจัดการได้”

สหพลตอบ ทั้งที่แอบกังวลใจ ว่าจะจัดการเจ้าตัวแสบได้อย่างไรกัน เขาคงต้องหาวิธี กลเม็ดในการจัดการลูกชายตัวดี ให้มีครอบครัวไปเสียทีจะได้หายซ่า

“ฉันก็คิดว่าจะจัดการแม่ตัวดีได้ เป็นอันว่าตกลงทำตามแผนนาย วันเสาร์นี้เลยเป็นไง”

ปณชัยว่า สหพลพยักหน้า แล้วสองเพื่อนสนิทก็จับมือกันอีกรอบ ดูเหมือนว่าสองคุณพ่อจะอยากให้ลูกสาวและลูกชายเป็นฝั่งเป็นฝาไป เพื่อแก้นิสัยแย่ๆ กันเสียจริงๆ