บทที่ 2

แต่คนอย่างธีร์วรามีหรือจะสนใจ เธอพอใจที่จะอยู่แบบนี้ เพราะชักจะเริ่มเข็ดขยาดเพศชาย ตั้งแต่เห็นธาตุแท้ของคนรักเก่า อย่างที่คุณกานพลูผู้เป็นย่าว่าไว้ไม่มีผิด ผู้ชายไว้ใจไม่ได้ แต่ละคนที่ก้าวเข้ามาหาเธอนั้น คิดแต่จะกอบโกยผลประโยชน์จากตัวเธอ เรื่องอะไรเธอจะไปเป็นบ่อเงินบ่อทองให้ผู้ชายเห็นแต่ตัวพวกนั้น ไม่มีทางเสียหรอก!

“เบื่อๆ แบบนี้อยากไปพักจัง”

ธีร์วราว่า เมื่อทั้งสองสาวนั่งอยู่ในร้านอาหารญี่ปุ่นด้วยกัน ศุภานิชมองหน้าเพื่อนสนิทอย่างจะสำรวจ เธอรู้ว่าธีร์วรา รักม.ร.ว.เทพพิทักษ์มาก และนั่นมันก็ทำให้ธีร์วราเข็ดหลาบและเจ็บปวดนัก ใครว่าธีร์วราเจ็บไม่เป็นและไม่เคยแคร์ใครกันนะ ศุภานิชเข้าใจเพื่อนสนิทดี มือเรียวจึงจับมือเพื่อนรักไว้แล้วบีบเบาๆ

“ยังคิดเรื่องนายหม่อมอะไรนั่นอีกหรือไง ยาหยี” คำพูดจี้ใจของศุภานิช ทำให้ธีร์วราทำคอแข็งก่อนจะยักไหล่

“ไม่ได้คิดแล้ว เรื่องอะไรจะไปคิดถึงผู้ชายทรยศนั่นให้เปลืองสมอง ไม่ได้แคร์อะไรเลยสักนิด”

ปากว่าไม่ หากแต่สายตาของธีร์วรากลับเจ็บปวด ศุภานิชมองเพื่อนสนิทเขม็ง อย่างจะจับโกหกบนใบหน้าสวยคมนั่น เธอถอนใจ แล้วพูดเสียงเย้าๆ

“อย่าเข็ดความรักเพราะแฟนเก่ายอดแย่ จนไม่อยากแต่งงานล่ะยาหยี ไม่อย่างนั้นล่ะก็ พ่อของเธอต้องเล่นงานเอาแน่ๆ ข้อหาไม่ยอมมีทายาทสืบทอดตระกูลและธุรกิจ”

“อยากมีทายาทก็ไม่เห็นจะยาก” ธีร์วราย่นจมูก พลางเอ่ยเสียงใส

“เราก็แค่ไปจ้างผู้ชายสักคน มาทำให้ท้อง แล้วก็มีหลานให้พ่อ มีลูกแบบไม่ต้องมีสามี มีเงินเสียอย่าง จะทำอะไรก็ได้”

“ว้าย!”

ศุภานิชตีแขนของเพื่อนรักดังเพี้ยะ! จนธีร์วราต้องโวยด้วยความเจ็บ เพราะมือของหญิงสาวหนักไม่ใช่เล่น ทำเอาเป็นรอยแดงเห็นขึ้นมาที่ท่อนแขนขาวเนียนทันที

“เจ็บนะ แตงหวาน อูย ตีเสียแรง”

“พิเรนทร์ใหญ่แล้ว ยาหยี” ศุภานิชว่าเสียงดุๆ ขณะที่ธีร์วราย่นจมูกพลางเชิดหน้า เจ้าตัวเอ่ยเสียงใสแล้วยักไหล่

“พิเรนทร์ตรงไหนกัน พูดเรื่องจริงต่างหากล่ะ ชาตินี้เราไม่แต่งงานแน่ๆ แตงหวาน ผู้ชายไว้ใจไม่ได้สักคน ถ้าพ่ออยากจะมีหลานมาสืบทอดนัก เราก็จะหาวิธีมีหลานให้พ่อเอง”

“บ้าจริงๆ นะยาหยี พูดเล่นพูดได้แต่อย่าอุตริทำจริงๆ ล่ะ” ศุภนิชเอ็ดเพื่อนรัก ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“สังคมที่ไหนจะมายอมรับ ครอบครัวของยาหยีด้วย เราว่าพ่อของยาหยีไม่มีทางยอมแหงๆ ร้อยไม่ยอมพันไม่ยอมเชื่อสิ แล้วลูกของยาหยีล่ะ โตขึ้นมาจะบอกแกว่ายังไงกัน แม่มีลูกเพราะอยากได้ทายาททางธุรกิจ เลยจ้างผู้ชายมาช่วยกันสร้างลูกขึ้นมาอย่างนั้นเหรอ ยาหยีนี่ตัวเองไม่ใช่หมาแมวนะ จะได้พาตัวเองไปทำอะไรกับใครก็ได้เพื่อจะมีลูกน่ะ”

“โอ้ย! สวดเสียยับเยินเลยแหะ คุณแม่แก่แตงหวาน”

ธีร์วราหัวเราะกิ๊ก แล้วเอื้อมมือจับมือของเพื่อนรับมาบีบเบาๆ เอามาแนบแก้มอย่างประจบ พลางเอ่ยเสียงอ้อน

“โอ๋ๆ แค่คิดนิดเดียวไง แตงหวานนี่จริงจังจริงๆ เลยแหะ ก็แค่มันเครียดนี่นา หมู่นี้พ่อยิ่งเปรยๆ บ่นๆ เรื่องเราอายุเยอะแล้วไม่ยอมมีครอบครัวเสียด้วย อายุเยอะตรงไหนยังไม่สามสิบเสียหน่อย แล้วเราก็ช่วยทำงาน ไม่ได้ลอยไปลอยมาเฉยๆ เลยสักนิด”

“ช่วยทำงาน แต่ไปบ้างไม่ไปบ้าง อยากกลับเวลาไหนก็กลับ นึกจะออกไปชอปปิ้งก็ไปเนี่ยนะ ยาหยีทำงาน”

ศุภานิชว่าพลางปรายตามองเพื่อนสนิทอย่างจะค้อน ธีร์วราหัวเราะแหะๆ เธอเบื่อที่ต้องทำงานใกล้ๆ บิดา เพราะความที่กลัวท่านเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ปณชัยดุนัก และไม่ค่อยตามใจเธอเหมือนกับคนอื่นๆ ในครอบครัว แถมเวลาทำงานด้วยกันท่านก็ชอบดุเธอไว้ก่อน ทั้งที่ธีร์วรายังไม่ได้ลงมือทำเลยสักนิด มันพานทำให้เจ้าตัวเบื่อ เซ็ง ปนเครียด เลยเข้าทำงานบ้างไม่เข้าบ้าง ประชดบิดาเล่นไปเสียอย่างนั้นแหละ

“เอาน่า ยังไงเราก็ยังช่วยพ่อทำงานบ้างน่ะแหละ ไปเที่ยวกันไหมแตงหวาน เบื่อมากๆ”

ดูหน้าตาของธีร์วราแล้ว ศุภานิชก็ชักจะเห็นใจเพื่อน แต่เธอเองก็ติดงานที่ไซท์งานแถวๆนี้ ไปไหนไกลได้ที่ไหนกันเล่า ดูท่าทางแล้วธีร์วราคงจะเบื่อมากจริงๆ

“อยากไปอยู่หรอกนะยาหยี แต่งานเต็มไปหมดเลย ไปไหนไกลได้กันล่ะ เอาแบบนี้ไหม เครียดมากคืนนี้เราไปเที่ยวกันดีกว่า ไปดูแสงสี ดูหนุ่มๆ แก้เบื่อไง”

“ยิ่งไปดูผู้ชายน่ะแหละ เรายิ่งเบื่อ”

ธีร์วราทำปากยื่น ศุภานิชทำหน้ายุ่ง กับคำพูดของเพื่อนสนิท ก่อนจะหัวเราะกิ๊ก กับความเป็นเอามากของธีร์วรา นี่เพราะการเข็ดความรักแค่ครั้งเดียว มันทำให้เพื่อนของเธอ ถึงกับเบื่อผู้ชายทั้งโลกไปเลยหรือนี่

“งั้นก็ไปที่คลับพี่แพม เพลงสนุก คนกันเอง ไปดื่มไปเต้นแก้เบื่อกัน”

“ไปที่คลับพี่แพมก็ได้ บรรยากาศพอไหวอยู่ คนไม่เยอะแถมพี่แพมยังทำค็อกเทลอร่อย”

ธีร์วราพยักหน้าตกลง เธอยังไม่อยากกลับบ้าน ไม่รู้ว่าบิดาจะเรียกไปพูดคุยต่อว่าเรื่องอะไรอีก ท่านกำชับนักหนาว่าให้กลับเร็ว มีเรื่องสำคัญจะพูดด้วย แต่ธีร์วราอยากจะดื้อเงียบ ประท้วงที่ท่านเอ็ดเธอหน้าห้องประชุม ตอนที่เธอพิมพ์เอกสารผิดไปแค่นิดเดียว ต่อหน้าคนตั้งมากมาย เธอทั้งอายทั้งโกรธ เลยต้องหนีออกมาหาเพื่อนรักตั้งแต่ยังไม่เลิกงานแบบนี้

“ถ้าแบบนั้นเรากินข้าวเสร็จแล้ว เดินเล่นกันอีกนิดหน่อย แล้วก็ไปที่คลับพี่แพมกันเลย”

ศุภานิชว่า เธอย่นจมูกให้กับหน้าเบื่อๆ ของธีร์วราอย่างล้อเลียน

“อย่าเบื่อมากเลยน่า ยาหยี ทำหน้าบึ้งมากเดี๋ยวก็แก่ไวหรอกนะ”

ว่าแล้วมือก็จับแก้มของเพื่อนรักไว้ทั้งสองข้าง ก่อนจะดึงแรงๆ จนธีร์วราต้องร้องโอ๊ย! แก้มใสแดงขึ้นทันตาเห็น เธอถลึงตามองศุภานิช แล้วโถมตัวใส่เพื่อนสนิทเพื่อแก้แค้นเอาคืนบ้าง จนต้องปัดป้องหัวเราะกันคิกคักอย่างสนุกสนาน

ภาพการหยอกล้อของสองเพื่อนสนิทนั้น กำลังถูกเก็บภาพโดยนักสืบที่สะกดรอยตามมาห่างๆ แบบนี้เขาก็พร้อมจะไปรายงานผู้ว่าจ้างและรับค่าจ้างงวดสุดท้ายเสียที